Op deze laatste dag van het jaar kijk ik terug op wat 2015 zoal gebracht heeft. Eerder deze week zette ik al wat muzikale hoogtepunten op een rijtje, nu is het tijd voor de films die ik in de bioscoop zag. De teller staat op maar liefst 44 films, best netjes al zeg ik het zelf! Ik denk dat goedkope bioscoopkaartjes één van de dingen is die ik het meest ga missen als ik weer terug verhuis naar Nederland. Tot die tijd benut ik het zeker, er zijn genoeg plannen! Of ik weer een maandelijkse 'Cinema Challenge' ga doen weet ik niet, wellicht maak ik er een algemene film blogreeks van - aangezien ik best wat inspiratie heb gehaald uit de challenge van Stijn.
In december zag ik de volgende films:
1. Bridge of Spies (drama/ thriller)
Tom Hanks is één van die acteurs die me (vrijwel) nooit teleurstelt en in Bridge of Spies is 'ie ook weer gewoon Goed. Hij speelt een advocaat die als pion wordt gebruikt in een uitwisseling van een (vermeende) Russische en Amerikaanse spoin, en een Amerikaanse student die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is. Er zit een heleboel onderhuidse spanning in deze film over de Koude Oorlog, op elk moment denk je dat de pleuris gaat uitbarsten. (Of dat gebeurt zeg ik lekker niet!).
2. Victor Frankenstein (drama/ horror?)
Het verhaal van Frankenstein en z'n monster is natuurlijk al ontelbare keren verfilmd, en deze nieuwe versie met James McAvoy en Daniel Radcliffe laat het zien vanuit het perspectief van Igor (de assistent, die niet in het boek voorkomt). In deze versie komt Igor vrij snel van z'n bochel af, in een zowel ranzige als supergrappige scéne (kijk vooral het interview met de twee heren in de Graham Norton Show, ik kwam niet meer bij van het lachen!). Victor Frankenstein is een vermakelijke film geworden, die het niet al te nauw neemt met het bronmateriaal. Visueel is het allemaal dik in orde, met mooie décors en kostuums. Dat sommige dingen ronduit ongeloofwaardig zijn neem ik voor lief!
3. Krampus (horror/ komedie)
Soms ga ik op de gok naar de bioscoop - meestal pakt het wel oké uit, soms valt het tegen. Krampus valt (jammer genoeg) onder de tweede categorie. Het idee en de visuals maakten me benieuwd, dit is namelijk losjes gebaseerd op de Duitse legende van Krampus, een demonisch geit-achtig wezen die stoute kinderen meeneemt. Gezien mijn liefde voor mythologie en morbide gevoel voor humor werd ik al erg blij van de trailer. Waar het fout ging? Ten eerste, het wordt nooit écht eng en het is ook niet grappig genoeg. De 'monsters' in de film waren wel (onbedoeld) grappig, een soort mix tussen Gremlins en Karbonkel. Die tweede vond ik als kind supereng, maar daar ben ik inmiddels overheen...
4. Star Wars Episode VII - The Force Awakens (science fiction)
Ik ben geen Star Wars fan - sterker nog, eerder deze maand zag ik alle 6 films voor het eerst in zijn geheel. Vooral de nieuwe trilogie, deel 1 t/m 3, waren nogal een zit. Deel 3 ging nog wel, maar ik vond het pas echt leuk bij deel 4, 5 en 6. Gelukkig speelt deel 7 zich af na de gebeurtenissen van 6 dus ging ik met een glimlach naar de bios. En ik kwam er uit met een brede grijns! Wat een leuke film, met een mix van actie, komedie en de nodige verwijzingen naar de oude trilogie. Ik ben heel erg huiverig voor spoilers dus laat ik het hier even bij. ;) Ik denk dat dit ook best te volgen is als je nooit echt Star Wars gekeken hebt. Ik bedoel, wie houdt er nu niet van Chewbacca?!
Je kunt alle 44 films (en wat ik er van vond) hier teruglezen. Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig nieuwjaar!
donderdag 31 december 2015
maandag 28 december 2015
Music Monday - de beste albums van 2015
Het jaar is ten einde, tijd om de balans op te maken! 2015 was een mooi muziekjaar, waarin ik misschien wat minder artiesten luisterde, maar wel veel moois heb gehoord. Qua concerten was het ook een stuk rustiger dan in 2014, aangezien er in Belfast niet zo veel keuze is en ik iets écht heel goed moet vinden voordat ik het in Dublin ga zien. De twee concerten van Sufjan Stevens waren erg bijzonder, vooral het eerste concert in Dublin. Ook heb ik fijne herinneringen aan het Best Kept Secret festival en het dagje Lokerse Feesten (met Belle & Sebastian & dEUS!). The Mountain Goats en Ólafur Arnalds in Dublin waren ook erg gaaf. 2016 heeft al twee mooie dingen in petto: ik ga ein-de-lijk Joanna Newsom live zien en het kaartje voor Best(ie) Kept Secret is ook al in de (digitale) pocket!
Terug naar 2015. Zoals ik al zei, het was een mooi muziekjaar - met oude liefdes en nieuwe ontdekkingen. Voor iedere stemming een album, en sommige albums heb ik een tijd lang (figuurlijk) grijsgedraaid. Ik heb er een top 10 van gemaakt, maar er zijn natuurlijk meer pareltjes uitgekomen. Die zal ik in willekeurige volgorde aan het eind nog even noemen! De nummer 1 stond eigenlijk in het begin van het jaar al vast, maar 2 t/m 4 komen hier behoorlijk dicht bij in de buurt. Bij ieder album noem ik tussen haakjes mijn favoriete nummer (op dit moment), mocht je geinteresseerd zijn in een korte introductie. Je kunt ook gewoon de Spotify lijst aanzetten... ;)
1. Sufjan Stevens – Carrie & Lowell (The Only Thing)
Prachtige teksten, heerlijke stem... ik kan hier de hele dag naar luisteren. Niet alleen album van het jaar, ook artiest van het jaar!
2. Joanna Newsom – Divers (Time, as a Symtpom)
Elke keer als ik het album Divers hoor ontdek ik weer een nieuw favoriet zanglijntje, melodietje of tekst. Pareltje!
3. City & Colour – If I Should Go Before You (Killing Time)
Hernieuwde kennismaking met de muziek van Dallas Green en ik ben best een beetje verslaafd aan dit album! Stuk voor stuk sterke liedjes die lekker blijven hangen. ;)
4. Colm Mac Con Iomaire – And Now the Weather (A Farewell to the Sea)
Dit instrumentale pareltje heeft veel door mijn boxjes geschald in 2015. Geweldige mix van traditionele Ierse muziek en klassieke instrumenten!
(Mijn favoriete nummer staat niet op YouTube dus deel ik het prachtige The Finnish Line)
5. My Morning Jacket – The Waterfall (Compound Fracture)
Ook een constante factor dit jaar, gewoon goede nummers met een bijzondere stem! Jim James kan je uit duizenden herkennen..
6. Ghost – Meliora (From the Pinnacle to the Pit)
Dit is een beetje een vreemde eend in de bijt. ;) Lekker rocken!
7. Madisen Ward and the Mama Bear – Skeleton Crew (Silent Movies)
Deze band stond in het voorprogramma van Sufjan Stevens in Dublin en sinds dat concert vind ik het album nóg leuker. Het plezier spat er van af!
8. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Chasing Yesterday (The Dying of the Light)
Noel Gallagher is één van die artiesten die nummers kan maken die klinken alsof je ze al jaren kent. Chasing Yesterday staat er vol mee...
9. José Gonzalez - Vestiges & Claws (Open Book)
Nog zo'n heerlijke chill plaat. Oogjes dicht, meeneuriën en genieten - ik word hier zo heerlijk rustig van!
10. Phil Cook – Southland Mission (Ain’t it Sweet)
Dit album ademt vakmakschap en liefde voor muziek. Phil Cook is eenderde deel van Megafaun, ook al zo'n fijne folk/americana/roots band - hopelijk komt er volgend jaar een nieuw album!
Net buiten de top 10: Belle & Sebastian - Girls in Peacetime Just Want to Dance, Foals - What Went Down, Noah Gundersen - Carry the Ghost, The Tallest Man on Earth - Dark Bird is Home en Lord Huron - Strange Trails.
Terug naar 2015. Zoals ik al zei, het was een mooi muziekjaar - met oude liefdes en nieuwe ontdekkingen. Voor iedere stemming een album, en sommige albums heb ik een tijd lang (figuurlijk) grijsgedraaid. Ik heb er een top 10 van gemaakt, maar er zijn natuurlijk meer pareltjes uitgekomen. Die zal ik in willekeurige volgorde aan het eind nog even noemen! De nummer 1 stond eigenlijk in het begin van het jaar al vast, maar 2 t/m 4 komen hier behoorlijk dicht bij in de buurt. Bij ieder album noem ik tussen haakjes mijn favoriete nummer (op dit moment), mocht je geinteresseerd zijn in een korte introductie. Je kunt ook gewoon de Spotify lijst aanzetten... ;)
1. Sufjan Stevens – Carrie & Lowell (The Only Thing)
Prachtige teksten, heerlijke stem... ik kan hier de hele dag naar luisteren. Niet alleen album van het jaar, ook artiest van het jaar!
2. Joanna Newsom – Divers (Time, as a Symtpom)
Elke keer als ik het album Divers hoor ontdek ik weer een nieuw favoriet zanglijntje, melodietje of tekst. Pareltje!
3. City & Colour – If I Should Go Before You (Killing Time)
Hernieuwde kennismaking met de muziek van Dallas Green en ik ben best een beetje verslaafd aan dit album! Stuk voor stuk sterke liedjes die lekker blijven hangen. ;)
4. Colm Mac Con Iomaire – And Now the Weather (A Farewell to the Sea)
Dit instrumentale pareltje heeft veel door mijn boxjes geschald in 2015. Geweldige mix van traditionele Ierse muziek en klassieke instrumenten!
(Mijn favoriete nummer staat niet op YouTube dus deel ik het prachtige The Finnish Line)
5. My Morning Jacket – The Waterfall (Compound Fracture)
Ook een constante factor dit jaar, gewoon goede nummers met een bijzondere stem! Jim James kan je uit duizenden herkennen..
6. Ghost – Meliora (From the Pinnacle to the Pit)
Dit is een beetje een vreemde eend in de bijt. ;) Lekker rocken!
7. Madisen Ward and the Mama Bear – Skeleton Crew (Silent Movies)
Deze band stond in het voorprogramma van Sufjan Stevens in Dublin en sinds dat concert vind ik het album nóg leuker. Het plezier spat er van af!
8. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Chasing Yesterday (The Dying of the Light)
Noel Gallagher is één van die artiesten die nummers kan maken die klinken alsof je ze al jaren kent. Chasing Yesterday staat er vol mee...
9. José Gonzalez - Vestiges & Claws (Open Book)
Nog zo'n heerlijke chill plaat. Oogjes dicht, meeneuriën en genieten - ik word hier zo heerlijk rustig van!
10. Phil Cook – Southland Mission (Ain’t it Sweet)
Dit album ademt vakmakschap en liefde voor muziek. Phil Cook is eenderde deel van Megafaun, ook al zo'n fijne folk/americana/roots band - hopelijk komt er volgend jaar een nieuw album!
Net buiten de top 10: Belle & Sebastian - Girls in Peacetime Just Want to Dance, Foals - What Went Down, Noah Gundersen - Carry the Ghost, The Tallest Man on Earth - Dark Bird is Home en Lord Huron - Strange Trails.
woensdag 23 december 2015
Kerst in Belfast
Dit is het tweede jaar dat ik de 'donkere dagen voor Kerst' hier in Belfast beleef. Donker tussen aanhalingstekens, want de hele stad is al vanaf 14 november in kerstsferen. Dat is namelijk de dag dat de Continental Christmas Market haar deuren opende, een gezellige markt pal voor het stadhuis in het centrum. En net zoals vorig jaar moet ik er erg aan wennen, zo vroeg Kerstdingen tegen te komen. 1 september hoorde ik al Mariah Carey's kerstgedrocht op mijn werk en niet veel later volgden andere kerstriedels in de winkels. Het scheelt dat ik niet zo veel shop, anders was ik helemaal gek geworden! Laatst liep ik bij de Eason's (een grote boekwinkel-keten) en daar draaiden ze (serieus) religieuze hymnes en psalmen... zoiets zou in Nederland niet zo snel voorkomen... Ik vond het in ieder geval heel apart!
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen Grinch. Ik vind Kerst in bepaalde mate best leuk, maar ik kan écht niet langer dan een maand ermee bezig zijn. Meestal begin ik een week of wat na Sinterklaas, en dat heb ik hier in Belfast ook proberen aan te houden. Het was niet altijd even makkelijk, zeker aangezien het kerstfeestje van het werk al op 4 december gehouden werd. In Titanic Belfast nog wel, een super chique locatie. Het was een leuke avond uit!
De gigantiscche hoeveelheid kerstbomen, knipperende lampjes en overige decoraties worden me misschien soms wat te veel, maar er zijn ook kerst traditities waar ik graag aan meedoe. Allereerst: de kerst trui. Heel fout, maar daardoor juist weer ontzettend cool! Je ziet ze overal, en werkelijk íedereeen draagt ze - naar werk, naar de kroeg... noem het maar op. De prints variëren van nerdy films en series tot LED kerstbomen, 3D kerstmannen en olijke rendieren. Hoe fouter, hoe beter! Ik mocht laatst mijn kerst trui weer uit de kast halen voor Christmas Jumper Day - ik heb er trouwens 2, en ik koos voor de minst warme. Ik zou best de hele dag in mijn kerst truien rond willen lopen, ze zijn zo ontzettend comfortabel!
Het hele jaar door zijn de Noord Ieren al ontzettend vrijgevig (de hoeveelheid charity shops is imposant, en er blijven nieuwe bijkomen) maar ik heb het idee dat ze er met de Kerst nog een schepje bovenop doen. Wat ik fijn vind is dat er niet veel aan huis gecollecteerd wordt: de goede doelen focussen op acties zoals tassen inpakken bij de supermarkten, liedjes zingen in het centrum of met collectebussen bij de winkels gaan staan. Ook worden er spullen ingezameld voor kinderen die in armoede leven, en er worden markten gehouden. Ik kwam laatst de Santa Bus tegen, waar je tegen een kleine vergoeding mee mag met de Kerstman. Ik heb er een paar rond zien rijden, voor verschillende goede doelen. Het zag er leuk uit!
Ik heb mijn best gedaan om in de Kerst stemming te komen, maar tot nu toe voelt het nog niet echt kerstig. Wellicht komt het door de drukte op mijn werk, of het gebrek aan ijzige kou en de daardoor noodzakelijke warme choco's. Morgenochtend ga ik naar huis voor anderhalve week, ik ben er ZO ERG aan toe. Gewoon even he-le-maal niks moeten, filmpjes kijken, lekker eten, lezen, breien en bijkletsen met vrienden en familie.
Fijne feestdagen allemaal!
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen Grinch. Ik vind Kerst in bepaalde mate best leuk, maar ik kan écht niet langer dan een maand ermee bezig zijn. Meestal begin ik een week of wat na Sinterklaas, en dat heb ik hier in Belfast ook proberen aan te houden. Het was niet altijd even makkelijk, zeker aangezien het kerstfeestje van het werk al op 4 december gehouden werd. In Titanic Belfast nog wel, een super chique locatie. Het was een leuke avond uit!
De gigantiscche hoeveelheid kerstbomen, knipperende lampjes en overige decoraties worden me misschien soms wat te veel, maar er zijn ook kerst traditities waar ik graag aan meedoe. Allereerst: de kerst trui. Heel fout, maar daardoor juist weer ontzettend cool! Je ziet ze overal, en werkelijk íedereeen draagt ze - naar werk, naar de kroeg... noem het maar op. De prints variëren van nerdy films en series tot LED kerstbomen, 3D kerstmannen en olijke rendieren. Hoe fouter, hoe beter! Ik mocht laatst mijn kerst trui weer uit de kast halen voor Christmas Jumper Day - ik heb er trouwens 2, en ik koos voor de minst warme. Ik zou best de hele dag in mijn kerst truien rond willen lopen, ze zijn zo ontzettend comfortabel!
Het hele jaar door zijn de Noord Ieren al ontzettend vrijgevig (de hoeveelheid charity shops is imposant, en er blijven nieuwe bijkomen) maar ik heb het idee dat ze er met de Kerst nog een schepje bovenop doen. Wat ik fijn vind is dat er niet veel aan huis gecollecteerd wordt: de goede doelen focussen op acties zoals tassen inpakken bij de supermarkten, liedjes zingen in het centrum of met collectebussen bij de winkels gaan staan. Ook worden er spullen ingezameld voor kinderen die in armoede leven, en er worden markten gehouden. Ik kwam laatst de Santa Bus tegen, waar je tegen een kleine vergoeding mee mag met de Kerstman. Ik heb er een paar rond zien rijden, voor verschillende goede doelen. Het zag er leuk uit!
Ik heb mijn best gedaan om in de Kerst stemming te komen, maar tot nu toe voelt het nog niet echt kerstig. Wellicht komt het door de drukte op mijn werk, of het gebrek aan ijzige kou en de daardoor noodzakelijke warme choco's. Morgenochtend ga ik naar huis voor anderhalve week, ik ben er ZO ERG aan toe. Gewoon even he-le-maal niks moeten, filmpjes kijken, lekker eten, lezen, breien en bijkletsen met vrienden en familie.
Fijne feestdagen allemaal!
zondag 6 december 2015
Cinema Challenge (11)
Het een-na-laatste deel van mijn cinema challenge! Het zit er bijna op en ik kijk (nu al) met een tevreden gevoel terug op dit bioscoopjaar. Natuurlijk ga ik in december nog vanalles zien, het wensenlijstje is best lang...
Stijn heeft trouwens al meer dan 100 films gezien in het kader van zijn Movie Challenge (knap hoor!), misschien dat ik voor volgend jaar ook zo'n lijstje ga maken. Er komen gewoon té veel films uit per jaar en dan zijn er ook nog eens allerlei fijne oude klassiekers die ik nog wil zien...
Maargoed, ik dwaal af. Dit zijn de films die ik in november heb gezien:
1) The Lady in the Van (drama/ komedie)
Ik ben fan van Maggie Smith. The Dowager Countess (Downton Abbey), Professor McGonagall (Harry Potter), Mother Superior (Sister Act 1 & 2) en Muriel Donnelly (The Best Exotic Marigold Hotel, 1&2)... elke rol, hoe klein dan ook, speelt ze fan-tas-tisch.
Deze vrouw is al bijna 81(!) en ze kiest -heel begrijpelijk- haar rollen nauwkeurig uit. Ik wierp 1 blik op de poster van The Lady in the Van en ik wist het meteen: die MOET ik zien. En boy oh boy, ze is werkelijk fenomenaal! Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat het een Oscar-waardige rol is...
Dame Maggie speelt Miss Shepherd, een voormalige non met een heel groot geheim (en ze is ook een beetje aan het dementeren en heeft allerlei waanideeën). Ze is al jaren onderweg in een gammel busje, en op een gegeven moment belandt ze bij de eenzame schrijver Alan Bennett (Alex Jennings) op de oprijlaan - om vervolgens 15 jaar lang te blijven. Het (overigens waargebeurde) verhaal wordt verteld vanuit zijn perspectief, met her en der wat artistieke toevoegingen (zoals schrijvers dat kunnen). Het is een prachtige, ontroerende film met de nodige grappige momenten - heerlijk droogkomische delivery zoals alleen Maggie Smith dat kan.
Rufus: Sorry, you can't park here.
Miss Shepherd: No, I've had guidance. This is where it should go.
Rufus: Guidance? Who from?
Miss Shepherd: The Virgin Mary. I spoke to her yesterday. She was outside the post office.
Ik kan nog wel even doorgaan over deze film, maar ik wil niet te veel verklappen. Ga 'm vooral zien als je de kans krijgt!
2) The Good Dinosaur (animatie)
Als kind was ik dol op dino's - ik keek Platvoet en zijn Vriendjes en wilde per sé naar Jurassic Park (wat ik toen supereng vond, de nieuwe film eerder dit jaar was vooral leuk). De trailer van The Good Dinosaur wekte dan ook mijn interesse en de premisse (wat als de dino's niet uitgestorven waren?) beloofde alvast veel goeds. Met Pixar kun je van 1 ding altijd wel uitgaan, en dat is dat het visueel tot in de puntjes verzorgd is. En dat was bij the Good Dinosaur zeker het geval: sommige landschappen zagen er zó levensecht uit dat het bijna op een natuurfilm leek. De dino's zelf (met 'schijtluis' Arlo voorop) zagen er dan weer wat minder uit (vond ik althans, maar misschien vergelijk ik het teveel met Platvoet) maar dat stoorde na een tijdje niet meer zo. Het verhaal is trouwens niet zo heel bijzonder (voorspelbaar zelfs, met een paar tenenkrommende 'levenslessen') maar de animaties maken veel, zo niet alles, goed. De 'bijrol' van de cowboy T-rex familie vond ik dan wel weer erg geinig, maar ik miste de dubbele laag die eerdere Pixar films zo leuk maakten voor alle 'oude kinderen' zoals ik.
3) The Dressmaker (drama/ komedie)
Van de Dressmaker wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Succesvolle modeontwerpster keert terug naar haar geboortedorp in Australië om de bewoners van een nieuwe garderobe te voorzien - maar dan? Het begint in ieder geval intrigerend: Tilly (Kate Winslet) is getekend door haar verleden (heeft ze iemand vermoord?), haar moeder herkent haar bijna niet en het hele dorp (met uitzondering van Hugo Weaving's karakter, de flamboyante politieagent) kijkt haar met de nek aan. Naarmate dingen duidelijker worden neemt ook het drama toe. Is Tilly vervloekt? Of is het het dorp? Net als je denkt dat het een en al drama blijft, gebeuren er een paar knotsgekke dingen (ik zal niks verklappen) en ik heb echt heeeeel hard moeten lachen (gelukkig zaten we maar met zn tweetjes in de zaal). En op het moment dat ik bijna in mijn lachstuip bleef hangen gebeurde er weer iets heel zieligs - nogal een rollercoaster dus. Maar wel een ontzettend leuke rit! Applausje ook voor de geweldige jaren-50 outfits, er zaten een paar jurken tussen die ik best zou willen hebben...
Kate Winslet is geweldig als femme fatale die duidelijk haar geboortedorp ontgroeid is en op zoek is naar wraak, Judy Davis heeft een geweldige rol als half dementerende moeder ('He's going to kiss you! Run away!) en Hugo Weaving is echt super grappig. Een dikke aanrader!
Stijn heeft trouwens al meer dan 100 films gezien in het kader van zijn Movie Challenge (knap hoor!), misschien dat ik voor volgend jaar ook zo'n lijstje ga maken. Er komen gewoon té veel films uit per jaar en dan zijn er ook nog eens allerlei fijne oude klassiekers die ik nog wil zien...
Maargoed, ik dwaal af. Dit zijn de films die ik in november heb gezien:
1) The Lady in the Van (drama/ komedie)
Ik ben fan van Maggie Smith. The Dowager Countess (Downton Abbey), Professor McGonagall (Harry Potter), Mother Superior (Sister Act 1 & 2) en Muriel Donnelly (The Best Exotic Marigold Hotel, 1&2)... elke rol, hoe klein dan ook, speelt ze fan-tas-tisch.
Deze vrouw is al bijna 81(!) en ze kiest -heel begrijpelijk- haar rollen nauwkeurig uit. Ik wierp 1 blik op de poster van The Lady in the Van en ik wist het meteen: die MOET ik zien. En boy oh boy, ze is werkelijk fenomenaal! Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat het een Oscar-waardige rol is...
Dame Maggie speelt Miss Shepherd, een voormalige non met een heel groot geheim (en ze is ook een beetje aan het dementeren en heeft allerlei waanideeën). Ze is al jaren onderweg in een gammel busje, en op een gegeven moment belandt ze bij de eenzame schrijver Alan Bennett (Alex Jennings) op de oprijlaan - om vervolgens 15 jaar lang te blijven. Het (overigens waargebeurde) verhaal wordt verteld vanuit zijn perspectief, met her en der wat artistieke toevoegingen (zoals schrijvers dat kunnen). Het is een prachtige, ontroerende film met de nodige grappige momenten - heerlijk droogkomische delivery zoals alleen Maggie Smith dat kan.
Rufus: Sorry, you can't park here.
Miss Shepherd: No, I've had guidance. This is where it should go.
Rufus: Guidance? Who from?
Miss Shepherd: The Virgin Mary. I spoke to her yesterday. She was outside the post office.
Ik kan nog wel even doorgaan over deze film, maar ik wil niet te veel verklappen. Ga 'm vooral zien als je de kans krijgt!
2) The Good Dinosaur (animatie)
Als kind was ik dol op dino's - ik keek Platvoet en zijn Vriendjes en wilde per sé naar Jurassic Park (wat ik toen supereng vond, de nieuwe film eerder dit jaar was vooral leuk). De trailer van The Good Dinosaur wekte dan ook mijn interesse en de premisse (wat als de dino's niet uitgestorven waren?) beloofde alvast veel goeds. Met Pixar kun je van 1 ding altijd wel uitgaan, en dat is dat het visueel tot in de puntjes verzorgd is. En dat was bij the Good Dinosaur zeker het geval: sommige landschappen zagen er zó levensecht uit dat het bijna op een natuurfilm leek. De dino's zelf (met 'schijtluis' Arlo voorop) zagen er dan weer wat minder uit (vond ik althans, maar misschien vergelijk ik het teveel met Platvoet) maar dat stoorde na een tijdje niet meer zo. Het verhaal is trouwens niet zo heel bijzonder (voorspelbaar zelfs, met een paar tenenkrommende 'levenslessen') maar de animaties maken veel, zo niet alles, goed. De 'bijrol' van de cowboy T-rex familie vond ik dan wel weer erg geinig, maar ik miste de dubbele laag die eerdere Pixar films zo leuk maakten voor alle 'oude kinderen' zoals ik.
3) The Dressmaker (drama/ komedie)
Van de Dressmaker wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Succesvolle modeontwerpster keert terug naar haar geboortedorp in Australië om de bewoners van een nieuwe garderobe te voorzien - maar dan? Het begint in ieder geval intrigerend: Tilly (Kate Winslet) is getekend door haar verleden (heeft ze iemand vermoord?), haar moeder herkent haar bijna niet en het hele dorp (met uitzondering van Hugo Weaving's karakter, de flamboyante politieagent) kijkt haar met de nek aan. Naarmate dingen duidelijker worden neemt ook het drama toe. Is Tilly vervloekt? Of is het het dorp? Net als je denkt dat het een en al drama blijft, gebeuren er een paar knotsgekke dingen (ik zal niks verklappen) en ik heb echt heeeeel hard moeten lachen (gelukkig zaten we maar met zn tweetjes in de zaal). En op het moment dat ik bijna in mijn lachstuip bleef hangen gebeurde er weer iets heel zieligs - nogal een rollercoaster dus. Maar wel een ontzettend leuke rit! Applausje ook voor de geweldige jaren-50 outfits, er zaten een paar jurken tussen die ik best zou willen hebben...
Kate Winslet is geweldig als femme fatale die duidelijk haar geboortedorp ontgroeid is en op zoek is naar wraak, Judy Davis heeft een geweldige rol als half dementerende moeder ('He's going to kiss you! Run away!) en Hugo Weaving is echt super grappig. Een dikke aanrader!
zondag 29 november 2015
Lesgeven in Belfast: bijschaven, ontwerpen en promoten.
Net zoals vorig jaar geef ik weer Nederlandse les hier in Belfast. Mijn uren zijn zelfs uitgebreid: naast de Dutch for Planners (1 uur per week) verzorg ik nu ook de Dutch Level 1 cursus, wat inhoudt dat ik 3 uur per week lesgeef. Er was geen materiaal voor de algemene cursus Nederlands, dus dat ben ik allemaal zelf aan het samenstellen. Best lastig, want wat behandel je zoal tijdens een 10 weken durende introductie in de Nederlandse taal? Ik probeer elke avond een bepaald thema mee te geven, zoals afspraken maken, omschrijvingen geven en praten over je familie en hobby's. Natuurlijk komt er ook een flinke dosis cultuur bij kijken, zoals stroopwafels, fietsen en omgangsvormen. De groep is erg gevarieerd en de motivaties lopen uiteen van nieuwsgierigheid tot het willen communiceren met een Nederlandse partner en zijn of haar familie. Ik probeer zo veel mogelijk Nederland(s) te promoten, de focus ligt op communicatie. Grammatica komt wel bij Level 2, mochten ze zich daarvoor aanmelden. ;) Het semester is trouwens bijna afgelopen: in de week van 7 december zijn de laatste lessen en keert de rust (even) terug. Ik vind het nog steeds erg leuk om te doen en elke week leer ik zelf ook wat nieuws wat betreft het overbrengen van de Nederlandse taal. Het is en blijft een mooie taal! Ik probeerde laatst 'even lekker uitwaaien, gezellig' uit te leggen - dat was nog best lastig. :P
Over promoten gesproken: afgelopen dinsdag werd ik door het Language Centre uitgenodigd deel te nemen aan de Language Taster Session, een 2 uur durende bijeenkomst voor studenten, docenten en overige geïnteresseerden. Mij werd gevraagd een presentatie voor te bereiden, en eventuele vragen te beantwoorden over mijn cursus, Nederland en Nederlands. Heel leuk natuurlijk, maar het verliep niet helemaal zoals gepland. Allereerst waren er maar weinig mensen op komen dagen — ik geloof dat ik 4 mensen aan mijn kraampje heb gehad. Daarnaast deed zowel de beamer als het geluid van de laptop het niet, waardoor mijn multimedia powerpoint presentatie in de soep liep. Improviseren dus! ;)
Het was een leuke bijeenkomst: ik heb aardig wat mensen ontmoet en ook weer bijgekletst met collega-taaldocenten. Ik zit er zelfs aan te denken om in het nieuwe semester (februari) ook een cursusje te gaan volgen. Omdat ik in dienst ben van Queen's University hoef ik maar 20 pond te betalen voor 10 weken (á 2 uur). Geen geld! Ik twijfel nog tussen Zweeds en Italiaans - ik zou graag mijn Duits willen oppoetsen maar die tijden komen me niet uit.
Voor de planologie studenten hoef ik minder voor te bereiden, aangezien ik mijn materialen van vorig jaar kan gebruiken. Her en der voeg ik wat toe / haal ik wat weg, zodat het beter aansluit bij de studenten. Dit jaar heb ik maar liefst 4(!) studenten, waarvan er 2 naar Groningen gaan en 2 naar Amsterdam. Over Amsterdam heb ik nog wel het een en ander liggen, maar de les over Groningen zal ik nog moeten ontwerpen. Ik denk dat die les voornamelijk over het fietsnetwerk zal gaan... gelukkig heb ik wat Groningse contacten.
Afgelopen zomer heb ik trouwens een filmpje gemaakt tijdens een fietstocht door de uiterwaarden bij Bemmel, en dit ga ik zeker gebruiken tijdens mijn les over de projecten in Nijmegen en omgeving. Als het aan mij ligt weten de boys na deze cursus alles over polders, dijken en fietsen! :p
2) Pan (fantasy)
De remakes, prequels en sequels vliegen ons de laatste tijd om de oren. We hadden al het leuke Maleficent, volgend jaar komt de live-action Jungle Book film uit (ben ik toch wel nieuwsgierig naar trouwens) en nu draait dus Pan in de bios - over hoe Peter Pan en Captain Hook elkaar ooit ontmoetten. Op zich een prima premisse, en ik wilde dit dus best in de bios gaan zien. Maar boy o boy, wat viel dat tegen...
Er is natuurlijk zoiets als 'artistieke vrijheid', maar deze filmmaker is wel heel erg doorgeslagen. De jonge Peter is een typisch Brits jochie, dat achterna gezeten wordt door de gemene Ierse non (die uiteraard een hurling stick heeft, lol!). Eenmaal in Neverland wordt het groepje welkom geheten met een a capella versie van Smells Like Teen Spirit, en toen Blackbeard (Hugh Jackman) voor het eerst in beeld kwam stikte ik bijna van het lachen. Zijn outfit was ronduit belachelijk, het leek in de verste verte niet op een piratenpakje. Over belachelijk gesproken: de jonge Hook zag er op de poster wel leuk uit maar ze hebben van zijn karakter een soort cowboy gemaakt, met een verschrikkelijk Amerikaans accent.
Vanaf het moment dat Peter en Hook uit Neverland ontsnappen gaan alle remmen los en rolde ik van het ene 'what the...' moment in het andere. Toegegeven, het is allemaal erg kleurrijk en vlot maar ik kon het allemaal niet meer serieus nemen...
3) Macbeth (drama)
Wat kun je nog toevoegen aan een klassieker als Macbeth? Dit werk van Shakespeare is al honderden keren opgevoerd en verfilmd, inclusief een leuke spoof van good ol' Herman Finkers. Deze nieuwe versie, met de geweldige acteurs Michael Fassbender en Marion Cotillard, is een mooie toevoeging aan de collectie. Ten eerste is er de sfeer: slow motion, close-ups en flashbacks dragen bij aan een gevoel van onraad en waanzin - de kijker wordt als het ware verplaatst in het hoofd van Macbeth. In het begin moest ik wennen aan het taalgebruik en de dikke Schotse accenten, maar na een tijde werd ik meegezogen in het verhaal (dat iedereen natuurlijk al wel kent). De film gebruikt de oorspronkelijke Shakespeariaanse taal, ondertiteling is dus geen overbodige luxe. (fyi, die had ik niet dus ik moest wat harder focussen).
Ik heb genoten van deze sfeervolle verfilming van een eeuwenoude klassieker, vooral door het ijzersterke acteerwerk van Michael Fassbender en Marion Cotillard en de prachtige beelden.
All hail Macbeth...
4) Crimson Peak (drama/ horror/ romantiek)
Ik keek erg uit naar deze 'gothic romance' van regisseur Guillermo del Toro. Zijn film Pan's Labyrinth is één van mijn favoriete horror-fantasy films en ik keek dan ook erg uit naar zijn versie van een duister, Victoriaans liefdesverhaal - met spoken. De outfits zijn prachtig en getrouw aan de periode, iets wat ik erg kan waarderen als kostuumsdrama-geek. Je kunt zien dat Del Toro met veel liefde aan deze film heeft gewerkt: elk detail is tot in de puntjes uitgewerkt en de sfeer is schitterend. Het verhaal (meisje ziet spoken en laat zich verleiden door mysterieuze en sexy Engelse Sir Thomas Sharpe) is misschien niet heel schokkend, maar de uitvoering is goed gedaan. Ik vond vooral de zus (gespeeld door Jessica Chastain) erg cool, met haar wicked uitstraling en fantastische jurken. En Tom Hiddleston, tja, daar heb ik gewoon een zwak voor... :P
Crimson Peak is misschien niet zo eng of spannend als eerder werk van Del Toro, het is wel met veel oog voor detail en enorm sfeervol neergezet. Een aanrader!
5) Suffragette (drama/ waargebeurd)
Als ik érgens niet tegen kan is het wel mensen (vrouwen) die hun stemrecht niet gebruiken 'omdat het toch niet uitmaakt'. Ik probeer altijd te gaan stemmen, uit respect naar alle vrouwen die daar kei hard voor hebben gevochten, al die jaren geleden. Toen ik de aankondiging van Suffragette zag wist ik dat ik daar heen móest. Even een korte history sidenote: Suffragette gaat over een groep vrouwen in de UK die tijdens de eerste feministische golf middels kleine acties (zoals vernielingen, demonstraties en hongerstakingen) hun doel probeerden te bereiken. De belangrijkste spil in het netwerk was Emmeline Pankhurst (gespeeld door Meryl Streep), maar de film draait vooral rond Maud Watts (Carey Mulligan) die samen met een paar vriendinnen/ collega's in opstand komt tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan - zoals het feit dat een vrouw geen recht heeft op haar eigen kind bij een scheiding, of dat mannen meer verdienen terwijl ze minder uren werken.
Ik vond het een erg aangrijpende en meeslepende film, er werd veel aandacht besteed aan details en de toevoeging van archiefbeelden uit die tijd maakte het nog indrukwekkender.
6) Killer Rack (horror/ comedy)
Elk jaar vindt in Belfast het Yellow Fever Independent Film Festival plaats, waar (lokale) onafhankelijke filmmakers (categorie B tot Z-fim) de kans krijgen hun werk te laten zien. Per film betaal je 1 pond, dus het is best de moeite waard. Ik had van te voren het programma doorgelezen en dit sprak me wel aan:
"Betty is een jonge vrouw die besluit borstimplantaten te nemen. De chirurg heeft de operatie echter gedaan met het oog op wereldheerschappij. Ze komt erachter dat de implantaten in werkelijkheid bovennatuurlijke wezens zijn die menselijk vlees willen eten."
Ik moest al heel hard lachen toen ik de omschrijving las, en de film was zo mogelijk nóg hilarischer. Een geniale mix van over the top acteerwerk, foute oneliners en enorm ranzige scenes. De musicalscene maakte het feestje compleet! Ik hou wel van een 'slechte' film op zijn tijd, en deze is zó fout dat ie weer goed is... :P
Over promoten gesproken: afgelopen dinsdag werd ik door het Language Centre uitgenodigd deel te nemen aan de Language Taster Session, een 2 uur durende bijeenkomst voor studenten, docenten en overige geïnteresseerden. Mij werd gevraagd een presentatie voor te bereiden, en eventuele vragen te beantwoorden over mijn cursus, Nederland en Nederlands. Heel leuk natuurlijk, maar het verliep niet helemaal zoals gepland. Allereerst waren er maar weinig mensen op komen dagen — ik geloof dat ik 4 mensen aan mijn kraampje heb gehad. Daarnaast deed zowel de beamer als het geluid van de laptop het niet, waardoor mijn multimedia powerpoint presentatie in de soep liep. Improviseren dus! ;)
Het was een leuke bijeenkomst: ik heb aardig wat mensen ontmoet en ook weer bijgekletst met collega-taaldocenten. Ik zit er zelfs aan te denken om in het nieuwe semester (februari) ook een cursusje te gaan volgen. Omdat ik in dienst ben van Queen's University hoef ik maar 20 pond te betalen voor 10 weken (á 2 uur). Geen geld! Ik twijfel nog tussen Zweeds en Italiaans - ik zou graag mijn Duits willen oppoetsen maar die tijden komen me niet uit.
Voor de planologie studenten hoef ik minder voor te bereiden, aangezien ik mijn materialen van vorig jaar kan gebruiken. Her en der voeg ik wat toe / haal ik wat weg, zodat het beter aansluit bij de studenten. Dit jaar heb ik maar liefst 4(!) studenten, waarvan er 2 naar Groningen gaan en 2 naar Amsterdam. Over Amsterdam heb ik nog wel het een en ander liggen, maar de les over Groningen zal ik nog moeten ontwerpen. Ik denk dat die les voornamelijk over het fietsnetwerk zal gaan... gelukkig heb ik wat Groningse contacten.
Afgelopen zomer heb ik trouwens een filmpje gemaakt tijdens een fietstocht door de uiterwaarden bij Bemmel, en dit ga ik zeker gebruiken tijdens mijn les over de projecten in Nijmegen en omgeving. Als het aan mij ligt weten de boys na deze cursus alles over polders, dijken en fietsen! :p
2) Pan (fantasy)
De remakes, prequels en sequels vliegen ons de laatste tijd om de oren. We hadden al het leuke Maleficent, volgend jaar komt de live-action Jungle Book film uit (ben ik toch wel nieuwsgierig naar trouwens) en nu draait dus Pan in de bios - over hoe Peter Pan en Captain Hook elkaar ooit ontmoetten. Op zich een prima premisse, en ik wilde dit dus best in de bios gaan zien. Maar boy o boy, wat viel dat tegen...
Er is natuurlijk zoiets als 'artistieke vrijheid', maar deze filmmaker is wel heel erg doorgeslagen. De jonge Peter is een typisch Brits jochie, dat achterna gezeten wordt door de gemene Ierse non (die uiteraard een hurling stick heeft, lol!). Eenmaal in Neverland wordt het groepje welkom geheten met een a capella versie van Smells Like Teen Spirit, en toen Blackbeard (Hugh Jackman) voor het eerst in beeld kwam stikte ik bijna van het lachen. Zijn outfit was ronduit belachelijk, het leek in de verste verte niet op een piratenpakje. Over belachelijk gesproken: de jonge Hook zag er op de poster wel leuk uit maar ze hebben van zijn karakter een soort cowboy gemaakt, met een verschrikkelijk Amerikaans accent.
Vanaf het moment dat Peter en Hook uit Neverland ontsnappen gaan alle remmen los en rolde ik van het ene 'what the...' moment in het andere. Toegegeven, het is allemaal erg kleurrijk en vlot maar ik kon het allemaal niet meer serieus nemen...
3) Macbeth (drama)
Wat kun je nog toevoegen aan een klassieker als Macbeth? Dit werk van Shakespeare is al honderden keren opgevoerd en verfilmd, inclusief een leuke spoof van good ol' Herman Finkers. Deze nieuwe versie, met de geweldige acteurs Michael Fassbender en Marion Cotillard, is een mooie toevoeging aan de collectie. Ten eerste is er de sfeer: slow motion, close-ups en flashbacks dragen bij aan een gevoel van onraad en waanzin - de kijker wordt als het ware verplaatst in het hoofd van Macbeth. In het begin moest ik wennen aan het taalgebruik en de dikke Schotse accenten, maar na een tijde werd ik meegezogen in het verhaal (dat iedereen natuurlijk al wel kent). De film gebruikt de oorspronkelijke Shakespeariaanse taal, ondertiteling is dus geen overbodige luxe. (fyi, die had ik niet dus ik moest wat harder focussen).
Ik heb genoten van deze sfeervolle verfilming van een eeuwenoude klassieker, vooral door het ijzersterke acteerwerk van Michael Fassbender en Marion Cotillard en de prachtige beelden.
All hail Macbeth...
4) Crimson Peak (drama/ horror/ romantiek)
Ik keek erg uit naar deze 'gothic romance' van regisseur Guillermo del Toro. Zijn film Pan's Labyrinth is één van mijn favoriete horror-fantasy films en ik keek dan ook erg uit naar zijn versie van een duister, Victoriaans liefdesverhaal - met spoken. De outfits zijn prachtig en getrouw aan de periode, iets wat ik erg kan waarderen als kostuumsdrama-geek. Je kunt zien dat Del Toro met veel liefde aan deze film heeft gewerkt: elk detail is tot in de puntjes uitgewerkt en de sfeer is schitterend. Het verhaal (meisje ziet spoken en laat zich verleiden door mysterieuze en sexy Engelse Sir Thomas Sharpe) is misschien niet heel schokkend, maar de uitvoering is goed gedaan. Ik vond vooral de zus (gespeeld door Jessica Chastain) erg cool, met haar wicked uitstraling en fantastische jurken. En Tom Hiddleston, tja, daar heb ik gewoon een zwak voor... :P
Crimson Peak is misschien niet zo eng of spannend als eerder werk van Del Toro, het is wel met veel oog voor detail en enorm sfeervol neergezet. Een aanrader!
5) Suffragette (drama/ waargebeurd)
Als ik érgens niet tegen kan is het wel mensen (vrouwen) die hun stemrecht niet gebruiken 'omdat het toch niet uitmaakt'. Ik probeer altijd te gaan stemmen, uit respect naar alle vrouwen die daar kei hard voor hebben gevochten, al die jaren geleden. Toen ik de aankondiging van Suffragette zag wist ik dat ik daar heen móest. Even een korte history sidenote: Suffragette gaat over een groep vrouwen in de UK die tijdens de eerste feministische golf middels kleine acties (zoals vernielingen, demonstraties en hongerstakingen) hun doel probeerden te bereiken. De belangrijkste spil in het netwerk was Emmeline Pankhurst (gespeeld door Meryl Streep), maar de film draait vooral rond Maud Watts (Carey Mulligan) die samen met een paar vriendinnen/ collega's in opstand komt tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan - zoals het feit dat een vrouw geen recht heeft op haar eigen kind bij een scheiding, of dat mannen meer verdienen terwijl ze minder uren werken.
Ik vond het een erg aangrijpende en meeslepende film, er werd veel aandacht besteed aan details en de toevoeging van archiefbeelden uit die tijd maakte het nog indrukwekkender.
6) Killer Rack (horror/ comedy)
Elk jaar vindt in Belfast het Yellow Fever Independent Film Festival plaats, waar (lokale) onafhankelijke filmmakers (categorie B tot Z-fim) de kans krijgen hun werk te laten zien. Per film betaal je 1 pond, dus het is best de moeite waard. Ik had van te voren het programma doorgelezen en dit sprak me wel aan:
"Betty is een jonge vrouw die besluit borstimplantaten te nemen. De chirurg heeft de operatie echter gedaan met het oog op wereldheerschappij. Ze komt erachter dat de implantaten in werkelijkheid bovennatuurlijke wezens zijn die menselijk vlees willen eten."
Ik moest al heel hard lachen toen ik de omschrijving las, en de film was zo mogelijk nóg hilarischer. Een geniale mix van over the top acteerwerk, foute oneliners en enorm ranzige scenes. De musicalscene maakte het feestje compleet! Ik hou wel van een 'slechte' film op zijn tijd, en deze is zó fout dat ie weer goed is... :P
maandag 26 oktober 2015
Music Monday: the best of 2015 (so far - pt. 2)
Iets meer dan een half jaar geleden plaatste ik de laatste update wat betreft muziekjaar 2015. Er is de tussentijd heeeeel veel moois uitgekomen, waarvan ik een kleine selectie uitlicht, in willekeurige volgorde...
Wat zijn jouw favoriete albums van dit jaar? Alle tips zijn welkom!
Joanna Newsom - Divers
Dit album is officieel nog niet uit, maar sinds vorige week is het op het internet te vinden. Joanna's stem is voor veel mensen heel erg wennen, en het is niet voor iedereen weggelegd. Ik hou juist erg van ongebruikelijke stemmen, en daar valt dit zeker weten onder. Joanna Newsom's albums geven vaak pas na meerdere luisterbeurten hun geheimen prijs, wat ik zeer kan waarderen. Ik luister alweer zo'n 8 jaar naar Ys (mijn favoriet) en ik ontdek nog steeds nieuwe details. Divers is muzikaal dik in orde en wat ik tot nu toe van de teksten heb meegekregen zitten er weer prachtige (en poëtische) stukken tussen. Vooralsnog vallen Anecdotes, Time, as a Symptom en The Things I Say het meest op. De tweede helft van Anecdotes blijft trouwens erg goed hangen, ik neurie al een paar dagen "While we sing to the garden, and we sing to the stars/ And we sing in the meantime/ Wherever you are" op mijn werk...
Colm Mac Con Iomaire - And Now the Weather (Agus Anois an Aimsir)
Ik hou van (traditionele) Ierse muziek: de melodieën, de sfeer en de bijbehorende verhalen/ mythen. Colm Mac Con Iomaire (geen idee hoe je die achternaam uitspreekt trouwens) is vooral bekend als violist van the Frames (een band waar ik niet zo veel mee heb) maar zijn solowerk vind ik werkelijk schitterend. Hij combineert traditionele muziek met moderne(re) elementen en maakt zo wonderschone (en rustgevende) composities. Zijn vorige album, The Hare's Corner, dateert alweer van 2008 en tijdens mijn studie in Belfast heb ik dit veel geluisterd. Ik twijfelde dan ook geen moment toen ik zag dat hij het nieuwe album ging presenteren in het iconische Whelan's in Dublin. (verslag is hier terug te lezen).
And Now the Weather... is misschien nog wel beter dan The Hare's Corner, met oorstrelende, sfeervolle arrangementen en boeiende anekdotes bij de nummers (daarvoor moet je bij een concert zijn geweest, dus neem dat maar van me aan). Ik heb ieder jaar een aantal 'chillplaten' en ik denk dat dit mijn favoriet van 2015 is!
Ghost - Meliora
Dit is misschien een beetje een vreemde eend in de bijt: prog-rock/metal achtige muziek, met een spooky naam, satanistische teksten én bijpassend uiterlijk. Met dank aan collega's kwam ik bij deze band terecht en ik vind het super tof! Het is best catchy, om de haverklap heb ik "SPIRIT! ABSENT!" of "You will wear your independence like a crown - from the pinnacle to the pit!" in mijn hoofd... ;)
En soms heb ik gewoon een goeie dosis gitaarrrr nodig!
(die clip is zo vet!)
You are cast out from the heavens to the ground
Blackened feathers falling down
You are cast out from the heavens to the ground
Blackened feathers falling down
You will wear your independence like a crown
Lord Huron - Strange Trails
Ik kende Lord Huron totaal niet, ik downloadde het album op de gok omdat de hoes me wel aansprak (en het genre folk-pop ligt me meestal wel). Dit album is één organisch geheel: de nummers sluiten goed op elkaar aan en Meet me in the Woods en Love Like Ghosts zijn bijna exact hetzelfde, alleen de tekst en het tempo verschillen. Strange Trails is zwierig, dromerig en sfeervol - en past daardoor precies in mijn straatje. De teksten zijn ook interessant - zo zingt hij heel optimistisch over het einde van de wereld. ;)
City and Colour - If I Should Go Before You
In 2007/8 was ik helemaal weg van de mooie folkliedjes van City and Colour, de artiestennaam van de Canadees Dallas Green (see what he did there?). Deze bebrilde tattoo-man is deel van de hardcorepunkband Alexisonfire, maar zingt solo vooral lieve liefdesliedjes. Nummers zoals The Girl en Against the Grain raakten bij mij een gevoelige snaar, maar ik verloor City and Colour toch uit het oog. Tot nu dus. Het onlangs verschenen If I Should Go Before You staat vol met mooie, catchy en meeslepende nummers. Het is wat voller dan de eerste twee albums, maar daardoor ook enorm sfeervol. Ik ben weer helemaal om! In februari speelt Dallas met band in Belfast, en ik ben van plan daarbij te zijn. Hopelijk speelt ie die oude klassiekers ook, dan voel ik me weer helemaal 21... ;)
Phil Cook - Southland Mission
Phil Cook is misschien wel de sympathiekste man in folk-land. Ik heb hem 2 keer (kort) gesproken, een keer na een fenomenaal Megafaun concert en toen hij solo in het voorprogramma van Daniel Norgren stond. Ik had niet genoeg geld bij me voor de solo-EP, maar mocht het geld achteraf via PayPal overmaken. Sindsdien volg ik zijn nevenprojecten (hoewel ik nog steeds hoop op een nieuw Megafaun album, al zal dat voorlopig niet gaan gebeuren). The Shouting Matches was een leuk projectje met oud-bandmaatje Justin Vernon (Bon Iver), en nu is het dus zover: het eerste solo album. Het plezier en de liefde voor muziek spat zowat uit de boxen (of, in mijn geval, headphones) en het is een heerlijk bluesy/rootsy/folky plaatje geworden.
Foals - What Went Down
Ahh, Foals. Hun vorige plaat (Holy Fire) heb ik in 2013 figuurlijk grijsgedraaid, ik kon maar geen genoeg krijgen van hun opzwepende en boeiende liedjes. De opvolger What Went Down stelt zeker niet teleur, al staan er geen kneiters zoals My Number en Inhaler op. Het is wel 'gewoon' een kei goed plaatje, dat vrijwel geen zwak moment kent. Ik blér lekker mee met Mountain at My Gates en Albatross en het is onmogelijk om stil te zitten bij nummers als Night Swimmers. Ik baal alleen dat ze niet echt in de buurt komen, ik zou ze zó graag live willen zien!
Madisen Ward & the Mama Bear - Skeleton Crew
Nog een nieuwe vondst, en wat voor één. Madisen Ward is een Afro-Amerikaanse jongeman die samen met zijn moeder ('Mama Bear' Ruth Ward) bluesy folkliedjes zingt. De zang is misschien wel het opvallendst, aangezien Madisen een goeie vibrato kan opzetten en Mama Bear ook af en toe een relaxed zanglijntje er bovenop legt. Hun muziek is een mix van folk, blues en gospel, wat het behoorlijk uniek maakt. De onderwerpen waarover gezongen wordt variëren nogal: van liefde en oorlog tot aan taart en Coca Cola...
Dit is live trouwens erg leuk, het spelplezier spat er vanaf - dus als je de kans krijgt...
Wat zijn jouw favoriete albums van dit jaar? Alle tips zijn welkom!
Joanna Newsom - Divers
Dit album is officieel nog niet uit, maar sinds vorige week is het op het internet te vinden. Joanna's stem is voor veel mensen heel erg wennen, en het is niet voor iedereen weggelegd. Ik hou juist erg van ongebruikelijke stemmen, en daar valt dit zeker weten onder. Joanna Newsom's albums geven vaak pas na meerdere luisterbeurten hun geheimen prijs, wat ik zeer kan waarderen. Ik luister alweer zo'n 8 jaar naar Ys (mijn favoriet) en ik ontdek nog steeds nieuwe details. Divers is muzikaal dik in orde en wat ik tot nu toe van de teksten heb meegekregen zitten er weer prachtige (en poëtische) stukken tussen. Vooralsnog vallen Anecdotes, Time, as a Symptom en The Things I Say het meest op. De tweede helft van Anecdotes blijft trouwens erg goed hangen, ik neurie al een paar dagen "While we sing to the garden, and we sing to the stars/ And we sing in the meantime/ Wherever you are" op mijn werk...
Colm Mac Con Iomaire - And Now the Weather (Agus Anois an Aimsir)
Ik hou van (traditionele) Ierse muziek: de melodieën, de sfeer en de bijbehorende verhalen/ mythen. Colm Mac Con Iomaire (geen idee hoe je die achternaam uitspreekt trouwens) is vooral bekend als violist van the Frames (een band waar ik niet zo veel mee heb) maar zijn solowerk vind ik werkelijk schitterend. Hij combineert traditionele muziek met moderne(re) elementen en maakt zo wonderschone (en rustgevende) composities. Zijn vorige album, The Hare's Corner, dateert alweer van 2008 en tijdens mijn studie in Belfast heb ik dit veel geluisterd. Ik twijfelde dan ook geen moment toen ik zag dat hij het nieuwe album ging presenteren in het iconische Whelan's in Dublin. (verslag is hier terug te lezen).
And Now the Weather... is misschien nog wel beter dan The Hare's Corner, met oorstrelende, sfeervolle arrangementen en boeiende anekdotes bij de nummers (daarvoor moet je bij een concert zijn geweest, dus neem dat maar van me aan). Ik heb ieder jaar een aantal 'chillplaten' en ik denk dat dit mijn favoriet van 2015 is!
Ghost - Meliora
Dit is misschien een beetje een vreemde eend in de bijt: prog-rock/metal achtige muziek, met een spooky naam, satanistische teksten én bijpassend uiterlijk. Met dank aan collega's kwam ik bij deze band terecht en ik vind het super tof! Het is best catchy, om de haverklap heb ik "SPIRIT! ABSENT!" of "You will wear your independence like a crown - from the pinnacle to the pit!" in mijn hoofd... ;)
En soms heb ik gewoon een goeie dosis gitaarrrr nodig!
(die clip is zo vet!)
You are cast out from the heavens to the ground
Blackened feathers falling down
You are cast out from the heavens to the ground
Blackened feathers falling down
You will wear your independence like a crown
Lord Huron - Strange Trails
Ik kende Lord Huron totaal niet, ik downloadde het album op de gok omdat de hoes me wel aansprak (en het genre folk-pop ligt me meestal wel). Dit album is één organisch geheel: de nummers sluiten goed op elkaar aan en Meet me in the Woods en Love Like Ghosts zijn bijna exact hetzelfde, alleen de tekst en het tempo verschillen. Strange Trails is zwierig, dromerig en sfeervol - en past daardoor precies in mijn straatje. De teksten zijn ook interessant - zo zingt hij heel optimistisch over het einde van de wereld. ;)
City and Colour - If I Should Go Before You
In 2007/8 was ik helemaal weg van de mooie folkliedjes van City and Colour, de artiestennaam van de Canadees Dallas Green (see what he did there?). Deze bebrilde tattoo-man is deel van de hardcorepunkband Alexisonfire, maar zingt solo vooral lieve liefdesliedjes. Nummers zoals The Girl en Against the Grain raakten bij mij een gevoelige snaar, maar ik verloor City and Colour toch uit het oog. Tot nu dus. Het onlangs verschenen If I Should Go Before You staat vol met mooie, catchy en meeslepende nummers. Het is wat voller dan de eerste twee albums, maar daardoor ook enorm sfeervol. Ik ben weer helemaal om! In februari speelt Dallas met band in Belfast, en ik ben van plan daarbij te zijn. Hopelijk speelt ie die oude klassiekers ook, dan voel ik me weer helemaal 21... ;)
Phil Cook - Southland Mission
Phil Cook is misschien wel de sympathiekste man in folk-land. Ik heb hem 2 keer (kort) gesproken, een keer na een fenomenaal Megafaun concert en toen hij solo in het voorprogramma van Daniel Norgren stond. Ik had niet genoeg geld bij me voor de solo-EP, maar mocht het geld achteraf via PayPal overmaken. Sindsdien volg ik zijn nevenprojecten (hoewel ik nog steeds hoop op een nieuw Megafaun album, al zal dat voorlopig niet gaan gebeuren). The Shouting Matches was een leuk projectje met oud-bandmaatje Justin Vernon (Bon Iver), en nu is het dus zover: het eerste solo album. Het plezier en de liefde voor muziek spat zowat uit de boxen (of, in mijn geval, headphones) en het is een heerlijk bluesy/rootsy/folky plaatje geworden.
Foals - What Went Down
Ahh, Foals. Hun vorige plaat (Holy Fire) heb ik in 2013 figuurlijk grijsgedraaid, ik kon maar geen genoeg krijgen van hun opzwepende en boeiende liedjes. De opvolger What Went Down stelt zeker niet teleur, al staan er geen kneiters zoals My Number en Inhaler op. Het is wel 'gewoon' een kei goed plaatje, dat vrijwel geen zwak moment kent. Ik blér lekker mee met Mountain at My Gates en Albatross en het is onmogelijk om stil te zitten bij nummers als Night Swimmers. Ik baal alleen dat ze niet echt in de buurt komen, ik zou ze zó graag live willen zien!
Madisen Ward & the Mama Bear - Skeleton Crew
Nog een nieuwe vondst, en wat voor één. Madisen Ward is een Afro-Amerikaanse jongeman die samen met zijn moeder ('Mama Bear' Ruth Ward) bluesy folkliedjes zingt. De zang is misschien wel het opvallendst, aangezien Madisen een goeie vibrato kan opzetten en Mama Bear ook af en toe een relaxed zanglijntje er bovenop legt. Hun muziek is een mix van folk, blues en gospel, wat het behoorlijk uniek maakt. De onderwerpen waarover gezongen wordt variëren nogal: van liefde en oorlog tot aan taart en Coca Cola...
Dit is live trouwens erg leuk, het spelplezier spat er vanaf - dus als je de kans krijgt...
zondag 11 oktober 2015
Even lekker uitwaaien - Murlough Beach
Af en toe heb ik mijn 'nature fix' nodig. Ik vind het fijn om in Belfast te wonen, maar ben wel blij dat het niet zo'n heel grote stad is. Het duurt niet lang totdat je op het platteland bent en ik ga er dan ook graag tussenuit om frisse lucht te tanken en lekker uit te waaien.
Vanochtend besloot ik naar het strand te gaan, Murlough Beach welteverstaan. Dit strand is onderdeel van het Murlough Nature Reserve, een duinlandschap van ca. 6000 jaar oud. Het is zo'n 40 minuten rijden vanaf Belfast, door het glooiende landschap van County Down, wat langzamerhand één van mijn favoriete regio's van (Noord) Ierland aan het worden is. Ik heb North Down al een paar keer verkend en nu was het tijd om richting de Mourne Mountains te rijden. Die bergen ga ik zéker dit jaar nog verkennen, ze zagen er erg imposant uit vandaag. Pal aan de voet van de Mournes ligt Newcastle, het startpunt van mijn wandeling. Als je door dit plaatsje loopt zie je de bergen voor je en de zee links - heel apart!
De strandwandeling van Newcastle naar Murlough was heerlijk - ik hou ervan om op zondagochtend dit soort dingen te doen, aangezien het dan erg rustig is. Afgezien van wat blije honden, wandelaars en een verdwaalde hardloper kwam ik bijna niemand tegen. Het grootste gedeelte ging over zand, keitjes en door de branding - ik ben blij met mijn waterdichte wandelschoenen. Onderweg heb ik een mooie steen en een schelp opgepikt, ik kon het niet laten!
De wandeling door de duinen was ook erg fijn, ik kan zo genieten van de herfst en al haar kleuren. :) Hopelijk kan ik volgende week weer op pad - zolang het droog is vind ik het prima...
Vanochtend besloot ik naar het strand te gaan, Murlough Beach welteverstaan. Dit strand is onderdeel van het Murlough Nature Reserve, een duinlandschap van ca. 6000 jaar oud. Het is zo'n 40 minuten rijden vanaf Belfast, door het glooiende landschap van County Down, wat langzamerhand één van mijn favoriete regio's van (Noord) Ierland aan het worden is. Ik heb North Down al een paar keer verkend en nu was het tijd om richting de Mourne Mountains te rijden. Die bergen ga ik zéker dit jaar nog verkennen, ze zagen er erg imposant uit vandaag. Pal aan de voet van de Mournes ligt Newcastle, het startpunt van mijn wandeling. Als je door dit plaatsje loopt zie je de bergen voor je en de zee links - heel apart!
De strandwandeling van Newcastle naar Murlough was heerlijk - ik hou ervan om op zondagochtend dit soort dingen te doen, aangezien het dan erg rustig is. Afgezien van wat blije honden, wandelaars en een verdwaalde hardloper kwam ik bijna niemand tegen. Het grootste gedeelte ging over zand, keitjes en door de branding - ik ben blij met mijn waterdichte wandelschoenen. Onderweg heb ik een mooie steen en een schelp opgepikt, ik kon het niet laten!
De wandeling door de duinen was ook erg fijn, ik kan zo genieten van de herfst en al haar kleuren. :) Hopelijk kan ik volgende week weer op pad - zolang het droog is vind ik het prima...
zondag 4 oktober 2015
Cinema Challenge (9)
En toen was het opeens OKTOBER! De afgelopen maand was niet super spannend wat betreft films die ik per-se wilde zien, even een beetje rust in de opmaat naar najaar/winter. De teller bleef steken op 2:
1) Pixels (avontuur/ comedy)
Ik zie mezelf niet als gamer - maar ik speelde uiteraard de classics in de 90's, zoals Tetris, Space Invaders, Commander Keen etc. Het verhaal van Pixels sprak me dus wel aan, namelijk dat commputerspelletjes tot leven worden gebracht om de aarde te verwoesten. Een voormalig game-kampioen wordt ingeschakeld om de wereld te redden, met allerlei hilariteit tot gevolg. Ik heb mij prima vermaakt met Pixels: het ziet er allemaal prima uit, Adam Sandler is voor de verandering eens vol te houden en het rolletje van Peter Dinklage is heerlijk over the top. Dat Kevin James (die gast van the King of Queens) de president van de Verenigde Staten speelt neem ik dan maar op de koop toe. ;)
2) Me and Earl and the Dying Girl (drama/ comedy)
De zoveelste tienerfilm-over-kanker, maar dan wel net iets anders. Waar films als the Fault in our Stars een romantische invalshoek hebben, krijgen de jongen (me) en het meisje (de dying girl) geen relatie. Wel zo verfrissend, moet ik zeggen. Het is ook niet alleen maar kommer, kwel en tranen in deze film: er valt genoeg te lachen om de droogkomische situaties waar Greg, Earl en Rachel in terecht komen. Het is een heerlijk sarcastische tragikomedie over een wereldvreemde jongen die door zijn moeder verplicht wordt om op te trekken met een meisje dat leukemie heeft. Er ligt ook een behoorlijke hipstersaus overheen, met referenties naar obscure filmmakers en quirky montage. Ik had graag meer van Greg & Earls filmpjes willen zien, zoals Gross Encounters of the Turd Kind, Crouching Housecat, Hidden Housecat en A Sockwork Orange. :P
1) Pixels (avontuur/ comedy)
Ik zie mezelf niet als gamer - maar ik speelde uiteraard de classics in de 90's, zoals Tetris, Space Invaders, Commander Keen etc. Het verhaal van Pixels sprak me dus wel aan, namelijk dat commputerspelletjes tot leven worden gebracht om de aarde te verwoesten. Een voormalig game-kampioen wordt ingeschakeld om de wereld te redden, met allerlei hilariteit tot gevolg. Ik heb mij prima vermaakt met Pixels: het ziet er allemaal prima uit, Adam Sandler is voor de verandering eens vol te houden en het rolletje van Peter Dinklage is heerlijk over the top. Dat Kevin James (die gast van the King of Queens) de president van de Verenigde Staten speelt neem ik dan maar op de koop toe. ;)
2) Me and Earl and the Dying Girl (drama/ comedy)
De zoveelste tienerfilm-over-kanker, maar dan wel net iets anders. Waar films als the Fault in our Stars een romantische invalshoek hebben, krijgen de jongen (me) en het meisje (de dying girl) geen relatie. Wel zo verfrissend, moet ik zeggen. Het is ook niet alleen maar kommer, kwel en tranen in deze film: er valt genoeg te lachen om de droogkomische situaties waar Greg, Earl en Rachel in terecht komen. Het is een heerlijk sarcastische tragikomedie over een wereldvreemde jongen die door zijn moeder verplicht wordt om op te trekken met een meisje dat leukemie heeft. Er ligt ook een behoorlijke hipstersaus overheen, met referenties naar obscure filmmakers en quirky montage. Ik had graag meer van Greg & Earls filmpjes willen zien, zoals Gross Encounters of the Turd Kind, Crouching Housecat, Hidden Housecat en A Sockwork Orange. :P
zaterdag 26 september 2015
Live gezien (tot nu toe)
!!! (2x), 2manydjs, Aaron Smith, a balladeer (2x), Absynthe Minded (3x), Adam French, Adept (2x), Admiral Freebee, After Forever, Agnes Obel (2x), Alabama Shakes, ALA.NI, Albin Lee Meldau, Aldous Harding, Alela Diane (4x), Alex the Astronaut, Alexa Rose, Alexi Murdoch (2x), Alex Vargas (2x), Algiers, Allah Las, All the Luck in the World, Alphabeat, alt-J (3x), Alvvays, Amanda Shires, Amatorski, Amyl and the Sniffers, Anais Mitchell, Andrew Bird (10x), Andy Shauf, Ane Brun (2x), Angus & Julia Stone (2x), Animal Collective, Anne Muller (2x), Aoife O'Donovan, Apocalyptica, Aquilo, Arcade Fire, Arctic Monkeys (3x), The Ark, Arny Magret, Arooj Aftab (2x), Árstíðir (3x), Audio Bullys, Audioslave, Auf der Maur, Augustines, The Avett Brothers (2x), Babyshambles (2x), Bads, Balthazar (3x), Band of Horses (3x), Barns Courtney, The Barr Brothers, Basia Bulat, Bat for Lashes, Beach House (3x), Beady Eye, Beans & Fatback, Bear's Den (5x), Beck (2x), Beef, Beirut (3x) , Belle & Sebastian (3x), Ben Harper, Ben Howard (3x), Benjamin Francis Leftwich (2x), Bertolf, The Besnard Lakes, The Beths, Bewilder (2x), Big Thief (6x), The Black Angels, The Black Atlantic, Black Box Revelation, Black Country New Road (5x),The Black Keys, Black Lips, black midi, Black Mountain, Black Rebel Motorcycle Club (8x), Blanck Mass, Blanco White, Blink 182 (2x), Blixa Bargeld & Teho Teardo, The Bloodhound Gang, Blood Red Shoes, Blossoms (2x), Blur (2x), Boney M., Bon Iver (5x), Bonnie 'Prince' Billy, The Bots, Bowerbirds (2x), Boy & Bear (3x), Breton, the Brian Jonestown Massacre, Bright Eyes (2x), Broeder Dieleman (8x), Broken Brass Ensemble, Broken Records, Broken Social Scene, Broncos, Bry, Budos Band, Bush (3x), Cass McCombs, Cage the Elephant, Cantus Domus (6x), The Cardigans, Caribou (3x), Carly Rae Jepsen, Catfish and the Bottlemen, Celeste (2x), Charles Bradley, The Chats, Childhood, Christine & the Queens, Chvrches, City and Colour, Clean Pete, Cloves, CocoRosie, Codes in the Clouds, Coldplay (3x), Colm Mac Con Iomaire, Con Brio (3x), Conor Oberst (& the Mystic Valley Band) (2x), The Cool Greenhouse, Counting Crows, Courtney Marie Andrews, Courtney Barnett, Cruising (2x), CSS, Curtis Harding, Cymbals Eat Guitars, Daði Freyr, Damien Jurado (6x), Damien Rice, Dan Croll, The Dandy Warhols (4x), Daniel Norgren (3x), Daniel Romano, Dan Mangan (2x), Danko Jones (2x), The Datsuns, Daughter (2x), David Ford, David Keenan, David LeMaitre, Dawes, Dear Reader, Death Cab for Cutie (2x), The Decemberists, Declan de Barra, De La Soul, Destroyer (2x), dEUS (9x), Devendra Banhart (2x), DeVotchKa, deWolff, Diagrams, Die Nerven, The Dirty Denims, Dirty Pretty Things, Dirty Projectors, The Districts, DIIV (2x), Donny Benét (2x), Douglas Dare (2x), Doves, Dropkick Murphys, Dry the River, The Duke & The King, Durand Jones and the Indications, Dylan Cartlidge, Eagles of Death Metal (5x), Ebbot Lundberg & the Indigo Children, Editors (3x), Edward Sharpe & the Magnetic Zeros, Eefje de Visser, Efterklang (7x), Elbow (2x), Elephant Stone, Ellie Dixon, Emilie Zoé, Enno Bunger (5x), Etaoin, Ethan Johns, Fanfarlo (2x), Father John Misty, Famous, Fat White Family, Final Fantasy/ Owen Pallett (3x), Fink, Finntroll, Fionn Regan, First Aid Kit (2x), Fleet Foxes (5x), Floggin Molly (3x), Floodlights, Florence and the Machine, Foals, Fontaines DC (4x), For a Minor Reflection, The Frames, Frank Turner (4x), Franz Ferdinand (5x), Fyfe Dangerfield (solo), Gabriel Rios, Gang of Youths, Gary Clark Jr, The Gaslight Anthem, Gaspar Claus (2x) & Casper Clausen, The Gathering, Gaye Su Akyol, Gem, George Ezra (2x), Gerry Cinnamon, Ghost, Glauque, Glen Hansard, The Gloaming (2x), Giant Rooks, Girls Names (5x), Goldband (2x), The Golden Dregs, The Golden Earring, The Good, the Bad & the Queen, Gorillaz (2x), The Gossip, Grace Cummings, Grace Jones, Graham Nash (2x), Gregory Alan Isakov (2x), Grinderman, Grizzly Bear (5x), Groove Armada, Guillemots (6x), Gurriers, The Gutter Twins (2x), Guus Meeuwis, Hackensaw Boys, Haim, Hamish Hawk, Hania Rani (2x), Hank Williams III, The Haunted Youth, A Hawk and A Hacksaw, The Head and The Heart (4x), HEALTH, Heartworms,Heideroosjes (2x), Helgi Jonsson, Her, The Hives (3x), Holly Miranda, Holly Throsby, Horse Feathers, Horse Lords, Hozier (2x), The Hubschrauber (3x), Hugh Jackman, Husky, I Am Kloot, I Am Oak, Idles, iLiKETRAiNS (2x), Imelda May, I’m from Barcelona, Infadels, Interpol (5x), Iron & Wine, Isbells, Israel Nash Gripka, Izzy Bizu, Jacco Gardner (2x), Jake Xerxes Fussell, James Blake, James Vincent McMorrow (4x), Jamie N Commons, Jason Isbell (3x), Jay Z, Jens Lekman, Jenny Lewis, Jeroen Dirrix, The Jesus & Mary Chain, Joan as Police Woman (2x), Joanna Newsom, Jóhann Jóhannsson, John Moreland, Johnny Flynn, Jonathan Toubin, Jonathan Wilson, Jonny Greenwood & the London Contemporary Orchestra, Jónsi (2x), José González (2x), Josh Ritter (2x), Josh T. Pearson, Julia Marcell, Julien Baker, Jungle by Night, Junip (2x), Kae Tempest, Kaiser Chiefs, Kaizers Orchestra (3x), Kaleo (2x), Kasabian (6x), Kat Frankie, Katherine Joseph, Katy J Pearson, Katzenjammer, Keane, Kelvin Jones, Kevin Morby, King Charles, Kings of Leon (2x), Kirill Richter, Klaxons, The Klittens, Komodo, The Kooks (2x), Khruangbin, King Hannah, KT Tunstall, Kurt Vile, Kylie Minogue (3x), Lankum (3x), Lanterns on the Lake, Lapsley, Laura Marling (5x), Lavinia Meijer (2x), Lawrence Arabia, LCD Soundsystem (2x), Lee Fields & the Expressions, Lenny Kravitz (2x), Leon Bridges, Leo Stannard, Lewis Capaldi, The Libertines (2x), Lifehouse, Liima (2x), Lisa Hannigan, Lisa O'Neill, Little Dragon (2x), Live, Local Natives, Loch Lomond, Loney Dear (2x), The Low Anthem (9x), Low Cut Connie, Loyle Carner, LP, Lubomyr Melnyk, Lucas Hamming, Lucky Fonz III, Luke Sital-Singh, Lykke Li, The Maccabees, Mac de Marco, Madisen Ward and the Mama Bear, The Magic Numbers (2x), Malcolm Middleton (3x), Manu Delago, Mando Diao, Manu Chao (2x) , Marble Sounds, Mariee Sioux, Marilyn Manson, Marina and the Diamonds, Mario Batkovic (2x), Mark Lanegan (2x), Mark Ronson, Marlon Williams (3x), Matt Corby, Matthew and the Atlas, Matthew E. White, Mavis Staples, Maxímo Park, Mayer Hawthorne & the County (2x), Megafaun (2x), Meis (2x), Metallica, Metz, Mew, Michael Kiwanuka (5x), Mick Flannery (2x), The Middle East, Mika, Mikal Cronin, Miles Kane (2x), The Milk Carton Kids, Millionaire (2x), Mintzkov (Luna) (2x), Miss Montreal, Mister & Mississippi, Miya Folick, Moddi (5x), Modern Skirts, Mogwai, Molchat Doma, Moloko, Money, Monsters of Folk, The Morning Benders, Morning Runner, Motorhead, The Mountain Goats/ John Darnielle solo (4x), Mozes and the Firstborn, Mumford & Sons (5x), Mura Masa, Muse (4x), M. Ward (4x), My Brightest Diamond/ Shara Worden (4x), Nagasaki Swim, Nathaniel Rateliff and the Night Sweats, The National, Nation of Language, Neil Young, Neutral Milk Hotel, Nick Cave and the Bad Seeds, Nick Mulvey (3x), Nigel Wright, Night Beds, Nils Frahm (5x), Nizlopi, Noah and the Whale (2x), Noah Gundersen (2x), Noel Gallagher's High Flying Birds (3x), Novastar, November Ultra, The Nude Party, Oasis, The Offspring (2x), OK Go, Ólafur Arnalds (14x), Olivia Chaney, Opeth, Oscar and the Wolf, Other Lives (2x), Ozark Henry, Paolo Nutini, Palma Violets, Panic Shack, Parcels, Parquet Courts (2x), Patrick Wolf (6x), Patti Smith, Paul Thomas Saunders, Peter Broderick, Peter Pan Speedrock (2x), Phil Cook, Phoebe Bridgers (2x), Phoenix, Phosphorescent (5x), Pip Blom, Pitou, The Pixies, Placebo (3x), Pokey LaFarge & The South City Three, The Polyphonic Spree, Port O’Brien, Portugal. The Man (2x),The Preatures, Primal Scream, Prins S. en de Geit, The Prodigy, Queens of the Stone Age (7x), The Raconteurs (2x), Racoon,Radiohead (6x), Rammstein (3x), Rams Pocket Radio, Rats on Rafts (2x) Rayland Baxter, Regina Spektor, R.E.M. , Retro Stefson, Rhodes (2x), Richard Hawley, Ride, Rick Astley, Robin Pecknold, Robocobra Quartet, Robyn, Roisin Murphy, Roo Panes (3x), Roosbeef (2x), Rowwen Heze, Royal Blood, Ryan Adams (3x), Ryley Walker, Ry X (2x), Sam Amidon, Sam Smith, Samm Henshaw (3x), Sara Blasko, School is Cool (2x), Scissor Sisters (3x), Seamus Fogarty, Sea Pinks (2x), Seun Kuti, Shakey Graves, Shame, Shameboy, The Shavers, Shearwater, The Sheep (2x), The Sheer, Shortparis, Sigur Rós (13x), Sinead O'Brien, Skin, Slagmalsklubben (2x), Slayer, The Smile, Snow Patrol, Socalled, Soko, SONS, Sonic Youth, Son Mieux, Sophie Hunger, Sorry, Soulwax (2x), Speedy Ortiz, Spinvis (2x), Spiritualized, Squid,De Staat (2x), Stanley en de Menzo's, Stella Donnelly, Steve Cradock, Stevie Jackson, The Stone Roses, Strand of Oaks (2x), The Strokes, Sports Team (2x), Stippenlift, The Strypes (2x),St. Paul & the Broken Bones, St. Vincent, The Subways, Sue the Night, Sufjan Stevens (5x), Sundara Karma, Sun Kil Moon, Susan O'Neill (3x), Sylvie Kreusch, System of a Down, The Tallest Man on Earth (7x), Tall Heights, Tamino, Tangarine, Team Me, Temples (3x), Them Crooked Vultures, Therapy?, These New Puritans, Thijs Boontjes Dans & Show Orkest (2x), Thomas Azier, Thumper, Tift Merritt, Timber Timbre (3x), Tim Knol (2x), Tim Vanhamel, Tinariwen, Tramhaus, Travis (2x), Triggerfinger (4x), Tunng, Two Door Cinema Club (3x), Typhoon, Under Byen, Underoath, Unknown Mortal Orchestra, the Vaccines, Valgeir Sigurdsson, Vampire Weekend, Van Dik Hout, The Veils/ Finn Andrews solo (8x), Vetiver, The Verve, Villagers (2x), The Visual (2x), Vive La Fete, Walt Disco, The War on Drugs (2x), Warpaint, Watchhouse/ Mandolin Orange (3x), The Weather Station, Wet Leg, Whenyoung, Whispering Sons (2x), The White Stripes, Whitney, Wilco (2x), Wintersleep, Wir Sind Helden, Within Temptation, Wolf Alice, Wolfmother, Wooden Shjips, Wye Oak, The XX, Yann Tiersen, Yak, Yeasayer (5x), Young Dreams, Young Fathers, Yuck, Het Zesde Metaal (2x), Zornik, Zuco 103, Zulu Winter, The Zutons, Zwan.
Laatste update: 4 april 2024
Laatste update: 4 april 2024
maandag 21 september 2015
Een dagje naar… Armagh
Nu ik heb besloten dat ik in de zomer van 2016 terug naar Nederland ga, wil ik zo veel mogelijk meepakken van Noord Ierland. Het voordeel van in Belfast wonen is dat je nooit echt ver van een bezienswaardigheid bent, dus ik ga proberen er elk weekend eentje van mijn lijst af te vinken.
First up: Armagh. Deze stad staat bekend om haar link met Saint Patrick, de beschermheilige van Ierland. Het stikt er dan ook van de kerken, en ze hebben maar liefst 2 kathedralen – die allebei St. Patrick’s Cathedral heten. Je kunt er Saint Patrick’s trail volgen, langs allerlei belangrijke religieuze plekken. Het is een uurtje rijden vanaf Belfast, door het glooiende landschap van County Antrim en Armagh.
Toen we in Armagh aankwamen was de toeristeninformatie nog niet open, dus zijn we eerst naar de katholieke St. Patrick’s Cathedral gelopen. De mis was net afgelopen, dus dat was goede timing. ;) De ligging van de kathedraal is best indrukwekkend: op een strak gemaaide heuvel, met mooie trappen. Van binnen was het ook erg imposant, met mix van stijlen (o.a. Byzantijns en Gotisch), mozaïeken en glas-in-lood ramen.
Toen we weer buiten kwamen begon het te regenen, en via een omweg gingen we terug naar de auto om daar onze lunch te eten (met uizicht op de Mall, een groot veld in het centrum). Aangezien de regen niet ophield gingen we met paraplu richting de VVV voor wat extra informatie en tips. Dat viel wat tegen: de vrouw vertelde ons dat veel dingen dicht zijn op zondag, zelfs de winkels waren niet open (met uitzondering van de supermarkt waar we wat lokale ciders hebben gekocht).
De andere St. Patrick’s Cathedral (Church of Ireland) was wel open, van binnen een stuk minder indrukwekkend dan de katholieke versie aan de overkant. De tuinen vond ik hier wel erg leuk, jammer dat ze niet allemaal toegankelijk waren. Ondertussen was ik wel een beetje klaar met de regen, dus na deze stop gingen we weer richting Belfast.
Ik heb genoeg ideeën voor een potentieel volgend bezoek aan Armagh, zoals de oudste openbare bibliotheek van Noord Ierland en het county museum. Vandaag verpestte de regen het een beetje, en blijkbaar moet je niet naar Armagh op een zondag. ;) Maar het was wel gezellig!
First up: Armagh. Deze stad staat bekend om haar link met Saint Patrick, de beschermheilige van Ierland. Het stikt er dan ook van de kerken, en ze hebben maar liefst 2 kathedralen – die allebei St. Patrick’s Cathedral heten. Je kunt er Saint Patrick’s trail volgen, langs allerlei belangrijke religieuze plekken. Het is een uurtje rijden vanaf Belfast, door het glooiende landschap van County Antrim en Armagh.
Toen we in Armagh aankwamen was de toeristeninformatie nog niet open, dus zijn we eerst naar de katholieke St. Patrick’s Cathedral gelopen. De mis was net afgelopen, dus dat was goede timing. ;) De ligging van de kathedraal is best indrukwekkend: op een strak gemaaide heuvel, met mooie trappen. Van binnen was het ook erg imposant, met mix van stijlen (o.a. Byzantijns en Gotisch), mozaïeken en glas-in-lood ramen.
Toen we weer buiten kwamen begon het te regenen, en via een omweg gingen we terug naar de auto om daar onze lunch te eten (met uizicht op de Mall, een groot veld in het centrum). Aangezien de regen niet ophield gingen we met paraplu richting de VVV voor wat extra informatie en tips. Dat viel wat tegen: de vrouw vertelde ons dat veel dingen dicht zijn op zondag, zelfs de winkels waren niet open (met uitzondering van de supermarkt waar we wat lokale ciders hebben gekocht).
De andere St. Patrick’s Cathedral (Church of Ireland) was wel open, van binnen een stuk minder indrukwekkend dan de katholieke versie aan de overkant. De tuinen vond ik hier wel erg leuk, jammer dat ze niet allemaal toegankelijk waren. Ondertussen was ik wel een beetje klaar met de regen, dus na deze stop gingen we weer richting Belfast.
Ik heb genoeg ideeën voor een potentieel volgend bezoek aan Armagh, zoals de oudste openbare bibliotheek van Noord Ierland en het county museum. Vandaag verpestte de regen het een beetje, en blijkbaar moet je niet naar Armagh op een zondag. ;) Maar het was wel gezellig!
zondag 20 september 2015
Culture Night 2015
Culture Night is de leukste avond uit in Belfast in het jaar: alle creativiteit die in de stad te vinden is komt naar boven. In de kleurrijke Cathedral Quarter worden allerlei activiteiten georganiseerd, zoals workshops, dansvoorstellingen, exposities en video installaties. Galerijen openen hun deuren, de straten zingen en complete families dansen met de drumband door de stad – van mij zou het elke vrijdag Culture Night mogen zijn!
Hier is een kleine sfeerimpressie, enjoy!
Dit was het hoogtepunt van de avond, ik heb zooo hard moeten lachen...
Hier is een kleine sfeerimpressie, enjoy!
Dit was het hoogtepunt van de avond, ik heb zooo hard moeten lachen...
dinsdag 15 september 2015
Cinema Challenge (8)
Augustus is echt voorbij gevlogen - vooral vanwege mijn tripjes aan het begin en eind van de maand. Ik heb toch nog 3 films in de bioscoop kunnen zien. :)
1) Elser / 13 minutes (drama/ WO II)
Af en toe ga ik naar een Meetup om mijn Duits te oefenen, en in Augustus was er een film-meetup in Queen's Film Theatre (het filmhuis). De film was (uiteraard) in het Duits, en het was (uiteraard?) een bijzonder deprimerende film. Het meerendeel van de Duitse films die ik tot nu toe heb gezien gaan over de Tweede Wereldoorlog, en dat is geen lichte kost. Elser (13 minutes in de UK) gaat over de man die een aanslag beraamde op Hitler. (De bom ging 13 minuten te laat af). Je volgt zijn leven, (gebrek aan) politiek engagement, de vervolging, martelgang etc. Het is prachtig in beeld gebracht, enorm traag ook - waardoor het allemaal nog heftiger binnenkomt. Na afloop was de hele Meetup-groep van slag...
2) Inside Out (animatie)
Gauw naar iets vrolijkers: Inside Out. Ik had geen idee wat ik precies kon verwachten van de nieuwe Disney/ Pixar, maar ik vond 'm SUPER LEUK. Het uitgangspunt is lekker origineel: je emoties worden bestuurd door kleine poppetjes in je hoofd. En natuurlijk gaat het fout als kinderen richting de puberteit gaan. Inside Out is grappig, ontroerend en hilarisch. Mijn favoriete karakters zijn Sadness en Disgust, van Joy werd ik op een gegeven moment een beetje kriebelig. Te blije mensen hebben hetzelfde effect op mij, dus dat verbaast me niets. ;)
3) Absolutely Anything (komedie / sciencefiction)
Dit was een last-minute besluit, en wat voor één! Even een kleine toelichting: Absolutely Anything is de laatste film waar Robin Williams aan meewerkte voordat hij overleed. Hij verzorgt een stemrol (die van Dennis the Dog) in een heerlijk maffe en met vlagen knotsgekke film. De mannen van Monty Python waren hierbij betrokken (en hebben ook een kleine rol als aliens, hilarisch!) dus dan weet je wel dat het goed zit. Het verhaal: Simon Pegg (ja, daar heb je 'm weer!) krijgt van de een op de andere dag de gave om alles wat hij wenst, werkelijkheid te laten worden. De Monty Python aliens willen namelijk testen of de mensheid het verdient om in leven te blijven. Maar Simon Pegg verknalt het (natuurlijk) behoorlijk, met grote hilariteit als gevolg.
Ik kan iedereen Absolutely Anything aanraden, zeker als je van typisch Britse humor houdt (het speelt zich ook nog eens af in Londen, wat wil je nog meer). En blijf vooral ook zitten tijdens de aftiteling: je ziet nog een paar clipjes van Robin Williams, in actie. Wat een briljant (stem) acteur was dat toch, hij wordt gemist!
1) Elser / 13 minutes (drama/ WO II)
Af en toe ga ik naar een Meetup om mijn Duits te oefenen, en in Augustus was er een film-meetup in Queen's Film Theatre (het filmhuis). De film was (uiteraard) in het Duits, en het was (uiteraard?) een bijzonder deprimerende film. Het meerendeel van de Duitse films die ik tot nu toe heb gezien gaan over de Tweede Wereldoorlog, en dat is geen lichte kost. Elser (13 minutes in de UK) gaat over de man die een aanslag beraamde op Hitler. (De bom ging 13 minuten te laat af). Je volgt zijn leven, (gebrek aan) politiek engagement, de vervolging, martelgang etc. Het is prachtig in beeld gebracht, enorm traag ook - waardoor het allemaal nog heftiger binnenkomt. Na afloop was de hele Meetup-groep van slag...
2) Inside Out (animatie)
Gauw naar iets vrolijkers: Inside Out. Ik had geen idee wat ik precies kon verwachten van de nieuwe Disney/ Pixar, maar ik vond 'm SUPER LEUK. Het uitgangspunt is lekker origineel: je emoties worden bestuurd door kleine poppetjes in je hoofd. En natuurlijk gaat het fout als kinderen richting de puberteit gaan. Inside Out is grappig, ontroerend en hilarisch. Mijn favoriete karakters zijn Sadness en Disgust, van Joy werd ik op een gegeven moment een beetje kriebelig. Te blije mensen hebben hetzelfde effect op mij, dus dat verbaast me niets. ;)
3) Absolutely Anything (komedie / sciencefiction)
Dit was een last-minute besluit, en wat voor één! Even een kleine toelichting: Absolutely Anything is de laatste film waar Robin Williams aan meewerkte voordat hij overleed. Hij verzorgt een stemrol (die van Dennis the Dog) in een heerlijk maffe en met vlagen knotsgekke film. De mannen van Monty Python waren hierbij betrokken (en hebben ook een kleine rol als aliens, hilarisch!) dus dan weet je wel dat het goed zit. Het verhaal: Simon Pegg (ja, daar heb je 'm weer!) krijgt van de een op de andere dag de gave om alles wat hij wenst, werkelijkheid te laten worden. De Monty Python aliens willen namelijk testen of de mensheid het verdient om in leven te blijven. Maar Simon Pegg verknalt het (natuurlijk) behoorlijk, met grote hilariteit als gevolg.
Ik kan iedereen Absolutely Anything aanraden, zeker als je van typisch Britse humor houdt (het speelt zich ook nog eens af in Londen, wat wil je nog meer). En blijf vooral ook zitten tijdens de aftiteling: je ziet nog een paar clipjes van Robin Williams, in actie. Wat een briljant (stem) acteur was dat toch, hij wordt gemist!
donderdag 3 september 2015
Wervelwind Weekend #2: Londen
Na het prachtige concert van Sufjan Stevens ging ik linea recta naar het vliegveld voor deel 2 van mijn knotsgekke weekend. Mijn vlucht naar Londen ging al om 6.30, en ik vond het niet echt de moeite om voor die paar uurtjes een hostel te zoeken. Ik heb wel eens eerder op het vliegveld 'geslapen', en ook dit keer was ik niet de enige gek die dat deed. ;) Uiteindelijk heb ik ongeveer een uurtje liggen dutten, de tijd ging best snel. De vlucht verliep ook voorspoedig, ik heb het opstijgen niet eens meegekregen. Ik ben blij dat ik in vliegtuigen, bussen en treinen kan slapen!
Ik had online een hostel geboekt, in de buurt van Hyde Park / Notting Hill en met 20% korting. Het komt niet op mijn lijst met beste hostels ooit: de kamer was super klein (11 bedden!), het rook naar zweetvoeten en ik sliep in een soort van bedstee met gordijntjes. Na een korte pitstop was het tijd om de stad in te gaan. Dit was mijn 6e bezoek aan Londen, ik vind het altijd fijn om een beetje rond te lopen. Aangezien ik wat last had van mijn voet trakteerde ik mezelf op een dagkaart voor de Underground, en reisde ik comfortabel richting de eerste stop - Tate Modern. Vanuit het restaurant heb je een prachtig uitzicht op St. Paul's Cathedral en de Millenium Bridge. Na dit culturele uitstapje hobbelde ik verder door de stad, met veel pauzes op bankjes, totdat de man met de hamer langskwam. Na een verfrissende douche en een extreme powernap ging ik nog even richting Camden voor de sfeer, om het vervolgens voor gezien te houden.
De maandag was gelukkig wat energieker. Mijn eerste stop was het Sherlock Holmes Museum, in Baker Street. Het regende de hele dag, dus dan is een museumbezoek altijd een goed idee. Je krijgt in het museum een inkijkje in 19e eeuws Londen, inclusief de verhalen van Sherlock Holmes. Ik vond het erg mooi, maar door de drukte heb ik niet volledig kunnen genieten - de kamers zijn niet heel groot en was een soort van lopende band werk. De museumwinkel was ook erg fijn: mooie aankleding, bijzondere producten en een leuke sfeer. Ze weten het goed te brengen, een aanrader als je in Londen bent!
Na Baker Street was het tijd voor het volgende op de Londen wishlist: Rough Trade Records. Een iconische platenzaak in Oost Londen, eentje waar ik (tot mijn verbazing) nog nooit was geweest. Ik voelde me heel erg hipster toen ik daar met m'n totebag naar binnen stapte om in de bakken met LP's te snuffelen. ;) Wat hebben ze veel zeg! Heerlijk! Ik denk dat ik er minstens 3 uur heb rondgelopen, met 'slechts' 2 plaatjes als score - allebei in de uitverkoop. Voordat ik verder ging richting de volgende platenzaak (jaja) dronk ik nog een LemonAid (mijn favo Haldern drankje) in het hippe Rough Trade cafeetje. Uiteindelijk heb ik deze trip 5 LP's en 2 singletjes gekocht, het valt me eigenlijk nog reuze mee...
Het was een heerlijk middagje struinen, langs de vintage en platenwinkels van Brick Lane. Ook het avondprogramma had een muziek thema: een bezoekje aan één van de vele Londense theaters voor een musical. In de ochtend had ik voor een zacht prijsje een ticket gekocht voor Beautiful, de musical over het leven en de muziek van Carole King. Ik zat he-le-maal bovenin, maar kon het prima zien en horen - en daar draait het om. Het was een heerlijke feel-good musical, en ik hou erg van de tijdloze liedjes van deze Amerikaanse songwriter. Ik weet nu ook wat meer over haar leven. Niet wereldschokkend, maar ze hadden er genoeg komische noten (jaja, pun intended) in gestopt om het boeiend te houden.
Op dinsdag was het dan eindelijk tijd voor de reden waarom ik naar Londen moest: het verlengen van mijn Nederlandse paspoort. Het kan niet in Nederland omdat ik daar niet meer woon, en in Belfast hebben ze de juiste apparatuur niet. Ach, het was een mooie reden voor een lang weekend weg! Binnen 10 minuten was het allemaal geregeld en kon ik lekker door Hyde Park en Kensington Gardens gaan struinen. De ochtend begon stralend, maar na een tijdje kwamen de regenwolken weer om de hoek kijken (zucht) en besloot ik Oxford Street onveilig te maken. Of, eigenlijk: de Disney Store, haha!
De reis terug verliep voorspoedig, wat ben ik toch blij dat ik overal kan slapen als ik dat wil. Het was een knotsgek, maar super leuk lang weekendje weg! Ik vind het heerlijk om af en toe in mijn eentje (en met mijn eendje) op pad te gaan, je beleeft een reis toch heel anders zo. Ik heb deze maand nog twee korte tripjes naar Nederland op de planning staan (vanwege bruiloft en concert) en daarna moet ik wachten tot de kerst. Heb ik genoeg tijd om te sparen voor de volgende reis!
Ik had online een hostel geboekt, in de buurt van Hyde Park / Notting Hill en met 20% korting. Het komt niet op mijn lijst met beste hostels ooit: de kamer was super klein (11 bedden!), het rook naar zweetvoeten en ik sliep in een soort van bedstee met gordijntjes. Na een korte pitstop was het tijd om de stad in te gaan. Dit was mijn 6e bezoek aan Londen, ik vind het altijd fijn om een beetje rond te lopen. Aangezien ik wat last had van mijn voet trakteerde ik mezelf op een dagkaart voor de Underground, en reisde ik comfortabel richting de eerste stop - Tate Modern. Vanuit het restaurant heb je een prachtig uitzicht op St. Paul's Cathedral en de Millenium Bridge. Na dit culturele uitstapje hobbelde ik verder door de stad, met veel pauzes op bankjes, totdat de man met de hamer langskwam. Na een verfrissende douche en een extreme powernap ging ik nog even richting Camden voor de sfeer, om het vervolgens voor gezien te houden.
De maandag was gelukkig wat energieker. Mijn eerste stop was het Sherlock Holmes Museum, in Baker Street. Het regende de hele dag, dus dan is een museumbezoek altijd een goed idee. Je krijgt in het museum een inkijkje in 19e eeuws Londen, inclusief de verhalen van Sherlock Holmes. Ik vond het erg mooi, maar door de drukte heb ik niet volledig kunnen genieten - de kamers zijn niet heel groot en was een soort van lopende band werk. De museumwinkel was ook erg fijn: mooie aankleding, bijzondere producten en een leuke sfeer. Ze weten het goed te brengen, een aanrader als je in Londen bent!
Na Baker Street was het tijd voor het volgende op de Londen wishlist: Rough Trade Records. Een iconische platenzaak in Oost Londen, eentje waar ik (tot mijn verbazing) nog nooit was geweest. Ik voelde me heel erg hipster toen ik daar met m'n totebag naar binnen stapte om in de bakken met LP's te snuffelen. ;) Wat hebben ze veel zeg! Heerlijk! Ik denk dat ik er minstens 3 uur heb rondgelopen, met 'slechts' 2 plaatjes als score - allebei in de uitverkoop. Voordat ik verder ging richting de volgende platenzaak (jaja) dronk ik nog een LemonAid (mijn favo Haldern drankje) in het hippe Rough Trade cafeetje. Uiteindelijk heb ik deze trip 5 LP's en 2 singletjes gekocht, het valt me eigenlijk nog reuze mee...
Het was een heerlijk middagje struinen, langs de vintage en platenwinkels van Brick Lane. Ook het avondprogramma had een muziek thema: een bezoekje aan één van de vele Londense theaters voor een musical. In de ochtend had ik voor een zacht prijsje een ticket gekocht voor Beautiful, de musical over het leven en de muziek van Carole King. Ik zat he-le-maal bovenin, maar kon het prima zien en horen - en daar draait het om. Het was een heerlijke feel-good musical, en ik hou erg van de tijdloze liedjes van deze Amerikaanse songwriter. Ik weet nu ook wat meer over haar leven. Niet wereldschokkend, maar ze hadden er genoeg komische noten (jaja, pun intended) in gestopt om het boeiend te houden.
Op dinsdag was het dan eindelijk tijd voor de reden waarom ik naar Londen moest: het verlengen van mijn Nederlandse paspoort. Het kan niet in Nederland omdat ik daar niet meer woon, en in Belfast hebben ze de juiste apparatuur niet. Ach, het was een mooie reden voor een lang weekend weg! Binnen 10 minuten was het allemaal geregeld en kon ik lekker door Hyde Park en Kensington Gardens gaan struinen. De ochtend begon stralend, maar na een tijdje kwamen de regenwolken weer om de hoek kijken (zucht) en besloot ik Oxford Street onveilig te maken. Of, eigenlijk: de Disney Store, haha!
De reis terug verliep voorspoedig, wat ben ik toch blij dat ik overal kan slapen als ik dat wil. Het was een knotsgek, maar super leuk lang weekendje weg! Ik vind het heerlijk om af en toe in mijn eentje (en met mijn eendje) op pad te gaan, je beleeft een reis toch heel anders zo. Ik heb deze maand nog twee korte tripjes naar Nederland op de planning staan (vanwege bruiloft en concert) en daarna moet ik wachten tot de kerst. Heb ik genoeg tijd om te sparen voor de volgende reis!
woensdag 2 september 2015
Wervelwind Weekend #1: Dublin
Soms heb je van die trips waarvan je denkt: waar begin ik in godsnaam aan? Dat was mijn eerste gedachte toen ik afgelopen zaterdagochtend in de bus naar Dublin stapte. Zaterdag Dublin, zondag door naar Londen, dinsdagavond terug naar Belfast en op woensdag gewoon weer aan het werk. Je moet een beetje gek zijn om dat te doen, gelukkig ben ik dat, haha. ;)
De reden voor het Dublin deel van mijn trip was simpel: SUFJAN STEVENS. Ik ben groot fan van deze Amerikaanse singer-songwriter, dus toen ik zag dat hij naar Dublin kwam voor 2 concerten twijfelde ik geen moment. Ik koos voor een kaartje op rij B, maar toen ik bij de zaal aankwam bleek dit gewoon een plek op de 1e rij te zijn - zo'n beetje in het midden. Een perfecte plek! Later meer over dit magistrale concert, laat ik het eerst maar eens hebben over mijn dagprogramma.
Ik kom graag in Dublin. De oude straatjes, vriendelijke mensen, geschiedenis en muziek spreken me erg aan en ik zou er prima kunnen wonen (ware het niet dat het stukken duurder is dan Belfast). In het jaar dat ik voor Tourism Ireland werk heb ik veel ideeën opgedaan voor Dublin-dagtrips, en ik besloot wat plekken van mijn wishlist af te vinken.
De eerste stop was Marsh's Library: de oudste openbare bibliotheek van Ierland, gebouwd in 1701. Het ligt pal achter St. Patrick's Cathedral, maar veel mensen lopen er finaal voorbij. Als je binnenkomt, word je meteen verwelkomd door de geur van oude boeken - HEERLIJK! De oude boekenkasten, de gravures, het plafond - ik vond het allemaal even prachtig. De tweede galerij bevat een aantal 'reading cages' en het verhaal erachter vond ik erg interessant. Toen de bibliotheek net open was werden er veel kleinere boeken gejat (dat was toentertijd zo'n beetje evenveel waard als goud), in totaal zo'n 1000 titels. Om dit tegen te gaan werden de mensen met hun boek in één van de kooien opgesloten, als ze klaar waren met studeren/ lezen konden ze een belletje rinkelen.
Op naar het noorden van het centrum. Verborgen tussen de kantoorgebouwen, niet ver van Jameson Distillery, ligt St. Michan's Church. Van de buitenkant ziet het er totaal niet spannend uit: een grauwe kerk aan een drukke straat. Dit is echter een plek met veel geschiedenis: op deze plek staat al sinds de 11e eeuw een kerk, de oudste boven de Liffey Rivier. Onder de kerk wordt het pas echt interessant: in de crypten zijn ooit per toeval gemummificeerde lijken gevonden, de oudste is 800 jaar oud. Er liggen 2 geestelijken (want vroeger waren dat de enige personen die in de kerk werden begraven, voordat geld een rol ging spelen), de andere is twijfelachtig vanwege zijn afgehakte hand - dat was een teken dat je een crimineel verleden had. Misschien had hij zich bekeerd? Of had hij een ongeluk gehad?
De oudste mummie is al helemaal een raadsel. Men vermoed dat het een kruisvaarder was, maar hoe kwam hij dan ooit in deze kerk terecht? Zijn vinger is gebroken, omdat men dacht dat het geluk bracht als je deze aanraakt. Dat mochten we natuurlijk ook even proberen - ik ben benieuwd! Het was trouwens een bijzonder lange man (meer dan 2 meter, echt een reus), ze hebben zijn voeten afgehakt omdat hij anders niet in de kist paste. Ik vond de mummies, kisten en doodshoofden bijzonder intrigerend - en de verhalen eigenlijk nóg interessanter.
Na een wandeling door het centrum, met vooral stops in boekenwinkels en marktjes, was het tijd om naar de zaal te gaan voor deel 2 van de dag. Ik was uiteraard veel te vroeg (as usual), maar dit gaf me wel genoeg tijd om mijn slag te slaan bij de merchandise tafel. Ik hou van de wisselkoers op dit moment, en heb met liefde een stukje loon afgestaan aan meneer Stevens.
Het voorprogramma Madisen Ward and the Mama Bear was super leuk, ik luister al een paar maanden naar hun album en het maakt me erg blij. Een korte introductie: Madisen Ward speelt samen met zijn 63-jarige moeder Ruth (aka Mama Bear) een mix van soul, folk en blues. Aanstekelijke liedjes met leuke teksten, plus geweldige stemmen. Ik ben vooral fan van Mama Bear, ik hoop echt dat ik er zo relaxed bij zit als ik zo oud ben.
Na een korte pauze was het dan ein-de-lijk tijd voor de man himself, Sufjan. Gedurende de reguliere set speelde hij zijn nieuwe album in z'n geheel, plus wat oudjes zoals Vesuvius (inclusief dorky dansjes, je kon me opvegen!). Ik had van tevoren gedacht dat het vrij akoestisch en laid-back zou worden, aangezien het album zo is - maar hij peperde de boel wat op mbv arrangementen. Dat pakte voor het grootste deel erg goed uit!
De toegift was er één uit een droom: 7 pareltjes, van de verschillende oude albums. Er zaten zelfs nummers van de All Delighted People EP voorbij, mijn favoriet! Elke keer als ik dacht 'Ja, dit is toch echt de beste' kwam er weer een ander schitterend klein liedje tevoorschijn. Bij For the Widows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti kreeg ik een brok in mijn keel, John Wayne Gacy Jr zorgde voor een kleine traan, de uitvoering van Chicago maakte me intens gelukkig... en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het was een magische avond! Normaal gesproken maak je zoiets één keer in je leven mee, maar ik heb het geluk dat ik eind deze maand weer ga... :)
Tot die tijd geniet ik lekker na met mijn filmpjes!
De reden voor het Dublin deel van mijn trip was simpel: SUFJAN STEVENS. Ik ben groot fan van deze Amerikaanse singer-songwriter, dus toen ik zag dat hij naar Dublin kwam voor 2 concerten twijfelde ik geen moment. Ik koos voor een kaartje op rij B, maar toen ik bij de zaal aankwam bleek dit gewoon een plek op de 1e rij te zijn - zo'n beetje in het midden. Een perfecte plek! Later meer over dit magistrale concert, laat ik het eerst maar eens hebben over mijn dagprogramma.
Ik kom graag in Dublin. De oude straatjes, vriendelijke mensen, geschiedenis en muziek spreken me erg aan en ik zou er prima kunnen wonen (ware het niet dat het stukken duurder is dan Belfast). In het jaar dat ik voor Tourism Ireland werk heb ik veel ideeën opgedaan voor Dublin-dagtrips, en ik besloot wat plekken van mijn wishlist af te vinken.
De eerste stop was Marsh's Library: de oudste openbare bibliotheek van Ierland, gebouwd in 1701. Het ligt pal achter St. Patrick's Cathedral, maar veel mensen lopen er finaal voorbij. Als je binnenkomt, word je meteen verwelkomd door de geur van oude boeken - HEERLIJK! De oude boekenkasten, de gravures, het plafond - ik vond het allemaal even prachtig. De tweede galerij bevat een aantal 'reading cages' en het verhaal erachter vond ik erg interessant. Toen de bibliotheek net open was werden er veel kleinere boeken gejat (dat was toentertijd zo'n beetje evenveel waard als goud), in totaal zo'n 1000 titels. Om dit tegen te gaan werden de mensen met hun boek in één van de kooien opgesloten, als ze klaar waren met studeren/ lezen konden ze een belletje rinkelen.
Op naar het noorden van het centrum. Verborgen tussen de kantoorgebouwen, niet ver van Jameson Distillery, ligt St. Michan's Church. Van de buitenkant ziet het er totaal niet spannend uit: een grauwe kerk aan een drukke straat. Dit is echter een plek met veel geschiedenis: op deze plek staat al sinds de 11e eeuw een kerk, de oudste boven de Liffey Rivier. Onder de kerk wordt het pas echt interessant: in de crypten zijn ooit per toeval gemummificeerde lijken gevonden, de oudste is 800 jaar oud. Er liggen 2 geestelijken (want vroeger waren dat de enige personen die in de kerk werden begraven, voordat geld een rol ging spelen), de andere is twijfelachtig vanwege zijn afgehakte hand - dat was een teken dat je een crimineel verleden had. Misschien had hij zich bekeerd? Of had hij een ongeluk gehad?
De oudste mummie is al helemaal een raadsel. Men vermoed dat het een kruisvaarder was, maar hoe kwam hij dan ooit in deze kerk terecht? Zijn vinger is gebroken, omdat men dacht dat het geluk bracht als je deze aanraakt. Dat mochten we natuurlijk ook even proberen - ik ben benieuwd! Het was trouwens een bijzonder lange man (meer dan 2 meter, echt een reus), ze hebben zijn voeten afgehakt omdat hij anders niet in de kist paste. Ik vond de mummies, kisten en doodshoofden bijzonder intrigerend - en de verhalen eigenlijk nóg interessanter.
Na een wandeling door het centrum, met vooral stops in boekenwinkels en marktjes, was het tijd om naar de zaal te gaan voor deel 2 van de dag. Ik was uiteraard veel te vroeg (as usual), maar dit gaf me wel genoeg tijd om mijn slag te slaan bij de merchandise tafel. Ik hou van de wisselkoers op dit moment, en heb met liefde een stukje loon afgestaan aan meneer Stevens.
Het voorprogramma Madisen Ward and the Mama Bear was super leuk, ik luister al een paar maanden naar hun album en het maakt me erg blij. Een korte introductie: Madisen Ward speelt samen met zijn 63-jarige moeder Ruth (aka Mama Bear) een mix van soul, folk en blues. Aanstekelijke liedjes met leuke teksten, plus geweldige stemmen. Ik ben vooral fan van Mama Bear, ik hoop echt dat ik er zo relaxed bij zit als ik zo oud ben.
Na een korte pauze was het dan ein-de-lijk tijd voor de man himself, Sufjan. Gedurende de reguliere set speelde hij zijn nieuwe album in z'n geheel, plus wat oudjes zoals Vesuvius (inclusief dorky dansjes, je kon me opvegen!). Ik had van tevoren gedacht dat het vrij akoestisch en laid-back zou worden, aangezien het album zo is - maar hij peperde de boel wat op mbv arrangementen. Dat pakte voor het grootste deel erg goed uit!
De toegift was er één uit een droom: 7 pareltjes, van de verschillende oude albums. Er zaten zelfs nummers van de All Delighted People EP voorbij, mijn favoriet! Elke keer als ik dacht 'Ja, dit is toch echt de beste' kwam er weer een ander schitterend klein liedje tevoorschijn. Bij For the Widows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti kreeg ik een brok in mijn keel, John Wayne Gacy Jr zorgde voor een kleine traan, de uitvoering van Chicago maakte me intens gelukkig... en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het was een magische avond! Normaal gesproken maak je zoiets één keer in je leven mee, maar ik heb het geluk dat ik eind deze maand weer ga... :)
Tot die tijd geniet ik lekker na met mijn filmpjes!
dinsdag 11 augustus 2015
Cinema Challenge (7)
Zo, met een beetje vertraging nu alsnog het overzicht van mijn bioscoop-escapades in juli. Ik heb heerlijk genoten van een paar weekjes vakantie en de teller voor augustus staat dan ook (nog) op 0. Helemaal niet erg!
Dit zag ik vorige maand:
1) Minions (animatie)
Ahh, de Minions. Wie kent ze niet! Ik vind het de leukste nieuwe cartoonkarakters van de afgelopen jaren, met hun gekke brabbeltaaltje en voorliefde voor bananen. Na beide Despicable Me delen is het nu tijd voor een eigen film. Dat is natuurlijk altijd afwachten, zo'n spin-off, maar ik vond het erg geslaagd.
Wat heb ik namelijk óntzettend hard gelachen! Soms was het verschrikkelijk simpel, maar je moet er wel op komen. En de referenties naar (pop) cultuur en jaren 60 iconen vond ik werkelijk hilarisch, het is dus niet alleen voor kinderen bedoeld. Mijn favo minion is Bob, met z'n teddybeertje en pet-rat Pucci. Wat een scheetje! ;)
2) Terminator Genisys (actie)
Ja, dit is natuurlijk heel andere koek. Ik heb ooit wel deel 1 gezien geloof ik, maar dat is niet echt blijven hangen. Maar ach, deze cinema challenge is ook bedoeld om nieuwe genres te verkennen en voor weinig geld wil ik best het een en ander uittesten. Ik kan niet zeggen dat dit een goede film is, maar ik heb me best vermaakt. Ik had niet verwacht dat good old Arnie het hoogtepunt van de film zou zijn, haha! Het is lekker cheesy met goede humor, maar ook met bordkartonnen acteerwerk en een flinterdun verhaal volop plotholes. Het verhaal slaat nergens op, maar de lompe actie maakt veel goed...
3) Ant-Man (actie)
Ant-Man is een Marvel held die ik eigenlijk totaal niet ken. De trailer kwam veelvuldig voorbij de afgelopen maanden maar toen ik de zaal in stapte wist ik eigenlijk nog steeds niet echt wat ik kon verwachten. Het verhaal komt wat traag op gang (ruimte voor karakterontwikkeling, ook wel een keer fijn), er is ruimte voor humor (yay!) en lompe actie (nog meer yay!). Ik vind het een leuke toevoeging aan het hele Marvel gebeuren en ik ben benieuwd waar (en wanneer) we Paul Rudd weer gaan zien.
Leuk detail: dezelfde dag herkeek ik Clueless (ivm 20 jarige verjaardag) en daar speelt Paul Rudd ook in. Wat een broekie was ie toen, aahwww!
4) Love & Mercy (biopic)
Voor de verandering ging ik een keer naar het filmhuis, iets wat ik op zich vaker zou willen doen - ware het niet dat de beenruimte soms érg beperkt is. Gelukkig werd Love & Mercy in een nieuwere zaal getoond en kon ik met gestrekte benen genieten van dit bijzondere verhaal. Ik ken Brian Wilson wel, dat wil zeggen dat ik weet dat hij de zanger van de Beach Boys was. Dat dit verhaal écht gebeurd is zorgde met vlagen voor kippenvel en ongeloof: wat heeft die man veel meegemaakt zeg!
Love & Mercy is een prachtig en meeslepend portret van een geniaal musicus die worstelt met de demonen in zijn hoofd. Je ziet Brian tijdens twee levensfasen: als hij succes heeft met de Beach Boys wordt de rol vertolkt door Paul Dano en de oudere, geisoleerde Brian wordt gespeeld door John Cusack. Laten dat nou net 2 van mijn favoriete acteurs zijn, ze zetten beiden een topprestatie neer. Ook een bijzondere vermelding voor Paul Giamatti, die de enorm creepy Dr. Landy speelt.
Ik vond het een erg interessante film, het is een aanrader voor iedereen die de muziek van de Beach Boys (een beetje) kent!
Dit zag ik vorige maand:
1) Minions (animatie)
Ahh, de Minions. Wie kent ze niet! Ik vind het de leukste nieuwe cartoonkarakters van de afgelopen jaren, met hun gekke brabbeltaaltje en voorliefde voor bananen. Na beide Despicable Me delen is het nu tijd voor een eigen film. Dat is natuurlijk altijd afwachten, zo'n spin-off, maar ik vond het erg geslaagd.
Wat heb ik namelijk óntzettend hard gelachen! Soms was het verschrikkelijk simpel, maar je moet er wel op komen. En de referenties naar (pop) cultuur en jaren 60 iconen vond ik werkelijk hilarisch, het is dus niet alleen voor kinderen bedoeld. Mijn favo minion is Bob, met z'n teddybeertje en pet-rat Pucci. Wat een scheetje! ;)
2) Terminator Genisys (actie)
Ja, dit is natuurlijk heel andere koek. Ik heb ooit wel deel 1 gezien geloof ik, maar dat is niet echt blijven hangen. Maar ach, deze cinema challenge is ook bedoeld om nieuwe genres te verkennen en voor weinig geld wil ik best het een en ander uittesten. Ik kan niet zeggen dat dit een goede film is, maar ik heb me best vermaakt. Ik had niet verwacht dat good old Arnie het hoogtepunt van de film zou zijn, haha! Het is lekker cheesy met goede humor, maar ook met bordkartonnen acteerwerk en een flinterdun verhaal volop plotholes. Het verhaal slaat nergens op, maar de lompe actie maakt veel goed...
3) Ant-Man (actie)
Ant-Man is een Marvel held die ik eigenlijk totaal niet ken. De trailer kwam veelvuldig voorbij de afgelopen maanden maar toen ik de zaal in stapte wist ik eigenlijk nog steeds niet echt wat ik kon verwachten. Het verhaal komt wat traag op gang (ruimte voor karakterontwikkeling, ook wel een keer fijn), er is ruimte voor humor (yay!) en lompe actie (nog meer yay!). Ik vind het een leuke toevoeging aan het hele Marvel gebeuren en ik ben benieuwd waar (en wanneer) we Paul Rudd weer gaan zien.
Leuk detail: dezelfde dag herkeek ik Clueless (ivm 20 jarige verjaardag) en daar speelt Paul Rudd ook in. Wat een broekie was ie toen, aahwww!
4) Love & Mercy (biopic)
Voor de verandering ging ik een keer naar het filmhuis, iets wat ik op zich vaker zou willen doen - ware het niet dat de beenruimte soms érg beperkt is. Gelukkig werd Love & Mercy in een nieuwere zaal getoond en kon ik met gestrekte benen genieten van dit bijzondere verhaal. Ik ken Brian Wilson wel, dat wil zeggen dat ik weet dat hij de zanger van de Beach Boys was. Dat dit verhaal écht gebeurd is zorgde met vlagen voor kippenvel en ongeloof: wat heeft die man veel meegemaakt zeg!
Love & Mercy is een prachtig en meeslepend portret van een geniaal musicus die worstelt met de demonen in zijn hoofd. Je ziet Brian tijdens twee levensfasen: als hij succes heeft met de Beach Boys wordt de rol vertolkt door Paul Dano en de oudere, geisoleerde Brian wordt gespeeld door John Cusack. Laten dat nou net 2 van mijn favoriete acteurs zijn, ze zetten beiden een topprestatie neer. Ook een bijzondere vermelding voor Paul Giamatti, die de enorm creepy Dr. Landy speelt.
Ik vond het een erg interessante film, het is een aanrader voor iedereen die de muziek van de Beach Boys (een beetje) kent!
maandag 13 juli 2015
Adventures on Rathlin Island
I have explored the Causeway Coastal Route many times, but I never took the time to visit Rathlin Island as well – until now. It’s only 20 minutes by ferry from Ballycastle, but it feels like you’ve entered a different world. The moment I set foot on the island, an immense feeling of tranquillity hit me. I understand why people come here, and don’t want to leave. The (small) community is close-knit, friendly and helpful. I experienced that within the hour: the weather was fickle as usual, and while I was on my way to the western point of the island (puffins!) it started to pour. A wee bit of rain has never stopped me from doing anything, but I couldn’t say no when a woman from the RSPB (Royal Society for the Protection of Birds) offered me a lift. The same woman also showed me the only upside-down lighthouse in Ireland, which will be open to the public in August (well, that’s the plan). I think it’s going to be very interesting, with an insight in how life must have been for the lighthouse keeper. It was a manned lighthouse until the 80’s.
Back to one of the main reasons I came to Rathlin: puffins! They’re breeding now, at the bottom of a massive cliff. This is the safest place for them, as the island is full of predators such as rats and ferrets. And they’re not the only ones who found refuge on this side of the island: over 80.000(!!!) seabirds made their nests on or under the cliff and the nearby sea stacks. It’s the loudest place on the entire island, very impressive! The RSPB offered me a telescope and binoculars so I could spot the puffins, kittiwakes, guillemots, razorbills and fulmars. A lovely mix of birds, but my favourite is still the puffin – so cute!
The hike back to the harbour area was amazing, with (of course) many sheep. This breed of sheep was chosen because of its hardiness, as the Rathlin winters are very harsh. Rathlin is mainly covered with heather, grass and bushes – and some lakes as well. In some places, it looks like the lake and ocean are at the same level (which, of course, they’re not). After a lovely meal and a bit of relaxation, I went back to the pub for a night of entertainment. The islanders sure know how to have a good time! ;)
I’m not very good at lying in, especially when I’m on a trip - no rest for the wicked. ;) My Sunday morning walk is probably the highlight of this trip: I walked for 2.5 hours without seeing anyone! I did some off-road rambling, climbed a few fences and walked on cliff edges. Some of these things might not have been very safe to do on my own, but I LOVED it. I think the South Lighthouse is my favourite part of the island, I spotted a lot of seals in the ocean and on the rocks. I was sitting ca. 15 metres away from them and they just didn’t care. A perfect place for some meditation – but to be honest, the entire island is.
I can highly recommend a trip to Rathlin, one day is perfect if you’re not a crazy hiker like me. You could take the ‘Puffin Bus’, learn about the island’s history (Scottish King Robert the Bruce took refuge here) and of course enjoy the puffins, seals and other animals.
I absolutely loved this weekend getaway: I feel soooo zen!
(and a bit sore, I hiked -and climbed- more than 15 miles in one weekend)
Back to one of the main reasons I came to Rathlin: puffins! They’re breeding now, at the bottom of a massive cliff. This is the safest place for them, as the island is full of predators such as rats and ferrets. And they’re not the only ones who found refuge on this side of the island: over 80.000(!!!) seabirds made their nests on or under the cliff and the nearby sea stacks. It’s the loudest place on the entire island, very impressive! The RSPB offered me a telescope and binoculars so I could spot the puffins, kittiwakes, guillemots, razorbills and fulmars. A lovely mix of birds, but my favourite is still the puffin – so cute!
spot the puffin - click to enlarge
The hike back to the harbour area was amazing, with (of course) many sheep. This breed of sheep was chosen because of its hardiness, as the Rathlin winters are very harsh. Rathlin is mainly covered with heather, grass and bushes – and some lakes as well. In some places, it looks like the lake and ocean are at the same level (which, of course, they’re not). After a lovely meal and a bit of relaxation, I went back to the pub for a night of entertainment. The islanders sure know how to have a good time! ;)
I’m not very good at lying in, especially when I’m on a trip - no rest for the wicked. ;) My Sunday morning walk is probably the highlight of this trip: I walked for 2.5 hours without seeing anyone! I did some off-road rambling, climbed a few fences and walked on cliff edges. Some of these things might not have been very safe to do on my own, but I LOVED it. I think the South Lighthouse is my favourite part of the island, I spotted a lot of seals in the ocean and on the rocks. I was sitting ca. 15 metres away from them and they just didn’t care. A perfect place for some meditation – but to be honest, the entire island is.
I can highly recommend a trip to Rathlin, one day is perfect if you’re not a crazy hiker like me. You could take the ‘Puffin Bus’, learn about the island’s history (Scottish King Robert the Bruce took refuge here) and of course enjoy the puffins, seals and other animals.
I absolutely loved this weekend getaway: I feel soooo zen!
(and a bit sore, I hiked -and climbed- more than 15 miles in one weekend)
Abonneren op:
Posts (Atom)