Fairytale Friday (4): Sneeuwwitje

Sneeuwwitje is misschien wel het zoetst van alle Disney-films, met de schattige zeven dwergen en de dieren van het bos die het meisje (al zingend) helpen.. maar het origineel is íets duisterder..

In de Disney versie beveelt de koningin de jager het hart van sneeuwwitje eruit te snijden. In het originele verhaal is het nog net een schepje erger. Daar beveelt zij de jager de nieren en lever van sneeuwwitje eruit te snijden en het als avondmaal te serveren voor de koningin zelf.
We weten allemaal dat de koningin Sneeuwwitje vergiftigt met een appel, maar in het originele verhaal gaan er nog 2 mislukte pogingen aan vooraf. Eerst een magische riem, vervolgens een giftige kam.. steeds wordt Sneeuwwitje gered door de zeven dwergen.

Sneeuwwitje wordt in de originele versie, in tegenstelling tot de Disney versie, niet wakker gekust door haar prins. Nee, ze wordt met kist en al meegenomen door de prins (hij wil haar meenemen naar het kasteel.. right..). Door al het geschud schiet het stukje appel uit haar keel en wordt ze wakker. Lijkt me fijn wakker worden ;)

Uiteindelijk komt het allemaal goed en komt er een grote bruiloft, waar de 'evil queen' ook voor is uitgenodigd. Als ze aankomt staan er hete ijzeren schoenen voor haar klaar, waar ze op moet dansen totdat ze sterft. Leuk entertainment! ;)

Fairytale Friday (3): Doornroosje

We kennen het verhaal natuurlijk allemaal – prinsesje prikt zich aan een spinnewiel, valt in slaap en wordt uiteindelijk wakker gekust door haar prins. Hoe romantisch. De gebroeders Grimm hebben het oorspronkelijke verhaal wel een stuk kindvriendelijker gemaakt..

De vroegste versie van Doornroosje (‘de schone slaapster in het bos’ of 'Sole, Luna & Thalia') gaat als volgt:

De prinses prikt zich aan een spinnewiel waarbij er een stukje vlasnaald in haar vinger blijft zitten. Ze valt in slaap… en tijdens haar slaap wordt ze verkracht (!) door een gehuwde (!) koning die toevallig langskwam. Ze bevalt (nog steeds in haar slaap) van een tweeling (!), die door de goede fee aan haar borst gelegd worden. Als een van de kindjes de naald uit haar vinger zuigt wordt ze wakker, ze ontmoet de koning en wordt verliefd. De vrouw van de koning is niet blij als ze hoort van Thalia en de twee bastaardkindjes. Ze stamt uit een geslacht van reuzen en beveelt de kok de twee kindjes te serveren als diner (!). (Reuzen houden namelijk erg van mals kindervlees). De kok kan het niet over zijn hart verkrijgen en slacht 2 lammetjes in plaats van de kinderen.

Gelukkig komt het allemaal goed: de koningin wordt op de brandstapel gegooid en iedereen leeft nog lang en gelukkig ;)

Fairytale Friday (1): Roodkapje

Vorige week zag ik op Michelle's blog de term ‘fairytale Friday’, en hoewel haar uitwerking iets anders was dan ik vooraf had bedacht, bracht ze me wel op ideeën.

Ik hou namelijk enorm van sprookjes, al van kleins af aan, en ik verzamel sprookjes/ legendes/ fabels van over de wereld. Veel mensen zijn van mening dat sprookjes alleen voor kinderen zijn bedoeld, nou dat wil ik toch wel even rechtzetten!

Veel mensen zijn namelijk alleen bekend met de Disney-variant van de bekende sprookjes, met een flinke laag suiker en een gegarandeerd happy-ending.. maar de originelen zijn vaak stukken bloederiger, grauwer en schokkender – niet echt geschikt voor kleine kindertjes dus.

Ik geef zelf de voorkeur aan de oorspronkelijke sprookjes – het sluit meer aan bij de werkelijkheid. Het leven is soms oneerlijk en hard en het goede overwint lang niet altijd. Sommige sprookjes zijn al eeuwenoud en werden mondeling doorgegeven aan de volgende generatie. Iedereen kent de sprookjes van de gebroeders Grimm, maar sommige mensen weten niet dat zij de verhalen niet zelf hebben geschreven – ze verzamelden de volksverhalen van vele regio’s in Duitsland en de rest van (Oost) Europa.

Eén van die verhalen is Roodkapje – een verhaal dat ook al door de Fransman Charles Perrault in zijn verzameling was opgenomen, eeuwen eerder.
De gebroeders Grimm publiceerden een mildere versie van Roodkapje (de versie die wij kennen), maar de oudere variant is een stuk pittiger…

Perrault’s versie eindigt niet, zoals wij dat gewend zijn, met de heroïsche reddingsactie van de jager die de wolf opensnijdt om Roodkapje en oma te redden. In deze versie wordt Roodkapje misleidt door de wolf en opgegeten – en ze blijft dood. Moraal van het verhaal? Je moet niet zomaar met vreemdelingen praten, zeker als het wolven zijn..

Eén van de leukste versies van Roodkapje is die van Roald Dahl, waarin Roodkapje een pistool uit haar ‘knickers’ haalt, de wolf neerschiet en een mooie bontjas van hem maakt. Dat is pas girlpower!

Volgende week: De Kleine Zeemeermin