Mixtape Monday (10): Roadtrip!

Nog maar drie nachtjes slapen en dan is het zo ver: mijn lieve Mutti komt naar Belfast! Ik kijk hier echt al weken (zo niet maanden) naar uit en ik heb ontzettend veel zin om met haar te knuffelen en te kletsen. Ze is 5 jaar geleden al eens een weekend in Belfast geweest en nu gaan we de omgeving verkennen. Lees: ROADTRIP! Ik hou erg van autorijden en de Noord Ierse kust maakt me ontzettend blij. Als het weer meewerkt (dat weet je tenslotte nooit zeker) gaan we op vrijdag naar Mount Stewart/ Castle Ward, ten oosten van Belfast, en de dag erna een tweedelig avontuur naar de noordkust. De Giant’s Causeway is één van mijn favoriete plekken in heel Ierland en ik kan niet wachten om dit aan mijn mamsie te laten zien. Hopelijk is het weer oké en kunnen we lekker gaan wandelen en uitwaaien :)

Iedere roadtrip verdient natuurlijk een soundtrack en ik heb voor deze trip een paar cd’tjes gebrand. Als eerste Carole King – Tapestry, omdat dit een heerlijk meezingalbum is met lekker veel klassiekers. Een gezamenlijke favoriet :)

De andere is een mixtape, met steeds 1 nummer per artiest. Om het herkenbaar te houden heb ik me voornamelijk beperkt tot jaren 60/70 muziekjes, en als het even kon heb ik voor auto-gerelateerde liedjes gekozen. Zo staat ‘Baby You Can Drive My Car’ van the Beatles er zeker weten op! Dat nummer is helaas niet te vinden op Spotify, maar de rest van de mix wel. Ik ga niet ieder liedje uitlichten, de meeste nummers spreken denk ik wel voor zich. Enjoy!



JJ CALE – CALL ME THE BREEZE
Een familie-favoriet en dit relaxte nummer doet het erg goed ‘on the road’. Mag zeker niet ontbreken dus ;)

BETTE MIDLER – BEAST OF BURDEN
Misschien de vreemde eend in de bijt, maar mama houdt wel van een beetje Bette op z’n tijd en dit zing zo lekker mee ;)

CROSBY, STILLS, NASH & YOUNG – WOODSTOCK
De beste cover allertijden? In ieder geval een supergave track voor als je in de auto zit!

FLEETWOOD MAC – GO YOUR OWN WAY
Precies wat we gaan doen ;) Lang leve de vrijheid!

TOM PETTY AND THE HEARTBREAKERS – LEARNING TO FLY
Het enige nummer waarvan ik niet zeker weet of mama ‘m kent. Het is één van mijn favo roadtrip nummers :)

Wat is jouw favoriete roadtrip nummer?

Music Monday - eerste nieuwe albums & een vooruitblik

2015 is nu een paar weken oud en er zijn al een aantal prachtige albums uitgekomen. Op dit moment ben ik redelijk verslaafd aan het nieuwe album van Belle & Sebastian. Girls in Peacetime want to Dance is voor mij hét medicijn tegen de januari-blues, ik word er zó ontzettend vrolijk van! Met vlagen is het ontzettend cheesy, maar ik hou wel van kaas ;)

Een ander album dat de weg naar mijn oren heeft gevonden is die van The Decemberists. Hij was al ‘gelekt’ in december, maar ik had besloten hem pas in het nieuwe jaar echt goed te luisteren. En hij is weer fijn hoor! Niet zo sterk als de oude albums, ik denk dat het heel lastig is om een album als Picaresque te evenaren, laat staan overtreffen.

Deze twee albums zijn al ‘geland’, er zijn er ook nog een aantal die ik nog niet helemaal kan plaatsen. Benjamin Clementine is daar één van. Het staat buiten kijf dat hij kan zingen en spelen, maar de meeste nummers op zijn debuutalbum raken me niet, sommigen irriteren me zelfs. Ik had zijn EP’s al eens geluisterd en misschien is een heel album iets teveel. Cornerstone, Nemesis en London zijn op dit moment favoriet – 2 daarvan komen van de EP’s, het album heeft wellicht wat meer luisterbeurten nodig.

Benjamin Clementine’s stem is een gevalletje ‘love it or hate it’ en van Asaf Avidan kan hetzelfde gezegd worden. Hij klinkt als een incarnatie van Janis Joplin en in eerste instantie vond ik zijn albums te lang en te veel van het goede. Maar Golden Shadow bevalt steeds beter, er zijn in ieder geval geen skip-momenten meer.

Er zijn een aantal albums waar ik naar uitkijk: er komt nieuw werk van Noel Gallagher, Father John Misty, Mount Eerie, Alasdair Roberts, José González, Carl Barât en Death Cab for Cutie. Maar het meest enthousiast ben ik over het feit dat Sufjan Stevens met een nieuwe plaat komt – en beter nog, de trailer doet vermoeden dat het een terugkeer is naar banjo-Sufjan! Happy days! En als Alexi Murdoch nou ook (eindelijk) met z'n nieuwe album komt kan dit muziekjaar bij voorbaat al niet meer stuk ;)



Net zoals voorgaande jaren heb ik een Spotify afspeellijst waarin ik nieuwe muziek verzamel…



En tot slot: naar welk nieuw album kijk jij het meeste uit? Heb je al een favoriet van 2015?

Music Monday: Christmas

Het is bijna Kerstmis, dus hoog tijd voor een kerstige Music Monday ;) Door de jaren heen heb ik aardig wat (over)bekende en verborgen pareltjes verzameld en die heb ik nu dus (voor een deel) in een lijstje gestopt. Ik 'speel vals' door twee keer Sufjan Stevens toe te voegen, maar dat is dan ook met stip mijn favoriete kerstcd. (hij heeft er twee maar de eerste is veruit het beste) Het is een mix van familieklassiekers, Sky Radio evergreens, bekende liedjes maar dan in een ander sausje en volledig originele nummers. Soms een beetje emo, soms een beetje kitsch maar altijd fijn ;)



Ik ga niet elk nummer individueel bespreken, maar ik wil er toch een paar uitlichten. Wat is jouw favoriete kerstnummer?

Mahalia Jackson - Go tell it on the mountain

Misschien niet heel bekend, maar voor mij is Mahalia de beste (gospel) zangeres allertijden. Als kind vond ik het verschrikkelijk als dit gedraaid werd (mijn ouders wilden de kerst LP minstens 1 keer horen per jaar) maar nu kan ik er enorm van genieten. Uit volle borst meezingen, samen met mama, als we in de keuken bezig zijn met de voorbereidingen van het kerstdiner. Geweldig.

The Darkness - Christmas Time (Don't Let the Bells End)

Ik heb op zich helemaal niks met the Darkness (zijn ze uberhaupt nog bij elkaar?) maar dit nummer gaat altijd op maximaal volume als ik 'm hoor. Gierende gitaren + Kerst, een gouden combinatie ;)

Sufjan Stevens - That Was the Worst Christmas Ever!

Ik denk dat ik dit nummer bij dezen benoem tot mijn allerfavorietste kerstliedje allertijden. Verre van gezellig, maar het laat je wel beseffen dat niet voor iedereen Kerstmis leuk is. En dat hoort ook bij Kerst. Prachtnummer. (En mocht je behoefte hebben aan een Sufjan-doordrenkte Kerst - wie wil dat nou niet - kan ik de plaat 'Songs for Christmas' van harte aanbevelen)

Herman Finkers - Kerstmis

Mijn favoriete Nederlandse cabaretier, met een liedje dat een heel heldere boodschap heeft: de kerstklok luidt ook voor een ei als jij!

Chris Rea - Driving Home for Christmas

Eigenlijk een ver-schrik-ke-lijk nummer, maar de afgelopen dagen zat deze rotsvast in mijn hoofd (afgewisseld met 'Ik ben een kerstbal') - hoewel mijn versie 'Flying Home for Christmas' heet ;) Ach, misschien word ik een sentimentele oude muts :P Tijd voor meer Sky Radio in mijn leven?

Music Monday: Song van het Jaar 2014

Elk jaar doe ik braaf mee met de Song van het Jaar verkiezing van 3voor12, en elk jaar heb ik wel wat op te merken op de lijst ;) Nummers die het jaar ervoor zijn uitgebracht (Hozier- Take me to Church) en de beperkte keuze (tja, ik ben best een beetje snob soms) zijn favoriete onderwerpen.

Dit jaar kende ik überhaupt maar zo'n 14 nummers uit de keuzelijst van 3fm, waarvan ik er uiteindelijk 10 heb uitgekozen. Niet zozeer omdat ik die nummers het beste vind van de plaat, dat komt later nog aan bod!

