Het leed dat schoenen kopen heet

Soms word ik een beetje depri van mijn voeten.

deze vind ik super leuk.. maar nog niet gespot in de winkel, vans is sowieso veel te breed - en te duur!

Ik was gisteren even in Nijmegen (het was te vroeg voor de film dus ik liep even een rondje) en ik dacht "laat ik eens kijken of er nog leuke sneakers te krijgen zijn". Ik heb twee paar sneakers, blauw en blauw, en ik wilde een vrolijk ander kleurtje voor de zomer, met bloemetjes ofzo.

Niet dus.

Mijn probleem is al jaren hetzelfde: mijn voeten zijn te groot, te moeilijk en te smal, de herenschoenen zijn te saai, te breed en te lomp. Er zijn een aantal merken die wel ok zijn qua pasvorm (Adidas en -in mindere mate- Converse) maar alle modellen lijken op elkaar. En als ze al passen zijn ze verrekte duur en moet ik er een dikke zool inleggen. En het is fucking deprimerend als je weet dat je van een bepaald merk (Adidas) maat 44(!) nodig hebt... dan voel ik me echt tante Sidonia!

Argh. Waarom dacht ik 'even een paar schoenen' te kopen?? Dat is me nog nooit gelukt! :P

Argh!

Ik snap sommige mensen (en hun gedrag) niet. Misschien ligt het aan mij.. Lees dit en oordeel zelf.

1. In een overvolle bus met je tas een stoel bezet houden. Is je tas allergisch voor de grond? Ben je bang voor mensen? Op zich kunnen mensen vragen of ze er mogen zitten maar toch..

2. Roken na een workout. Dat snap ik echt niet. Dat je verslaafd bent, ok, maar VOOR DE DEUR VAN JE SPORTSCHOOL staan paffen.. serieus, kun je dan echt niet wachten?

3. Zwerfvuil. Dit is een vaak terugkerende frustratie van mij. Ik woon vlakbij de natuur en ik vind het heerlijk om lange wandelingen te maken. En elke keer erger ik me mateloos aan de grote hoeveelheid rotzooi op en naast de weg, in de struiken en zelfs onder de veeroosters (!). Is het zo ontzettend moeilijk je troep bij je te houden totdat je bij een prullenbak bent?!

Zo. Dit lucht op :)