Ik ben op dit moment volop bezig met 'inluisteren' voor het Best Kept Secret festival dat aankomend weekend los zal barsten. Ik heb er onnoemlijk veel zin in, en dan vooral vanwege één band: het Schotse Belle & Sebastian.
Deze band treedt niet zo veel op en ik snap nog steeds niet waarom ik ze op Lowlands 2006 niet ben gaan bekijken - het was vast een vlaag van verstandsverbijstering, kan gewoon niet anders.
Na 8(!) jaar komt er dan eindelijk een herkansing en ik wil zeker een plekje vooraan!
Wat de muziek zo speciaal maakt voor mij is de dansbaarheid, vrolijke melodietjes en dito arrangementen en de lieflijke zang van Stuart Murdoch.
Maar: schijn bedriegt, de teksten zijn juist helemaal zo positief - eerder melancholiek en depri.
Neem nou het ubervrolijke "Another Sunny Day", dat helemaal niet zo zonnig eindigt..
The loving is a mess, what happened to all of the feeling?
I thought it was for real; babies, rings and fools kneeling
And words of pledging trust and lifetimes stretching forever
So what went wrong? It was a lie, it crumbled apart
Ghost figures of past, present, future haunting the heart
Andere favorieten op dit moment zijn Dress Up in You (dat trompetje!), I'm a Cuckoo (zo catchy!), Expectations en Like Dylan in the Movies. Die laatste zit al een paar dagen in m'n hoofd, met de geweldige tekst "It's not your money that they're after, boy, it's you!"
Heerlijke band inderdaad en `t album uit 2010 (?) was de eerste die ik pas serieus luisterde en is ondanks alle kritiek vanuit de media / vrienden voor mij wel de omarming met de band geweest!
BeantwoordenVerwijderenHet album uit 2010 (Write About Love) is leuk, maar de oudere cd's vind ik zoveel beter :)
BeantwoordenVerwijderenMijn zin in-lijstje is in de maak, daar scoort Belle and Sebastin ook lekker hoog :)
BeantwoordenVerwijderen