Het Deense Efterklang is wellicht niet heel erg bekend bij het grote publiek, maar heeft in de loop der jaren een solide live reputatie opgebouwd. De band maakt een mix tussen pop, elektronica en klassiek en ze treden dan ook regelmatig op met een volledig orkest.
Piramida is de opvolger van het ietwat teleurstellende Magic Chairs uit 2010. Destijds werd de ambient van de eerste platen vaarwel gezegd en ingeruild voor een wat poppy – maar nooit simpele - variant. De heren hebben een mix weten te maken van pop melodieën met eigenwijze elektronica en traditionele instrumenten.
Het album heeft tijd nodig, maar wie zich openstelt zal snel meegenomen worden naar de bijzondere wereld die Efterklang weet te scheppen met haar muziek. Het is van begin tot eind bijzonder sfeervol – zanger Casper Clausen heeft een rustgevende heldere stem die zowel melancholiek als euforisch kan klinken. De nummers - lees: composities - zijn rijk aan details en met elke luisterbeurt valt er weer iets nieuws te ontdekken.
Opener Hollow Mountain neemt je mee naar de wonderlijke, ijzige sprookjeswereld van Efterklang, die in het verleden veel werd vergeleken met Múm en Sigur Rós. Elementen daarvan zijn nog wel terug te horen (bijvoorbeeld het dromerige Dreams Today), maar er zijn nu andere associaties die boven komen drijven. Zo heeft Told To Be Fine een Amnesiac- vibe (mede door de marimba) en heeft afsluiter Monument synthesizers en zang die doen denken aan het laatste werk van Bon Iver.
Eén van de absolute hoogtepunten van de plaat is het repetitieve Sedna waarin de luisteraar wordt ondergedompeld in een donkere, sfeervolle wereld. De instrumentatie, met name in het intro, doet denken aan de arrangementen van Sufjan Stevens ten tijde van Illinois en dit geldt voor meerdere nummers op de plaat. Er staan eigenlijk geen missers op: zo is Black Summer soulvol, kan er bijna gedanst worden op Apples en is het goed wegdromen met Between the Walls.
Het repetitieve The Ghost werkt haast bezwerend: de subtiele opbouw (met blazers die niet hadden misstaan op het eerder genoemde Amnesiac van Radiohead) in combinatie met de steeds herhalende zanglijn en het opkomende koortje brengt de luisteraar dichtbij een staat van trance.
Wat Efterklang bijzonder maakt is de uitgebalanceerde mix van klassiek en elektronica: er wordt gebruik gemaakt van een grote verscheidenheid aan instrumenten waaronder marimba, blazers, strijkers, synthesizers en drums. Dit wordt gecombineerd met achtergrondkoortjes en nergens klinkt het ‘over the top’: de band doseert op de juiste wijze. Piramida is een sfeervol, gedetailleerd en meeslepend luisteralbum dat misschien wat meer tijd nodig heeft. Het album van deze sympathieke Denen is uitermate geschikt voor de herfst en winter, want wie wil er nou niet meegenomen worden naar een ijzige sprookjeswereld vol mooie composities?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten