zondag 31 december 2017

Memorabele concerten van 2017

In 2017 was ik met vlagen lekker op dreef wat betreft concerten - drie keer Sigur Ros in een maand, vier concerten in november, en een carnavalsweek vol contrasten. De genre's liepen uiteen van Ierse folk tot opera, snoeiharde rock en fragiele singer-songwriter. Niet te vergelijken dus, vandaar dat dit blogje terugkijkt op de optredens die bij mij de fijnste herinneringen oproepen.

The Gloaming, Muziekgebouw aan 't IJ, Amsterdam.

Ach, wat was dit een fijne avond. Ik werd meegenomen naar Ierland, roadtrippend door het (Noord) Westen en het solo beklimmen van mythische bergen. Een lach, een traan en na afloop een warme ontmoeting met deze rasmuzikanten. Instant heimwee naar mijn tweede thuis...


Efterklang & the Happy Hopeless Orchestra, Muziekgebouw Eindhoven

Gevalletje 'onverwacht'. Op plaat kon dit project me niet boeien: te moeilijk, te vreemd voor thuis. Maar live was er niet meer dan liefde voor deze in het wit gehulde Denen. Lekker dorky, big smiles, bijzondere instrumenten en geniale operazangers. Zulke dingen maak je niet vaak mee!

Grizzly Bear & Liima, Ancienne Belgique, Brussel

Mijn eerste bezoek aan Ancienne Belgique en hopelijk niet het laatste - ik danste met de heren van Liima (en ging later met ze op de foto), zong mee met Grizzly Bear en kreeg kippenvel van instant klassiekers zoals Sun in Your Eyes, Shift en Foreground. Hopelijk hoef ik geen 4 jaar te wachten op het volgende concert van dit New Yorkse kwartet!



José González & The String Theory, Luxor Rotterdam

Een paar jaar geleden moest ik niet zo heel veel hebben van José González, ik vond z'n muziek maar suf en saai. Het heeft even geduurd, maar ik ben echt dol op zijn zachte stem en subtiele gitaar getokkel. De combinatie met orkest was echt subliem, en ik heb dan ook ruim twee uur kei-hard zitten genieten. Hopelijk volgend jaar op herhaling in Utrecht!

Noah Gundersen & John Moreland, Paradiso Amsterdam

Altijd leuk als verwachtingen overtroffen worden - ik had me voorbereid op natte ogen bij de liedjes van Noah Gundersen, maar werd daarna nog eens hard ontroerd door John Moreland. Twee voor de prijs van één, en een fijne ontdekking.

Marlon Williams, Best Kept Secret Festival



Main Stage, midden op de dag, bloedheet - maar wat was het een feest met Marlon Williams, en wat heeft 'ie een geweldige stem. Nu aan het eind van het jaar moet ik concluderen dat ik te weinig van zijn muziek heb geluisterd, maar ik ga dat in 2018 zeker goedmaken!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten