donderdag 28 juli 2016

Een dagje naar... Antwerpen

Aangezien ik deze zomer niet echt op vakantie ga, heb ik besloten her en der wat dagjes (of weekendjes) uit te gaan. Zo was ik 2 weken geleden voor het eerst in minstens 20 jaar in de Efteling. Afgelopen dinsdag besloot ik de grens over te gaan, voor een bezoekje aan Antwerpen. Hier was ik als 15 jarige al eens geweest, met mijn ouders. Ik kan me er niet veel van herinneren, al had ik wel een paar déjà-vu momentjes gedurende de dag.




Ik besloot samen met Sylvie te gaan, om te vieren dat we elkaar alweer 15 jaar kennen. In plaats van zelf rijden pakten we de Flixbus: een (inter)nationaal bussysteem dat een goedkoop alternatief wil zijn voor de trein. En het was zeker goedkoop! Voor 16 euro per persoon mochten we een dagje op en neer, vanaf Nijmegen. Met slechts 1 tussenstop (in Eindhoven) moet ik zeggen dat het me erg goed is bevallen! Dit weekend pak ik de Flixbus naar Rotterdam, en hopelijk kan ik ook een keer met de nachtbus naar Berlijn.

Om tien voor 10 stonden we bij het prachtige Centraal Station van Antwerpen, wat op zichzelf al een bezienswaardigheid is. Na een korte koffie- en plaspauze was het tijd om de stad te verkennen. Antwerpen is redelijk compact, je kunt echt heel veel zien en doen in één dag. Onze eerste stop: het Rubenshuis. Het was niet al te druk, dus we hebben op ons gemak dit schitterende huis en de bijbehorende kunst kunnen bewonderen. Alsof je teruggaat in de tijd... ;)


Sylvie en ik houden zo'n beetje van dezelfde dingen. Lopend door de oude stad wezen we elkaar op bijzondere geveltjes, standbeelden en verrassende doorkijkjes en poortjes. De Grote Markt, de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal en Het Steen konden uiteraard niet ontbreken op onze wandelroute, al had ik van laatstgenoemde een heel andere herinnering. Het was niet eens geopend!


Onderweg gingen we ook nog op zoek naar de wat meer verborgen parels van Antwerpen - onder andere de Suske & Wiske muurschildering (jeugdsentiment!) en het 16e-eeuwse steegje Vlaaikensgang. Het steegje was voor mij het hoogtepunt van de dag! Zo stil, en zo pittoresk...


Bij toeval kwamen we ook nog bij de Sint Paulus Kerk uit, wat vroeger een Dominicanenklooster is geweest. Hiervan weet ik zéker dat ik er al eens was geweest: ik herkende de 'grot' in de tuin, met daarbij een lange rij aan engelenbeelden.


Na een lange dag lopen sloten we dag af in een gezellig restaurantje, en rond 8 uur gingen we weer terug naar Nederland. Ik zou graag nog eens terug gaan naar Antwerpen, er valt nog zó veel te ontdekken! We hebben dit keer bijvoorbeeld maar 1 museum bezocht, en ik ben onderweg ook aardig wat leuke winkeltjes tegengekomen.

vrijdag 15 juli 2016

Een dagje naar... de Efteling

Het was (minstens!) 20 jaar geleden dat ik in de Efteling was - tijd voor een hernieuwde kennismaking!

Een paar weken geleden sloeg ik nog de goedkope Efteling kaartjes van de Albert Heijn af, maar gelukkig kon één van mede-Eftelinggangers een goede code vinden voor nóg meer korting. Het weer was goed, het gezelschap gezellig - kortom, goede omstandigheden voor een geslaagde dag uit! We stonden om kwart voor 10 al in de startblokken, en keerden pas na de afsluitende watershow weer huiswaarts.


Als kind durfde ik niet in achtbanen, ik kwam pas in 2001 van mijn achtbanenangst af. Waar een tripje naar Disneyland Parijs al niet goed voor is. ;) Ik ben nu dol op achtbanen, en ik had enorm veel zin in (met name) de Baron en Joris & de Draak. Ook ben ik sinds gisteren over mijn 'angst' voor schommelschepen heen, al zal het nooit mijn favoriete soort attractie worden.

Mijn sprookjes-minnend hart moest uiteraard ook even aan haar trekken komen in het sprookjesbos, waar ik (gelukkig) wel het een en ander aan herkende. Klassiekers zoals de Fakir, rode schoentjes en Lange Jan zullen er over 20 jaar ongetwijfeld nog steeds staan. Daarnaast zij sprookjes zoals Assepoester, het Meisje met de Zwavelstokjes en Hans & Grietje zijn zó ontzettend tijdloos! Het is allemaal met ontzettend veel zorg en liefde opgebouwd, inclusief catchy deuntjes. Ik liet mijn vader het filmpje van de Indische Waterlelies zien (en horen) en ook hij herkende het liedje nog.

Indische waterlelies! #efteling #jeugdsentiment

A video posted by Frau Anni (@staralfur1) on




Ik had best de hele dag in het sprookjesbos kunnen rondwandelen, maar er moest natuurlijk ook wat adrenaline vrijkomen. De Bob is oké om mee te starten, maar deze achtbaan verbleekt natuurlijk wel een beetje bij de snelheid en spanning van Joris & de Draak - en al helemaal bij de Baron.

Laatstgenoemde is bij dezen mijn favoriete achtbaan éver - woah! Ik ben er uiteindelijk twee keer in geweest, beide keren op de eerste rij. Als de deurtjes open gaan, en je de steile rails naar boven ziet, weet je al: dit wordt gaaaaf! (en hoog - oh my...) Mijn maag kwam zo'n beetje ten hoogte van mijn hart toen we met 90 km/u naar beneden stortten, en de tranen werden uit mijn ogen geblazen. De looping en kurkentrekker waar je na je vrije val doorheen sjeest valt (in verhouding) reuze mee, en eigenlijk wil je voordat je weer terug bent nóg een keer - en dat is me dan ook gelukt.


Uiteindelijk hebben we bijna alle achtbanen gecheckt, met uitzondering van de Python. Ook zijn we in thema-attracties zoals de Droomvlucht en het Carnaval Festival geweest. Ik hoop snel weer naar de Efteling te gaan, want er is nog zo veel meer te beleven!

woensdag 13 juli 2016

Movie Update - Juni

Ik was niet echt in een film-mood in juni - druk bezig met het voorbereiden van de grote road trip naar Nederland!

De teller is uiteindelijk blijven steken op 5 films, met wisselende reviews.

1) Stayin' Alive

Er staan veel oudjes op Netflix, die (meestal) wel de moeite waard zijn. Deze Stayin' Alive hoort daar niet bij: wat een flutfilm. Het gaat eigenlijk nergens over, het duurt minstens een half uur te lang en ik kan absoluut geen sympathie opbrengen voor de hoofdpersoon. John Travolta ziet er dan wel oké uit, en de dansjes zijn ook wel leuk - dat is het enige positieve aan deze film. Het is verder vooral bordkartonnen geneuzel...

2) Priscilla Queen of the Desert


Deze campy klassieker uit de jaren 90 werd me vorig jaar tot twee keer toe aangeraden, en toen ik 'm op Netflix voorbij zag komen vond ik het tijd het eens te checken. In The Dressmaker speelt Hugo Weaving een cross-dressing politieagent, in deze film doet ie er nog een schepje bovenop. Priscilla, Queen of the Desert is de naam van de oude bus waarmee 2 drag queens en een transseksueel door de outback van Australie reizen op weg naar hun show. Onderweg komen ze allerlei figuren tegen (wat resulteert in positieve en negatieve ervaringen) en vooral ook zichzelf. Het is heerlijk over the top, en ik heb regelmatig hardop zitten lachen in m'n eentje. Dat is altijd een goed teken!

Want kom op... Hugo Weaving in een outfit gemaakt van teenslippers, inclusief matching oorbellen is toch geniaal?! ;)

3) The Fundamentals of Caring

Netflix maakt soms zelf ook films (zo zag ik vorige maand Special Correspondents) en voor the Fundamentals of Caring hebben ze o.a. Paul Rudd gestrikt. Dit vind ik al jaren een bijzonder sympathieke acteur dus mijn interesse is gewekt.

De film gaat over de getraumatiseerde schrijver Ben die besluit de zorg in te gaan. Zijn eerste baan brengt hem in contact met de 18 jarige Trevor, die de hele dag door zorg nodig heeft. Ben weet Trevor uit zijn dagelijkse sleur (en comfort zone) te krijgen, en samen gaan ze op road trip langs een rits 'rare bezienswaardigheden' in de US. Het resulteert in een grappige, ontroerende, maar ook met vlagen best zielige film. Het is zeker niet origineel, maar wel erg vermakelijk.

4) The Heat

Over deze film kan ik kort zijn: BWEH. Ik heb 'm met veel moeite af kunnen kijken! Melissa McCarthy is nog maar af en toe grappig en ook Sandra Bullock heeft betere films gemaakt. Next!

5) The Secret Life of Pets (bios)



Gelukkig eindigt de maand goed met deze animatie. The Secret Life of Pets komt pas in augustus in Nederland uit maar ik raad echt ie-der-een aan 'm te gaan zien. Het voorfilmpje (Minions!) is hilarisch, dus kom je meteen in de juiste stemming voor de film. The Secret Life of Pets gaat, je raad het al, over wat je huisdier zoal doet als jij er niet bent. Max is een supertrouwe sufferd die het liefste de hele dag voor de deur zit te wachten, maar gelukkig komen er af en toe wat buren (kat, hond, vogel, cavia) langs voor de gezelligheid. Dit rustige leventje wordt verstoord als de zwerfhond Duke bij Max komt wonen, en ze verdwalen (én hun halsband kwijtraken!).

Wat volgt is een hilarische zoektocht/ achtervolging, met o.a. een gangster konijntje en getattoeerde varken als sidekick. Maar mijn favoriet blijft toch wel de headbangende poedel!