Stemlijst #1 (in alfabetische volgorde)

Alt-J - Every Other Freckle
leuk en catchy, blijft goed hangen ;)
Bear's Den - Elysium
mag ook zeker in mijn alternatieve lijst, één van de mooiste nummers van 2014.
Damien Jurado - Silver Timothy
Damien is cool en moet zeker in de lijst, dit is gewoon keigoed.
Damon Albarn - Everyday Robots
ik vind Damon Albarn geweldig en zijn solo-album doet het goed in deze donkere dagen.
Hozier - Take Me To Church
is van 2013, maar nog steeds steengoed en mag dus zeker niet in deze lijst ontbreken.
Nick Mulvey - Cucurucu
mijn mooiste ontdekking van 2014, ik word hier zó rustig van!
Sharon van Etten - Every Time the Sun Comes Up
ik heb het meestal niet zo op vrouwenstemmen maar Sharon mag blijven.
Strand of Oaks - Heal
ik moest tien minuten wennen aan de nieuwe sound en nu ben ik er dol op.
Temples - Shelter Song
gewoon heerlijk chill en daar hou ik van.
The War on Drugs - Under the Pressure
bij dit nummer denk ik aan het heerlijke optreden op BKS, met m'n 'eyes in the wind'.

Je kunt ook eigen keuzes doorgeven, en dat heb ik dan ook gedaan. Dit is mijn alternatieve 'Song van het Jaar 2014' lijst!

Alt-J- Bloodflood Pt. 2
met overmacht het beste nummer van de plaat, dat einde... pfoe!
Band of Skulls - Himalayan
het album doet me niet zo veel maar dit is een moddervet nummer.
Broeder Dieleman - Aalscholvers
van het 'mag ik naar huus' gedeelte krijg ik vochtige ogen...
Damon Albarn - Lonely Press Play
Damon kan bij mij weinig fout doen... dit is zoooo mooi!
Jamestown Revival - Revival
één van de leukste ontdekkingen van 2014, heerlijke americana!
My Brightest Diamond - Lover Killer
dansbaar, meezingbaar en een stoere frontvrouw, wat wil je nog meer?
Nick Mulvey - Fever to the Form
'go on fill your heart up with gladness...'
Owen Pallett - The Riverbed
album is (nog) niet geland maar dit is een supervette track.
Strand of Oaks - Shut In
ook al zo'n mooie tekst: 'we try in our own way to be better - even if we're alone'
The War on Drugs - In Reverse
heerlijk wegdromen met dit nummer :)

Ik heb alle nummers in een Spotify-lijst gezet, enjoy!

Music Monday: Best of 2014 (so far)

November is begonnen, dus tijd om de balans op te maken van muziekjaar 2014 tot nu toe! De komende maanden zal ik proberen zo veel mogelijk albums te luisteren en dan zal ik de definitieve lijst opmaken… spannend hoor ;) Een aantal albums zijn al verzekerd van een top-10 notering, maar tips zijn altijd welkom!

Dit zijn enkele van mijn favoriete albums van afgelopen tijd (pak ‘m beet van juli t/m oktober):

Tip 1: Alt J – This is All Yours
Het is natuurlijk altijd lasting om een werelddebuut te evenaren (laat staan te overtreffen) maar deze 'moeilijke tweede' is zeker de moeite waard. Het is onmiskenbaar Alt-J en er een aantal (over)heerlijke nummers op, zoals het catchy Every Other Freckle, de opbouw naar het bezwerende Nara en het groovy Left Hand Free. Maar het hoogtepunt is wat mij betreft Bloodflood Pt. 2, wat een emotie! (die blazers.. :o)



Tip 2: Bear’s Den – Islands
Soms moet je lang wachten op een debuutplaat. In het voorjaar van 2013 maakte ik kennis met Bear’s Den en hun emotionele banjo-folkpop. Ik zag ze in dat jaar drie keer live en ik heb de EPtjes (figuurlijk) grijsgedraaid. ‘Love at first listen’, zo zou je het kunnen omschrijven. Nu is er dus eindelijk het debuut, en het stelt absoluut niet teleur! Sterker nog: dit zou wel eens mijn nummer één kunnen zijn aan eind van het jaar. Alles klopt: fijne melodieën, harmonieuze samenzang en prachtige teksten. Soms donker, soms hoopgevend en altijd precies wat ik nodig heb. Ik hou van mijn beertjes <3

Tip 3: Broeder Dieleman – Gloria
Wie mij een beetje kent weet dat ik een haat-liefde verhouding heb met Nederlandstalige muziek. Broeder Dieleman is een uitzondering, al kan ik niet goed uitleggen waarom. Zijn Zeeuws accent is ‘apart’, zijn zang idem maar het raakt me gewoon volop. Toen ik Aalscholvers voor het eerst hoorde kreeg ik spontaan heimwee naar Nederland (“mag ik naar huus”). Het roept een bepaald beeld op – als ik dit album hoor wil ik niets liever dan de polder in, de wind in je haren en de boten op de Waal bekijken.



Tip 4: Horse Feathers – So It Is With Us
Ik heb een zwak voor Horse Feathers en hun lieflijke tingel-tangel muziek. De zang danst door de rijk georchestreerde melodieën en voor je het weet is het album weer voorbij. Violently Wild is misschien wel het beste nummer dat ze tot nu toe hebben gemaakt en eigenlijk is het niveau al jaren constant. Hopelijk krijgt Horse Feathers wat meer naamsbekendheid, dat verdienen ze!



Tip 5: Hozier – Hozier
Nog zo’n album waar ik lang op heb moeten wachten. In 2013 maakte ik kennis met de Take Me To Church EP, een prachtig staaltje vakmanschap en de vocalen grepen me meteen bij de strot. En dat titelnummer is niet eens het sterkste nummer van deze plaat ;) Ik vermoed dat we nog lang plezier gaan beleven aan de muziek van deze jonge Ier!



Tip 6: My Brightest Diamond – This Is My Hand
Ik hou van de stem van Shara Worden, ze is klassiek geschoold en zingt met ogenschijnlijk gemak. Op This Is My Hand lijkt alles op de juiste plek te vallen, waar eerdere MBD albums niet consistent genoeg waren. Dit album is theatraal, dansbaar, gelaagd en de nummers blijven goed hangen. Prachtig!



Deze albums ga ik de komende tijd wat beter beluisteren: Vashti Bunyan – Heartleap, Elephant Stone – Three Poisons, Magnus – Where Neon Goes to Die.

Music Monday: best of 2014 (so far)

Het is alweer juni, wat betekent dat ik weer de balans op ga maken wat betreft muziekjaar 2014. Er is de afgelopen maanden veel moois uitgekomen en uit de vele albums heb ik er een aantal gekozen die ik even in het zonnetje wil zetten.

Tip 1: Damon Albarn - Everyday Robots

Tja. Damon Albarn kan bij mij weinig fout doen, ik heb een zwak voor zijn stem. Everyday Robots is relaxed en meer down-tempo dan hetgeen we gewend zijn van Blur/ Gorillaz/ The Good, the Bad & the Queen. De teksten zijn prachtig, de instrumentatie heerlijk subtiel... kortom, een pareltje. Nu de zon weer prominent aanwezig is luister ik Everyday Robots niet meer zo heel vaak, maar ik denk dat deze het in de herfst/winter weer goed gaat doen. En aangezien het weer in Nederland zo onvoorspelbaar is zal het vast wel eens gedraaid worden op een regenachtige zomerdag ;)



Tip 2: Strand of Oaks - HEAL

Ik ken Strand of Oaks sinds augustus 2013, toen hij het voorprogramma verzorgde van Damien Jurado in Doornroosje. Dat maakte zó ontzettend veel indruk dat ik in korte tijd vrijwel alles geluisterd heb en de nieuwe release meteen na 'lekken' binnen heb geharkt (officiële release is 23 juni). Ik heb HEAL pas een paar keer geluisterd maar het barst van de eindejaarslijst-potentie. Neem nou het schitterende JM, een ode aan de onlangs overleden Jason Molina. Wat mij betreft kanshebber voor de titel Song van het Jaar, qua vibe doet het me denken aan Phosphorescent's Song for Zula. Ook al zo episch..



Tip 3: The Black Keys - Turn Blue

In eerste instantie was ik lichtelijk teleurgesteld in Turn Blue, ik miste de rauwheid van de 'oude' Black Keys. Maar toen ik eenmaal dit geaccepteerd had begon het album te groeien en dat doet het eigenlijk nog steeds! Veel nummers hebben een Pink Floyd-achtig sausje en dat mag ik wel ;)



Tip 4: Owen Pallett - In Conflict

De schoonheid van de albums van Owen Pallett komt niet direct aan de oppervlakte, ze moeten eerst een beetje 'warmdraaien'. En In Conflict is daar geen uitzondering op. In eerste instantie springt alleen The Riverbed er écht uit (categorie: BAM!) maar na een tijdje laten nummers als On A Path, A Song for Five and Six en I Am Not Afraid hun prachtige gelaagdheid zien. Ook dit is echt een groeiplaat!



Tip 5: Sharon van Etten - Are We There

Soms ben ik een beetje laat met het oppikken van nieuwe muziek. De naam Sharon van Etten zie ik al een paar jaar voorbij komen op diverse sites en fora maar ik had nog nooit de moeite genomen haar muziek te luisteren - ik heb al snel dat vrouwenstemmen me tegen gaan staan. Are We There is dus mijn eerste kennismaking met Sharon's muziek en tot nu toe bevalt het prima ;) Ze heeft een fijne stem (niet zo schreeuwerig en schel, godzijdank) en de liedjes zijn mooi en rustgevend. Of dit mijn eindejaarlijst gaat laten, geen idee.. de tijd zal het leren. Tot dan geniet ik van Are We There en zal ik zeker haar oudere werk gaan proberen.



Tip 6: Kasabian - 48:13

Ik was Kasabian een klein beetje uit het oog verloren maar na het LegenDerry concert vorige maand was ik toch wel érg benieuwd naar hun nieuwe album. De synths/ beats zijn ook nu weer prominent aanwezig maar het bevalt me beter dan Velociraptor. Er staat 1 complete draak op (Glass - rap? seriously?), een paar mindere nummers maar ook instant-klassiekers zoals Stevie en Bumblebee. Genoeg moois dus om een plekje in dit blog te rechtvaardigen ;)

There's nothing guilty about these pleasures!

Ik heb een grafhekel (wat een fijn woord is dat!) aan het hele gedoe rondom guilty pleasures. Wie bepaalt wat ‘goed’ en ‘fout’ is? En waarom zou je je moeten schamen om je muzieksmaak?

Ik vind liedjes leuk, ongeacht of het door de ‘smaakpolitie’ goedgekeurd is. En ik schaam me nergens voor, waarom zou ik? Als ik blij word van een liedje, het uit volle borst mee kan (en wil) zingen en er gekke dansjes op kan doen, kom ik daar gewoon voor uit! BAM!

Zullen we met z’n allen het begrip ‘guilty pleasures’ verbannen uit ons vocabulaire? Om mijn statement kracht bij te zetten heb ik een heerlijk fijn lijstje met leuke, vrolijke, maffe, goede nummers gemaakt. Geniet ervan. En schaam je nergens voor.



Afgelopen zaterdag heb ik volop genoten van het Eurovisie Songfestival, de inzending van IJsland was één van mijn favorieten. Ok Go met een Power Rangers-sausje, ik word er blij van :)

Music Monday

Vandaag even geen mixtape Monday, maar een klein overzicht van het moois dat muziekjaar 2014 ons tot nu toe heeft gebracht. Ik heb nog geen overduidelijke favoriet, maar komt de komende tijd nog veel moois uit.. Wat dacht je van een nieuwe Owen Pallett, het langverwachte debuut van Matthew and the Atlas en het nieuwe solo-album van Damon Albarn?

Ik geef vandaag een vijftal tips waarvan ik vind dat je die écht gehoord moet hebben, ik heb ook een spotify lijstje met daarin alle 2014 releases die ik ok vind: lijstje. Misschien dat ik volgende week nog wat releases in het zonnetje ga zetten, ik wilde deze lijst niet te lang maken.

Tip 1: Damien Jurado - Brothers and Sisters of the Eternal Son – mijn favoriete singer-songwriter van de laatste tijd. Maraqopa (uit 2012) vind ik een tikkeltje beter maar vooral live blijft het een geniaal artiest. Brothers and Sisters of the Eternal Son is een grote trip door de hersenspinselen van Damien Jurado. Vooral als je van teksten en symboliek houdt kun je je lol op met deze plaat.



Tip 2: Timber Timbre - Hot Dreams – officieel nog niet uit, maar het album heeft al wel een tijdje op Spotify gestaan. Jammer genoeg is het er al weer af gehaald, maar het stond er lang genoeg op om een goed beeld te krijgen van de cd. Het is een zwoele, sexy plaat geworden maar niet alle nummers zijn even ‘porno’ als single Hot Dreams. 1 april komt Hot Dreams officieel uit, hou het in de gaten ;)



Tip 3: Jamestown Revival - Utah – misschien wel de leukste ontdekking van het jaar, tot nu toe althans. Ik hou wel van een beetje roots op z’n tijd en dit tweetal smeedt ambachtelijke, op-en-top Amerikaanse songs die ook nog erg blijven plakken.



Tip 4: Linda Perhacs - The Soul of All Natural Things – Er wordt wel eens gesproken over ‘de moeilijke tweede’.. het lijkt wel alsof Linda Perhacs er extra veel moeite mee had, ze heeft er tenslotte 44(!) jaar over gedaan. Paralellograms vind ik fantastisch en mijn verwachtingen voor deze plaat waren daardoor misschien iets te hoog. Het is gewoon een fijne cd, Linda’s stem heeft de tand des tijds goed doorstaan en een plekje in deze selectie is gewoon terecht.



Tip 5: The War on Drugs - Lost in the Dream – Ik had tot voor kort deze band links laten liggen, en ik snap echt niet waarom. Lost in the Dream is een heerlijk lenteplaatje vol fijne instrumenten en een prima zangstem. En je bent in mijn ogen gewoon cool als je een openingstrack hebt van bijna 9 minuten ;) Het sfeertje op deze plaat is erg aangenaam, je blijft het luisteren..

Summer tunes

It's been terribly quiet on my blog... time for an update! I've been listening to some summer hits the past few weeks and I can't decide which one gets the title "THE hit of summer 2013". I've been driving around quite a lot (1300km through Ireland, awesome) and these songs made the trip even more special.

Which one is your favourite? Let me know!


Singing along with the HEY HEY HEY's with my bestie, and exaggerating the "try to domesticate ya" - sweet memories. At one point I listened it daily.. and it doesn't get old.


Roll down your window, crank up the volume and just goooo...


An old(er) song, but I don't care - I love it.


Another awesome song - impossible not to get psyched ;)

Album of the Week: Portugal. The Man- Evil Friends

I had to travel more than usual the past week, so I had plenty of time to check out some new records while driving. Combined with the sunny weather and the new Portugal. The Man, those trips weren’t that bad at all.

Portugal. The Man is a band from Portland, Oregon but has its roots in Alaska. They are quite productive: 8 releases since 2003. You might think: do they put quantity over quality? Well, they’ve managed to keep the quality on quite a high level as well! Not all albums are equally great, but there’s a certain consistency in PTM’s work.
Their newest effort, Evil Friends, was produced by Danger Mouse and this can be heard in the poppyness of the album. Portugal. The Man has never sounded so radio-friendly, a lot of their other works are weird and psychedelic. But the good thing about Evil Friends is that it unmistakably has the PTM sound. You just wish they’d play tunes like Creep in a t-shirt, Modern Jesus and Atomic Man on your local radio station instead of all those generic pop songs. The aforementioned songs are super catchy and easy to sing along with. Warning: they might get stuck in your head..

It’s not that I’m evil... I just don’t like to pretend I could ever be your friend.



Lines like these (with some small alterations) are the lyrical core of both Creep in a t-shirt and Evil Friends, which makes the songs flow nicely. The entire album has a lovely summer-vibe, and some songs (especially Atomic Man) have a slight Black Rebel Motorcycle Club- sauce over them (it must be the guitars and John Gourley’s vocals). Modern Jesus is quite different from what PTM has done in the past, and is one of the standout tracks on the album. It’s laidback, catchy and instantly makes you happy when singing “the only faith we have is faith in us”. The entire album has quite a lot of quirky oneliners, which suit the uplifting music quite nicely.

It is the first half of the album that stands out, but that doesn’t give the other songs enough credit. Evil Friends is a 9 out of 10 album: only Holler Roller (Hallelujah) is a bit off. It's a good thing it's followed up by the amazing Someday Believers (that choir! that piano!) and Purple Yellow Red and Blue which is just wonderfully weird.



I just hope Portugal. The Man will get some more recognition and airplay, because they sure as hell deserve it! Maybe Evil Friends is their ticket to a bigger audience.. it’s already my Summer ’13 soundtrack.

Record Store Day 2013

I consider myself a music freak and each year I keep an eager eye on the official Record Store Day website, to see what this year will bring. I’m a sucker for coloured vinyl and special editions, so I have to be careful that a day like this won’t drain my bank account. This year I came prepared: I have been tutoring for quite a while now, and I saved (most of) it for all these lovely records. This year’s list wasn’t as spectacular as those in the past, but I still found some gems I’d really like to add to my collection. So, this morning I got out of bed really early and I drove my bicycle to Nijmegen (I grabbed the opportunity to work on my fitness a bit as well). When I arrived at the record store I found out they had opened early (I have no idea why I missed that info, they spammed their fb page with all these instore gigs but no mention of a change in opening times – correct me if I’m wrong). I must admit I was rather disappointed: the Grizzly Bear and Sigur Rós records were already gone. Even the other record store in the city couldn’t help me. Fortunately, I have a nice “network” of awesome people who enjoy music as much as I do. With a little help from my friends (pun intended) I got my vinyl after all! I can’t wait to get them in my hands, I heard that the Sigur Rós record is in bright blue and green transparent vinyl... fabulous!

I really like the concept of Record Store Day: it gives the artists and stores the attention they deserve and even though some items are heavily overpriced I still “need” to have those exclusive records. I’m going to spend the rest of this (sunny) record store day listening to some classic albums on vinyl, the way it should be!


Nick Drake compilation album, originally released in 1971 (US only). Includes a nice poster and the original artwork. *drool*

[review] Sixties Forever!

De jaren 60 zijn weer helemaal hip. In deze periode ontstonden verschillende muzikale stromingen en voor hedendaagse bands is het een geweldige visvijver. Vorig jaar boekte onder andere Allah- Las succes met hun psychedelische popliedjes en ook in 2013 zet de trend van jaren-60 lo-fi zich voort. Onder andere Foxygen, Unknown Mortal Orchestra en (uit ons eigen kikkerlandje) Jacco Gardner hebben zich door de sixties laten inspireren.



De naam Unknown Mortal Orchestra doet misschien denken aan een obscure trashmetalband, maar deze heren maken een met vlagen aanstekelijke mix van psychedelica, pop en rock met een vleugje funk en soul. De eerste single, Swim and Sleep (like a Shark), doet denken aan the Shins en Grizzly Bear en is een prima medicijn tegen winter-blues. Dit tweede album van UMO intrigeert: op het eerste gehoor is het een bij elkaar geraapt ‘zooitje’, maar juist de chaos zorgt er voor dat je blíjft luisteren.
Hoogtepunten: Swim and Sleep, The Opposite of Afternoon, Faded in the Morning, So Good At Being in Trouble.



De Nederlander Jacco Gardner tapt uit een ander vaatje: deze jongeman heeft goed geluisterd naar onder andere de oude Pink Floyd (inclusief Syd Barrett’s solowerk), Beach Boys en Zombies. Al na de release van single Clear the Air werd hij opgepikt door o.a. Pitchfork en dat heeft geresulteerd in een soort van hype. Cabinet of Curiosities is een prima plaatje geworden: Jacco heeft geen steenkolen- Engels accent (wat voor mij de grootste reden is het gros van de NL releases links te laten liggen) en de productie is om je vingers bij af te likken. De liedjes zijn fraai vorm gegeven, maar het blijft wel wat braaf. Nergens springt Gardner uit de bocht of doet hij iets heel geks, iets wat zijn held Barrett wel (overmatig) deed. Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat Jacco naar de LSD en andere substanties grijpt, maar iets meer eigen smoel zou niet verkeerd zijn. Hoe dan ook, dit is een geweldig debuut waarmee Jacco Gardner zijn visitekaartje afgeeft als muzikant en producer.
Hoogtepunten: Clear the Air, Chameleon, The One Eyed King en The Ballad of Little Jane.



Foxygen heeft met We Are the 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic een album gemaakt dat jaren 60 ademt: de luisteraar kan er een spelletje van maken welke invloeden er allemaal zijn geweest. De openingstrack is een hommage aan Sgt Pepper van de Beatles, om te vervolgen met odes aan Bob Dylan, the Kinks en the Rolling Stones. De invloeden liggen er dik bovenop. Foxygen heeft een soort van verzamelalbum gemaakt met liedjes die zo uit de jaren 60 kunnen komen, er komen allerlei stijlen voorbij. Het overtreft de originelen niet, maar het is een leuk plaatje geworden. Kortom: omarm je innerlijke hippie, gooi 40 minuten lang je haar los en dans met bloemen in je haar.
Hoogtepunten: No Destruction, San Francisco, Shuggie, Oh Yeah.