Liedje van de week: Timber Timbre - This Low Commotion

Mooi contrast: 'verslaafd' zijn aan een Timber Timbre album terwijl de zon volop schijnt. Maar dat contrast past juist ook wel: je denkt een semi- opbeurend nummer te hebben gevonden van Taylor Kirk en zijn mannen, maar als je wat aandachtiger gaat luisteren blijkt het toch enorm creepy en duister te zijn. In de eerste plaats komt dat natuurlijk door de bijzondere stem van Kirk, die tegelijkertijd zwoel en creepy kan klinken. Het beste voorbeeld hiervan is natuurlijk Hot Dreams: op het eerste gehoor een zwoele sexplaat, maar de tekst (I wanna follow through on all my promises and threats to you babe) past eerder bij een goede (erotische) thriller. Dat filmische aspect zien we ook terug in This Low Commotion, wat op dit moment mijn favoriet is van het album.

This Low Commotion associeer ik met een spaghetti-western (in Tarantino/ Lynch-stijl). De violen, spaarzame drums en het 'tu-dum' gitaartje dat repetitief doorgaat. Maar het beste instrument blijft toch wel de stem: in dit nummer klinkt Taylor Kirk zo heerlijk spooky...

"I'm just a dog, a machine for your love.."

Ik zie het zo voor me: de hoofdpersoon is verraden door zijn liefje en is nu in een duel verwikkeld met haar nieuwe geliefde. Een verlaten straat in een verlaten stadje in de woestijn, met stofwolken en hooibalen die overal naartoe waaien. Hij wendt zich nog even naar haar: "You turned me on and then you turned on me.." - en dan "It's going DOWN.. your low commotion!"

Wat mij betreft is Timber Timbre's nieuwe album een serieuze kanshebber voor een plaatsje in de album top10 van dit jaar, er zitten zo veel lagen en details in die zich niet meteen prijsgeven.. en bij elk nummer kun je er een scene(of zelfs een hele film) bij bedenken. Ik verwacht veel Timber Timbre te horen in films en series de komende tijd ;)

Music Monday

Vandaag even geen mixtape Monday, maar een klein overzicht van het moois dat muziekjaar 2014 ons tot nu toe heeft gebracht. Ik heb nog geen overduidelijke favoriet, maar komt de komende tijd nog veel moois uit.. Wat dacht je van een nieuwe Owen Pallett, het langverwachte debuut van Matthew and the Atlas en het nieuwe solo-album van Damon Albarn?

Ik geef vandaag een vijftal tips waarvan ik vind dat je die écht gehoord moet hebben, ik heb ook een spotify lijstje met daarin alle 2014 releases die ik ok vind: lijstje. Misschien dat ik volgende week nog wat releases in het zonnetje ga zetten, ik wilde deze lijst niet te lang maken.

Tip 1: Damien Jurado - Brothers and Sisters of the Eternal Son – mijn favoriete singer-songwriter van de laatste tijd. Maraqopa (uit 2012) vind ik een tikkeltje beter maar vooral live blijft het een geniaal artiest. Brothers and Sisters of the Eternal Son is een grote trip door de hersenspinselen van Damien Jurado. Vooral als je van teksten en symboliek houdt kun je je lol op met deze plaat.



Tip 2: Timber Timbre - Hot Dreams – officieel nog niet uit, maar het album heeft al wel een tijdje op Spotify gestaan. Jammer genoeg is het er al weer af gehaald, maar het stond er lang genoeg op om een goed beeld te krijgen van de cd. Het is een zwoele, sexy plaat geworden maar niet alle nummers zijn even ‘porno’ als single Hot Dreams. 1 april komt Hot Dreams officieel uit, hou het in de gaten ;)



Tip 3: Jamestown Revival - Utah – misschien wel de leukste ontdekking van het jaar, tot nu toe althans. Ik hou wel van een beetje roots op z’n tijd en dit tweetal smeedt ambachtelijke, op-en-top Amerikaanse songs die ook nog erg blijven plakken.



Tip 4: Linda Perhacs - The Soul of All Natural Things – Er wordt wel eens gesproken over ‘de moeilijke tweede’.. het lijkt wel alsof Linda Perhacs er extra veel moeite mee had, ze heeft er tenslotte 44(!) jaar over gedaan. Paralellograms vind ik fantastisch en mijn verwachtingen voor deze plaat waren daardoor misschien iets te hoog. Het is gewoon een fijne cd, Linda’s stem heeft de tand des tijds goed doorstaan en een plekje in deze selectie is gewoon terecht.



Tip 5: The War on Drugs - Lost in the Dream – Ik had tot voor kort deze band links laten liggen, en ik snap echt niet waarom. Lost in the Dream is een heerlijk lenteplaatje vol fijne instrumenten en een prima zangstem. En je bent in mijn ogen gewoon cool als je een openingstrack hebt van bijna 9 minuten ;) Het sfeertje op deze plaat is erg aangenaam, je blijft het luisteren..