Cinema Challenge (10)

Ik kan haast niet geloven dat het jaar er alweer bijna opzit!

Oktober was een erg leuke filmmaand, met (wederom) een goeie mix van genres...

1) The Intern (drama/ komedie)

Robert de Niro speelt de stagiar van Anne Hathaway. Dat leek me al genoeg reden om richting bios te gaan, en de trailer zag er ook veelbelovend uit. Mijn verwachtingen zijn misschien niet helemaal uitgekomen, het was minder komedie dan ik had gedacht. Het is niet dat The Intern een slechte film was, daarvoor zijn de acteurs te goed en het verhaal zat op zich ook goed in elkaar. Ik had me alleen niet ingesteld op een dramafilm (succesvolle onderneemster heeft moeite om haar werk en privéleven te combineren) maar gelukkig viel er ook genoeg te lachen. Robert de Niro blijft een leuke acteur!



2) Pan (fantasy)

De remakes, prequels en sequels vliegen ons de laatste tijd om de oren. We hadden al het leuke Maleficent, volgend jaar komt de live-action Jungle Book film uit (ben ik toch wel nieuwsgierig naar trouwens) en nu draait dus Pan in de bios - over hoe Peter Pan en Captain Hook elkaar ooit ontmoetten. Op zich een prima premisse, en ik wilde dit dus best in de bios gaan zien. Maar boy o boy, wat viel dat tegen...

Er is natuurlijk zoiets als 'artistieke vrijheid', maar deze filmmaker is wel heel erg doorgeslagen. De jonge Peter is een typisch Brits jochie, dat achterna gezeten wordt door de gemene Ierse non (die uiteraard een hurling stick heeft, lol!). Eenmaal in Neverland wordt het groepje welkom geheten met een a capella versie van Smells Like Teen Spirit, en toen Blackbeard (Hugh Jackman) voor het eerst in beeld kwam stikte ik bijna van het lachen. Zijn outfit was ronduit belachelijk, het leek in de verste verte niet op een piratenpakje. Over belachelijk gesproken: de jonge Hook zag er op de poster wel leuk uit maar ze hebben van zijn karakter een soort cowboy gemaakt, met een verschrikkelijk Amerikaans accent.

Vanaf het moment dat Peter en Hook uit Neverland ontsnappen gaan alle remmen los en rolde ik van het ene 'what the...' moment in het andere. Toegegeven, het is allemaal erg kleurrijk en vlot maar ik kon het allemaal niet meer serieus nemen...



3) Macbeth (drama)

Wat kun je nog toevoegen aan een klassieker als Macbeth? Dit werk van Shakespeare is al honderden keren opgevoerd en verfilmd, inclusief een leuke spoof van good ol' Herman Finkers. Deze nieuwe versie, met de geweldige acteurs Michael Fassbender en Marion Cotillard, is een mooie toevoeging aan de collectie. Ten eerste is er de sfeer: slow motion, close-ups en flashbacks dragen bij aan een gevoel van onraad en waanzin - de kijker wordt als het ware verplaatst in het hoofd van Macbeth. In het begin moest ik wennen aan het taalgebruik en de dikke Schotse accenten, maar na een tijde werd ik meegezogen in het verhaal (dat iedereen natuurlijk al wel kent). De film gebruikt de oorspronkelijke Shakespeariaanse taal, ondertiteling is dus geen overbodige luxe. (fyi, die had ik niet dus ik moest wat harder focussen).

Ik heb genoten van deze sfeervolle verfilming van een eeuwenoude klassieker, vooral door het ijzersterke acteerwerk van Michael Fassbender en Marion Cotillard en de prachtige beelden.

All hail Macbeth...



4) Crimson Peak (drama/ horror/ romantiek)

Ik keek erg uit naar deze 'gothic romance' van regisseur Guillermo del Toro. Zijn film Pan's Labyrinth is één van mijn favoriete horror-fantasy films en ik keek dan ook erg uit naar zijn versie van een duister, Victoriaans liefdesverhaal - met spoken. De outfits zijn prachtig en getrouw aan de periode, iets wat ik erg kan waarderen als kostuumsdrama-geek. Je kunt zien dat Del Toro met veel liefde aan deze film heeft gewerkt: elk detail is tot in de puntjes uitgewerkt en de sfeer is schitterend. Het verhaal (meisje ziet spoken en laat zich verleiden door mysterieuze en sexy Engelse Sir Thomas Sharpe) is misschien niet heel schokkend, maar de uitvoering is goed gedaan. Ik vond vooral de zus (gespeeld door Jessica Chastain) erg cool, met haar wicked uitstraling en fantastische jurken. En Tom Hiddleston, tja, daar heb ik gewoon een zwak voor... :P

Crimson Peak is misschien niet zo eng of spannend als eerder werk van Del Toro, het is wel met veel oog voor detail en enorm sfeervol neergezet. Een aanrader!



5) Suffragette (drama/ waargebeurd)

Als ik érgens niet tegen kan is het wel mensen (vrouwen) die hun stemrecht niet gebruiken 'omdat het toch niet uitmaakt'. Ik probeer altijd te gaan stemmen, uit respect naar alle vrouwen die daar kei hard voor hebben gevochten, al die jaren geleden. Toen ik de aankondiging van Suffragette zag wist ik dat ik daar heen móest. Even een korte history sidenote: Suffragette gaat over een groep vrouwen in de UK die tijdens de eerste feministische golf middels kleine acties (zoals vernielingen, demonstraties en hongerstakingen) hun doel probeerden te bereiken. De belangrijkste spil in het netwerk was Emmeline Pankhurst (gespeeld door Meryl Streep), maar de film draait vooral rond Maud Watts (Carey Mulligan) die samen met een paar vriendinnen/ collega's in opstand komt tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan - zoals het feit dat een vrouw geen recht heeft op haar eigen kind bij een scheiding, of dat mannen meer verdienen terwijl ze minder uren werken.

Ik vond het een erg aangrijpende en meeslepende film, er werd veel aandacht besteed aan details en de toevoeging van archiefbeelden uit die tijd maakte het nog indrukwekkender.



6) Killer Rack (horror/ comedy)

Elk jaar vindt in Belfast het Yellow Fever Independent Film Festival plaats, waar (lokale) onafhankelijke filmmakers (categorie B tot Z-fim) de kans krijgen hun werk te laten zien. Per film betaal je 1 pond, dus het is best de moeite waard. Ik had van te voren het programma doorgelezen en dit sprak me wel aan:

"Betty is een jonge vrouw die besluit borstimplantaten te nemen. De chirurg heeft de operatie echter gedaan met het oog op wereldheerschappij. Ze komt erachter dat de implantaten in werkelijkheid bovennatuurlijke wezens zijn die menselijk vlees willen eten."

Ik moest al heel hard lachen toen ik de omschrijving las, en de film was zo mogelijk nóg hilarischer. Een geniale mix van over the top acteerwerk, foute oneliners en enorm ranzige scenes. De musicalscene maakte het feestje compleet! Ik hou wel van een 'slechte' film op zijn tijd, en deze is zó fout dat ie weer goed is... :P