Het was een mooi muziekjaar, met veel nieuwe ontdekkingen en 'vers' werk van oude liefdes. Mijn top 10 is best gevarieerd al zeg ik het zelf: IJslandse bluesrock, Ierse traditionele muziek en Britse singer-songwriters... en meer. ;)
Ik heb steeds bij ieder album (één van) mijn favoriete nummers gezet, en de hele albums staan (uiteraard) ook op Spotify. Veel luisterplezier!
1. The Gloaming - 2
The Gloaming maakt een mix van traditionele Ierse muziek met jazzy en ambient elementen: denk hierbij aan jigs en reels met pianoriedels, iets dat je niet zo veel tegenkomt in de trad music scene. Het werkt heel erg goed, hypnotiserend zelfs! The Gloaming doet er nog een schepje bovenop door de Ierse (Gaelic) zang die af en toe aan bod komt. Ik ben sinds een tijdje Iers aan het leren, maar ik kan er nog geen chocola van maken. Ik herken alleen de 'agus' (=en), lol!
Ach, ik droom gewoon lekker weg met deze muziek, terugdenkend aan mijn fantastische weekend in Sligo afgelopen voorjaar - waar ik deze plaat op repeat had staan. En ik droom ook alvast van maart 2017, want dan ga ik deze geweldige band live zien in Amsterdam! Tá áthas orm!
2. Michael Kiwanuka - Love & Hate
2016 was ook zeker het jaar van Michael Kiwanuka - als ik niet the Gloaming aan het luisteren was (in de auto, in de bergen of thuis op de bank) was er een grote kans dat Cold Little Heart op repeat stond. Dat intro is fantastisch! Het doet me erg denken aan Pink Floyd, en dat is noooooit een vervelende vergelijking. Ik heb dit jaar deze meneer ook live mogen aanschouwen en dan is 'ie (zo mogelijk) nóg indrukwekkkender...
Maybe this time I can be strong
But since I know who I am
I'm probably wrong
Maybe this time I can go far
But thinking about where I've been
Ain't helping me start
3. Moddi - Unsongs
Ah, Moddi. Ik zag hem voor het eerst als voorprogramma van Angus & Julia Stone in 2008, en ik vond het maar een apart hobbit-achtig mannetje. Tijden veranderen - 8 jaar later is 'ie enorm gegroeid (als muzikant dan hé). Zijn nieuwste album Unsongs is een soort van antropologisch project, met nummers die ooit verbannen/ verboden zijn geweest. De bekendere nummers (Pussy Riot in het Engels en Strange Fruit van Billie Holiday) vind ik eigenlijk niet zo heel bijzonder, ik werd juist geraakt door liedjes als Eli Geva en Father I am Joseph. Lees ook zeker de achtergrondartikelen op deze website, heel erg interessant!
4. Sturgill Simpson - A Sailor's Guide to Earth
Met dank aan Pinguin radio maakte ik kennis met Sturgill Simpson's Brace for Impact [Live a Little], een moddervet nummer met een werkelijk onweerstaanbare groove en geweldige tekst. Het is meteen ook het beste nummer van de plaat, samen met Call to Arms. Een heerlijk country-americana-weetikveelwatvoorgenre album, waar ik maar geen genoeg van kan krijgen!
One day you wake up
And this life will be over
Every party must break up
For burdens to shoulder
We're dying to live
Living to die
No matter what you believe
And all of us cry
For the ones we must leave
5. Kaleo - A/B
Ik heb 'wel wat' met de IJslandse muziekscene, en dat is een behoorlijk understatement. Mijn verbazing was groot toen bleek dat de bluesrockers van Kaleo ook van dit eilandje afkomstig zijn, want zo klinken ze totaal niet. A/B is een compilatie van eerder uitgebracht materiaal, maar omdat het dit jaar is uitgekomen mag 'ie in deze lijst. Live was het ook echt ijzersterk en ik ben heel erg benieuwd hoe het deze boys verder zal vergaan!
6. Ólafur Arnalds - Island Songs
Van bluesrock naar neo-klassiek - ook dat is IJsland. Ólafur is al een aantal jaren een van mijn lievelingetjes, hoewel ik zijn vorige plaat (For Now I am Winter, met Engelstalige zang) niet heel denderend vond. Gelukkig heeft 'ie met Island Songs mijn aandacht weer te pakken. Deze plaat is, zoals de titel al doet vermoeden, opgenomen op IJsland met behulp van lokale musici (in 7 weken tijd). Het begint met een IJslands gedicht en dat klinkt fantastisch - ik zou het graag leren maar voorlopig heb ik het al lastig genoeg met m'n Iers. ;)
7. Benjamin Francis Leftwich - After the Rain
De sympatieke Brit Benjamin Francis Leftwich maakte 5 jaar geleden één van mijn favoriete herfst/ winter platen en nu is daar ein-de-lijk deel 2. Het is zelfs nog iets donkerder van aard, aangezien het gaat over zijn overleden vader. Ontroerend, warm en liefdevol - wauw!
8. The Head and the Heart - Signs of Light
Het is niet alleen maar misére in deze lijst - the Head and the Heart zorgt voor een vrolijke toon. Signs of Light is alweer hun derde album en het is leuk om te zien hoe ze in al die jaren gegroeid zijn. Het enthousiasme van het eerste album is gebleven, en ik ben erg benieuwd hoe dit live gaat klinken. In 2010 was het in ieder geval één groot feest...
9. Keaton Henson - Kindly Now
We gaan toch nog even een potje janken, want dat lucht zo lekker op. Keaton Henson klinkt even fragiel als dat 'ie er uit ziet, en hij maakt ongelooflijk mooie en trieste liedjes. Tissues zijn geen overbodige luxe...
You said one day I would catch a break
And said it like it was the flu
You said one day I would celebrate
The day I fell in love with you
So I told you, you should grieve the night
And mourn the stars above
That those who hate Los Angeles
Have never been in love
10. Mandolin Orange - Blindfaller
Ik weet niet meer zo goed hoe ik bij het bandje Mandolin Orange terechtkwam - waarschijnlijk via Spotify Discover Weekly, een geniale afspeellijst die aan de hand van je smaak suggesties geeft. Dit is mijn banjo/ mandoline/ samenzang plaat van 2016, en ik word er bijzonder blij van.
Net buiten de top 10: Ryley Walker - Golden Sings that have been Sung, Radiohead - A Moon Shaped Pool, Graham Nash - This Path Tonight, Yann Tiersen - EUSA, Bombay - Show Your Teeth, Leonard Cohen - You Want it Darker, Drive-by Truckers - American Band, Last Shadow Puppets - Everything You've Come to Expect, Damien Jurado - Visions of Us on the Land
maandag 19 december 2016
maandag 12 december 2016
Memorabele concerten van 2016
2016 was een mooi muziekjaar, met een tweetal festivals (Haldern Pop & Best Kept Secret) en 'iets meer' losse concerten. ;)
Ik zag dit jaar een aantal artiesten voor de eerste keer, en ik heb daar in sommige gevallen best een tijdje op moeten wachten. In deze blogpost licht ik er een aantal uit die op een bepaalde manier bijzonder waren. Dit is geen toplijstje, de concerten staan in willekeurige volgorde.
Moddi (Jeruzalemkerk, Amsterdam)
Deze schattige Noor zag ik járen geleden in het voorprogramma van Angus & Julia Stone. Van het hoofdprogramma luister ik niet zo veel meer, maar Moddi is blijven hangen. Zeker met zijn nieuwste album, Unsongs, weet hij mij te raken. Het is ook echt een schatje on stage. Afgelopen oktober speelde hij in de Jeruzalemkerk in Amsterdam, een prachtige locatie waar de breekbare liedjes extra goed tot zijn recht kwamen. En hij zong ook nog eens het prachtige House by the Sea, kippenvel...'
Kaleo (Paradiso, Amsterdam)
Lang geleden dat ik zo omver werd geblazen door een 'nieuw' bandje! De grote zaal van Paradiso was stijf uitverkocht en iedereen ging behoorlijk uit z'n dak op de stoere bluesrock van deze IJslandse mannen. De 'voetbal haka' kwam zelfs nog voorbij, lol...
Joanna Newsom (The Olympia, Dublin)
Ik heb zo'n 10 jaar moeten wachten op mijn eerst Joanna concertje, maar oh-oh dat wachten was het echt waard. Het begon allemaal met de prachtige oude venue, waar de stoeltjes totaaaaal niet comfortabel zaten. Robin Pecknold (a.ka. Fleet Foxes) was het perfecte voorprogramma, en Joanna Newsom deed er nog een paar scheppen bovenop. Bij d'r eerste giechel was het ijs al gebroken en iedereen collectief verliefd - wat een puur, lief boselfje en wat een waanzinnige muzikaliteit! Ik schreef er eerder al wat over, en ik kijk graag deze toegift terug. Als dit mijn enige Joanna concert gaat zijn zou ik daar best mee kunnen leven...
Michael Kiwanuka (Paradiso, Amsterdam)
Michael Kiwanuka was één van mijn fijnste ontdekkingen dit jaar, en zijn tweede album 'Love & Hate' komt zeker in mijn eindejaarslijstje voor. Ik heb het geluk gehad dat ik deze man dit jaar maar liefst drie keer live mocht zien: Best Kept Secret, Haldern Pop & Paradiso. Laastgenoemde concert was toch wel het beste, het was te merken dat iedereen nóg beter op elkaar ingespeeld was na een paar maanden en nummers zoals Cold Little Heart werden echt fe-no-me-naal uitgevoerd.
Benjamin Francis Leftwich (Muziekgebouw Frits Philips, Eindhoven)
Nog een artiest die ik na een behoorlijk lange tijd eindelijk eens live zag! Benjamin's album Last Smoke Before the Snowstorm was de soundtrack van mijn herfst/winter 2011, en de jaren daarna. Dit jaar kwam eindelijk zijn tweede (prachtige!) plaat uit, en dus eindelijk de kans om het live te horen. En wat was het mooi! Hele sympatieke vent ook, we hebben na afloop gezellig staan kletsen over onder andere de troosteloosheid van Yorkshire. Lol!
Keaton Henson (Carré, Amsterdam)
Ik had me ingesteld op een tranendal: tissues in de hand en geen make-up. Het bleef beperkt tot een flinke dosis kippenvel en een setje vochtige ogen, maar owow wat was het mooi! Keaton zingt heel breekbaar, en zo ziet 'ie er eigenlijk ook wel uit. ;) Carré was de perfecte locatie en ik ben blij dat ik na al die jaren eindelijk deze bijzondere artiest op mijn 'seen live' lijstje mag schrijven.
Sigur Rós (Royal Hospital Kilmainham, Dublin)
Mijn grote liefde in één van mijn favoriete steden, op een bijzondere historische locatie, vlak voordat ik weer terug zou gaan verhuizen naar Nederland - dit mocht ik uiteraard niet missen. Het was mijn achtste keer SR, en hoewel het niet hun beste optreden was heb ik toch heel fijne herinneringen overgehouden aan dit concert. Zo heb ik ein-de-lijk eens Starálfur gehoord, en ben ik er achter gekomen dat ze met z'n drietjes (dus zonder strijkers & blazers) ook een heel tof en vol geluid kunnen produceren. Liefde!
Samm Henshaw (Best Kept Secret / Haldern Pop / Bird, Rotterdam)
2016 was ook zéker het jaar van Sammie (ja, zo mogen we 'm noemen!). Ik ging op advies van Marleen mee naar het optreden op BKS, en ik werd daar weggeblazen door het oneindige enthousiasme van deze jonge Brit en zijn vriendengroep cq. band. Het spelplezier spat er vanaf, wat stilzitten onmogelijk maakt. Hij herkent ons al (lol), dus we zijn 'aangenomen' als het Sammie Promo Team voor Nederland. Volgend jaar komt er (als het goed is) een album, dus onthoud die naam!
Jason Isbell (Haldern Pop)
De 'award' voor herontdekking van het jaar gaat naar Jason Isbell. In 2015 ging zijn album Something More Than Free een beetje langs me heen, maar eerder dit jaar 'landde' het plaatje opeens keihard. En dan vooral het nummer If It Takes a Lifetime, zo'n mooie tekst! Ik was érg enthousiast toen Jason werd bevestigd voor Haldern Pop, en ik stond dan ook lekker vooraan. ;)
Het was een geweldig rockende show, met als hoogtepunt het eerder genoemde nummer. Hopelijk mag ik 'm snel nog een keer live zien!
St. Paul and the Broken Bones (Haldern Pop) & Thijs Boontjes Dans & Show Orkest (Appelpop)
Deze twee concerten horen bij de categorie 'lekker dansen'! St. Paul is een hyperactief mannetje met een beste wel imposante stem, waarbij na afloop het publiek blééf swingen! En Thijs Boontjes is misschien wel het leukste Nederlandse concert van het jaar, met z'n droogkomische teksten en catchy orgeltje. Was de wereld maar een karaokebar!
Ik zag dit jaar een aantal artiesten voor de eerste keer, en ik heb daar in sommige gevallen best een tijdje op moeten wachten. In deze blogpost licht ik er een aantal uit die op een bepaalde manier bijzonder waren. Dit is geen toplijstje, de concerten staan in willekeurige volgorde.
Moddi (Jeruzalemkerk, Amsterdam)
Deze schattige Noor zag ik járen geleden in het voorprogramma van Angus & Julia Stone. Van het hoofdprogramma luister ik niet zo veel meer, maar Moddi is blijven hangen. Zeker met zijn nieuwste album, Unsongs, weet hij mij te raken. Het is ook echt een schatje on stage. Afgelopen oktober speelde hij in de Jeruzalemkerk in Amsterdam, een prachtige locatie waar de breekbare liedjes extra goed tot zijn recht kwamen. En hij zong ook nog eens het prachtige House by the Sea, kippenvel...'
Kaleo (Paradiso, Amsterdam)
Lang geleden dat ik zo omver werd geblazen door een 'nieuw' bandje! De grote zaal van Paradiso was stijf uitverkocht en iedereen ging behoorlijk uit z'n dak op de stoere bluesrock van deze IJslandse mannen. De 'voetbal haka' kwam zelfs nog voorbij, lol...
Joanna Newsom (The Olympia, Dublin)
Ik heb zo'n 10 jaar moeten wachten op mijn eerst Joanna concertje, maar oh-oh dat wachten was het echt waard. Het begon allemaal met de prachtige oude venue, waar de stoeltjes totaaaaal niet comfortabel zaten. Robin Pecknold (a.ka. Fleet Foxes) was het perfecte voorprogramma, en Joanna Newsom deed er nog een paar scheppen bovenop. Bij d'r eerste giechel was het ijs al gebroken en iedereen collectief verliefd - wat een puur, lief boselfje en wat een waanzinnige muzikaliteit! Ik schreef er eerder al wat over, en ik kijk graag deze toegift terug. Als dit mijn enige Joanna concert gaat zijn zou ik daar best mee kunnen leven...
Michael Kiwanuka (Paradiso, Amsterdam)
Michael Kiwanuka was één van mijn fijnste ontdekkingen dit jaar, en zijn tweede album 'Love & Hate' komt zeker in mijn eindejaarslijstje voor. Ik heb het geluk gehad dat ik deze man dit jaar maar liefst drie keer live mocht zien: Best Kept Secret, Haldern Pop & Paradiso. Laastgenoemde concert was toch wel het beste, het was te merken dat iedereen nóg beter op elkaar ingespeeld was na een paar maanden en nummers zoals Cold Little Heart werden echt fe-no-me-naal uitgevoerd.
Benjamin Francis Leftwich (Muziekgebouw Frits Philips, Eindhoven)
Nog een artiest die ik na een behoorlijk lange tijd eindelijk eens live zag! Benjamin's album Last Smoke Before the Snowstorm was de soundtrack van mijn herfst/winter 2011, en de jaren daarna. Dit jaar kwam eindelijk zijn tweede (prachtige!) plaat uit, en dus eindelijk de kans om het live te horen. En wat was het mooi! Hele sympatieke vent ook, we hebben na afloop gezellig staan kletsen over onder andere de troosteloosheid van Yorkshire. Lol!
Keaton Henson (Carré, Amsterdam)
Ik had me ingesteld op een tranendal: tissues in de hand en geen make-up. Het bleef beperkt tot een flinke dosis kippenvel en een setje vochtige ogen, maar owow wat was het mooi! Keaton zingt heel breekbaar, en zo ziet 'ie er eigenlijk ook wel uit. ;) Carré was de perfecte locatie en ik ben blij dat ik na al die jaren eindelijk deze bijzondere artiest op mijn 'seen live' lijstje mag schrijven.
Sigur Rós (Royal Hospital Kilmainham, Dublin)
Mijn grote liefde in één van mijn favoriete steden, op een bijzondere historische locatie, vlak voordat ik weer terug zou gaan verhuizen naar Nederland - dit mocht ik uiteraard niet missen. Het was mijn achtste keer SR, en hoewel het niet hun beste optreden was heb ik toch heel fijne herinneringen overgehouden aan dit concert. Zo heb ik ein-de-lijk eens Starálfur gehoord, en ben ik er achter gekomen dat ze met z'n drietjes (dus zonder strijkers & blazers) ook een heel tof en vol geluid kunnen produceren. Liefde!
Samm Henshaw (Best Kept Secret / Haldern Pop / Bird, Rotterdam)
2016 was ook zéker het jaar van Sammie (ja, zo mogen we 'm noemen!). Ik ging op advies van Marleen mee naar het optreden op BKS, en ik werd daar weggeblazen door het oneindige enthousiasme van deze jonge Brit en zijn vriendengroep cq. band. Het spelplezier spat er vanaf, wat stilzitten onmogelijk maakt. Hij herkent ons al (lol), dus we zijn 'aangenomen' als het Sammie Promo Team voor Nederland. Volgend jaar komt er (als het goed is) een album, dus onthoud die naam!
Jason Isbell (Haldern Pop)
De 'award' voor herontdekking van het jaar gaat naar Jason Isbell. In 2015 ging zijn album Something More Than Free een beetje langs me heen, maar eerder dit jaar 'landde' het plaatje opeens keihard. En dan vooral het nummer If It Takes a Lifetime, zo'n mooie tekst! Ik was érg enthousiast toen Jason werd bevestigd voor Haldern Pop, en ik stond dan ook lekker vooraan. ;)
Het was een geweldig rockende show, met als hoogtepunt het eerder genoemde nummer. Hopelijk mag ik 'm snel nog een keer live zien!
St. Paul and the Broken Bones (Haldern Pop) & Thijs Boontjes Dans & Show Orkest (Appelpop)
Deze twee concerten horen bij de categorie 'lekker dansen'! St. Paul is een hyperactief mannetje met een beste wel imposante stem, waarbij na afloop het publiek blééf swingen! En Thijs Boontjes is misschien wel het leukste Nederlandse concert van het jaar, met z'n droogkomische teksten en catchy orgeltje. Was de wereld maar een karaokebar!
woensdag 7 december 2016
Movie Update - November
De score van november is best wel laag - ik geef de 'schuld' aan mijn mega Gilmore Girls marathon (7 seizoenen) en het feit dat ik minder zin en tijd had om naar de bios te gaan of een lange film uit te zitten. Ik verwacht meer te gaan zien in december, zeker met de kerstvakantie in het verschiet. Ik kan niet wachten! (Op de vakantie vooral, laat dat duidelijk zijn)
1. Footloose
Het is een beetje een traditie dit jaar: oude (dans) films bekijken. Footloose (met Kevin Bacon) stond ook nog op mijn Netflix lijstje, over een stadsjongen die aanpassingsproblemen heeft in een conservatief stadje waar zelfs dansen verboden is. Dat gegegven vond ik maar raar, maar anders was er helemaal weinig overgebleven van het flinterdunne verhaal. De dansscenes waren wel tof, maar ik had er meer verwacht - dit maakt Footloose een lichte teleurstelling. Ach, ik heb nu wel weer een jaren 80 klassieker afgevinkt. Op naar de volgende!
2. Doctor Strange (bios)
Het duurde even voordat ik de nieuwste Marvel in de bioscoop kon gaan zien - ik heb helemaal niks aan 3d (ik zie het simpelweg niet) en de gewone 2d versie draaide maar beperkt. Uiteindelijk draaide 'ie op een zaterdagmiddag in Arnhem, en het was het wachten meer dan waard. Ik ben sowieso wel liefhebber van Benedict Cumberbatch en hij is echt geknipt voor deze rol. Hij speelt namelijk wel vaker egocentrische klootzakken die je uiteindelijk toch wel lief gaat vinden (zoals Sherlock) en Dr. Strange is precies hetzelfde. Voeg daar nog een Inception-achtig verhaal, de badass Tilda Swinton en vette visuals aan toe en je hebt (wat mij betreft) een van de beste Marvels ooit. De scenes na de aftiteling (heeft dat trouwens een naam?) beloven alvast veel goeds voor de komende Marvel films...
1. Footloose
Het is een beetje een traditie dit jaar: oude (dans) films bekijken. Footloose (met Kevin Bacon) stond ook nog op mijn Netflix lijstje, over een stadsjongen die aanpassingsproblemen heeft in een conservatief stadje waar zelfs dansen verboden is. Dat gegegven vond ik maar raar, maar anders was er helemaal weinig overgebleven van het flinterdunne verhaal. De dansscenes waren wel tof, maar ik had er meer verwacht - dit maakt Footloose een lichte teleurstelling. Ach, ik heb nu wel weer een jaren 80 klassieker afgevinkt. Op naar de volgende!
2. Doctor Strange (bios)
Het duurde even voordat ik de nieuwste Marvel in de bioscoop kon gaan zien - ik heb helemaal niks aan 3d (ik zie het simpelweg niet) en de gewone 2d versie draaide maar beperkt. Uiteindelijk draaide 'ie op een zaterdagmiddag in Arnhem, en het was het wachten meer dan waard. Ik ben sowieso wel liefhebber van Benedict Cumberbatch en hij is echt geknipt voor deze rol. Hij speelt namelijk wel vaker egocentrische klootzakken die je uiteindelijk toch wel lief gaat vinden (zoals Sherlock) en Dr. Strange is precies hetzelfde. Voeg daar nog een Inception-achtig verhaal, de badass Tilda Swinton en vette visuals aan toe en je hebt (wat mij betreft) een van de beste Marvels ooit. De scenes na de aftiteling (heeft dat trouwens een naam?) beloven alvast veel goeds voor de komende Marvel films...
dinsdag 6 december 2016
Avonturen in de Sportschool
Sinds een paar maanden ben ik weer in sportschool modus. Dat wil zeggen: ik heb een abonnement op de plaatselijke sportschool (3 minuten lopen) en ik probeer zo'n 2 keer per week te gaan. Tot nu met wisselend succes, soms ben ik écht te moe om te gaan - terwijl ik weet dat je van sporten normaal gesproken energie krijgt. 'T is een vicieuze cirkel...
De sportschool waar ik lid van ben is lekker kleinschalig, en soms komt er een personal trainer bij je om je uit te dagen voor een buikspierchallenge - of iets dergelijks. Die persoonlijke aandacht heb ik gemist, ik betaalde in Belfast stukken minder maar daar keken de PT's niet naar je om als je ze niet had ingehuurd. Er is bij mijn gym een leuk sfeertje, waarin iedereen elkaar ziet en ook helpt. Een fijne gedachte! En nu op naar de 'bikini body', voor aankomende zomer... :P
De sportschool waar ik lid van ben is lekker kleinschalig, en soms komt er een personal trainer bij je om je uit te dagen voor een buikspierchallenge - of iets dergelijks. Die persoonlijke aandacht heb ik gemist, ik betaalde in Belfast stukken minder maar daar keken de PT's niet naar je om als je ze niet had ingehuurd. Er is bij mijn gym een leuk sfeertje, waarin iedereen elkaar ziet en ook helpt. Een fijne gedachte! En nu op naar de 'bikini body', voor aankomende zomer... :P
dinsdag 1 november 2016
Movie Update - Oktober
1. Supersonic (bios)
Ik hou wel van een beetje Oasis op z'n tijd. De documentaire Supersonic gaat over de beginjaren van Oasis, tot en met de mega-concerten op Knebworth in 1996. Het begint al goed met minstens 5 fucks in 1 zin, dat zet meteen de toon! Ik vond het opvallend hoe veel oud materiaal er tussen zit, zelfs uit de periode dat Noel nog roadie was. De documentaire belicht niet alleen het succesverhaal van Oasis, het laat ook de moeizame relatie van de broertjes Gallagher zien. Het voelde als een trip down memory lane, ook al werd ik pas in 2002 echt Oasis liefhebber. Een aanrader, ook als je niet zo heel veel met de band hebt. ;)
2. Inferno (bios)
Na de Da Vinci Code en Angels & Demons is er weer een nieuwe Dan Brown verfilming. Van Inferno heb ik het boek niet gelezen, maar dat was voor deze film geen probleem. Tom Hanks is (uiteraard) weer van de partij als Robert Langdon en deze keer komt Felicity Jones er bij als vrouwelijke factor. De eerste 15/ 20 minuten vond ik lastig om doorheen te komen vanwege de cameravoering, ik werd er zelfs een klein beetje onpasselijk van. Gelukkig kalmeerde het daarna en kon ik genieten van een spannende achtervolging door Florence. Geen enorme verrassingen, gewoon heerlijk vermaak.
3. The Time Traveller's Wife
Ik hou wel van een tijdreis film op z'n tijd: About Time is denk ik 1 van mijn favorieten in het genre. Bij The Time Traveller's Wife werkt het net iets anders: de tijdreiziger heeft geen invloed op wanneer 'ie gaat tijdreizen, en waar naartoe. Zo kan het dus zijn dat Henry's toekomstige vrouw hem herkent van vroeger, terwijl hij zelf nog niet bij haar langs is geweest. Heden, verleden en toekomst worden random door elkaar laten zien, wat het niet heel makkelijk maakt voor de kijker. Ze voegen gewoon wat grijze haren toe bij de hoofdpersoon en dan mag je het raden. Je moet ook niet heel erg gaan nadenken, want dan blijft er weinig van het verhaal over. ;)
Het is gewoon een lieve, romantische film met hier en daar wat drama. Ik vond het mooi!
4. Smoorverliefd
Soms ga ik een beetje uit mijn comfort zone en kijk ik een Nederlandse film. Het acteren is vaak cringe-worthy, maar er valt altijd wel wat te lachen. Zo ook bij Smoorverliefd. Het verhaal (verschillende vrouwen zijn op zoek naar echte liefde) stelt misschien niet zo veel voor, maar bij onderstaande quote moest ik echt even de film pauzeren omdat ik niet meer bij kwam van het lachen. ;)
'Er zal toch wel iets goeds tussen zitten?' (over een script)
- Ja, de spaties!
5. Miss Peregrine's Home for Peculiar Children (bios)
De nieuwe Tim Burton. Meer is er niet nodig om mijn interesse te wekken. Miss Peregrine's Home for Peculiar Children is gebaseerd op een boekenreeks, waar ik eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord. Het hele gebeuren deed me een beetje denken aan X-men, maar dan voor tieners. Ieder kind in de film heeft namelijk een bepaalde gave, varierend van kracht, vliegen tot het versneld kunnen laten groeien van planten. Ze zijn alleen niet veilig in de gewone wereld, vandaar dat Ymbrynes (waaronder dus ook Miss Peregrine) ze in zogenaamde time-loops beschermen tegen de slechteriken (onder leiding van een super freaky en awesome Samuel L. Jackson).
Miss Peregrine is niet Burton's beste film, maar het is wel onmiskenbaar zijn stijl. De decors, de kostuums... alles is met ontzettend veel aandacht in elkaar gezet. Een aanrader als je van fantasy houdt!
6. Sixteen Candles
Ik probeer iedere maand wel een jaren 80 'klassieker' te kijken, en deze maand is het tijd voor Sixteen Candles. Wederom met Molly Ringwald, a.k.a. de koningin van de tiener romkom. Dit keer vergeet de hele familie haar verjaardag, omdat ze te veel bezig zijn met het huwelijk van zuslief. En dan komt er ook nog eens bij dat Molly's crush haar niet staan en een overmatig geile puber haar stalkt. Ah boe.
Ik vond Sixteen Candles eerlijk gezegd niet veel aan: stomme geluidseffecten, over-the-top acteerwerk en een flut verhaaltje. Het kijkt wel makkelijk weg en het duurt ook niet bijster lang, dat scheelt. En het kleine rolletje voor John Cusack vond ik dan weer wel erg leuk. Wat een broekie...
7. Ghostbusters (2016)
Ik heb het kijken van deze film lang uitgesteld. Niet omdat ik zo'n mega fan ben van het origineel, maar omdat ik het ronduit belachelijk vind dat Hollywood alle classics opnieuw wil uitbrengen. Verzin eens iets nieuws! Deze all-chick Ghostbusters is niet bepaald goed te noemen, maar er zitten nog wel wat aardige momenten tussen. Chris Hemsworth, bijvoorbeeld. ;)
8. The Three Musketeers (2011)
Ik sluit de maand af met nóg een remake, en wel van het (in mijn ogen) briljante The Three Musketeers uit 1993. Laten we het er op houden dat die versie ultiem jeugdsentiment is. ;)
Netflix heeft veel van dit soort 'nieuwe versies', vandaar dat we (Rianne en ik) er bij kwamen. Ik zal het kort houden: wat een flutfilm. We waren nog niet eens op de helft toen we besloten de themesong van de animatieserie 'Albert de Vijfde Musketier' erbij te halen - ken je die nog?! Ook was het een mooie gelegenheid om een lijstje te maken voor de jaren 90 movie challenge die (ongetwijfeld) binnenkort van start gaat.
Deze remake van de Three Musketeers barst van de clichés, slecht acteerwerk, nog belabberde special effects en matig verhaal. Het enige positieve aan deze film: Luke Evans (yum) en de enigszins belachelijke kostuums. Zelfs Orlando Bloom kon de film niet redden...
Ik hou wel van een beetje Oasis op z'n tijd. De documentaire Supersonic gaat over de beginjaren van Oasis, tot en met de mega-concerten op Knebworth in 1996. Het begint al goed met minstens 5 fucks in 1 zin, dat zet meteen de toon! Ik vond het opvallend hoe veel oud materiaal er tussen zit, zelfs uit de periode dat Noel nog roadie was. De documentaire belicht niet alleen het succesverhaal van Oasis, het laat ook de moeizame relatie van de broertjes Gallagher zien. Het voelde als een trip down memory lane, ook al werd ik pas in 2002 echt Oasis liefhebber. Een aanrader, ook als je niet zo heel veel met de band hebt. ;)
2. Inferno (bios)
Na de Da Vinci Code en Angels & Demons is er weer een nieuwe Dan Brown verfilming. Van Inferno heb ik het boek niet gelezen, maar dat was voor deze film geen probleem. Tom Hanks is (uiteraard) weer van de partij als Robert Langdon en deze keer komt Felicity Jones er bij als vrouwelijke factor. De eerste 15/ 20 minuten vond ik lastig om doorheen te komen vanwege de cameravoering, ik werd er zelfs een klein beetje onpasselijk van. Gelukkig kalmeerde het daarna en kon ik genieten van een spannende achtervolging door Florence. Geen enorme verrassingen, gewoon heerlijk vermaak.
3. The Time Traveller's Wife
Ik hou wel van een tijdreis film op z'n tijd: About Time is denk ik 1 van mijn favorieten in het genre. Bij The Time Traveller's Wife werkt het net iets anders: de tijdreiziger heeft geen invloed op wanneer 'ie gaat tijdreizen, en waar naartoe. Zo kan het dus zijn dat Henry's toekomstige vrouw hem herkent van vroeger, terwijl hij zelf nog niet bij haar langs is geweest. Heden, verleden en toekomst worden random door elkaar laten zien, wat het niet heel makkelijk maakt voor de kijker. Ze voegen gewoon wat grijze haren toe bij de hoofdpersoon en dan mag je het raden. Je moet ook niet heel erg gaan nadenken, want dan blijft er weinig van het verhaal over. ;)
Het is gewoon een lieve, romantische film met hier en daar wat drama. Ik vond het mooi!
4. Smoorverliefd
Soms ga ik een beetje uit mijn comfort zone en kijk ik een Nederlandse film. Het acteren is vaak cringe-worthy, maar er valt altijd wel wat te lachen. Zo ook bij Smoorverliefd. Het verhaal (verschillende vrouwen zijn op zoek naar echte liefde) stelt misschien niet zo veel voor, maar bij onderstaande quote moest ik echt even de film pauzeren omdat ik niet meer bij kwam van het lachen. ;)
'Er zal toch wel iets goeds tussen zitten?' (over een script)
- Ja, de spaties!
5. Miss Peregrine's Home for Peculiar Children (bios)
De nieuwe Tim Burton. Meer is er niet nodig om mijn interesse te wekken. Miss Peregrine's Home for Peculiar Children is gebaseerd op een boekenreeks, waar ik eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord. Het hele gebeuren deed me een beetje denken aan X-men, maar dan voor tieners. Ieder kind in de film heeft namelijk een bepaalde gave, varierend van kracht, vliegen tot het versneld kunnen laten groeien van planten. Ze zijn alleen niet veilig in de gewone wereld, vandaar dat Ymbrynes (waaronder dus ook Miss Peregrine) ze in zogenaamde time-loops beschermen tegen de slechteriken (onder leiding van een super freaky en awesome Samuel L. Jackson).
Miss Peregrine is niet Burton's beste film, maar het is wel onmiskenbaar zijn stijl. De decors, de kostuums... alles is met ontzettend veel aandacht in elkaar gezet. Een aanrader als je van fantasy houdt!
6. Sixteen Candles
Ik probeer iedere maand wel een jaren 80 'klassieker' te kijken, en deze maand is het tijd voor Sixteen Candles. Wederom met Molly Ringwald, a.k.a. de koningin van de tiener romkom. Dit keer vergeet de hele familie haar verjaardag, omdat ze te veel bezig zijn met het huwelijk van zuslief. En dan komt er ook nog eens bij dat Molly's crush haar niet staan en een overmatig geile puber haar stalkt. Ah boe.
Ik vond Sixteen Candles eerlijk gezegd niet veel aan: stomme geluidseffecten, over-the-top acteerwerk en een flut verhaaltje. Het kijkt wel makkelijk weg en het duurt ook niet bijster lang, dat scheelt. En het kleine rolletje voor John Cusack vond ik dan weer wel erg leuk. Wat een broekie...
7. Ghostbusters (2016)
Ik heb het kijken van deze film lang uitgesteld. Niet omdat ik zo'n mega fan ben van het origineel, maar omdat ik het ronduit belachelijk vind dat Hollywood alle classics opnieuw wil uitbrengen. Verzin eens iets nieuws! Deze all-chick Ghostbusters is niet bepaald goed te noemen, maar er zitten nog wel wat aardige momenten tussen. Chris Hemsworth, bijvoorbeeld. ;)
8. The Three Musketeers (2011)
Ik sluit de maand af met nóg een remake, en wel van het (in mijn ogen) briljante The Three Musketeers uit 1993. Laten we het er op houden dat die versie ultiem jeugdsentiment is. ;)
Netflix heeft veel van dit soort 'nieuwe versies', vandaar dat we (Rianne en ik) er bij kwamen. Ik zal het kort houden: wat een flutfilm. We waren nog niet eens op de helft toen we besloten de themesong van de animatieserie 'Albert de Vijfde Musketier' erbij te halen - ken je die nog?! Ook was het een mooie gelegenheid om een lijstje te maken voor de jaren 90 movie challenge die (ongetwijfeld) binnenkort van start gaat.
Deze remake van de Three Musketeers barst van de clichés, slecht acteerwerk, nog belabberde special effects en matig verhaal. Het enige positieve aan deze film: Luke Evans (yum) en de enigszins belachelijke kostuums. Zelfs Orlando Bloom kon de film niet redden...
donderdag 20 oktober 2016
Movie Update - September
1) Suicide Squad (bios)
De laatste jaren ben ik best wel into superheldenfilms. Marvel of DC, het maakt me eerlijk gezegd niet zo heel veel uit. Ik vond de trailer van Suicide Squad best tof, vandaar dat ik hier wel naar uitkeek. Helaas viel het een beetje tegen - de actie is wel lomp, maar de opbouw en het verhaal zelf laat veel te wensen over. Maargoed, ik heb 'm gezien en deze kan op het stapeltje 'hoef ik niet per sé nog een keer te zien'. Het herkijk-stapeltje is vooral Marvel, trouwems, ik had het dus kunnen weten. ;)
2) Hellboy
Door met de volgende superheld! Hellboy is zo'n film die al jaren uit is maar die ik nog nooit heb gezien. Net als bij menig ander film in het genre komen er bovennatuurlijke elementen aan bod, en komen er ook wat nazi's om de hoek kijken. Hellboy is heerlijk duister en sarcastisch, ik hou daar wel van!
3) Waffle Street
And now for something completely different...
Waffle Street stond als suggestie bij Netflix: deze film over een werkloze bankier die wafels gaat bakken is in het begin misschien een beetje raar, maar is uiteindelijk nog best leuk. Weer een prima avondvulling, dankjewel Netflix!
4) Steve Jobs
Op zaterdag kijk ik vaak met mijn ouders en broertje een film. Dit kan vanalles zijn, mijn broertje heeft vaak een viertal keuzes klaarstaan. Deze maand keken we onder andere Steve Jobs, met Michael Fassbender dus. Ik heb wel wat met meneer Fassbender (hihi), maar Steve Jobs/ Apple perikelen laten me koud. Helaas kon Fassy me niet bij de les houden, ik vond het een enorm droge en saaie film. De sterrencast (met o.a. ook nog Kate Winslet) kan de boel niet redden...
5) Bridget Jones's Baby (bios)
De eerste 2 Bridget Jones films zijn al jaren mijn go-to films als ik me wat minder voel, dus een tripje naar de bios voor deel 3 was een must. Een vervolg had van mij niet per se gehoeven, maar het was ook wel weer leuk om de karakters in actie te zien. Bridget is single, hangt een beetje de sloerie uit (go girl) en zit vervolgens met het probleem dat ze niet weet welke man de vader van haar ongeboren kind is. Genoeg stof voor hilariteit dus. ;)
Deel 3 van Bridget Jones is hopelijk de laatste in de reeks: ik vond 'm wel leuk, maar lang niet zo geniaal als de eerste twee. Ik vond de toevoeging van Emma Thompson wel een goede vondst trouwens, ik vind haar echt zo grappig!
6) The Magnificent Seven (bios)
Na de chickflicks en superhelden is het tijd voor wat stoere mannen met geweren. Ik heb niet zo veel met westerns, maar The Magnificent Seven voegt er ook nog wat humor (en eyecandy) aan toe. Daar zorgt Chris Pratt wel voor. ;)
We zaten met z'n drietjes in de zaal, en konden dus volop commentaar leveren tijdens de film. Het verhaal volgde een beetje hetzelfde patroon als de gemiddelde chickflick: het gaat fout, nog fouter en uiteindelijk komt het allemaal goed. Met het nodige geweld, dat wel. ;)
De laatste jaren ben ik best wel into superheldenfilms. Marvel of DC, het maakt me eerlijk gezegd niet zo heel veel uit. Ik vond de trailer van Suicide Squad best tof, vandaar dat ik hier wel naar uitkeek. Helaas viel het een beetje tegen - de actie is wel lomp, maar de opbouw en het verhaal zelf laat veel te wensen over. Maargoed, ik heb 'm gezien en deze kan op het stapeltje 'hoef ik niet per sé nog een keer te zien'. Het herkijk-stapeltje is vooral Marvel, trouwems, ik had het dus kunnen weten. ;)
2) Hellboy
Door met de volgende superheld! Hellboy is zo'n film die al jaren uit is maar die ik nog nooit heb gezien. Net als bij menig ander film in het genre komen er bovennatuurlijke elementen aan bod, en komen er ook wat nazi's om de hoek kijken. Hellboy is heerlijk duister en sarcastisch, ik hou daar wel van!
3) Waffle Street
And now for something completely different...
Waffle Street stond als suggestie bij Netflix: deze film over een werkloze bankier die wafels gaat bakken is in het begin misschien een beetje raar, maar is uiteindelijk nog best leuk. Weer een prima avondvulling, dankjewel Netflix!
4) Steve Jobs
Op zaterdag kijk ik vaak met mijn ouders en broertje een film. Dit kan vanalles zijn, mijn broertje heeft vaak een viertal keuzes klaarstaan. Deze maand keken we onder andere Steve Jobs, met Michael Fassbender dus. Ik heb wel wat met meneer Fassbender (hihi), maar Steve Jobs/ Apple perikelen laten me koud. Helaas kon Fassy me niet bij de les houden, ik vond het een enorm droge en saaie film. De sterrencast (met o.a. ook nog Kate Winslet) kan de boel niet redden...
5) Bridget Jones's Baby (bios)
De eerste 2 Bridget Jones films zijn al jaren mijn go-to films als ik me wat minder voel, dus een tripje naar de bios voor deel 3 was een must. Een vervolg had van mij niet per se gehoeven, maar het was ook wel weer leuk om de karakters in actie te zien. Bridget is single, hangt een beetje de sloerie uit (go girl) en zit vervolgens met het probleem dat ze niet weet welke man de vader van haar ongeboren kind is. Genoeg stof voor hilariteit dus. ;)
Deel 3 van Bridget Jones is hopelijk de laatste in de reeks: ik vond 'm wel leuk, maar lang niet zo geniaal als de eerste twee. Ik vond de toevoeging van Emma Thompson wel een goede vondst trouwens, ik vind haar echt zo grappig!
6) The Magnificent Seven (bios)
Na de chickflicks en superhelden is het tijd voor wat stoere mannen met geweren. Ik heb niet zo veel met westerns, maar The Magnificent Seven voegt er ook nog wat humor (en eyecandy) aan toe. Daar zorgt Chris Pratt wel voor. ;)
We zaten met z'n drietjes in de zaal, en konden dus volop commentaar leveren tijdens de film. Het verhaal volgde een beetje hetzelfde patroon als de gemiddelde chickflick: het gaat fout, nog fouter en uiteindelijk komt het allemaal goed. Met het nodige geweld, dat wel. ;)
zaterdag 1 oktober 2016
Werk update
Ik heb kunnen genieten van 2 maanden glorieuze zomervakantie, vol boeken, dagjes uit en plaatjes draaien. Dat luie leventje is voorbij, want sinds een aantal weken ben ik weer hard aan het werk. Zoals jullie (waarschijnlijk) al weten ben ik aangenomen op een mbo groenschool in Barneveld en ik moet zeggen dat ik het (tot nu toe) super tof vind!
Allereerst de school zelf. Het is vrij groot maar door de overzichtelijke indeling (ieder team heeft z'n eigen gang) en vele dieren in en om de school voelt het heel fijn en vertrouwd. Er staan alpaca's bij de ingang en als ik in de werkkamer zit heb ik uitzicht op het wallaby weitje. 'Never a dull moment' dus! Even bij de printer moeten wachten is ook geen straf, want dan kan ik even bij de schildpadjes kijken. Zo zijn er in totaal zo'n 1000 dieren bij de school, die allemaal verzorgd worden door de studenten - 's ochtends en 's middags zijn er speciale verzorgingsuren ingeroosterd.
Naast mijn reguliere lessen ben ik dit jaar ook co-mentor, van een groep tweedejaars. Dit betekent dat ik op stagebezoek mag, door heel Nederland en ook daarbuiten. De studenten Dier & Management komen bij verschillende soorten bedrijven uit, zoals asielen, pensions, kennels, maneges maar ook dierentuinen en groothandels. Tot nu toe heb ik onder andere bij een zorgboerderij, Sea Life in Scheveningen en de dierentuin in Antwerpen een kijkje achter de schermen mogen nemen. Super vet! Het geeft me meteen een beeld van de praktijk van de studenten, en ik hoop dat ik in mijn lessen Engels hier ook mee aan de slag kan. Ik heb in ieder geval genoeg inspiratie voor beroepsgerichte opdrachten...
Allereerst de school zelf. Het is vrij groot maar door de overzichtelijke indeling (ieder team heeft z'n eigen gang) en vele dieren in en om de school voelt het heel fijn en vertrouwd. Er staan alpaca's bij de ingang en als ik in de werkkamer zit heb ik uitzicht op het wallaby weitje. 'Never a dull moment' dus! Even bij de printer moeten wachten is ook geen straf, want dan kan ik even bij de schildpadjes kijken. Zo zijn er in totaal zo'n 1000 dieren bij de school, die allemaal verzorgd worden door de studenten - 's ochtends en 's middags zijn er speciale verzorgingsuren ingeroosterd.
Naast mijn reguliere lessen ben ik dit jaar ook co-mentor, van een groep tweedejaars. Dit betekent dat ik op stagebezoek mag, door heel Nederland en ook daarbuiten. De studenten Dier & Management komen bij verschillende soorten bedrijven uit, zoals asielen, pensions, kennels, maneges maar ook dierentuinen en groothandels. Tot nu toe heb ik onder andere bij een zorgboerderij, Sea Life in Scheveningen en de dierentuin in Antwerpen een kijkje achter de schermen mogen nemen. Super vet! Het geeft me meteen een beeld van de praktijk van de studenten, en ik hoop dat ik in mijn lessen Engels hier ook mee aan de slag kan. Ik heb in ieder geval genoeg inspiratie voor beroepsgerichte opdrachten...
woensdag 7 september 2016
Movie Update - Augustus
In augustus heb ik niet zo heel veel films gezien, ik was meer bezig met breien en Olympische Spelen kijken. Ik heb op zich al wel zin in het najaar: want geef toe, niets is zo fijn om op een druilerige zondag een filmmarathon te houden! ;)
1) Star Trek: Beyond (bios)
Vorig keek ik met veel plezier de twee Star Trek films van de 'reboot'. Het vervolg stond dan ook behoorlijk hoog op mijn lijstje! En hij stelde zeker niet teleur - sterker nog, ik vind 'm misschien wel de beste van de drie. Mijn 'main man' Simon Pegg heeft meegeschreven aan het script en dat is goed te merken - de film is met vlagen super grappig! De standaard 'Kirk, I'm a doctor, I'm a ...' van Bones zit er uiteraard weer in en ook Spock had een paar geweldige uitspraken.
Verder was het zoals vanouds weer bijzonder vermakelijk, mooi gemaakt en best spannend. Ik ga 'm zeker nog een keer zien!
2) London Has Fallen
Een paar jaar geleden zag ik Olympus Has Fallen, een film die niet heel lang is blijven hangen - maar dat hoort nu eenmaal bij het genre denk ik. Blijkbaar was de wereld nog niet kapot genoeg gegaan, vandaar dat nu Londen aan de beurt is. Gerard Butler mag weer opdraven als paranoide beveiliger die in zijn eentje de boel moet redden van terroristen enzo. Binnen no-time ligt heel Londen in puin, en zoals het bij een echte actiefilm hoort gaat alles daarna nóg een keertje stuk. Mocht je een avondje hersenloos vermaak willen zit je met deze film wel goed. Het verhaal? Ik ben het al weer vergeten... :P
3) X-Men Apocalypse
Na Londen is nu de hele wereld aan de beurt. Gelukkig zijn de X-men er! Na First Class en Days of Future Past valt deze eerlijk gezegd een beetje tegen, al zijn James McAvoy en Michael Fassbender leuk zoals vanouds. Wat mij vooral stoorde is dat de Apocalypse dude helemaal niet zo massive en indrukwekkend was als ik had verwacht, maar ook voor deze film geldt dat het prima vermaak is voor een luie (doordeweekse) avond. Het verhaal hangt met (los) zand aan elkaar, maar dat boeit niet aangezien de visuals dik in orde zijn. Alles Kaputt!
4) Mr. Right
Dit was een aanrader van mijn bestie en oh boy, wat is ie leuk! In Mr. Right komt de quirky Martha (gespeeld door Anna 'Pitch Perfect' Kendrick) haar 'Mr Right' tegen - helaas blijkt hij een huurmoordenaar te zijn, op de vlucht voor het kartel dat hem heeft ingehuurd. Dit resulteert in een doldwaze actiekomedie, vol maffe oneliners en dialogen. Ook leuk: Tim Roth speelt de FBI agent die Mr. Right moet oppakken.
Sophie: Martha, at some point you're just going to have to start recognizing these red flags.
Martha: Why? Do you think he's evil? What if he is? You know when I was little, I had this fantasy that I was dating Lex Luthor.
Sophie: From Superman? Wasn't he, like, a genius? Your guy's more like a sexy Rainman or something.
5) Imagine Me & You
Ik kijk bijna iedere maand wel iets willekeurigs op Netflix, vaak in de categorie romcom. De enige reden dat deze film aangeklikt wer is dat één van de hoofdrolspelers ook in Downton Abbey speelde. Het verhaal was best verrassend: meisje wordt op haar trouwdag verliefd op iemand anders (van hetzelfde geslacht) en probeert hiermee te leven. Deze film is ontzettend Brits, met leuke grapjes en verwijzingen. Niet heel hoogstaand, maar dat is ook niet altijd nodig.
6) The Breakfast Club
De 'klassieker van de maand' is er een die veel in andere films genoemd wordt, hoe geweldig 'ie wel niet is. Nou, ik zag het niet hoor. Het verhaal speelt zich in 1 ruimte af: het nablijfhok van een middelbare school, waar kids uit verschillende subgroepen (nerd, sporter, outcast, etc.) gedwongen worden met elkaar de dag door te brengen. Dat ze uiteindelijk wat van elkaar opsteken ('we zijn niet zo verschillend als we hadden gedacht') was te verwachten, en de weg ernaartoe was vooral gevuld met oeverloos gezever en matig acteerwerk. Nee, deze 'klassieker' komt zeker niet in mijn lijstje van favorieten.
1) Star Trek: Beyond (bios)
Vorig keek ik met veel plezier de twee Star Trek films van de 'reboot'. Het vervolg stond dan ook behoorlijk hoog op mijn lijstje! En hij stelde zeker niet teleur - sterker nog, ik vind 'm misschien wel de beste van de drie. Mijn 'main man' Simon Pegg heeft meegeschreven aan het script en dat is goed te merken - de film is met vlagen super grappig! De standaard 'Kirk, I'm a doctor, I'm a ...' van Bones zit er uiteraard weer in en ook Spock had een paar geweldige uitspraken.
Verder was het zoals vanouds weer bijzonder vermakelijk, mooi gemaakt en best spannend. Ik ga 'm zeker nog een keer zien!
2) London Has Fallen
Een paar jaar geleden zag ik Olympus Has Fallen, een film die niet heel lang is blijven hangen - maar dat hoort nu eenmaal bij het genre denk ik. Blijkbaar was de wereld nog niet kapot genoeg gegaan, vandaar dat nu Londen aan de beurt is. Gerard Butler mag weer opdraven als paranoide beveiliger die in zijn eentje de boel moet redden van terroristen enzo. Binnen no-time ligt heel Londen in puin, en zoals het bij een echte actiefilm hoort gaat alles daarna nóg een keertje stuk. Mocht je een avondje hersenloos vermaak willen zit je met deze film wel goed. Het verhaal? Ik ben het al weer vergeten... :P
3) X-Men Apocalypse
Na Londen is nu de hele wereld aan de beurt. Gelukkig zijn de X-men er! Na First Class en Days of Future Past valt deze eerlijk gezegd een beetje tegen, al zijn James McAvoy en Michael Fassbender leuk zoals vanouds. Wat mij vooral stoorde is dat de Apocalypse dude helemaal niet zo massive en indrukwekkend was als ik had verwacht, maar ook voor deze film geldt dat het prima vermaak is voor een luie (doordeweekse) avond. Het verhaal hangt met (los) zand aan elkaar, maar dat boeit niet aangezien de visuals dik in orde zijn. Alles Kaputt!
4) Mr. Right
Dit was een aanrader van mijn bestie en oh boy, wat is ie leuk! In Mr. Right komt de quirky Martha (gespeeld door Anna 'Pitch Perfect' Kendrick) haar 'Mr Right' tegen - helaas blijkt hij een huurmoordenaar te zijn, op de vlucht voor het kartel dat hem heeft ingehuurd. Dit resulteert in een doldwaze actiekomedie, vol maffe oneliners en dialogen. Ook leuk: Tim Roth speelt de FBI agent die Mr. Right moet oppakken.
Sophie: Martha, at some point you're just going to have to start recognizing these red flags.
Martha: Why? Do you think he's evil? What if he is? You know when I was little, I had this fantasy that I was dating Lex Luthor.
Sophie: From Superman? Wasn't he, like, a genius? Your guy's more like a sexy Rainman or something.
5) Imagine Me & You
Ik kijk bijna iedere maand wel iets willekeurigs op Netflix, vaak in de categorie romcom. De enige reden dat deze film aangeklikt wer is dat één van de hoofdrolspelers ook in Downton Abbey speelde. Het verhaal was best verrassend: meisje wordt op haar trouwdag verliefd op iemand anders (van hetzelfde geslacht) en probeert hiermee te leven. Deze film is ontzettend Brits, met leuke grapjes en verwijzingen. Niet heel hoogstaand, maar dat is ook niet altijd nodig.
6) The Breakfast Club
De 'klassieker van de maand' is er een die veel in andere films genoemd wordt, hoe geweldig 'ie wel niet is. Nou, ik zag het niet hoor. Het verhaal speelt zich in 1 ruimte af: het nablijfhok van een middelbare school, waar kids uit verschillende subgroepen (nerd, sporter, outcast, etc.) gedwongen worden met elkaar de dag door te brengen. Dat ze uiteindelijk wat van elkaar opsteken ('we zijn niet zo verschillend als we hadden gedacht') was te verwachten, en de weg ernaartoe was vooral gevuld met oeverloos gezever en matig acteerwerk. Nee, deze 'klassieker' komt zeker niet in mijn lijstje van favorieten.
donderdag 4 augustus 2016
Movie Update - Juli
Zo, juli was een mooie maand! Ik heb op de valreep nog wat films meegepakt in Belfast, en nu ik een moviepass heb kan ik in Nederland mijn bioscoopavonturen voortzetten. De teller is blijven steken op 12, en het meeste beviel gewoon goed.
1) Independence Day: Resurgence (bios)
In 1997 zag ik Independence Day - op videoband, als ik het goed onthouden heb. Een leuke actiefilm met aliens, daar hield ik toen wel van - en nu nog steeds. Ik had zo mijn twijfels bij dit vervolg maar het feit dat Jeff Goldblum weer meedoet was voor mij genoeg reden naar de bioscoop te fietsen. En Jeff stelt zeker niet teleur! De film ook niet op zich, al is 'ie beduidend minder leuk dan het eerste deel.
2) Absolutely Fabulous (bios)
Ik ben geen groot fan van de serie Absolutely Fabulous, maar ik heb genoeg afleveringen gezien om bekend te zijn met de eigenzinnige karakters van Eddie en Patsy en hun voorliefde voor brolly, sigaretten en fashion. Je kunt je vraagtekens zetten bij films die gebaseerd zijn of voortborduren op een succesvolle serie, maar ik vond het bij Absolutely Fabulous goed uitpakken. Natuurlijk zijn de dames wat ouder geworden, maar daar wordt handig op ingespeeld met grappen over botox en oma-zijn. Het verhaal is vrij basic, maar dat doet er niet toe. Het is één groot feest, met Edina en Patsy als stralend middelpunt - en met giga veel cameo's van bekende mensen zoals Graham Norton, Kate Moss (uiteraard, want het plot draait om haar), Joan Collins en Dame Edna (mijn favoriet!). Het helpt ook wel om de film te gaan zien met je fabulous sweetie darlings... ;)
Mocht je de serie niet kennen is het nog steeds leuk hoor. ;) Je moet wel een beetje van hysterische humor houden...
3) The Other Woman
Soms heb ik behoefte aan een niemendalletje, en Netflix staat daar (gelukkig) vol mee. Deze film draait om drie vrouwen, die allemaal iets hebben met dezelfde man - de een is er mee getrouwd, de ander denkt er een relatie mee te hebben en de derde is een soort van scharrel. Ze besluiten samen te werken om de smeerlap te grazen te nemen, en worden ondertussen soort-van beste vriendinnen. Compleet ongeloofwaardig dus, maar het kijkt wel lekker weg. Wat dat betreft: missie geslaagd. ;)
4) Now You See Me
Deel 2 draait op dit moment in de bios, of is er net uit - ik weet het niet precies. Now You See Me stond al een tijdje op mijn watchlist en gelukkig staat ie op de Nederlandse Netflix. Ik vond het een spannende film, over een groepje illusionisten die een grote bankroof plegen - of toch niet? Dit tot grote ergernis van FBI agent Mark Ruffalo, die ook nog eens tegen zijn zin in met een Interpol agente moet samenwerken. Je wordt continu op het verkeerde spoor gebracht, en aan het einde komt er echt een giga twist die ik totaaaal niet aan zag komen.
5) Finding Dory (bios)
Als Disney fan, en liefhebber van Finding Nemo, móest ik deze film zien, ook al had ik zo mijn bedenkingen. Maar het pakt leuker uit dan ik had verwacht! Baby Dory is echt té schattig ("I like sand. Sand is squishy") en de nieuwe karakters (o.a. zeeleeuwen) doen het ook erg leuk. Mocht ie nog draaien als je dit lees: ga 'm vooral in de bios zien, want het korte filmpje (Piper) is misschien wel het beste dat Pixar ooit gemaakt heeft. Cuteness overload!
6) The Lobster
Om te beginnen: the Lobster gaat absoluut niet over kreeften, je krijgt er geen te zien. De film gaat over een samenleving waarin singles binnen 45 dagen een partner moeten vinden, anders veranderen ze in een dier naar keuze. Colin Farrell's karakter belandt in een soort van 'singles hotel', waar men op zoek is naar iemand waarmee ze iets (hoe klein dan ook) gemeen hebben, voor een match.
The Lobster is een vreselijk droogkomische film, met absurde scenes, dialogen en oneliners - en ondertussen is het ook nog bijzonder maatschappijkritisch. Echt een aanrader!
Hotel Manager: Now have you thought of what animal you'd like to be if you end up alone?
David: Yes. A lobster.
Hotel Manager: Why a lobster?
David: Because lobsters live for over one hundred years, are blue-blooded like aristocrats, and stay fertile all their lives. I also like the sea very much.
7) The Legend of Tarzan (bios)
Nu ik weer in Nederland woon wil ik wel een beetje mijn bioscoop 'verslaving' in stand houden, dus heb ik sinds kort een moviepass. Met 2 bezochte films heb je 'm eruit, en alles wat je er na ziet is 'bonus'. The Legend of Tarzan stond op zich niet hoog op mijn wensenlijstje, maar hij draaide op een handig tijdstip en ik had verder niet zo veel te doen. De geanimeerde versie van Tarzan heeft nooit zo veel indruk op me gemaakt - toen ik een aantal jaar geleden met een vriendin naar Tarzan de musical ging vroeg ik in de pauze 'wanneer komt die beer nou'... 'nuff said, right?
Misschien dat een live actie Tarzan me beter bevalt? Euh, nee. In pak vind ik de Tarzan meneer nog wel leuk om naar te kijken (Alexander Skarsgard - het schijnt dat ie er in True Blood beter uitziet) maar zodra 'ie in de rimboe rond gaat rennen om z'n lieve Jane te redden moest ik vooral lachen. Overdreven lijf, overdreven kop - nope, dit doet het niet voor me. Het verhaal ook niet, trouwens, al vind ik het wel tof dat Jane lekker onafhankelijk en stoer is.
8) When Harry Met Sally
Tijd voor een classic! When Harry Met Sally wordt door velen gezien als één van de beste romkoms ooit, met natuurlijk de iconische fake orgasm scene die in het collectief geheugen belandt is. Ik had er wel eens stukjes van gezien, maar nog nooit helemaal. En ik vond 'm tof! Jarenlang draaien Harry en Sally een beetje om elkaar heen, want ze zijn (naar eigen zeggen) niet geschikt voor elkaar - maar de kijker weet natuurlijk beter.
9) Casablanca
Over iconische films gesproken: Casablanca hoort zéker in die categorie thuis. Oneliners zoals 'Here's looking at you, kid' en 'We'll always have Paris' worden veel aangehaald in latere films en series. Eigenlijk is het best een schande dat ik 'm pas op mijn 30e kijk!
Casablanca is wel een film die je met een open mind moet gaan kijken. Het is opgenomen tijdens de Tweede Wereldoorlog, Ingrid Bergman was (naar het blijkt) nog Engels aan het leren tijdens de film en het is dus geheel in zwart wit. Humphrey Bogart speelt een nachtclubeigenaar die via-via belangrijke douane documenten in handen krijgt. Zijn oude vlam komt langs, met haar nieuwe lover, en dat rakelt (natuurlijk) de nodige emoties op. Een goede film, met mooie kostuums - mag ik álsjeblieft de jurken (en het figuur) van Ingrid Bergman?
10) The BFG (bios)
De Grote Vriendelijke Reus is enorm jeugdsentiment - ik heb als kind heel vaak het boek gelezen en ook de film vond ik echt geweldig. Toen ik hoorde dat niemand minder dan Stephen Spielberg deze live action versie ging regisseren, was ik best een beetje bezorgd. Zullen de reuzen wel eng genoeg zijn? Is er een plek voor het (super leuke) flitspop liedje?
Het liedje is niet teruggekomen, maar dat had eigenlijk ook totaal niet gepast in de film. Spielberg heeft er een prachtig sprookje van gemaakt, met een schitterende CGI reus (Mark Rylance!) en een schattige Sofie. De kleuren en de muziek zorgen voor een magisch geheel, en het tweede deel (met Penelope Wilton als the Queen!) is echt heel grappig en leuk. Ik voelde me weer helemaal 8 jaar oud, al waren de gemene reuzen (en de rest van de film, vergeleken met het boek en de oudere versie) totaal niet eng. Dat is eigenlijk het enige minpuntje dat ik kan bedenken, ik zat verder echt te genieten in de bios (tussen alleen maar volwassenen, trouwens).
11) Before Sunrise
De film Before Sunset werd me een tijdje geleden door Stijn aangeraden, helaas kon ik 'm toen niet op tv meepikken. Mijn tripje naar Rotterdam werd afgesloten met een relaxte filmavond, waar dus de eerste 2 films van de 'Before' trilogie aan bod kwamen. Het verhaal is simpel: jongen ontmoet meisje in de trein, maar ze komen uit compleet verschillende landen. Ze hebben een leuke dag samen, maar dan?
Er gebeurt eigenlijk niet heel veel in de film, maar de sfeer en het acteerwerk is erg fijn - Ethan Hawke is tof, en cute... need I say more ;) Het is met vlagen ook bijzonder grappig. Ik moest er wel even inkomen hoor, tijdens het eerste stuk viel ik bijna in slaap. Dat kan ook aan het drukke weekend hebben gelegen trouwens!
12) Before Sunset
Deel 2 van de trilogie beviel vanaf het begin al: 9 jaar na deel 1 komen ze elkaar weer tegen, bij toeval. Er wordt een heleboel heen en weer gekletst, geflirt en gediscussieerd, en ook dit deel is best grappig. Het einde is net zo abrupt als bij 1: je vraagt je echt af of (en hoe) ze nou verder gaan met elkaar. Daar zal ik in augustus achter komen, want het slot van de trilogie staat al klaar!
Ik denk dat niet iedereen deze filmreeks zal kunnen waarderen, er gebeurt tenslotte vrij weinig en het gaat allemaal ook best traag. Maar als je een liefhebber bent van mooie decors (Wenen & Parijs) en goed acteerwerk kan ik deze films echt aanraden! Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar Before Midnight.
1) Independence Day: Resurgence (bios)
In 1997 zag ik Independence Day - op videoband, als ik het goed onthouden heb. Een leuke actiefilm met aliens, daar hield ik toen wel van - en nu nog steeds. Ik had zo mijn twijfels bij dit vervolg maar het feit dat Jeff Goldblum weer meedoet was voor mij genoeg reden naar de bioscoop te fietsen. En Jeff stelt zeker niet teleur! De film ook niet op zich, al is 'ie beduidend minder leuk dan het eerste deel.
2) Absolutely Fabulous (bios)
Ik ben geen groot fan van de serie Absolutely Fabulous, maar ik heb genoeg afleveringen gezien om bekend te zijn met de eigenzinnige karakters van Eddie en Patsy en hun voorliefde voor brolly, sigaretten en fashion. Je kunt je vraagtekens zetten bij films die gebaseerd zijn of voortborduren op een succesvolle serie, maar ik vond het bij Absolutely Fabulous goed uitpakken. Natuurlijk zijn de dames wat ouder geworden, maar daar wordt handig op ingespeeld met grappen over botox en oma-zijn. Het verhaal is vrij basic, maar dat doet er niet toe. Het is één groot feest, met Edina en Patsy als stralend middelpunt - en met giga veel cameo's van bekende mensen zoals Graham Norton, Kate Moss (uiteraard, want het plot draait om haar), Joan Collins en Dame Edna (mijn favoriet!). Het helpt ook wel om de film te gaan zien met je fabulous sweetie darlings... ;)
Mocht je de serie niet kennen is het nog steeds leuk hoor. ;) Je moet wel een beetje van hysterische humor houden...
3) The Other Woman
Soms heb ik behoefte aan een niemendalletje, en Netflix staat daar (gelukkig) vol mee. Deze film draait om drie vrouwen, die allemaal iets hebben met dezelfde man - de een is er mee getrouwd, de ander denkt er een relatie mee te hebben en de derde is een soort van scharrel. Ze besluiten samen te werken om de smeerlap te grazen te nemen, en worden ondertussen soort-van beste vriendinnen. Compleet ongeloofwaardig dus, maar het kijkt wel lekker weg. Wat dat betreft: missie geslaagd. ;)
4) Now You See Me
Deel 2 draait op dit moment in de bios, of is er net uit - ik weet het niet precies. Now You See Me stond al een tijdje op mijn watchlist en gelukkig staat ie op de Nederlandse Netflix. Ik vond het een spannende film, over een groepje illusionisten die een grote bankroof plegen - of toch niet? Dit tot grote ergernis van FBI agent Mark Ruffalo, die ook nog eens tegen zijn zin in met een Interpol agente moet samenwerken. Je wordt continu op het verkeerde spoor gebracht, en aan het einde komt er echt een giga twist die ik totaaaal niet aan zag komen.
5) Finding Dory (bios)
Als Disney fan, en liefhebber van Finding Nemo, móest ik deze film zien, ook al had ik zo mijn bedenkingen. Maar het pakt leuker uit dan ik had verwacht! Baby Dory is echt té schattig ("I like sand. Sand is squishy") en de nieuwe karakters (o.a. zeeleeuwen) doen het ook erg leuk. Mocht ie nog draaien als je dit lees: ga 'm vooral in de bios zien, want het korte filmpje (Piper) is misschien wel het beste dat Pixar ooit gemaakt heeft. Cuteness overload!
6) The Lobster
Om te beginnen: the Lobster gaat absoluut niet over kreeften, je krijgt er geen te zien. De film gaat over een samenleving waarin singles binnen 45 dagen een partner moeten vinden, anders veranderen ze in een dier naar keuze. Colin Farrell's karakter belandt in een soort van 'singles hotel', waar men op zoek is naar iemand waarmee ze iets (hoe klein dan ook) gemeen hebben, voor een match.
The Lobster is een vreselijk droogkomische film, met absurde scenes, dialogen en oneliners - en ondertussen is het ook nog bijzonder maatschappijkritisch. Echt een aanrader!
Hotel Manager: Now have you thought of what animal you'd like to be if you end up alone?
David: Yes. A lobster.
Hotel Manager: Why a lobster?
David: Because lobsters live for over one hundred years, are blue-blooded like aristocrats, and stay fertile all their lives. I also like the sea very much.
7) The Legend of Tarzan (bios)
Nu ik weer in Nederland woon wil ik wel een beetje mijn bioscoop 'verslaving' in stand houden, dus heb ik sinds kort een moviepass. Met 2 bezochte films heb je 'm eruit, en alles wat je er na ziet is 'bonus'. The Legend of Tarzan stond op zich niet hoog op mijn wensenlijstje, maar hij draaide op een handig tijdstip en ik had verder niet zo veel te doen. De geanimeerde versie van Tarzan heeft nooit zo veel indruk op me gemaakt - toen ik een aantal jaar geleden met een vriendin naar Tarzan de musical ging vroeg ik in de pauze 'wanneer komt die beer nou'... 'nuff said, right?
Misschien dat een live actie Tarzan me beter bevalt? Euh, nee. In pak vind ik de Tarzan meneer nog wel leuk om naar te kijken (Alexander Skarsgard - het schijnt dat ie er in True Blood beter uitziet) maar zodra 'ie in de rimboe rond gaat rennen om z'n lieve Jane te redden moest ik vooral lachen. Overdreven lijf, overdreven kop - nope, dit doet het niet voor me. Het verhaal ook niet, trouwens, al vind ik het wel tof dat Jane lekker onafhankelijk en stoer is.
8) When Harry Met Sally
Tijd voor een classic! When Harry Met Sally wordt door velen gezien als één van de beste romkoms ooit, met natuurlijk de iconische fake orgasm scene die in het collectief geheugen belandt is. Ik had er wel eens stukjes van gezien, maar nog nooit helemaal. En ik vond 'm tof! Jarenlang draaien Harry en Sally een beetje om elkaar heen, want ze zijn (naar eigen zeggen) niet geschikt voor elkaar - maar de kijker weet natuurlijk beter.
9) Casablanca
Casablanca is wel een film die je met een open mind moet gaan kijken. Het is opgenomen tijdens de Tweede Wereldoorlog, Ingrid Bergman was (naar het blijkt) nog Engels aan het leren tijdens de film en het is dus geheel in zwart wit. Humphrey Bogart speelt een nachtclubeigenaar die via-via belangrijke douane documenten in handen krijgt. Zijn oude vlam komt langs, met haar nieuwe lover, en dat rakelt (natuurlijk) de nodige emoties op. Een goede film, met mooie kostuums - mag ik álsjeblieft de jurken (en het figuur) van Ingrid Bergman?
10) The BFG (bios)
De Grote Vriendelijke Reus is enorm jeugdsentiment - ik heb als kind heel vaak het boek gelezen en ook de film vond ik echt geweldig. Toen ik hoorde dat niemand minder dan Stephen Spielberg deze live action versie ging regisseren, was ik best een beetje bezorgd. Zullen de reuzen wel eng genoeg zijn? Is er een plek voor het (super leuke) flitspop liedje?
Het liedje is niet teruggekomen, maar dat had eigenlijk ook totaal niet gepast in de film. Spielberg heeft er een prachtig sprookje van gemaakt, met een schitterende CGI reus (Mark Rylance!) en een schattige Sofie. De kleuren en de muziek zorgen voor een magisch geheel, en het tweede deel (met Penelope Wilton als the Queen!) is echt heel grappig en leuk. Ik voelde me weer helemaal 8 jaar oud, al waren de gemene reuzen (en de rest van de film, vergeleken met het boek en de oudere versie) totaal niet eng. Dat is eigenlijk het enige minpuntje dat ik kan bedenken, ik zat verder echt te genieten in de bios (tussen alleen maar volwassenen, trouwens).
11) Before Sunrise
De film Before Sunset werd me een tijdje geleden door Stijn aangeraden, helaas kon ik 'm toen niet op tv meepikken. Mijn tripje naar Rotterdam werd afgesloten met een relaxte filmavond, waar dus de eerste 2 films van de 'Before' trilogie aan bod kwamen. Het verhaal is simpel: jongen ontmoet meisje in de trein, maar ze komen uit compleet verschillende landen. Ze hebben een leuke dag samen, maar dan?
Er gebeurt eigenlijk niet heel veel in de film, maar de sfeer en het acteerwerk is erg fijn - Ethan Hawke is tof, en cute... need I say more ;) Het is met vlagen ook bijzonder grappig. Ik moest er wel even inkomen hoor, tijdens het eerste stuk viel ik bijna in slaap. Dat kan ook aan het drukke weekend hebben gelegen trouwens!
12) Before Sunset
Deel 2 van de trilogie beviel vanaf het begin al: 9 jaar na deel 1 komen ze elkaar weer tegen, bij toeval. Er wordt een heleboel heen en weer gekletst, geflirt en gediscussieerd, en ook dit deel is best grappig. Het einde is net zo abrupt als bij 1: je vraagt je echt af of (en hoe) ze nou verder gaan met elkaar. Daar zal ik in augustus achter komen, want het slot van de trilogie staat al klaar!
Ik denk dat niet iedereen deze filmreeks zal kunnen waarderen, er gebeurt tenslotte vrij weinig en het gaat allemaal ook best traag. Maar als je een liefhebber bent van mooie decors (Wenen & Parijs) en goed acteerwerk kan ik deze films echt aanraden! Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar Before Midnight.
maandag 1 augustus 2016
Toerist in eigen land - Rotterdam
Ik was denk ik een jaar of 14 toen ik voor het eerst in Rotterdam kwam. Ik had nog nooit zó veel wolkenkrabbers bij elkaar gezien, ik was zwaar onder de indruk. Ik was er met het schoolkoor, om in de Doelen te zingen en ik heb die dag eigenlijk niet zo heel veel van de stad gezien. Uiteraard ben ik in de loop der jaren verschillende keren terug geweest, om te winkelen (duh) en concerten/ musea te bezoeken. Aangezien de treinverbinding tussen Nijmegen en Rotterdam niet heel denderend is bleef het toch vrij beperkt, en kwam ik (logischerwijs) vaker in Amsterdam.
Enter Flixbus: je kunt nu met de bus van Nijmegen naar Rotterdam, en dan heb je de keuze uit maar liefst 3 uitstapmogelijkheden. Mooie reden voor een weekendje toerist spelen in Rotterdam! Ik kon bij Adrianne logeren, en ze had ook nog eens tijd om me rond te leiden. Ze speelt vaak toerist in haar eigen stad, dus wist ze me veel te vertellen. Super tof!
Rotterdam staat niet bepaald bekend om haar oude gebouwen (jammer genoeg - we kennen allemaal de trieste geschiedenis) maar dat betekent niet dat er niets te genieten valt. Liefhebbers van architectuur kunnen hun hart ophalen, en de streetart route is ook erg de moeite waard. Zo veel kleuren en vormen, ik zou eigenlijk een keer terug moeten gaan met een fatsoenlijke camera...
De Markthal werd geopend toen ik net in Belfast zat, en dit was één van mijn must-sees dit weekend. Wat een leuk en mooi gebouw! Zo kleur- en geurrijk, je kunt bij elke kraam wel even komen proeven en er zijn veel verschillende culturen vertegenwoordigd.
Na een korte stop bij de Markthal was het tijd voor een rondje stad, langs de kubuswoningen, Erasmusbrug en de al eerder genoemde streetart. Mijn timing was goed, want het was afgelopen zaterdag ook nog eens Zomercarnaval. Je kunt zien dat er met veel liefde en aandacht is gewerkt aan de kostuums en praalwagens, en dat straalde iedereen ook uit. Wat een feest!
De parade duurde ongeveer de hele middag, maar wij hadden nog een andere belangrijke stop gepland: museum Boymans van Beuningen. Om een of andere reden dacht ik altijd dat ze hier alleen maar moderne kunst hebben, maar dat bleek dus maar een gedeelte van de collectie te zijn. De 'Infinity Mirror' kamer en de installaties van Olafur Eliasson waren mijn hoogtepunten: laatstgenoemde is een spel van licht, water en spiegelingen en ik zou er úren naar kunnen kijken!
(zie ook het filmpje hieronder, dan begrijp je wat ik bedoel...)
We zijn hierna nog met een redelijk tempo door de vaste collectie gewandeld, waar een dwarsdoorsnede van de kunstgeschiedenis te zien is. Grote (en overbekende) meesters zoals Rembrandt, van Gogh, Steen, Rubens, Picasso en Mondriaan zijn goed vertegenwoordigd maar er hangen ook genoeg werken waar ik nog nooit van gehoord had. Iedere keer als ik een museum bezoek realiseer ik me dat mijn kunstkennis wel wat bijgespijkerd mag worden...
Het was een leuk weekend, waarin ik (opnieuw) kennis heb gemaakt met Rotterdam. I'll definitely be back! ;)
Enter Flixbus: je kunt nu met de bus van Nijmegen naar Rotterdam, en dan heb je de keuze uit maar liefst 3 uitstapmogelijkheden. Mooie reden voor een weekendje toerist spelen in Rotterdam! Ik kon bij Adrianne logeren, en ze had ook nog eens tijd om me rond te leiden. Ze speelt vaak toerist in haar eigen stad, dus wist ze me veel te vertellen. Super tof!
Rotterdam staat niet bepaald bekend om haar oude gebouwen (jammer genoeg - we kennen allemaal de trieste geschiedenis) maar dat betekent niet dat er niets te genieten valt. Liefhebbers van architectuur kunnen hun hart ophalen, en de streetart route is ook erg de moeite waard. Zo veel kleuren en vormen, ik zou eigenlijk een keer terug moeten gaan met een fatsoenlijke camera...
De Markthal werd geopend toen ik net in Belfast zat, en dit was één van mijn must-sees dit weekend. Wat een leuk en mooi gebouw! Zo kleur- en geurrijk, je kunt bij elke kraam wel even komen proeven en er zijn veel verschillende culturen vertegenwoordigd.
Na een korte stop bij de Markthal was het tijd voor een rondje stad, langs de kubuswoningen, Erasmusbrug en de al eerder genoemde streetart. Mijn timing was goed, want het was afgelopen zaterdag ook nog eens Zomercarnaval. Je kunt zien dat er met veel liefde en aandacht is gewerkt aan de kostuums en praalwagens, en dat straalde iedereen ook uit. Wat een feest!
De parade duurde ongeveer de hele middag, maar wij hadden nog een andere belangrijke stop gepland: museum Boymans van Beuningen. Om een of andere reden dacht ik altijd dat ze hier alleen maar moderne kunst hebben, maar dat bleek dus maar een gedeelte van de collectie te zijn. De 'Infinity Mirror' kamer en de installaties van Olafur Eliasson waren mijn hoogtepunten: laatstgenoemde is een spel van licht, water en spiegelingen en ik zou er úren naar kunnen kijken!
(zie ook het filmpje hieronder, dan begrijp je wat ik bedoel...)
We zijn hierna nog met een redelijk tempo door de vaste collectie gewandeld, waar een dwarsdoorsnede van de kunstgeschiedenis te zien is. Grote (en overbekende) meesters zoals Rembrandt, van Gogh, Steen, Rubens, Picasso en Mondriaan zijn goed vertegenwoordigd maar er hangen ook genoeg werken waar ik nog nooit van gehoord had. Iedere keer als ik een museum bezoek realiseer ik me dat mijn kunstkennis wel wat bijgespijkerd mag worden...
Het was een leuk weekend, waarin ik (opnieuw) kennis heb gemaakt met Rotterdam. I'll definitely be back! ;)
donderdag 28 juli 2016
Een dagje naar... Antwerpen
Aangezien ik deze zomer niet echt op vakantie ga, heb ik besloten her en der wat dagjes (of weekendjes) uit te gaan. Zo was ik 2 weken geleden voor het eerst in minstens 20 jaar in de Efteling. Afgelopen dinsdag besloot ik de grens over te gaan, voor een bezoekje aan Antwerpen. Hier was ik als 15 jarige al eens geweest, met mijn ouders. Ik kan me er niet veel van herinneren, al had ik wel een paar déjà-vu momentjes gedurende de dag.
Ik besloot samen met Sylvie te gaan, om te vieren dat we elkaar alweer 15 jaar kennen. In plaats van zelf rijden pakten we de Flixbus: een (inter)nationaal bussysteem dat een goedkoop alternatief wil zijn voor de trein. En het was zeker goedkoop! Voor 16 euro per persoon mochten we een dagje op en neer, vanaf Nijmegen. Met slechts 1 tussenstop (in Eindhoven) moet ik zeggen dat het me erg goed is bevallen! Dit weekend pak ik de Flixbus naar Rotterdam, en hopelijk kan ik ook een keer met de nachtbus naar Berlijn.
Om tien voor 10 stonden we bij het prachtige Centraal Station van Antwerpen, wat op zichzelf al een bezienswaardigheid is. Na een korte koffie- en plaspauze was het tijd om de stad te verkennen. Antwerpen is redelijk compact, je kunt echt heel veel zien en doen in één dag. Onze eerste stop: het Rubenshuis. Het was niet al te druk, dus we hebben op ons gemak dit schitterende huis en de bijbehorende kunst kunnen bewonderen. Alsof je teruggaat in de tijd... ;)
Sylvie en ik houden zo'n beetje van dezelfde dingen. Lopend door de oude stad wezen we elkaar op bijzondere geveltjes, standbeelden en verrassende doorkijkjes en poortjes. De Grote Markt, de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal en Het Steen konden uiteraard niet ontbreken op onze wandelroute, al had ik van laatstgenoemde een heel andere herinnering. Het was niet eens geopend!
Onderweg gingen we ook nog op zoek naar de wat meer verborgen parels van Antwerpen - onder andere de Suske & Wiske muurschildering (jeugdsentiment!) en het 16e-eeuwse steegje Vlaaikensgang. Het steegje was voor mij het hoogtepunt van de dag! Zo stil, en zo pittoresk...
Bij toeval kwamen we ook nog bij de Sint Paulus Kerk uit, wat vroeger een Dominicanenklooster is geweest. Hiervan weet ik zéker dat ik er al eens was geweest: ik herkende de 'grot' in de tuin, met daarbij een lange rij aan engelenbeelden.
Na een lange dag lopen sloten we dag af in een gezellig restaurantje, en rond 8 uur gingen we weer terug naar Nederland. Ik zou graag nog eens terug gaan naar Antwerpen, er valt nog zó veel te ontdekken! We hebben dit keer bijvoorbeeld maar 1 museum bezocht, en ik ben onderweg ook aardig wat leuke winkeltjes tegengekomen.
Ik besloot samen met Sylvie te gaan, om te vieren dat we elkaar alweer 15 jaar kennen. In plaats van zelf rijden pakten we de Flixbus: een (inter)nationaal bussysteem dat een goedkoop alternatief wil zijn voor de trein. En het was zeker goedkoop! Voor 16 euro per persoon mochten we een dagje op en neer, vanaf Nijmegen. Met slechts 1 tussenstop (in Eindhoven) moet ik zeggen dat het me erg goed is bevallen! Dit weekend pak ik de Flixbus naar Rotterdam, en hopelijk kan ik ook een keer met de nachtbus naar Berlijn.
Om tien voor 10 stonden we bij het prachtige Centraal Station van Antwerpen, wat op zichzelf al een bezienswaardigheid is. Na een korte koffie- en plaspauze was het tijd om de stad te verkennen. Antwerpen is redelijk compact, je kunt echt heel veel zien en doen in één dag. Onze eerste stop: het Rubenshuis. Het was niet al te druk, dus we hebben op ons gemak dit schitterende huis en de bijbehorende kunst kunnen bewonderen. Alsof je teruggaat in de tijd... ;)
Sylvie en ik houden zo'n beetje van dezelfde dingen. Lopend door de oude stad wezen we elkaar op bijzondere geveltjes, standbeelden en verrassende doorkijkjes en poortjes. De Grote Markt, de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal en Het Steen konden uiteraard niet ontbreken op onze wandelroute, al had ik van laatstgenoemde een heel andere herinnering. Het was niet eens geopend!
Onderweg gingen we ook nog op zoek naar de wat meer verborgen parels van Antwerpen - onder andere de Suske & Wiske muurschildering (jeugdsentiment!) en het 16e-eeuwse steegje Vlaaikensgang. Het steegje was voor mij het hoogtepunt van de dag! Zo stil, en zo pittoresk...
Bij toeval kwamen we ook nog bij de Sint Paulus Kerk uit, wat vroeger een Dominicanenklooster is geweest. Hiervan weet ik zéker dat ik er al eens was geweest: ik herkende de 'grot' in de tuin, met daarbij een lange rij aan engelenbeelden.
Na een lange dag lopen sloten we dag af in een gezellig restaurantje, en rond 8 uur gingen we weer terug naar Nederland. Ik zou graag nog eens terug gaan naar Antwerpen, er valt nog zó veel te ontdekken! We hebben dit keer bijvoorbeeld maar 1 museum bezocht, en ik ben onderweg ook aardig wat leuke winkeltjes tegengekomen.
vrijdag 15 juli 2016
Een dagje naar... de Efteling
Het was (minstens!) 20 jaar geleden dat ik in de Efteling was - tijd voor een hernieuwde kennismaking!
Een paar weken geleden sloeg ik nog de goedkope Efteling kaartjes van de Albert Heijn af, maar gelukkig kon één van mede-Eftelinggangers een goede code vinden voor nóg meer korting. Het weer was goed, het gezelschap gezellig - kortom, goede omstandigheden voor een geslaagde dag uit! We stonden om kwart voor 10 al in de startblokken, en keerden pas na de afsluitende watershow weer huiswaarts.
Als kind durfde ik niet in achtbanen, ik kwam pas in 2001 van mijn achtbanenangst af. Waar een tripje naar Disneyland Parijs al niet goed voor is. ;) Ik ben nu dol op achtbanen, en ik had enorm veel zin in (met name) de Baron en Joris & de Draak. Ook ben ik sinds gisteren over mijn 'angst' voor schommelschepen heen, al zal het nooit mijn favoriete soort attractie worden.
Mijn sprookjes-minnend hart moest uiteraard ook even aan haar trekken komen in het sprookjesbos, waar ik (gelukkig) wel het een en ander aan herkende. Klassiekers zoals de Fakir, rode schoentjes en Lange Jan zullen er over 20 jaar ongetwijfeld nog steeds staan. Daarnaast zij sprookjes zoals Assepoester, het Meisje met de Zwavelstokjes en Hans & Grietje zijn zó ontzettend tijdloos! Het is allemaal met ontzettend veel zorg en liefde opgebouwd, inclusief catchy deuntjes. Ik liet mijn vader het filmpje van de Indische Waterlelies zien (en horen) en ook hij herkende het liedje nog.
Ik had best de hele dag in het sprookjesbos kunnen rondwandelen, maar er moest natuurlijk ook wat adrenaline vrijkomen. De Bob is oké om mee te starten, maar deze achtbaan verbleekt natuurlijk wel een beetje bij de snelheid en spanning van Joris & de Draak - en al helemaal bij de Baron.
Laatstgenoemde is bij dezen mijn favoriete achtbaan éver - woah! Ik ben er uiteindelijk twee keer in geweest, beide keren op de eerste rij. Als de deurtjes open gaan, en je de steile rails naar boven ziet, weet je al: dit wordt gaaaaf! (en hoog - oh my...) Mijn maag kwam zo'n beetje ten hoogte van mijn hart toen we met 90 km/u naar beneden stortten, en de tranen werden uit mijn ogen geblazen. De looping en kurkentrekker waar je na je vrije val doorheen sjeest valt (in verhouding) reuze mee, en eigenlijk wil je voordat je weer terug bent nóg een keer - en dat is me dan ook gelukt.
Uiteindelijk hebben we bijna alle achtbanen gecheckt, met uitzondering van de Python. Ook zijn we in thema-attracties zoals de Droomvlucht en het Carnaval Festival geweest. Ik hoop snel weer naar de Efteling te gaan, want er is nog zo veel meer te beleven!
Een paar weken geleden sloeg ik nog de goedkope Efteling kaartjes van de Albert Heijn af, maar gelukkig kon één van mede-Eftelinggangers een goede code vinden voor nóg meer korting. Het weer was goed, het gezelschap gezellig - kortom, goede omstandigheden voor een geslaagde dag uit! We stonden om kwart voor 10 al in de startblokken, en keerden pas na de afsluitende watershow weer huiswaarts.
Als kind durfde ik niet in achtbanen, ik kwam pas in 2001 van mijn achtbanenangst af. Waar een tripje naar Disneyland Parijs al niet goed voor is. ;) Ik ben nu dol op achtbanen, en ik had enorm veel zin in (met name) de Baron en Joris & de Draak. Ook ben ik sinds gisteren over mijn 'angst' voor schommelschepen heen, al zal het nooit mijn favoriete soort attractie worden.
Mijn sprookjes-minnend hart moest uiteraard ook even aan haar trekken komen in het sprookjesbos, waar ik (gelukkig) wel het een en ander aan herkende. Klassiekers zoals de Fakir, rode schoentjes en Lange Jan zullen er over 20 jaar ongetwijfeld nog steeds staan. Daarnaast zij sprookjes zoals Assepoester, het Meisje met de Zwavelstokjes en Hans & Grietje zijn zó ontzettend tijdloos! Het is allemaal met ontzettend veel zorg en liefde opgebouwd, inclusief catchy deuntjes. Ik liet mijn vader het filmpje van de Indische Waterlelies zien (en horen) en ook hij herkende het liedje nog.
Ik had best de hele dag in het sprookjesbos kunnen rondwandelen, maar er moest natuurlijk ook wat adrenaline vrijkomen. De Bob is oké om mee te starten, maar deze achtbaan verbleekt natuurlijk wel een beetje bij de snelheid en spanning van Joris & de Draak - en al helemaal bij de Baron.
Laatstgenoemde is bij dezen mijn favoriete achtbaan éver - woah! Ik ben er uiteindelijk twee keer in geweest, beide keren op de eerste rij. Als de deurtjes open gaan, en je de steile rails naar boven ziet, weet je al: dit wordt gaaaaf! (en hoog - oh my...) Mijn maag kwam zo'n beetje ten hoogte van mijn hart toen we met 90 km/u naar beneden stortten, en de tranen werden uit mijn ogen geblazen. De looping en kurkentrekker waar je na je vrije val doorheen sjeest valt (in verhouding) reuze mee, en eigenlijk wil je voordat je weer terug bent nóg een keer - en dat is me dan ook gelukt.
Uiteindelijk hebben we bijna alle achtbanen gecheckt, met uitzondering van de Python. Ook zijn we in thema-attracties zoals de Droomvlucht en het Carnaval Festival geweest. Ik hoop snel weer naar de Efteling te gaan, want er is nog zo veel meer te beleven!
woensdag 13 juli 2016
Movie Update - Juni
Ik was niet echt in een film-mood in juni - druk bezig met het voorbereiden van de grote road trip naar Nederland!
De teller is uiteindelijk blijven steken op 5 films, met wisselende reviews.
1) Stayin' Alive
Er staan veel oudjes op Netflix, die (meestal) wel de moeite waard zijn. Deze Stayin' Alive hoort daar niet bij: wat een flutfilm. Het gaat eigenlijk nergens over, het duurt minstens een half uur te lang en ik kan absoluut geen sympathie opbrengen voor de hoofdpersoon. John Travolta ziet er dan wel oké uit, en de dansjes zijn ook wel leuk - dat is het enige positieve aan deze film. Het is verder vooral bordkartonnen geneuzel...
2) Priscilla Queen of the Desert
Deze campy klassieker uit de jaren 90 werd me vorig jaar tot twee keer toe aangeraden, en toen ik 'm op Netflix voorbij zag komen vond ik het tijd het eens te checken. In The Dressmaker speelt Hugo Weaving een cross-dressing politieagent, in deze film doet ie er nog een schepje bovenop. Priscilla, Queen of the Desert is de naam van de oude bus waarmee 2 drag queens en een transseksueel door de outback van Australie reizen op weg naar hun show. Onderweg komen ze allerlei figuren tegen (wat resulteert in positieve en negatieve ervaringen) en vooral ook zichzelf. Het is heerlijk over the top, en ik heb regelmatig hardop zitten lachen in m'n eentje. Dat is altijd een goed teken!
Want kom op... Hugo Weaving in een outfit gemaakt van teenslippers, inclusief matching oorbellen is toch geniaal?! ;)
3) The Fundamentals of Caring
Netflix maakt soms zelf ook films (zo zag ik vorige maand Special Correspondents) en voor the Fundamentals of Caring hebben ze o.a. Paul Rudd gestrikt. Dit vind ik al jaren een bijzonder sympathieke acteur dus mijn interesse is gewekt.
De film gaat over de getraumatiseerde schrijver Ben die besluit de zorg in te gaan. Zijn eerste baan brengt hem in contact met de 18 jarige Trevor, die de hele dag door zorg nodig heeft. Ben weet Trevor uit zijn dagelijkse sleur (en comfort zone) te krijgen, en samen gaan ze op road trip langs een rits 'rare bezienswaardigheden' in de US. Het resulteert in een grappige, ontroerende, maar ook met vlagen best zielige film. Het is zeker niet origineel, maar wel erg vermakelijk.
4) The Heat
Over deze film kan ik kort zijn: BWEH. Ik heb 'm met veel moeite af kunnen kijken! Melissa McCarthy is nog maar af en toe grappig en ook Sandra Bullock heeft betere films gemaakt. Next!
5) The Secret Life of Pets (bios)
Gelukkig eindigt de maand goed met deze animatie. The Secret Life of Pets komt pas in augustus in Nederland uit maar ik raad echt ie-der-een aan 'm te gaan zien. Het voorfilmpje (Minions!) is hilarisch, dus kom je meteen in de juiste stemming voor de film. The Secret Life of Pets gaat, je raad het al, over wat je huisdier zoal doet als jij er niet bent. Max is een supertrouwe sufferd die het liefste de hele dag voor de deur zit te wachten, maar gelukkig komen er af en toe wat buren (kat, hond, vogel, cavia) langs voor de gezelligheid. Dit rustige leventje wordt verstoord als de zwerfhond Duke bij Max komt wonen, en ze verdwalen (én hun halsband kwijtraken!).
Wat volgt is een hilarische zoektocht/ achtervolging, met o.a. een gangster konijntje en getattoeerde varken als sidekick. Maar mijn favoriet blijft toch wel de headbangende poedel!
De teller is uiteindelijk blijven steken op 5 films, met wisselende reviews.
1) Stayin' Alive
Er staan veel oudjes op Netflix, die (meestal) wel de moeite waard zijn. Deze Stayin' Alive hoort daar niet bij: wat een flutfilm. Het gaat eigenlijk nergens over, het duurt minstens een half uur te lang en ik kan absoluut geen sympathie opbrengen voor de hoofdpersoon. John Travolta ziet er dan wel oké uit, en de dansjes zijn ook wel leuk - dat is het enige positieve aan deze film. Het is verder vooral bordkartonnen geneuzel...
2) Priscilla Queen of the Desert
Deze campy klassieker uit de jaren 90 werd me vorig jaar tot twee keer toe aangeraden, en toen ik 'm op Netflix voorbij zag komen vond ik het tijd het eens te checken. In The Dressmaker speelt Hugo Weaving een cross-dressing politieagent, in deze film doet ie er nog een schepje bovenop. Priscilla, Queen of the Desert is de naam van de oude bus waarmee 2 drag queens en een transseksueel door de outback van Australie reizen op weg naar hun show. Onderweg komen ze allerlei figuren tegen (wat resulteert in positieve en negatieve ervaringen) en vooral ook zichzelf. Het is heerlijk over the top, en ik heb regelmatig hardop zitten lachen in m'n eentje. Dat is altijd een goed teken!
Want kom op... Hugo Weaving in een outfit gemaakt van teenslippers, inclusief matching oorbellen is toch geniaal?! ;)
3) The Fundamentals of Caring
Netflix maakt soms zelf ook films (zo zag ik vorige maand Special Correspondents) en voor the Fundamentals of Caring hebben ze o.a. Paul Rudd gestrikt. Dit vind ik al jaren een bijzonder sympathieke acteur dus mijn interesse is gewekt.
De film gaat over de getraumatiseerde schrijver Ben die besluit de zorg in te gaan. Zijn eerste baan brengt hem in contact met de 18 jarige Trevor, die de hele dag door zorg nodig heeft. Ben weet Trevor uit zijn dagelijkse sleur (en comfort zone) te krijgen, en samen gaan ze op road trip langs een rits 'rare bezienswaardigheden' in de US. Het resulteert in een grappige, ontroerende, maar ook met vlagen best zielige film. Het is zeker niet origineel, maar wel erg vermakelijk.
4) The Heat
Over deze film kan ik kort zijn: BWEH. Ik heb 'm met veel moeite af kunnen kijken! Melissa McCarthy is nog maar af en toe grappig en ook Sandra Bullock heeft betere films gemaakt. Next!
5) The Secret Life of Pets (bios)
Gelukkig eindigt de maand goed met deze animatie. The Secret Life of Pets komt pas in augustus in Nederland uit maar ik raad echt ie-der-een aan 'm te gaan zien. Het voorfilmpje (Minions!) is hilarisch, dus kom je meteen in de juiste stemming voor de film. The Secret Life of Pets gaat, je raad het al, over wat je huisdier zoal doet als jij er niet bent. Max is een supertrouwe sufferd die het liefste de hele dag voor de deur zit te wachten, maar gelukkig komen er af en toe wat buren (kat, hond, vogel, cavia) langs voor de gezelligheid. Dit rustige leventje wordt verstoord als de zwerfhond Duke bij Max komt wonen, en ze verdwalen (én hun halsband kwijtraken!).
Wat volgt is een hilarische zoektocht/ achtervolging, met o.a. een gangster konijntje en getattoeerde varken als sidekick. Maar mijn favoriet blijft toch wel de headbangende poedel!
woensdag 22 juni 2016
Counting down...
Opeens komt het besef... over 2 weken ben ik in Nederland!
Ik heb een to-do lijst van een half A4, moet nog 6 dagen werken en ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Gelukkig is het allerbelangrijkste van het lijstje al geregeld: IK HEB EEN BAAN! Per september ga ik aan de slag op het Groenhorst in Barneveld, een MBO-school voor allerlei dier-gerelateerde opleidingen. Ik heb er erg veel zin in!
Ik kan dus met een gerust hart richting Nederland, en genieten van (ongeveer) 2 maanden zomervakantie. Ik zal uiteraard wat voorbereidend werk doen in de zomer, het is tenslotte al even geleden dat ik in Nederland voor de klas stond. Daarnaast wil ik veel gaan breien, lezen, wandelen en uitstapjes maken in Nederland. 'Toerist in eigen land', dat lijkt me een goede titel voor een blogreeks! Tips zijn altijd welkom. :D
Ik heb een to-do lijst van een half A4, moet nog 6 dagen werken en ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Gelukkig is het allerbelangrijkste van het lijstje al geregeld: IK HEB EEN BAAN! Per september ga ik aan de slag op het Groenhorst in Barneveld, een MBO-school voor allerlei dier-gerelateerde opleidingen. Ik heb er erg veel zin in!
Ik kan dus met een gerust hart richting Nederland, en genieten van (ongeveer) 2 maanden zomervakantie. Ik zal uiteraard wat voorbereidend werk doen in de zomer, het is tenslotte al even geleden dat ik in Nederland voor de klas stond. Daarnaast wil ik veel gaan breien, lezen, wandelen en uitstapjes maken in Nederland. 'Toerist in eigen land', dat lijkt me een goede titel voor een blogreeks! Tips zijn altijd welkom. :D
dinsdag 14 juni 2016
Best(ie) Kept Voorpret 2016
Over een paar daagjes is het zover: Best Kept Secret!
Dit festival is in korte tijd uitgegroeid tot één van mijn favorieten, vanwege de fijne sfeer, mooie locatie en lekker eten. De line-up was de afgelopen jaren ook erg sterk, en hoewel dit jaar er wat minder must-sees geprogrammeerd staan heb ik er wederom érg veel zin in.
Het is namelijk meer dan een muziekfestival. Het is een plek waar je heerlijk kunt schommelen in het bos, dansen in het zand en picknicken bij de waterkant. Eigenlijk heeft het gewoon alles voor een geweldig weekend weg met vrienden. ;)
De hoofdmoot blijft natuurlijk wel de muziek, en dit zijn de bands/ artiesten die ik graag zou willen zien. Nu maar hopen dat het weer een beetje meewerkt!
VRIJDAG:
The Slow Show
Minor Victories
DIIV
DIIV is zo'n bandje waarvan ik in korte tijd veel heb geluisterd. Het is vrolijk en dansbaar, wat natuurlijk een ideale combinatie is voor een festival als Best Kept Secret. Of ik hier volgend jaar nog naar luister durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar voor nu is het één van mijn must-sees van het festival. Hopelijk laat de zon zich even zien tijdens het optreden!
Christine & the Queens
Beach House
Beck
Met dank aan de Spotify lijst van Jordy ben ik er achter gekomen dat ik de muziek van Beck eigenlijk best wel leuk vind - ook al maakte 'ie in 2008 op Rock Werchter niet bijster veel indruk. Wat ik tof vind aan meneer Beck is dat hij verschillende stijlen heeft uitgeprobeerd door de jaren heen, ik verwacht dan ook een lekker gevarieerd feestje.
ZATERDAG:
Bewilder
Black Box Revelation
Blossoms
?pauze?
Bloc Party
Air
Destroyer
Ik zag Destroyer een paar jaar geleden op Lowlands, en dat was echt een van de grootste verrassingen van dat weekend. Niet alleen de nummers, maar ook de podiumpresentatie van Dan Bejar maakte toen grote indruk. Ik ben benieuwd of ie weer warrig en met een fles rode wijn het podium betreedt...
Editors
Caribou
Een paar jaar geleden stond Caribou ook al op Best(ie) Kept Secret, en stonden we als een malle te dansen op nummers als Sun. Mag best herhaald worden dit jaar!
ZONDAG:
Ryley Walker
Ik begin de zondag met heerlijke hippie-folk! Het is wellicht niet ieders kopje thee maar ik zie mezelf hier wel op dansen. ;)
VANT
Unknown Mortal Orchestra
Nog een band die ik nog niet eerder heb gezien - het album II doet me denken aan de periode dat ik thuis zat met mijn gebroken enkel, in 2013. Ik mocht mijn muziek meenemen naar de operatiekamer, en voor mijn gevoel stond het nummer Monki op repeat. Deze band is een beetje vreemd, maar wel verrekte lekker!
Israel Nash
Een paar jaar geleden maakte ik kennis met Israel Nash Gripka (waarom ie z'n tweede achternaam achterwege heeft gelaten weet ik niet) en dit wordt -eindelijk!- de eerste keer dat ik een regulier optreden van hem zie. Ik hoop op veel nummers van Barn Doors & Concrete Floors, en ik verwacht dat het een lekker rockend Americana feestje wordt. Gezien de weersverwachtingen laat ik m'n rode jurkje thuis!
Yeasayer
Band of Horses
Ásgeir
Two Door Cinema Club
Wilco
zaterdag 11 juni 2016
Not all those who wander are lost...
De afgelopen 8 jaar heb ik in alle stilte nagedacht over een tatoeage. Ik wilde 'iets bijzonders', iets dat symbool zou staan voor de bijzondere band die ik met mijn oma had, die in 2007 overleed. Ik ging van vogeltjes naar vlinders, flower fairies en bloemen, maar niets was speciaal genoeg. Er waren periodes dat ik er niet mee bezig was, maar de laatste paar jaar werd het idee steeds sterker.
Toen ik niet zo lekker in mijn vel zat een tijd geleden had ik vaak 'not all those who wander are lost' in mijn hoofd, een zin uit The Lord of the Rings. Dit is een belangrijk boek in mijn familie: mijn oma had een Nederlandstalige editie uit 1963 en mijn moeder had versies uit de jaren 70, die ondertussen allemaal bij mij op de boekenplank zijn beland.
Een tijdje had ik als idee dit hele citaat op mijn voet te laten zetten, maar dat vond ik toch net iets te lang (ook al heb ik vrij grote voeten!). Na een google-sessie voor Tolkien-gerelateerde tattoo's kwam ik dit symbool tegen: 'wanderer' in Tengwar. Daarmee viel alles op z'n plek: deze tattoo is niet alleen een aandenken aan mijn oma, het is ook een 'reminder' aan mezelf dat het oké is om af en toe geen idee te hebben waar ik nou precies naartoe ga. Soms is de reis belangrijker dan de bestemming!
All that is gold does not glitter,
Not all those who wander are lost;
The old that is strong does not wither,
Deep roots are not reached by the frost.
From the ashes a fire shall be woken,
A light from the shadows shall spring;
Renewed shall be blade that was broken,
The crownless again shall be king.
Toen ik niet zo lekker in mijn vel zat een tijd geleden had ik vaak 'not all those who wander are lost' in mijn hoofd, een zin uit The Lord of the Rings. Dit is een belangrijk boek in mijn familie: mijn oma had een Nederlandstalige editie uit 1963 en mijn moeder had versies uit de jaren 70, die ondertussen allemaal bij mij op de boekenplank zijn beland.
Een tijdje had ik als idee dit hele citaat op mijn voet te laten zetten, maar dat vond ik toch net iets te lang (ook al heb ik vrij grote voeten!). Na een google-sessie voor Tolkien-gerelateerde tattoo's kwam ik dit symbool tegen: 'wanderer' in Tengwar. Daarmee viel alles op z'n plek: deze tattoo is niet alleen een aandenken aan mijn oma, het is ook een 'reminder' aan mezelf dat het oké is om af en toe geen idee te hebben waar ik nou precies naartoe ga. Soms is de reis belangrijker dan de bestemming!
All that is gold does not glitter,
Not all those who wander are lost;
The old that is strong does not wither,
Deep roots are not reached by the frost.
From the ashes a fire shall be woken,
A light from the shadows shall spring;
Renewed shall be blade that was broken,
The crownless again shall be king.
woensdag 8 juni 2016
Movie Update - Mei
Mei was een mooie en drukke maand, vandaar dat ik niet zo heel veel films heb gezien. Het mooie weer heeft (terecht!) gewonnen...
1.Captain America: Civil War (bios)
Alwéér een superhelden film - tja, je moet het toch wel een beetje bijhouden he. ;)
De eerste 2 'Cappies' vond ik best leuk, vooral The Winter Soldier zat goed in elkaar. In dit deed krijgt Captain America ruzie met Iron Man, en wordt de groep in tweeen gespleten. Beide kampen hebben een punt wat betreft hoe het met de Avengers groep verder moet - er vallen ten slotte wel erg veel doden en gewonden als de wereld weer eens gered moet worden. Ik had niet echt een voorkeur, wat het kijken alleen maar nog vermakelijker maakt. Mijn hoogtepunt: Vision in een coltrui die aan het kokkerellen is... :P
2. Special Correspondents
Netflix maakt tegenwoordig naast series ook films, die dan (natuurlijk) flink gepromoot worden op de homepage. Ik had bij Graham Norton al het interview gezien met Ricky Gervais, wat ik gewoon een grappige man vind. Nou moet ik zeggen dat ik 'm vooral kan waarderen in series, hoewel deze film best vermakelijk vind. Ricky gaat samen met Eric Bana (mooie man!) doen alsof ie in Ecuador is, om verslaggeving te doen van een coup voor de radio. Dat gaat (uiteraard) fout, wat met vlagen best grappige situaties oplevert. Het verhaal is niet heel denderend, maar het is een goede keuze als je gewoon 'even een filmpje wil kijken'.
"I'm 25% fat, more than some snacks"
3. My Neighbor Totoro (bios)
Ik ben groot fan van Myazaki films, ook al ken ik ze lang niet allemaal. Deze Japanse kunstenaar creeert werelden waarin alles kan, en vertelt verhalen die voor zowel kinderen als volwassenen erg aangrijpend zijn. Spirited Away is misschien wel mijn favoriete film allertijden, en nu heb ik dus ook het iconische Totoro gezien. Het filmhuis in Belfast draaide de hele maand mei Studio Ghibli films, in de originele Japanse versie. Daar wilde ik dus wel even krap voor zitten!
Want wat een pareltje is dit zeg - ontroerend, grappig, lief... en dan Totoro zelf, wat een soort van mix is tussen een kat, beer en een uil (?). Vanaf het eerste moment ga je mee in de wondere wereld, waarin het normaal is dat een huis geesten heeft (je bent er zelfs blij mee!) en je door een magische boomtunnel bij je opmerkelijke 'buurman' komt, die een 'cat bus' heeft. Mocht ik ooit naar Japan op vakantie gaan wil ik zeker naar het Ghibli Museum!
4. Alice Through the Looking Glass (bios)
Zes jaar geleden zag ik de Burton versie van Alice in Wonderland (in 3d, wat vrij kansloos is voor mij) en nu het vervolg er. Ik was nog niet heel erg enthousiast door de trailer en ik moet zeggen dat de film gewoon niet zo denderend was - wel leuk om gezien te hebben, maar ik had 'm best thuis kunnen opzetten. Het visuele aspect was gewoon weer dik in orde, maar het acteerwerk van zowel Alice als Mad Hatter vond ik niet echt overtuigend. Ik had totaaal geen symathie voor de karakters, de Red en White Queen deden me ook al niet zo veel. Het nieuwe personage, Time, maakte het gelukkig voor een heel groot deel weer goed!
5. Love & Friendship (bios)
Ik hou van alles wat ook maar een beetje met Jane Austen te maken heeft, dus toen ik hoorde van deze nieuwe verfilming móest ik er naartoe. Love & Friendship is gebaseerd op de novelle Lady Susan, dat nooit officieel uitgebracht is. En wat ben ik blij dat ze er een film van hebben gemaakt! Dit is met stip de grappigste Austen ooit, met vileine opmerkingen die anno nu niet helemaal gepast zouden zijn. Lady Susan (gespeeld door de prachtige Kate Beckinsale) is een verwende weduwe die met haar charmes en listen iedereen om haar heen manipuleert. Ze flirt, wijst af, koppelt en ontkoppelt - en dat allemaal met snedige opmerkingen.
Er zaten enorm veel quote-waardige stukken in deze film, maar bij deze uitspraak moest ik echt heeel hard lachen. Zo Brits!
"She hasn't had her afternoon tea yet - she must be malnourished!"
1.Captain America: Civil War (bios)
Alwéér een superhelden film - tja, je moet het toch wel een beetje bijhouden he. ;)
De eerste 2 'Cappies' vond ik best leuk, vooral The Winter Soldier zat goed in elkaar. In dit deed krijgt Captain America ruzie met Iron Man, en wordt de groep in tweeen gespleten. Beide kampen hebben een punt wat betreft hoe het met de Avengers groep verder moet - er vallen ten slotte wel erg veel doden en gewonden als de wereld weer eens gered moet worden. Ik had niet echt een voorkeur, wat het kijken alleen maar nog vermakelijker maakt. Mijn hoogtepunt: Vision in een coltrui die aan het kokkerellen is... :P
2. Special Correspondents
Netflix maakt tegenwoordig naast series ook films, die dan (natuurlijk) flink gepromoot worden op de homepage. Ik had bij Graham Norton al het interview gezien met Ricky Gervais, wat ik gewoon een grappige man vind. Nou moet ik zeggen dat ik 'm vooral kan waarderen in series, hoewel deze film best vermakelijk vind. Ricky gaat samen met Eric Bana (mooie man!) doen alsof ie in Ecuador is, om verslaggeving te doen van een coup voor de radio. Dat gaat (uiteraard) fout, wat met vlagen best grappige situaties oplevert. Het verhaal is niet heel denderend, maar het is een goede keuze als je gewoon 'even een filmpje wil kijken'.
"I'm 25% fat, more than some snacks"
3. My Neighbor Totoro (bios)
Ik ben groot fan van Myazaki films, ook al ken ik ze lang niet allemaal. Deze Japanse kunstenaar creeert werelden waarin alles kan, en vertelt verhalen die voor zowel kinderen als volwassenen erg aangrijpend zijn. Spirited Away is misschien wel mijn favoriete film allertijden, en nu heb ik dus ook het iconische Totoro gezien. Het filmhuis in Belfast draaide de hele maand mei Studio Ghibli films, in de originele Japanse versie. Daar wilde ik dus wel even krap voor zitten!
Want wat een pareltje is dit zeg - ontroerend, grappig, lief... en dan Totoro zelf, wat een soort van mix is tussen een kat, beer en een uil (?). Vanaf het eerste moment ga je mee in de wondere wereld, waarin het normaal is dat een huis geesten heeft (je bent er zelfs blij mee!) en je door een magische boomtunnel bij je opmerkelijke 'buurman' komt, die een 'cat bus' heeft. Mocht ik ooit naar Japan op vakantie gaan wil ik zeker naar het Ghibli Museum!
4. Alice Through the Looking Glass (bios)
Zes jaar geleden zag ik de Burton versie van Alice in Wonderland (in 3d, wat vrij kansloos is voor mij) en nu het vervolg er. Ik was nog niet heel erg enthousiast door de trailer en ik moet zeggen dat de film gewoon niet zo denderend was - wel leuk om gezien te hebben, maar ik had 'm best thuis kunnen opzetten. Het visuele aspect was gewoon weer dik in orde, maar het acteerwerk van zowel Alice als Mad Hatter vond ik niet echt overtuigend. Ik had totaaal geen symathie voor de karakters, de Red en White Queen deden me ook al niet zo veel. Het nieuwe personage, Time, maakte het gelukkig voor een heel groot deel weer goed!
5. Love & Friendship (bios)
Ik hou van alles wat ook maar een beetje met Jane Austen te maken heeft, dus toen ik hoorde van deze nieuwe verfilming móest ik er naartoe. Love & Friendship is gebaseerd op de novelle Lady Susan, dat nooit officieel uitgebracht is. En wat ben ik blij dat ze er een film van hebben gemaakt! Dit is met stip de grappigste Austen ooit, met vileine opmerkingen die anno nu niet helemaal gepast zouden zijn. Lady Susan (gespeeld door de prachtige Kate Beckinsale) is een verwende weduwe die met haar charmes en listen iedereen om haar heen manipuleert. Ze flirt, wijst af, koppelt en ontkoppelt - en dat allemaal met snedige opmerkingen.
Er zaten enorm veel quote-waardige stukken in deze film, maar bij deze uitspraak moest ik echt heeel hard lachen. Zo Brits!
"She hasn't had her afternoon tea yet - she must be malnourished!"
Abonneren op:
Posts (Atom)