maandag 13 juli 2015

Adventures on Rathlin Island

I have explored the Causeway Coastal Route many times, but I never took the time to visit Rathlin Island as well – until now. It’s only 20 minutes by ferry from Ballycastle, but it feels like you’ve entered a different world. The moment I set foot on the island, an immense feeling of tranquillity hit me. I understand why people come here, and don’t want to leave. The (small) community is close-knit, friendly and helpful. I experienced that within the hour: the weather was fickle as usual, and while I was on my way to the western point of the island (puffins!) it started to pour. A wee bit of rain has never stopped me from doing anything, but I couldn’t say no when a woman from the RSPB (Royal Society for the Protection of Birds) offered me a lift. The same woman also showed me the only upside-down lighthouse in Ireland, which will be open to the public in August (well, that’s the plan). I think it’s going to be very interesting, with an insight in how life must have been for the lighthouse keeper. It was a manned lighthouse until the 80’s.


Back to one of the main reasons I came to Rathlin: puffins! They’re breeding now, at the bottom of a massive cliff. This is the safest place for them, as the island is full of predators such as rats and ferrets. And they’re not the only ones who found refuge on this side of the island: over 80.000(!!!) seabirds made their nests on or under the cliff and the nearby sea stacks. It’s the loudest place on the entire island, very impressive! The RSPB offered me a telescope and binoculars so I could spot the puffins, kittiwakes, guillemots, razorbills and fulmars. A lovely mix of birds, but my favourite is still the puffin – so cute!

spot the puffin - click to enlarge

The hike back to the harbour area was amazing, with (of course) many sheep. This breed of sheep was chosen because of its hardiness, as the Rathlin winters are very harsh. Rathlin is mainly covered with heather, grass and bushes – and some lakes as well. In some places, it looks like the lake and ocean are at the same level (which, of course, they’re not). After a lovely meal and a bit of relaxation, I went back to the pub for a night of entertainment. The islanders sure know how to have a good time! ;)


I’m not very good at lying in, especially when I’m on a trip - no rest for the wicked. ;) My Sunday morning walk is probably the highlight of this trip: I walked for 2.5 hours without seeing anyone! I did some off-road rambling, climbed a few fences and walked on cliff edges. Some of these things might not have been very safe to do on my own, but I LOVED it. I think the South Lighthouse is my favourite part of the island, I spotted a lot of seals in the ocean and on the rocks. I was sitting ca. 15 metres away from them and they just didn’t care. A perfect place for some meditation – but to be honest, the entire island is.


I can highly recommend a trip to Rathlin, one day is perfect if you’re not a crazy hiker like me. You could take the ‘Puffin Bus’, learn about the island’s history (Scottish King Robert the Bruce took refuge here) and of course enjoy the puffins, seals and other animals.

I absolutely loved this weekend getaway: I feel soooo zen!

(and a bit sore, I hiked -and climbed- more than 15 miles in one weekend)

maandag 6 juli 2015

Liedje van de week

Een tijdje geleden blogde ik over mijn hoelahoep-soundtrack, voornamelijk LCD Soundsystem en Brian Jonestown Massacre spul. De laatste tijd is daar een artiest bijgekomen, en één nummer in het bijzonder: Shake it Off van Taylor Swift! Dit is niet mijn gebruikelijke soort muziek maar ik vind Taylors muziek op z'n tijd erg lekker, en Shake it off is dus een perfect hoelahoepnummmer.



Ik word er ontzettend vrolijk van, er zit een goed (snel!) tempo in en de tekst past ook prima bij mijn manier van dansen, haha:

I'm dancing on my own
I make the moves up as I go


Aan het eind van een drukke dag is er niets zo lekker als even lekker shaken! Ik ben al een soort van choreografie aan het bedenken, wordt (wellicht) vervolgd...

zaterdag 4 juli 2015

Eén jaar in Belfast: en nu?

4 juli 2014 ging ik het avontuur tegemoet: op naar Belfast, zonder te weten waar ik zou gaan wonen/ werken. Een sprong in het diepe, iets wat ik tegelijkertijd doodeng, super spannend en kei gaaf vond. Een jaar later kan ik zeggen dat het een goede zet is geweest: ik zit beter in mijn vel en heb veel geleerd over mezelf en anderen.

Maar dan nu de vraag: wat nu? Blijf ik in Belfast, of ga ik terug naar het oude vertrouwde Nederland?

Hoewel ik soms mijn twijfels en 'mis-momenten' heb, heb ik besloten nog een jaartje in Belfast te blijven. Ik heb het gevoel dat ik hier nog niet 'klaar' ben, dat er nog wat te halen valt voor mij - zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Dat laatste heeft vooral betrekking op mijn 'bijbaantje' bij Queen's University. Ik zou het heel leuk vinden als ik komend studiejaar de kans krijg mijn lesmaterialen te verbeteren en opnieuw uit te voeren. Dit is financieel ook erg aantrekkelijk trouwens, een leuke bijkomstigheid. Met een beetje geluk ga ik meer uren lesgeven, een mooie gelegenheid om mijn cv uit te breiden en mijn spaarrekening te spekken. Ik ben het afgelopen jaar tot de conclusie gekomen dat ik lesgeven nog steeds ontzettend leuk vind, als ik weer terug ga naar Nederland ga ik het liefste op een mbo school aan de slag. Werken met (jong) volwassenen ligt mij een stuk meer dan politieagentje spelen voor een chaotische klas vol pubers...

Mijn werk bij Tourism Ireland gaat ook nog steeds prima, al is het soms wel erg repetitief en saai. Op dit moment is het vrij rustig, aangezien iedereen zijn reis al gepland heeft of al op vakantie is. Ik ben blij dat ik de Offers er nog naast doe (wat overigens ook rustig is) en ik denk dat het over een tijdje wel weer aantrekt. Ieder werk heeft zo zijn voor- en nadelen, je ontkomt er niet aan. En ik heb mijn 'zomervakantie' zo gepland dat ik nooit lang hoef te wachten tot de volgende trip. Om jullie een idee te geven: ik kwam 24 juni terug van mijn weekje festivallen in Nederland en 25 juni kom ik weer terug voor een weekje roadtrip en een weekje relaxen. Eind augustus maak ik een mini-trip Dublin - Londen (voor een concert van Sufjan Stevens en paspoort verlenging, dat kan namelijk niet in Belfast). Begin september kom ik een lang weekend naar Nederland voor de bruiloft van Karin (yay!) en een paar weken later hop ik een paar daagjes door Amsterdam voor een mini reunie met wat concertbuddies en (wederom) een Sufjan Stevens concert. Ja, ik ben fan. :P

Zoals het er nu uitziet kom ik in de zomer van 2016 weer terug naar Nederland, maar er kan in de tussentijd veel gebeuren. Dat heb ik afgelopen jaar wel gemerkt!



woensdag 1 juli 2015

Cinema Challenge (6)

Zeg... kan de tijd niet wat langzamer gaan? Heb ik meer tijd om films te kijken! ;)
Ik was een hele week vakantie aan het vieren in Nederland maar het is me toch gelukt 4 films in de bioscoop te zien - zoals gebruikelijk verschillende genres. ;)

Na een half jaar Cinema Challenge staat de teller op 22, ik ben er erg tevreden mee!

Tip: Stijn en Michelle doen een Movie Challenge, handig als je geen tijd/zin/geld hebt om naar de bios te gaan maar wel een filmpje wil zien. Goeie inspiratie!

