Nadat we onze spullen naar de auto hadden gebracht begonnen we met wederom een relax-smoothie en een rustig rondje over het terrein. Omdat we niet konden kiezen hebben we van zowel Preatures en Childhood de helft gezien. Ze maakten beiden niet bijster veel indruk (het deed het goed op de achtergrond) maar ik had nu wel ruim de tijd m’n stramme spieren los te maken met wat yoga-oefeningen. En ja, dat doe ik gewoon op de planken van Stage Two.
Ook Catfish and the Bottlemen hoorde bij de warming-up, maar hier ging het wel iets ruiger aan toe en de eerste dansjes in het zand waren een feit. Dit optreden beviel ook een stuk beter dan de vorige twee, het bleef beter hangen.
De volgende op het lijstje is de gehypte George Ezra, er stonden al aardig wat meisjes (lees: bakvisjes) klaar met hun bellenblaas en borden. Ik kende een paar tracks en ik moet zeggen dat ie het prima deed in het zonnetje. Budapest is misschien de hit maar ik vind nummers als Cassy O en Did you hear the rain een stuk sterker. George heeft een stem die je niet bij z’n uiterlijk zou verwachten en ik ga zijn debuutalbum zeker uitproberen.
Vervolgens haastte ik me naar Elephant Stone, de band waar ik vorige week erg veel naar geluisterd heb. En het stelde absoluut niet teleur, vanaf het begin zat ik in ‘de zone’. De sitar-solo’s waren het absolute hoogtepunt, ieder festival zou een sitar moeten hebben ;)
Ook van the 1975 had ik van tevoren wel wat geluisterd maar toen ik de zanger zag kon ik niets anders dan heeeeel erg hard lachen – wat een debiele verschijning. Gelukkig beviel het beter toen ik met een drankje aan de waterkant ging zitten en de band tot achtergrondmuziek was gedegradeerd.
Angus & Julia Stone leerde ik in 2010 kennen middels het album Down the Way, een heerlijk relaxte plaat voor in de zon. De weersomstandigheden van vandaag waren dus ideaal en ik stond heerlijk te wiegen op de lieve liedjes van dit Australische tweetal. Dat ze vrijwel alleen maar nieuwe nummers speelden was maar even jammer, het sfeertje werd goed neergezet. En de uitvoering van For You was werkelijk schitterend…
Toen de familie Stone hun laatste noten hadden gespeeld liep ik verder naar voren om een mooie plek te bemachtigen voor mijn ultieme must-see en afsluiter: Belle & Sebastian. Die mooie plek had niet mooier kunnen zijn: tegen het hek aan. Vanaf het begin heb ik met een brede lach staan genieten, van de zon, de wind, de dansjes en praatjes van Stuart, de liedjes… Ze speelden veel van mijn favorieten (helaas geen Asleep on a Sunbeam en Funny Little Frog) en als enorme klap op een giga-vuurpijl mocht ik het podium op komen om mee te dansen op Boy with the Arab Strap en Legal Man – als ik dit typ moet ik weer keihard glimlachen.
Het was zó ontzettend gaaf om daar te staan, de mensen op het veld te zien (ik heb naar jullie állemaal gezwaaid!) en te dansen met mede-fans. Ik ben na die twee nummers keihard van backstage naar het veld gerend om daar de resterende nummers nog even he-le-maal uit mijn dak te gaan. Wat een onvergetelijke ervaring!
B&S was ook meteen mijn laatste concert op BKS2014, je moet op het hoogtepunt stoppen he ;) Ik heb nog even wat gedronken (de derde smoothie van de dag) en een Fox in the Snow-shirt gekocht (ook al is het een faux-pas, volgens Stuart Murdoch). Op weg naar huis heb ik alleen maar als een malloot zitten grijnzen :)
Best Kept Secret was werkelijk fantastisch, met Belle & Sebastian als uitschieter van de buitencategorie. Maar ik wil o.a. Franz Ferdinand, Caribou, Miles Kane, Elephant Stone, Interpol en The War on Drugs niet te kort doen ;) Volgend jaar ga ik zeker weer!
