I'll send you kisses across the water
For I'd go mad if love weren't true
It's hard to find someone to talk to
Because over here, that's what the weapons do
I won't send you timber, nails, and tears,
Because, honey,
That kind of thing ain't for you
Vergeleken worden met Bob Dylan is voor veel (beginnende) singer- songwriters funest: het is vrijwel onmogelijk te tippen aan de grootmeester. De jonge Amerikaanse songsmid Barna Howard noemt zelf Townes van Zandt en Neil Young als grootste inspiratiebron, voor hemzelf is de Dylan-associatie iets verder weg. Qua stemgeluid lijkt Barna op een jonge Dylan, hoewel de manier van zingen soms doet denken aan Leonard Cohen in zijn begindagen.
Dit jaar verscheen het titelloze debuut van de momenteel in Portland, Oregon woonachtige jongeman. De tien nummers hebben allemaal een licht melancholische ondertoon, en de akoestische gitaar als basis. Zo hebben we er meer, maar de warme, heldere stem van Barna maakt het verschil. Het plaatje klínkt oud, en de hoes draagt nog meer bij aan dit retro- gevoel.
Tekstueel is het ook prima in orde: Howard zingt over alledaagse zaken: pijn, verdriet, verlies en liefde. Hij weet met fraaie zinsconstructies de luisteraar te boeien, met de afsluiter Timber, Nails and Tears als éen van de hoogtepunten. Het knappe is dat Barna Howard met minimale middelen (vaak alleen gitaar en stem) onder de huid van de luisteraar weet te kruipen. Barna Howard’s debuut is er eentje die het prima zal doen op zwoele zomeravonden, bij het kampvuur of gewoon in een luie stoel. Hoe dan ook, deze jongeman verdient het om bekend(er) te worden.
