The Veils is zo'n band die ik thuis niet zo heel vaak luister, maar waarvan ik live heel erg kan genieten. Door de jaren heen zag ik ze op festivals en in verschillende Nederlandse steden, en ik kan me niet herinneren dat het ook maar één keer teleurstelde. Het was alweer even geleden dat ik de band rondom de charimatische Nieuw-Zeelander Finn Andrews live zag, en met een beetje geluk vond ik een goedkoper ticket op Ticketswap. Geniale site overigens, ik raad 'm aan.
De mannen en vrouw van The Veils speelden namelijk in Doornroosje, en dat mag ik eigenlijk niet missen. De laatste twee albums had ik al wel eens beluisterd, maar ik hoor het liefste de 'kneiters' van Nux Vomica en The Runaway Found (beiden al meer dan 10 jaar oud, oh boy). En die kwamen zeker voorbij! De nummers van het nieuwste album, Total Depravity, stonden echt als een huis maar er gaat wat mij betreft niets boven de emotionele rollercoasters van Not Yet en Calliope!. Want je krijgt emotie er gratis bij, als je naar the Veils gaat. Het stemgeluid van Finn is vast niet ieders kopje thee, maar het staat buiten kijf dat 'ie er z'n hele hebben en houden ingooit. Ik zou het niet vol kunnen houden, en richting het einde van de set begon Finns stem het dan ook een beetje te begeven. Een latere show werd om deze reden gecancelled, erg jammer.
Mijn absolute hoogtepunt van de avond was toch echt Jesus for the Jugular - zo angstaanjagend goed! En de tekst is na al die jaren nog steeds enorm bezwerend...
How do you preach the word if you don't know how to read?
They hold your soul once you sign the deed
Would the Son still rise if there's no one around?
Would the fox be as quick if he hadn't his hound?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten