Een muzikaal weekend...

Soms heb je van die weekenden waarin je van het ene leuke ding in het andere rolt :) Afgelopen weekend was ronduit awesome! Het begon donderdagavond eigenlijk al, met een spontane avond uit met collega's. Vrijdag werkte ik tot 4 uur zodat ik de bus naar Dublin kon pakken - en dan meteen ook nog wat extra slaap ;) Ik had namelijk een kaartje voor de albumpresentatie van Colm Mac Con Iomaire, een violist die veel met the Frames heeft gewerkt. Met the Frames heb ik niet zo veel maar zijn solowerk vind ik ronduit prachtig. Het is een mix van klassieke en traditionele Ierse muziek, een combinatie die mij heerlijk tot rust brengt. Na 7 jaar is er dan eindelijk een tweede album en ik twijfelde geen moment toen ik zag dat hij dit concert zou geven. Het was meteen ook mijn Whelan's debuut: dit is een redelijk legendarische concertlocatie en het voelde als een huiskamerconcert (misschien kwam dat door het feit dat een groot deel van het publiek vrienden en familie van Colm en de band was).

Er hing dus een heerlijk sfeertje en dat werd naarmate de avond vorderde alleen maar beter. Interessante anekdotes en typisch Ierse humor wisselden elkaar af - en als je Sherlock en Doctor Who referenties maakt kun je bij mij niet meer kapot ;) En de muziek? In 1 woord PRACHTIG. Het nieuwe album werd in zijn geheel gespeeld, aangevuld met wat oude nummers (waaronder mijn favoriet Emer's Dream/ Aisling Eimear) en traditionele jigs. Het was zó leuk dat ik mijn bus miste, waardoor ik 2 uur heb moeten wachten op de volgende - maar het was het meer dan waard ;)



Na een nachtelijk avontuur in een vervaarlijk rammelende bus maakte ik me na een korte nachtrust klaar voor het volgende muzikale avontuur: Recordstore Day! Ik heb dan wel geen platenspeler hier maar dat betekent niet dat ik mijn lokale platenboer(en) niet ondersteun. De zon scheen lekker en op het 'terrasje' bij Good Vibrations (een legendarische zaak uit de jaren 70) hebben we ontzettend veel lol gehad om de single van Bruce Willis, Respect Yourself. Dit was echt de vondst van de dag/maand/jaar/eeuw!

Uiteindelijk heb ik mezelf getrakteerd op 2 plaatjes, en mezelf voorgenomen dat ik toch maar op zoek ga naar een leuk klein platenspelertje. Ik mis het namelijk soms best wel, het zorgt ervoor dat je bewuster met muziek bezig bent. Wordt vervolgd dus!

Na het avondeten gingen we uiteraard nog even de kroeg in en later naar de Menagerie, een kroeg/club van het duistere soort ;) Maar wel eentje waar ik me heerlijk op mijn gemak voel. Ze draaien wazige muziek, de verf bladdert van de muren en er staat altijd een bedenkelijke film geprojecteerd op de zijmuur - helemaal mijn ding dus! Na een tijdje kwam de man met de hamer op bezoek en besloot ik naar huis te gaan - zo ontzettend rock 'n roll ;) Maarja, ik ben tenslotte geen 18 meer...

En tot slot: 2 filmpjes van het concert. Enjoy!

Emer's Dream/ Aisling Eimear:



Jig:

Music Monday: the best of 2015 (so far)

April is alweer halverwege, tijd voor een tussenstand wat betreft albums uit 2015. Er is al veel moois uitgekomen en er liggen nog aardig wat plaatjes klaar om beter beluisterd te worden. Ik ben namelijk een beetje verslaafd aan (en verliefd op) de nieuwe plaat van Sufjan Stevens, Carrie & Lowell. Dat had ik in mijn vorige overzicht al enigszins voorspeld maar dat ie zó mooi zou worden... pfoe. Ik verwacht niet dat er dit jaar iets zal uitkomen wat me nóg meer ontroert en meesleept. Carrie & Lowell is eerlijk, breekbaar en melancholiek - en dat alles met de heerlijk kenmerkende en rustgevende stem van Sufjan. Mijn 'Song van het Jaar' is ook al bekend, namelijk The Only Thing. Natuurlijk, een single als Should Have Known Better is ook verschrikkelijk mooi en indrukwekkend, maar the Only Thing liet me vanaf de eerste luisterbeurt al sniffen (en een klein beetje huilen). En als een nummer dat na tig luisterbeurten nog steeds kan veroorzaken, is het een Hele Goede. Wow.



(die tekst ook... pffff...)

Should I tear my eyes out now?
Everything I see returns to you somehow
Should I tear my heart out now?
Everything I feel returns to you somehow
I want to save you from your sorrow

Om geen Sufjan-overkill te krijgen (kan dat eigenlijk?) heb ik af en toe ook wat anders geluisterd. En dat beviel ook hoor, begrijp me niet verkeerd ;)
Voila, dit zijn mijn andere tips, in willekeurige volgorde:

Jose Gonzáléz - Vestiges & Claws


Favoriet: Open Book

Waar ik vorig jaar veel in Nick Mulvey-modus was is het dit jaar Jose Gonzáléz aan de beurt. Waar ik hem eerder een beetje links liet liggen (ik vond het maar saai) ben ik na Cross Linx 2014 helemaal om. Wat een fijne stem & gitaarspel! Ik word hier zo rustig van... dit album staat dan ook niet voor niets op mijn meditatie/ yoga playlist ;)

Noel Gallagher's High Flying Birds - Chasing Yesterday


Favoriet: The Dying of the Light

Voor mijn gevoel is dit album er al een heel lange tijd; Noel Gallagher weet wel hoe je een instant klassieker moet schrijven ;) Vorige maand zag ik hem live en ook toen wisten de nummers te overtuigen. Een heerlijk rockalbum van de bovenste plank...

My Morning Jacket - The Waterfall


album nog niet officieel uit

Eigenlijk is dit de eerste My Morning Jacket release die ik bij (technisch gezien zelfs voor) de release meteen beluister. Jim James heeft een gouden keeltje maar de voorgaande albums wisten me niet helemaal te overtuigen. Dat is nu wel anders: The Waterfall is constanter en staat vol met ingenieuze en zonnige liedjes. Fascinerend, meeslepend en intrigerend!

The Tallest Man on Earth - Dark Bird is Home


album nog niet officieel uit

Toen ik single Sagres voor het eerst hoorde was ik een beetje sceptisch: dit was niet de kleine lange man die mij in 2007 omver blies met zijn gitaargetokkel! Na een paar keer Dark Bird is Home te hebben gehoord ben ik nog niet helemaal overtuigd, hoewel er genoeg mooie nummers op staan. Het is allemaal wat voller, en ik denk dat ik er gewoon aan moet wennen...

Vetiver - Complete Strangers


Favoriet (op dit moment): Shadows Lane

Ik ben absoluut geen Vetiver kenner, ik geloof dat ik er jaaaren geleden wel eens wat van geluisterd heb maar ik had een ander soort muziek in gedachten. Dit klinkt best lekker & zonnig en doet het goed bij de voorzichtige eerste lentedagen (of lente-uren, iets dat meer van toepassing is in Belfast :P). Goeie sfeer...

(Nog) niet overtuigd: Death Cab for Cutie - Kintsugi & Laura Marling - Short Movie
Nog vaker luisteren: The Mountain Goats - Beat the Champ

Cinema Challenge (3)

Maart zit er alweer op, wat gaat de tijd snel zeg! Ik heb afgelopen maand een aantal films in de bioscoop gezien, van wisselende kwaliteit.
Ik bespreek ze hier in chronologische volgorde...

1. The Second Best Exotic Marigold Hotel (drama/ feelgood)



Deel één zag ik een paar jaar geleden voor het eerst en dat was gewoon een heerlijke feelgood-film. De ingredienten zijn voor deel 2 grotendeels hetzelfde: pak een paar Britse oudgedienden, plaats ze in kleurrijk India (inclusief Bollywood liedjes en culture clashes) en gooi er een typisch Brits sausje overheen. Maggie Smith, Judi Dench, Bill Nighy en Richard Gere zijn een paar voorbeelden van 'gouwe ouwen' die hun opwachting maken in deze film. Het is meer van hetzelfde maar het was gewoon weer een heerlijke wegkijk-film met goeie humor. Ik vond vooral Maggie Smith geweldig, ze heeft de gaafste oneliners en ze weet ze ook nog eens ontzettend snedig te brengen. Ik ben echt dol op haar (ze is de ster van Downton Abbey wat mij betreft) en ik heb besloten dat ik haar wil adopteren als oma ;)

2. Jupiter Ascending (fantasy/ sci-fi)



Ik ging met een 'open mind' naar deze film, ook al vond ik de trailer wat zwakjes. Ik moet zeggen dat ik heel hard heb gelachen om deze film, maar laat dit nou net niet bedoeld zijn als comedy film... ;) Wat een bagger zeg! Tenenkrommende scenes, flutverhaaltje, geen chemie tussen de hoofdpersonen... Zelfs Eddie Redmayne (die ik in the Theory of Everything helemaal geweldig vond) werkte op de lachspieren. Ach, heb ik die ook weer eens getraind he ;)

3. Chappie (sci-fi)



Na het debacle van Jupiter Ascending ging ik wederom met een open mind naar de bios, deze keer voor Chappie. Ook hiervan vond ik de trailer maar vaag, ik had echt geen idee wat ik ervan moest denken. Maar dit was dus wel een schot in de roos! Vanaf de eerste seconden zat ik er in en leefde ik mee met de schattige robot Chappie. Ik ben niet zo heel erg bekend met de muziek van Die Antwoord maar het paste erg goed bij de plaatjes van het Zuid Afrikaanse ghetto. Dat die gasten niet kunnen acteren was niet eens zo heel storend. Ik vond Chappie ontroerend, grappig en met vlagen best wel spannend - en het einde was ronduit lomp. Hugh Jackman in z'n 'Moose', meer zeg ik niet ;)

4. Cinderella (sprookje)



Het was van tevoren al wel duidelijk dat dit geen toevoeging was aan de serie 'duistere' verfilmingen van de laatste tijd (zoals Into the Woods en Maleficent) dus ik had me al ingesteld op een dosis zoetheid. En dat kregen we dus ook! Visueel dik in orde, zelfs flink over de top (de moraal ligt er dik bovenop) maar daar hou ik wel van. Lily James (aka Cinderella) is een plaaatje en ik wil ook zo'n mooie blauwe baljurk met bijpassende waistline. De prins was iets minder mijn smaak, al heeft ie wel mooie blauwe ogen ;) De overige cast was prima in orde: het was leuk om Cate Blanchett in een slechterik rol te zien terwijl Helena Bonham Carter voor de verandering eens niet de slechterik speelt. Haar bijdrage aan de film, als de fairy godmother, was kort maar erg krachtig. Deze nieuwe Disney verfilming van het klassieke sprookje brengt geen verrassingen maar is alleen al vanwege het visuele aspect meer dan de moeite waard!