woensdag 27 januari 2016

Wednesday Words

Als je een schrijfcursus volgt raak je al snel geïnspireerd. Niet alleen tot schrijven, maar ook tot lezen. Vanavond hebben we veel boeken besproken, en met name (iconische?) openingszinnen. Dat is natuurlijk een grote bron voor discussie, want wat is nu dé perfecte openingszin?

Ik kwam er achter dat ik vrijwel geen openingszinnen uit mijn hoofd ken, maar dat ik wel moeiteloos het begin van enkele gedichten kan opzeggen, zoals 'I wandered lonely as a cloud', 'Ik zit me voor het vensterglas onnoemlijk te vervelen', 'Shall I compare thee to a summer's day', etc. etc. Vaak houdt het na die ene zin wel op, al zijn er een paar gedichten waar ik een verse of zelfs het complete stuk van ken.

Eén van de gedichten waar ik altijd de rest van moet opzoeken is Herinnering aan Holland van Henrik Marsman, en elke keer neem ik me voor om het gedeelte na het oneindige laagland uit mijn hoofd te leren. Op één of andere manier is dit mijn associate met 'thuis' en het maakt me heerlijk melancholiek.

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.


zaterdag 23 januari 2016

Wie schrijft, die blijft

Als kind schreef ik aardig wat verhalen. Het liefste op de oude typemachine van mijn vader, want dat was cool. Eigenlijk was ik al een hipster voordat het woord uberhaupt (op die manier) bekend was. Veel van mijn verhalen gingen over heksen en monsters, afgehakte ledematen en ketels. Mijn broertje en ik verzonnen de verhalen samen, en illustreerden ze ook. Mijn liefde voor horror en lompe actie is nog steeds aanwezig - lang leve morbide humor...


Het was niet allemaal moord, kommer en kwel dat de klok sloeg in mijn fantasie. Ik las als kind erg veel en haalde inspiratie uit sprookjes en de wereld om mij heen. Die wereld was een stuk kleiner dan nu en draaide vooral om de dieren in en bij huis. Geiten zijn een perfect onderwerp voor een beginnende schrijfster: ze zijn eigenwijs en ze hebben allemaal hun eigen karakter. Als een ware Heidi zat ik uren tegen ze te praten en met ze te knuffelen, in de stal of in de wei. Het verhaal 'De vijf geitjes' won de Zilveren Griffel in de verhalenwedstrijd op mijn basisschool, ik koester die award nog steeds! ;)


Na de basisschool werd het schrijven gauw minder, ik schreef nog wel wat gedichtjes en korte verhaaltjes in de les. De afgelopen jaren heb ik vooral geblogd: korte recensies en belevingen van alledag. Ik heb ook een tijdje een dagboek bijgehouden waar af en toe een gedichtje of verhaalidee naar boven kwam borrelen. Hoe dan ook: schrijven gebeurde niet structureel en ik was (en ben) niet van plan dit ooit te delen.

Toch knaagde er iets van binnen. Eén van de vele (onrealistische?) dromen die ik had als kind was boerin/schrijfster/dierenarts te worden, alles tegelijkertijd dus. Dierenarts gaat het niet worden, en ik zie mezelf ook geen professioneel schrijfster worden maar ik wil het in ieder geval weer wat meer gaan doen. Maar waar en hoe begin je? De schrijfcursus van Belfast Books kwam als geroepen, en de prijs (39 pond voor 10 weken) is ook erg netjes. Deze boekwinkel zet zich in voor de gemeenschap van Noord Belfast en probeert met initiatieven zoals deze mensen samen te brengen.

Afgelopen woensdag vond de eerste bijeenkomst plaats en het was in eerste instantie een beetje overweldigend. Daar zat ik dan, tussen mensen die al een paar boeken hebben gepubliceerd en bezig zijn met het schrijven van hun volgende. Gelukkig zijn er ook genoeg enthousiaste beginnelingen zoals ik, een mooie mix. Het zijn ook nog een heel aardige mensen, we hebben aardig wat boeken, films en series besproken. De sfeer is alvast goed, wellicht kom ik ooit nog van mijn 'deel-angst' af!


Iedereen kreeg in het begin een gepersonaliseerd naamplaatje, met een toevallige (?) verwijzing naar hoe het ooit allemaal begon voor mij!

zondag 10 januari 2016

Zondag Soep Dag!

Ik heb een nieuwe 'hobby' - soep maken.

Ik vind soep maken best leuk, omdat je er eigenlijk helemaal niet zo veel voor nodig hebt. Ik weet precies wat er in zit, en als het niet lekker is kan ik mooi mezelf de schuld geven. ;) En omdat het niet zo duur is om een simpele soep te maken kun je nog eens wat uitproberen. Zo vond ik mijn courgettesoep maar 'mwah', wat op zich geen verrassing is - ik vind het sowieso niet zo'n spannende groente.

Het is een makkelijke (en goedkope) manier om snel veel eten te maken dat ook nog eens gezond is - je kookt wat, en gooit het door de blender (of niet). Ik probeer van alles uit, met wisselend succes. Mijn favoriet tot nu toe is pastinaak-wortel soep, met aardappel en kruiden zoals kurkuma en koriander. Alle soepen die ik tot nu toe gemaakt heb waren vegetarisch, en sommigen zelfs veganistisch. Dat laatste deed ik niet eens met opzet, ik was gewoon vergeten room te halen (en te lui om nog naar de supermarkt te gaan).

Vandaag heb ik broccolisoep gemaakt, lekker dik en romig. Ideaal voor deze koude dagen, het lijkt nu toch echt winter te gaan worden in Belfast. Zoals gebruikelijk heb ik veeeeel te veel gemaakt, dus ik kan wel even vooruit...

Ik haal mijn inspiratie van Instagram, websites en uit mijn Groente Bijbel kookboek. Mijn doel is om ooit net zo'n lekkere champignonsoep (en tomatensoep) te maken als mijn moeder, ik moet maar eens bij haar in de leer gaan...

Wat is jouw favoriete soep? Laat het me weten, misschien maak ik die volgende week zondag...

A photo posted by Frau Anni (@staralfur1) on


Broccolisoep

A photo posted by Frau Anni (@staralfur1) on


Courgettesoep

A photo posted by Frau Anni (@staralfur1) on


Pastinaak-wortelsoep

A photo posted by Frau Anni (@staralfur1) on


Pompoensoep