Ode aan Carnaval

Wie mij (een beetje) kent weet dat ik niet zo veel heb met Nederlandstalige muziek. Er zijn echter een paar dagen per jaar dat ik het wél kan hebben, en zelfs heel hard meeblér met allerlei 'kneiters' van hits. Ik ben geboren en getogen carnavalist! Mijn ouders hesen me van kleins van aan in een kek pakkie, ik ben negen jaar lang dansmarieke geweest (zonder stokje, fyi) en heb daarna ook nog regelmatig opgetreden tijdens de feestavonden en middagen. De afgelopen jaren kwam er niet zo veel van terecht, doordat ik in het buitenland zat, ziek was of met een gebroken enkel thuis moest blijven. Dit jaar beperk ik me tot 2 dagen (ipv de gebruikelijke 4 a 5), dat is wat fijner voor de portemonnee.

ik ben de vierde van rechts... die ene met de witte pruik. ;)

Het is heel lastig om aan een niet-vierder de schoonheid van carnaval uit te leggen: ik heb het geprobeerd maar ik kreeg van collega's alleen wat meewarige blikken en uitspraken zoals 'koekkoek' en 'idioot' terug. ;) Voor mij is carnaval zo veel meer dan doelloos zuipen (ik drink sowieso geen bier). Ten eerste hou ik van verkleden, ik vind het leuk om nieuwe outfits te bedenken. Dit jaar had ik geen tijd en zin om iets nieuws te kopen, dus haalde ik wat oudjes van zolder. Het vogelverschrikkerpak dat ik als elfjarige voor de showdans van de dansmariekes aanhad zat nét te strak, maar gelukkig had ik nog een bijtje en Robin Hood pakje achter de hand.

Wat ik het aller-allermooiste aan carnaval vind is dat je alles los kunt laten, en je verstand op nul kunt zetten. Gene, sociale wenselijkheden - het gaat allemaal het raam uit, net als de schoonmoeder in dit verschrikkelijk cheesy maar daarom juist enorm leuke liedje. Je kletst, danst en host met iedereen en iedereen hoort erbij. De timing van het hele gebeuren is ook echt perfect: hossend gaat de winterdip eraan!

Mijn carnavalstweedaagse zit er alweer op, ik heb ontzettend genoten, kei hard gesprongen (we gaan naar links! we gaan naar rechts!) en veel gouwe ouwe meegezongen. Volgend jaar weer!

Deze heb ik sinds gisterenmiddag in mijn hoofd, met geweldig hoogstaande teksten. :P


heb je roos in je blonde haren - met deze shampoo verdwijnt het helemaal - en als het dan toch niet over is - scheer je hoofd dan maar kaal!

En dan natuurlijk ook nog de instant klassieker 'Liever te dik in de kist dan een feestje gemist':

[review] The Hubschrauber, Merleyn Nijmegen

Het is de laatste jaren steeds gebruikelijker om aan crowdfunding te doen, om zo een doel te bereiken. De Nijmeegse band the Hubschrauber maakte gebruik van dit online platform om hun debuutalbum te kunnen opnemen en uitbrengen, en ik help graag een handje. Als donateur mocht ik ook naar de releaseparty in Merleyn komen, waar ik meteen mijn bestelde vinyl en bijpassend knalgeel bandshirt (met raketijsje!) kon ophalen.

Je moet je als band een beetje onderscheiden en wat in eerste instantie als grapje begon gaat echt gebeuren: debuutalbum Kepler 186f gaat mee op missie naar de 'dark side of the moon'! Na een oproepje op Radio 2 is de bal gaan rollen en hebben meerdere media het verhaal opgepikt. De releaseparty was daarvoor al strak uitverkocht en ik zag meerdere oproepjes op Ticketswap voorbij komen. Super cool natuurlijk, een betere lancering kan haast niet!

Ik had van tevoren een paar nummers gehoord op mijn telefoon, maar dit is natuurlijk niet de meest optimale manier om kennis te maken met nieuwe muziek. Je zou de muziek van the Hubschrauber kunnen labelen als op jaren 90 geïnspireerde lo-fi rock, met flink wat spacey effecten en onvoorspelbare wendingen. Het klonk live echt als een huis, en het helpt natuurlijk ook mee als je een thuiswedstrijd speelt voor een volle zaal met vrienden en familie. Hopelijk houdt The Hubschrauber hun rauwe randje en strakke geluid, dan gaan we nog veel plezier aan ze beleven de komende jaren. We kunnen nu in ieder geval allemaal mee op ruimtereis, want het album staat op Spotify.

Next up: to infinity and beyond!