Ik ben de laatste tijd helemaal verslingerd aan BJM (the Brian Jonestown Massacre). De bandnaam klinkt misschien een beetje heftig en 'metalachtig' maar dat valt dus reuze mee! De naam is een samenvoeging van Brian Jones (oprichter van de Stones) en de Jonestown Massacre (collectieve zelfmoord onder leiding van Jim Jones, in 1978). Het gaat uiteraard om de muziek en dat kan misschien het beste omschreven worden als een gammele, lome en trippy versie van de Rolling Stones, David Bowie en andere jaren 60/70 bands. Het mooie is dat de band toch een heel eigen geluid heeft, ook al zijn de nummers heel divers in sound en lengte. Ze gooien (folk)rock, shoegaze, psychedelische rock met een toefje elektronica in de blender en gooien er een gammel, trippy sausje overheen. Ze hebben een hele zwik aan cd's gemaakt en daarbij minstens evenveel muzikanten versleten (Peter Hayes van Black Rebel Motorcycle Club was ooit bandlid), zanger Anton Newcombe is zo'n beetje de enige constante (en instabiele) factor. Instabiel, omdat deze man nogal 'emotioneel flexibel' is en bijvoorbeeld zijn hele band uitscheldt tijdens concerten (als ie al komt opdagen). Enorm rock 'n roll dus!
In de jaren 90 maakten ze hun beste albums, met name de drie (!) albums uit 1996 zijn mijn favoriet :) Destijds lagen ze ook in de clinch met collega-muzikanten van the Dandy Warhols. Anton vond dat zij te commercieel werden, de Dandy's schreven een liedje (Not if you were the last junkie on Earth) over Anton en zijn kompanen. Waarop Anton weer reageerde met het best wel catchy "Not if you were the last Dandy on Earth". Over deze 'vete' is een interessante docu gemaakt, DiG!, erg de moeite waard.
Na tig personeelswisselingen heeft de band dit jaar weer een prima album uitgebracht (de vorige 4 zijn behoorlijk matig). Ik ken lang niet alle nummers, daarvoor zijn het er echt té veel. Maar wie de serie Boardwalk Empire ooit gezien heeft kent alvast één BJM nummer: het heerlijke Straight Up and Down.
Albumtip: de verzamelaar Tepid Peppermint Wonderland (2004), Take it from the Man! (1996) en Thank God for Mental Illness(1996).
Ik heb ook een BJM playlist in Spotify gemaakt, die is nog onder constructie - ik blijf pareltjes (her)ontdekken, en dat na 7 jaar ;)
Mijn favoriet op dit moment is het heerlijk lome en spacy Anemone...
Ga het vandaag opnieuw een poging geven maar het laatste album heeft vooralsnog geen blijvende indruk achtergelaten...
BeantwoordenVerwijderenOoit ook wel redelijk wat van geluisterd, maar weer afgeserveerd. Ik gok dat ik er nu wat meer klaar voor ben, dus ik ga de nieuwe gauw een kans geven. Als ik jouw omschrijving lees snap ik eigenlijk niet waar het ooit fout is gelopen.
BeantwoordenVerwijderen