Ik was er mooi op tijd (yay, geen file!) en kon dus een mooi plekje aan het hek claimen. Een hek is nooit een overbodige luxe bij een Sigur Rós concert, ik dreig nogal eens om te vallen tijdens m'n 'spacey dansmoves'. Mijn lijf reageert nu eenmaal op een bepaalde manier op de muziek van deze IJslandse mannen, ik kan dan écht niet stilstaan!
Omdat ik morgen en volgende week nog een keer ga, kan ik de show vanuit verschillende perspectieven beleven. Vanavond staan we recht voor Georg, die altijd bijzonder relaxt z'n ding staat te doen. De avond is opgesplitst in twee delen, met daartussen zo'n 20 minuten pauze. Ik wist niet zo goed wat ik daar van zou gaan vinden, maar het was eigenlijk niet heel storend. En je kunt halverwege al een beetje gaan bespreken met je concertmaatjes. ;)
Er worden vanavond een aantal nieuwe nummers gespeeld, maar de nadruk ligt vooral op oud(er) werk. Nu heeft Sigur Rós een gigantisch oeuvre, en blijft er altijd wat te wensen over, maar ik ben op zich best tevreden. ;) Natuurlijk wil ik 'ooit' Ágætis Byrjun en Viðrar live horen, maar dat is ondertussen best wel wishful thinking te noemen. En ach, ik denk ook niet dat ik dat ga overleven...
De nieuwe nummers zijn nog even wennen maar ik denk dat ik na deze maand er meer over kan zeggen. Nog een voordeel van een band vaker zien...
Verder was het precies wat ik gewend was: lange uithaal bij Festival, kippenvel bij Vaka en Ný Batterí, en keihard spacen bij Popplagið, Hoewel, dat spacen... was toch echt één van de meest intense edities ooit! Ik was echt compleet van de wereld, en tot ver na het concert was ik nog aan het shaken. Een soort natuurlijke drug...
Morgen weer! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten