Snooker

Een van mijn favoriete kijksporten is snooker. Veel mensen verklaren me voor gek en vinden het saai, maar ik hou er van. Snooker kijken is rustgevend en als je het een beetje volgt kan het reuze spannend zijn. Ik vind het enorm knap, ik kan zelf absoluut niet mikken - laat staan inschatten of een bal gepot kan worden.

Ik denk dat ik sinds mijn tiende of elfde snooker kijk, en dan het liefst het wk. Dit duurt zo'n drie weken, echt ultieme 'slow tv'. In het begin keek ik vooral naar eurosport, maar het commentaar op de BBC is veel leuker en beter - hoewel ik vaak erg hard moet lachen om de Belg die soms het commentaar doet voor eurosport.

Vanaf dat ik begon met snooker kijken ben ik fan van Ronnie O'Sullivan. Enorm getalenteerd, maar ook getormenteerd - hij is zijn eigen grootste tegenstander. Soms schud hij moeiteloos een 147 (hoogst mogelijke score) uit zijn mouw, maar het is ook wel eens voorgekomen dat hij boos van de tafel wegliep en de wedstrijd weggaf. Als hij op zijn best is lijkt het allemaal zó ontzettend makkelijk..

Dit jaar lijkt 'Rocket Ronnie' mentaal sterker dan ooit, hij kan voor de derde keer op rij (en zesde in totaal) wereldkampioen worden. Ik hoop echt dat het hem lukt, hij is een fenomeen. Hij speelt morgen de halve finale de twee dagen durende finale begint zondag.

Tot slot een mooi filmpje van de snelste 147 ooit:

Laptoploos weekend

Sinds een maand of twee heb ik het goedkoopste sim-only abonnement dat er is, dus zonder internetbundel. Dit bevalt best goed, al was het in het begin wel even wennen om niet constant op facebook/whatsapp etc. te kunnen. Afgelopen week kwam er nóg een uitdaging bij: laptoploos door het leven gaan. Mijn laptop en ik zijn onafscheidelijk, het ding staat zo'n beetje de hele dag aan. Facebook, spelletjes, muziek en andere websites... het gaat de hele dag door. Totdat afgelopen woensdag mijn laptop niet meer wilde opladen en ik 'my precious' naar de laptopman moest brengen. Die kan het (godzijdank) maken maar omdat hij op vakantie is krijg ik 'm pas volgende week terug. Ik had naar een andere winkel kunnen gaan, maar ik vond het ook wel weer een uitdaging ihkv 'slow life'. Overdag heb ik een computer tot mijn beschikking (handig als je met je scriptie bezig bent) en in het weekend zou ik eventueel de laptop van mijn moeder kunnen lenen. Maar dat heb ik dus niet gedaan, ik hou namelijk wel van een uitdaging ;)

En eigenlijk ging het boven verwachting goed. Zaterdagochtend vloog voorbij omdat ik 2,5 uur ging wandelen, in de middag was er tijd om te lezen en snooker op tv (over 'slow life' gesproken...) en alleen aan het begin van de avond had ik een klein beetje last van ontwenningsverschijnselen. Gelukkig had ik wat films klaarliggen en ging de avond zo voorbij..

Zondag leek lastiger te worden. Natuurlijk, ik was een tijd onder de pannen met fitness en yoga, maar in de middag sloeg de verveling toe. Toch maar weer lezen dus! En een dutje, omdat het kon. Ook was er wederom snooker op tv en sloot ik de dag af met een goede dosis Gilmore Girls.

Ik had verwacht zware ontwenningsverschijnselen te hebben, maar ik vond het eigenlijk toch ook wel érg fijn om niet constant mijn mail/ facebook/ overige websites te checken. Ik hoop dit door kan zetten als mijn laptop er weer is, je raakt (onbewust) erg verstrengeld in het grote social media web...

Weetjes Woensdag (2)

Het is weer woensdag, dus weer tijd voor wat random facts. Dit keer gaat het over mijn tienerjaren, met af en toe een uitstapje naar nu. Random fact: ik ben soms een beetje chaotisch ;)

19. Ik heb een aantal jaar getennist. Ik was echt heel slecht maar had wel de grootste lol. Ik sloeg bijna altijd mis en mijn moeder had plaatsvervangende schaamte ;) Uiteindelijk zag ik ook wel in dat het niet zo veel had en toen ben ik gestopt.
20. Tot aan (ongeveer) de derde van de middelbare school was ik superverlegen. Ik durfde niet eens wat te vragen in de supermarkt, ik liep gewoon een paar rondjes extra op zoek naar hetgeen dat ik moest hebben.. Dat is nu wel anders, haha!
21. Ik ben negen jaar lang dansmarieke geweest bij de carnaval. Echt waar. Ik kon de spagaat en vond het heerlijk om op te treden (dat vond ik dan weer niet eng, hmm)

22. Op mijn zestiende ging ik voor het eerst zonder ouders op vakantie, ik ging met een vriendin naar Bloemendaal. Super hip!
23. Ik kan pas sinds kort mijn eigen haar vlechten (echt waar!). Ik heb drie broers en mijn moeder en ik tutten vroeger nooit. Nu nog steeds niet trouwens. Ik kan trouwens alleen een ‘schuine’ vlecht maken, mijn motoriek is echt verrot..
24. We hadden vroeger ontzettend veel dieren thuis (kippen, schapen, geiten, konijnen, katten, pony’s, een hond, hamsters en een paar goudvissen) en als ik ‘later groot ben’ wil ik sowieso geitjes! Die zijn hil-a-risch :D
25. Ik lust geen koffie en thee, en ik begon pas met het drinken van ‘prik’ toen ik een jaar of 14 was. Tot die tijd dronk ik vooral sapjes en water..

26. Ik ben een paar keer op tv geweest. De eerste keer was in een programma over klassieke muziek, waarin Gregor Bak (ja, wie kent die nog? :P) aan mij vroeg wat voor associaties ik had bij een bepaald stuk. Sinds dat moment heb ik een hekel aan het horen van mijn eigen stem, want mijn “euh aan een oorlogsfilm ofzo” klonk echt enorm stom en boers!
27. Toen ik op de middelbare school zat zong ik bij een schoolkoor, ik was eerste sopraan. We hebben o.a. in de Doelen, Concertgebouw Amsterdam en de Schouwburg in Arnhem en Nijmegen gezongen. Geweldige ervaring!
28. Er zijn weinig dingen die ik niet eet. Maar ik heb echt een hekel aan guacamole, olijven en (brrrr…) schimmelkazen. Kom op, als het beschimmeld is ga je het toch niet opeten!?
29. Ik denk dat Monty Python & the Holy Grail de film is die ik het vaakst heb gezien. Mijn ouders zijn er fan van en ik zag de film voor het eerst toen ik een jaar of 9 was. En ik denk dat ik 'm sindsdien gemiddeld 1 keer per jaar heb gezien.. echt een tijdloze klassieker! Ik kan 'm ook helemaal meepraten, haha..
30. Mijn oma heeft mij ooit leren breien en nadat ik het minstens 10 jaar niet had gedaan vind ik het nu weer helemaal leuk en ontspannend enzo :)
31. Dr Martens, Punkyfish kleding en regenboog spikes.. jep, daar heb ik een tijdje mee rondgelopen. Ik had toen trouwens ook kort vuurrood haar, geïnspireerd door de clip van Bliss (Muse).
32. Ik heb nooit veel van make-up moeten hebben, ik was denk ik 16/17 toen ik voor het eerst mascara gebruikte en dat deed (en doe) ik alleen maar bij feestjes en andere speciale gelegenheden.

33. Ik heb ooit een tekenwedstrijd gewonnen, met als thema Biker Mice from Mars. Dat was echt een super vette serie, haha.
34. De ontdekkingsdrang wat betreft muziek zat er al vroeg in, op mijn 14e was mijn favoriete band Sigur Rós. Even later kwam daar Radiohead bij..
35. Eind basisschool/ begin van de middelbare school was ik super onzeker over mijn lijf. Ik was best wel mager, lang, bleek en had megavoeten (toen had ik al he-le-maal moeite met schoenen kopen). Ze noemden me ook wel ‘spook’ of ‘skelet’ en vroegen of ik wel genoeg at. Ik nam elke dag minstens 7 boterhammen mee naar school en het dieptepunt was toch wel dat de schoolarts me zei dat ik ondergewicht had en dat ze me ging controleren.. ze zei nog net niet dat ze dacht dat ik een eetstoornis had.. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en heb ik nu (godzijdank) curves.. het heeft alleen wat langer geduurd ;)

Mixtape Monday (8): Pasen

Vrolijk Pasen allemaal! Op deze mooie dag heb ik weer een mixtape voor jullie, met als thema 'Pasen'. Allerlei liedjes die te maken hebben met eten, eten en nog meer eten. En konijntjes! En een paar semi-religieuze liedjes die gewoon mooi zijn..

1. Wilco - Jesus, etc - ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met Wilco maar een plekje in deze lijst vind ik wel terecht
2. Wolfmother - Cosmic Egg - Wolfmother is tof!
3. Unkle ft. Thom Yorke - Rabbit in your Headlights - het eerste liedje dat in me opkwam
4. Echo & the Bunnymen - Lips Like Sugar - sugar kisses voor je hele familie ;)
5. The Moldy Peaches - Little Bunny Foo Foo - omdat het zo'n lekker gek liedje is
6. James Vincent McMorrow - We Don't Eat - een Paasdiner kan best serieus zijn..
7. of Montreal - Bunny Ain't No Kind of Rider - .. maar ook weer niet té serieus..
8. Marilyn Manson - Personal Jesus - haha, deze móest erin ;)
9. The Brian Jonestown Massacre - Food for Clouds - voor een relaxte tweede Paasdag
10. Genesis - Jesus He Knows Me - even de Paas calorieën eraf dansen
11. The 1975 - Chocolate - de titel zegt genoeg.. omnomnom..
12. The Hollies - Jesus was a Crossmaker - gewoon een mooi liedje
13. Florence + the Machine - Rabbit Heart (Raise it Up) - beetje girlpower in de lijst
14. The Rubettes - Sugar Baby Love - omdat het kan! vrolijkheid!

Fairytale Friday (3): Doornroosje

We kennen het verhaal natuurlijk allemaal – prinsesje prikt zich aan een spinnewiel, valt in slaap en wordt uiteindelijk wakker gekust door haar prins. Hoe romantisch. De gebroeders Grimm hebben het oorspronkelijke verhaal wel een stuk kindvriendelijker gemaakt..

De vroegste versie van Doornroosje (‘de schone slaapster in het bos’ of 'Sole, Luna & Thalia') gaat als volgt:

De prinses prikt zich aan een spinnewiel waarbij er een stukje vlasnaald in haar vinger blijft zitten. Ze valt in slaap… en tijdens haar slaap wordt ze verkracht (!) door een gehuwde (!) koning die toevallig langskwam. Ze bevalt (nog steeds in haar slaap) van een tweeling (!), die door de goede fee aan haar borst gelegd worden. Als een van de kindjes de naald uit haar vinger zuigt wordt ze wakker, ze ontmoet de koning en wordt verliefd. De vrouw van de koning is niet blij als ze hoort van Thalia en de twee bastaardkindjes. Ze stamt uit een geslacht van reuzen en beveelt de kok de twee kindjes te serveren als diner (!). (Reuzen houden namelijk erg van mals kindervlees). De kok kan het niet over zijn hart verkrijgen en slacht 2 lammetjes in plaats van de kinderen.

Gelukkig komt het allemaal goed: de koningin wordt op de brandstapel gegooid en iedereen leeft nog lang en gelukkig ;)

Het leed dat schoenen kopen heet

Soms word ik een beetje depri van mijn voeten.

deze vind ik super leuk.. maar nog niet gespot in de winkel, vans is sowieso veel te breed - en te duur!

Ik was gisteren even in Nijmegen (het was te vroeg voor de film dus ik liep even een rondje) en ik dacht "laat ik eens kijken of er nog leuke sneakers te krijgen zijn". Ik heb twee paar sneakers, blauw en blauw, en ik wilde een vrolijk ander kleurtje voor de zomer, met bloemetjes ofzo.

Niet dus.

Mijn probleem is al jaren hetzelfde: mijn voeten zijn te groot, te moeilijk en te smal, de herenschoenen zijn te saai, te breed en te lomp. Er zijn een aantal merken die wel ok zijn qua pasvorm (Adidas en -in mindere mate- Converse) maar alle modellen lijken op elkaar. En als ze al passen zijn ze verrekte duur en moet ik er een dikke zool inleggen. En het is fucking deprimerend als je weet dat je van een bepaald merk (Adidas) maat 44(!) nodig hebt... dan voel ik me echt tante Sidonia!

Argh. Waarom dacht ik 'even een paar schoenen' te kopen?? Dat is me nog nooit gelukt! :P

Liedje van de week: Matthew & the Atlas - Out of the Darkness

"Deep below the earth I might have found you..."

Soms duurt wachten een eeuwigheid. In 2011 hoorde ik voor het eerst wat nummers van Matthew and the Atlas, een folk-gezelschap rond Matthew Hegarty. Ik zag hem en zijn band in de Haldern Pop bar, kocht 2 EPtjes en genoot van de fijne stem en liedjes. Het is maar goed dat die EPtjes zo lang zijn meegegaan, want het debuutalbum heeft lang op zich laten wachten. En hoe langer ik moet wachten, hoe hoger de verwachtingen zijn...

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: de verwachtingen waren te hoog. In drie jaar tijd kan veel gebeuren, zo heeft Matthew zijn band vervangen en is ook de muzikale koers bijgesteld. Zoals wel vaker (recentelijk nog James Vincent McMorrow) is er gekozen voor een rijkere instrumentatie met drumcomputers en synthesizers. En laat ik daar nou net een haat-liefde verhouding mee hebben...

De stem is gelukkig hetzelfde gebleven, vol en diep met een soulvol randje. Bomvol dramatiek.

Het album, daarentegen.. ik weet het nog niet. Ik blijf het vergelijken met de oude nummers (zoals I Will Remain), dat is natuurlijk niet eerlijk maar ik kan er niets aan doen. Ik mis de frivoliteit, de handclaps, de banjo.. het is allemaal zo glad geworden.

Maar ik geef het nog niet op. De nummers van het nieuwe album, Other Rivers, zitten op zich wel goed in elkaar en ik kan het prima aanhoren - de 'wow' factor is er alleen nog niet. Een van de uitzonderingen is Out of the Darkness, wat een prachtig nummer! De zang snijdt dwars door je ziel en je voelt Matthew's pijn. De piano klinkt haast desolaat.. het versterkt de emotie.

Weetjes Woensdag (1)

Op Michelle's Blog zag ik gisteren een leuke 'tag' voorbij komen, 50 feitjes over jezelf. Dat is natuurlijk veel te lang voor 1 blogpost, dus doe ik het in (minstens) drie delen. Omdat ik van alliteratie hou verander ik Tag Tuesday in 'Weetjes Woensdag'. Vandaag deel 1: mijn kindertijd :)

1. Ik was al een dwarsligger bij geboorte, nu nog steeds ;)
2. Ik keek tot mijn vierde maar met 1 oog. Ik wist het goed te verbloemen, ik keek niet echt scheel ofzo. Ik heb een aantal jaar rondgelopen met een afgeplakt oog, elke dag mocht ik een sticker uitkiezen voor op de plakker.. ik koos vooral panda en tijgerstickers :)
3. Mijn eerste herinnering is de geboorte van mijn jongste broertje. Ik weet nog dat ik het heel vies vond, die afgeknipte navelstreng. Er zijn foto’s van mijn geschokte snoetje, maar die ga ik niet plaatsen ;)
4. Toen ik in de kleuterklas zat kon ik al lezen. Dan kwam ik thuis en vertelde ik wat we de dag erna zouden gaan doen – want dat had ik gelezen op het bord. Ik wilde het alleen niet aan de juf of mijn klasgenootjes vertellen..
5. Wie aan me vroeg wat ik wilde worden kreeg meestal het volgende antwoord: een dierenarts/boerin/ schrijfster. Ja, tegelijkertijd. De dierenarts-droom duurde het langst, gelukkig kwam ik er op tijd achter dat ik dieren geen pijn kan doen. Ik ging mijn vader helpen met het oormerken van onze kleine geitjes – ik kwam jankend de stal uit.

6. Als je opgroeit in de jaren 90 ontkom je er niet aan: de meerkleurige mickey/minnie/nijntje truien en shirts. Heel erg, maar ik was tóen hartstikke hip :P
7. Ik schreef graag verhaaltjes en maakte er dan ook tekeningen bij. Ik had nogal een, ehm, morbide fantasie dus er kwamen veel afgehakte ledematen voorbij ;) Ik typte ze dan uit op de oude typemachine van mijn vader, wat heb ik ontzettend veel lol gehad met dat ding!
8. Als mensen zeiden dat ik op mijn moeder leek werd ik boos en riep ik heel hard “Nietes ik lijk op MEZELF!”. Eigenwijs? Nee joh.
9. Op mijn vijfde wilde ik per se stekeltjes. Dat was een stuk handiger met buitenspelen ;)
10. Muziek luisteren zat er ook al vroeg in. De liedjes van Annie MG Schmidt en Samson & Gert waren favoriet, ik had zo’n hip cassetteding met microfoon waarmee ik urenlang ‘radio’ maakte. Ging ik mijn poppen interviewen enzo.

11. Computerspelletjes. Ik was er niet goed in maar speelde ze wel graag. Theme Hospital (‘patients are reminded not to die in the corridor!’), Rollercoaster Tycoon, Sim City, Jazz Jackrabbit, Hocus Pocus, Whacky Wheels, Keen 4.. en we hadden ‘communistische tetris’: met plaatjes van de USSR!
12. Ik speelde graag met autootjes én met poppen, mijn broers en ik combineerden ook altijd de ‘jongens’ en ‘meisjes’ lego. Zo had elke legerbasis die we ooit gebouwd hebben een zwembad met palmbomen en een cocktailbar.
13. Buiten spelen was het mooiste dat er was, vooral in de winter. Dan gingen we van de dijk af rollen door de sneeuw (ja echt waar) of ijsblokken verzamelen in de wei. Mijn broers, buurjongens en ik hadden een keer een vlot gebouwd dat we in de sloot wilden uitproberen, maar dat ging niet helemaal goed ;) Gelukkig hadden we toentertijd een douche beneden dus konden we meteen opwarmen.
14. Inzicht hadden we gelukkig wel: mijn buurjongen had een oude kruiwagen (zonder wiel) dat hij wilde gebruiken als bootje. Wij dachten (wijs genoeg) ‘dat kan nooit goed gaan’ dus we lieten hem eerst. En ja hoor, hij had nog maar net 1 been in de kruiwagen gezet of deze kiepte om. Natuurlijk was het hartje winter, mijn buurvrouw was niet blij haha!

15. The A-Team, Turtles en Power Rangers waren enkele van mijn favoriete series. Die speelden we ook na, het was altijd ruzie wie de ‘leuke’ mocht zijn. Als we the A-team speelden ‘was’ ik Murdoc en dat vond ik prima, maar ik vond het maar stom dat ik altijd de roze of gele Power Ranger moest zijn. We gingen dan in de schuur iets ‘bouwen’ om vervolgens te gaan ‘strijden’ tegen de buurjongens. Samen met mijn vader heb ik nog ‘sai’ (dat drietandwapen) gemaakt van hout, we wilden ook nunchaku’s maar dat mocht niet :P
16. Er heeft altijd een soort van onderzoeker in mij gezeten. Zo experimenteerde ik met vuur en dan kom je er dus achter dat als je stro in de fik steekt, dit heel veel witte rook geeft :P
17. Hutten bouwen deed ik ook veel, zowel binnen als buiten. Soms sliep ik weken achter elkaar in de ‘hut’ die ik van mijn eigen bed had gemaakt. Met een zaklamp ging ik dan ’s avonds ‘stiekem’ Suske & Wiske lezen, dat was mijn favoriete strip.
18. Ik ben een tijdje bang geweest om in de kippenren te komen. Ik was namelijk aangevallen door onze haan met één oog, die niet veel later in de soep belandde omdat ie erg agressief bleef. Verder vond ik alle dieren leuk/ interessant, ik heb heel wat kikkers, wormen, spinnen en zelfs muizen gevangen en ‘bestudeerd’.

Volgende week deel 2!

Liedje van de week: Timber Timbre - This Low Commotion

Mooi contrast: 'verslaafd' zijn aan een Timber Timbre album terwijl de zon volop schijnt. Maar dat contrast past juist ook wel: je denkt een semi- opbeurend nummer te hebben gevonden van Taylor Kirk en zijn mannen, maar als je wat aandachtiger gaat luisteren blijkt het toch enorm creepy en duister te zijn. In de eerste plaats komt dat natuurlijk door de bijzondere stem van Kirk, die tegelijkertijd zwoel en creepy kan klinken. Het beste voorbeeld hiervan is natuurlijk Hot Dreams: op het eerste gehoor een zwoele sexplaat, maar de tekst (I wanna follow through on all my promises and threats to you babe) past eerder bij een goede (erotische) thriller. Dat filmische aspect zien we ook terug in This Low Commotion, wat op dit moment mijn favoriet is van het album.

This Low Commotion associeer ik met een spaghetti-western (in Tarantino/ Lynch-stijl). De violen, spaarzame drums en het 'tu-dum' gitaartje dat repetitief doorgaat. Maar het beste instrument blijft toch wel de stem: in dit nummer klinkt Taylor Kirk zo heerlijk spooky...

"I'm just a dog, a machine for your love.."

Ik zie het zo voor me: de hoofdpersoon is verraden door zijn liefje en is nu in een duel verwikkeld met haar nieuwe geliefde. Een verlaten straat in een verlaten stadje in de woestijn, met stofwolken en hooibalen die overal naartoe waaien. Hij wendt zich nog even naar haar: "You turned me on and then you turned on me.." - en dan "It's going DOWN.. your low commotion!"

Wat mij betreft is Timber Timbre's nieuwe album een serieuze kanshebber voor een plaatsje in de album top10 van dit jaar, er zitten zo veel lagen en details in die zich niet meteen prijsgeven.. en bij elk nummer kun je er een scene(of zelfs een hele film) bij bedenken. Ik verwacht veel Timber Timbre te horen in films en series de komende tijd ;)

Hidden gems - series (2)

Een paar weken geleden heb ik het gehad over enkele van mijn favoriete Brits/ Ierse series.. en vandaag zet ik 2 van mijn favoriete Amerikaanse series in het zonnetje: Pushing Daisies en Wonderfalls. De twee series hebben wel wat gemeen: dezelfde maker (Bryan Fuller), een bizar gegeven (doden tot leven wekken/ pratende objecten) en de hoofdpersoon van Pushing Daisies (Lee Pace) speelt een bijrol in Wonderfalls. Oh, en hij speelt King Tranduil in the Hobbit films. Awesome.

PUSHING DAISIES

Ik heb geen idee hoe ik hier ooit bij kwam, maar het is wel echt een favorietje geworden. Ik heb de dvd’s redelijk goedkoop kunnen vinden op amazon (mét ondertiteling en gratis verzending naar NL), en de twee seizoenen al vaak (opnieuw) bekeken. Het is een heerlijk kleurrijke, maffe serie met spitsvondige dialogen, knotsgekke moorden en leuke karakters. De hoofdpersoon, Ned, is een taartenmaker die dode mensen/dieren tot leven kan wekken. Deze gave gebruikt hij om samen met een detective moorden op te lossen. Als hij de ‘levende dode’ weer aanraakt is deze voorgoed dood, als hij langer dan een minuut wacht moet er iets anders sterven. De gave wordt pas écht problematisch als hij besluit zijn jeugdliefde tot leven te wekken en te laten leven…

Ik geloof dat Pushing Daisies iets bekender is in Nederland, het is ooit eens op Net5 uitgezonden als ik me niet vergis. Nou, het is echt een aanrader! Lekker zoet, beetje cheesy en af en toe een musicalnummer, wat wil een mens nog meer ;)

Het is wel jammer dat er maar 2 seizoenen zijn, maar dat mag de pret niet drukken.



WONDERFALLS

Deze serie is van de makers van Pushing Daisies, dit keer over een cynisch meisje (Jaye) dat in een toeristenwinkeltje bij de Niagara Falls werkt. Er is helaas maar 1 seizoen (13 afleveringen) gemaakt, maar er is wel een soort van einde, in ieder geval een einde waar je vrede mee kunt hebben. Het is ook weer lekker quirky: een niet zo sociaal meisje met een uitzichtloze baan krijgt opeens te maken met ‘inanimate’ objects die tegen haar gaan praten, zoals knuffels en toeristische prullaria. Ze krijgt allerlei cryptische adviezen, en als ze niet doet wat het object zegt gaat er van alles fout. Ook de dialogen en de plaatjes zijn weer geweldig in deze serie, heerlijk droog en daar hou ik van!

Avonturen in de sportschool (2)

Ik kom nog steeds regelmatig (ca. 3 keer per week) in de sportschool en zeker als ik 'gewoon' aan het fitnessen ben zie ik de meest fantastische types voorbij komen ;) Never a dull moment..

En omdat ik van observeren hou zal ik proberen ze zo waarheidsgetrouw als mogelijk te beschrijven...

- De vrouw die niet zweet.

Ik weet niet hoe het in godsnaam kan, maar af en toe komt een vrouw/ meisje (denk zo rond de 30) naast me op de crosstrainer. Superskinny, hip haar en altijd hetzelfde outfitje aan. Waar ik na 3 minuten mijn vestje uit móet doen omdat ik anders eruit drijf houdt zij de hare de hele tijd aan. Ze zet het apparaat op de maximale snelheid, gaat lopen.. en blijft lopen. Geen spoortje van vermoeidheid of inspanning, haar gezichtsuitdrukking blijft continu hetzelfde. Ik bedenk me nu opeens dat ze misschien een alien is... zou het?

- Het brulaapmannetje.

Ik moet altijd heel hard lachen om het brulaapmannetje. Er lopen meerdere van deze soort rond, maar ze hebben wel het een en ander gemeen. Categorie "bijna midlife crisis", dus moet er gesport worden - in witte sokken. Vooral met gewichten natuurlijk. Ze doen hard hun best om hun bierbuik tegen te gaan, en dat laten ze horen ook. De oerkreten galmen door de hele ruimte, en als ze klaar zijn lopen ze nog even heel stoer een rondje. Lol.

- De jongetjes.

Jongetjes komen nooit alleen. Ze hebben een vriendje nodig die kan kijken of ze goed met de gewichten bezig zijn. Vaak te vinden bij de spiegel, want misschien zijn de armen al wat groter geworden? Ik vind ze schattig :P

- Fashionista workout.

Hier moet ik ook altijd smakelijk om lachen. Ook deze dames komen nooit alleen, het moet wel leuk en gezellig zijn natuurlijk. Hip pakje aan, het liefst met veel roze en tijger/luipaardprint en dan op naar de BBB-les of loopband. Maar omdat het leuk en gezellig moet blijven gaat het nooit zo hard dat ze niet meer met elkaar kunnen kletsen.. je zou 'es buiten adem raken zeg ;)