1. Man Up (komedie)



Ik ben fan van Simon Pegg. Hij heeft zo'n heerlijk droog hoofd (als je begrijpt wat ik bedoel) en gecombineerd met goeie teksten en delivery zorgt hij voor een brede grijns op mijn gezicht. In Man Up waagt hij zich aan het romcom-genre, maar het is er wel één met een twist. Het verhaal speelt zich af in Londen, waar een cynisch meisje (Lake Bell, een Amerikaanse actrice die dat goed weet te verbloemen) per ongeluk op een blind date gaat met een hopeloze romanticus (Simon Pegg dus). Met hilarische gevolgen. ;) Wat ik zo leuk vond aan deze film is dat het over 2 mid/ eind dertigers gaat, met vlagen ontzettend eerlijk/ realistisch is en dat voor de verandering de karakters gewisseld zijn. Ik zal verder niet te veel verklappen, ga 'm vooral zelf zien!

2. Spy (komedie/ actie)



De tweede spionnenfilm dit jaar: na Kingsman is het nu aan Melissa McCarthy en co. om de boel op stelten te zetten. Een komedie waarbij de grappen in hoog tempo op je afgevuurd worden - met wisselend succes. Na een tijdje was ik wel een beetje klaar met de vuilbekkerij van mevrouw McCarthy, voor mijn gevoel had het niet echt een functie meer. Maar gelukkig waren er nog andere karakters die mij heeeel hard lieten lachen, Jason Statham voorop. Ik had geen idee dat hij zo grappig uit de hoek kan komen, zijn karakter is compleet over the top. Miranda Hart is ook leuk, met d'r dorky uitstraling - tall girls unite!

Uiteindelijk heb ik zo'n beetje de hele film gelachen - betere therapie bestaat er niet ;)

3. Jurassic World (actie én dino's!)



In 1993 kwam Jurassic Park uit, waar ik als 7-jarige heeel graag naartoe wilde. Mijn broers (en ik ook wel een beetje) waren dino-gek dus gingen we samen met moeders naar de bios. Ik vond het vooral érg spannend, elke keer als de muziek aanzwelde dook ik in mijn moeder's schoot. 's Avonds droomde ik dat Tyrannosaurus Rex door het huis banjerde en dat ik vooral mijn tenen onder het dekbed moest houden. Een paar jaar later zag ik de film opnieuw en vond ik 'm vooral erg grappig (man op wc, anyone?).

22 jaar later (omg, ik word oud!) is er een nieuw deel, vol nieuwe effecten en dinosaurussen. Weer naar de bioscoop dus! Ik vond het een vermakelijke film, ook al zaten er een paar onwaarschijnlijke dingen in (zal hier geen spoilers plaatsen). Chris Pratt is een toffe acteur, Raptors zijn gaaf en die grote dino-walvis (?) vond ik ook cool. Jurassic World heeft me trouwens een belangrijke les geleerd: als ik ooit sneller wil rennen dan een T-Rex, moet ik zorgen dat ik hakschoenen aan heb! :P

4. Mr Holmes (kostuumdrama)



Na het lompe geweld van Spy en Jurassic World was het tijd voor een rustige film. Ik had geen enkele trailer gezien van Mr. Holmes voordat ik de bioscoopzaal in stapte: de poster (Ian McKellen in pak + bijpassende hoge hoed) was voor mij reden genoeg deze film te checken. Bij de opening credits wist ik al dat het goed zit: de BBC levert (vrijwel) nooit half werk en zorgt er voor dat het a) historisch correct is, b) prachtig verzorgde kostuums bevat en c) er mooie landschappen in beeld komen. Ik hou wel van trage films met veel overpeinzingen en karakterontwikkelingen. Sir Ian is werkelijk in bloedvorm, zowel als oude als minder oude versie van Sherlock Holmes. Maar ik wil ook even stil staan bij de acteerprestaties van Milo Parker, die de jonge Roger speelt. Hij deed me denken aan Thomas Brodie-Sangster, die het schattige jochie in Love Actually speelt. Het zoveelste Britse talentje, als je het mij vraagt!