Ik kies mijn concerten sinds dat ik in Belfast woon zorgvuldig uit. De keuze is sowieso niet zo reuze als in Nederland, en vaak moet ik ook nog eens de reiskosten (en tijd) naar Dublin in overweging nemen. Gelukkig speelde Andrew Bird op een zaterdag: ideaal! Het was ook nog eens in een voor mij nieuwe locatie, Vicar Street.
Bij Andrew Bird weet je wat je kunt verwachten: viool, gefluit, mooie teksten, wat gitaar... het is alleen de vraag in welke verhouding je deze ingrediënten voorgeschoteld krijgt - komt ie solo, of met band? Gaan we rocken of wordt het ingetogen? Dit is de 9e keer dat ik deze excentrieke vogel live mag meemaken en het was (wederom) een fijne avond. Na een soort-van valse start knallen Andrew en zijn band er goed in, met het catchy Capsized. De nadruk ligt op het nieuwste album, Are You Serious?, wat natuurlijk volkomen begrijpbaar is. Gelukkig worden er nog wat 'gouwe ouwe' gespeeld, waaronder A Nervous Tic Motion From the Head to the Left, Lusitania, Armchairs en Tenuousness. Voor mijn gevoel zijn de nummers van Break it Yourself (zoals Lusitania) nog best 'nieuw', maar dat album is alweer van 4 jaar geleden! Wat vliegt de tijd zeg...
Ik was van tevoren nog niet helemaal overtuigd door Are You Serious?, en na het concert is dat eigenlijk zo gebleven. Er staan zeker een paar leuke, frisse liedjes op, zoals Roma Fade en Capsized, maar andere nummers zijn te simpel voor mijn gevoel, te recht-toe recht-aan rock. Left Handed Kisses verraste me trouwens in de live-versie: Andrew deed een 'duet met zichzelf' en dat pakte erg goed uit. Ik mag zijn humor wel, het is sowieso een dotje!
Wat ik ook fijn vond was dat de 'old timey' set up van de Hands of Glory periode (2012) ook bij deze tour weer voorbij komt. Rondom één microfoon spelen Andrew en zijn band voornamelijk covers, zoals Harvest van Neil Young The Giant of Illinois & My Sister's Tiny Hands van The Handsome Family. Vooral laatstgenoemde nummer was érg mooi!
Ik zag Andrew Bird in de afgelopen 10 jaar maar liefst 9 keer (lucky me) en dit concert komt, hoe leuk en charmant het ook was, zeker niet in mijn top 5. Daarvoor werden er te veel (kleine) foutjes gemaakt, zoals het vergeten/ veranderen van de tekst en het laten vallen van de strijkstok. Gelukkig is Andrew Bird nog steeds die adorkable troubadour die met zijn maniertjes (serieus, staat die man ooit stil?) en 'quirky' uitstraling het publiek voor zich wint. En tja, als 'ie weer in de buurt komt ga ik gewoon wéér!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten