Wervelwind Weekend #2: Londen

Na het prachtige concert van Sufjan Stevens ging ik linea recta naar het vliegveld voor deel 2 van mijn knotsgekke weekend. Mijn vlucht naar Londen ging al om 6.30, en ik vond het niet echt de moeite om voor die paar uurtjes een hostel te zoeken. Ik heb wel eens eerder op het vliegveld 'geslapen', en ook dit keer was ik niet de enige gek die dat deed. ;) Uiteindelijk heb ik ongeveer een uurtje liggen dutten, de tijd ging best snel. De vlucht verliep ook voorspoedig, ik heb het opstijgen niet eens meegekregen. Ik ben blij dat ik in vliegtuigen, bussen en treinen kan slapen!

Ik had online een hostel geboekt, in de buurt van Hyde Park / Notting Hill en met 20% korting. Het komt niet op mijn lijst met beste hostels ooit: de kamer was super klein (11 bedden!), het rook naar zweetvoeten en ik sliep in een soort van bedstee met gordijntjes. Na een korte pitstop was het tijd om de stad in te gaan. Dit was mijn 6e bezoek aan Londen, ik vind het altijd fijn om een beetje rond te lopen. Aangezien ik wat last had van mijn voet trakteerde ik mezelf op een dagkaart voor de Underground, en reisde ik comfortabel richting de eerste stop - Tate Modern. Vanuit het restaurant heb je een prachtig uitzicht op St. Paul's Cathedral en de Millenium Bridge. Na dit culturele uitstapje hobbelde ik verder door de stad, met veel pauzes op bankjes, totdat de man met de hamer langskwam. Na een verfrissende douche en een extreme powernap ging ik nog even richting Camden voor de sfeer, om het vervolgens voor gezien te houden.

De maandag was gelukkig wat energieker. Mijn eerste stop was het Sherlock Holmes Museum, in Baker Street. Het regende de hele dag, dus dan is een museumbezoek altijd een goed idee. Je krijgt in het museum een inkijkje in 19e eeuws Londen, inclusief de verhalen van Sherlock Holmes. Ik vond het erg mooi, maar door de drukte heb ik niet volledig kunnen genieten - de kamers zijn niet heel groot en was een soort van lopende band werk. De museumwinkel was ook erg fijn: mooie aankleding, bijzondere producten en een leuke sfeer. Ze weten het goed te brengen, een aanrader als je in Londen bent!

Na Baker Street was het tijd voor het volgende op de Londen wishlist: Rough Trade Records. Een iconische platenzaak in Oost Londen, eentje waar ik (tot mijn verbazing) nog nooit was geweest. Ik voelde me heel erg hipster toen ik daar met m'n totebag naar binnen stapte om in de bakken met LP's te snuffelen. ;) Wat hebben ze veel zeg! Heerlijk! Ik denk dat ik er minstens 3 uur heb rondgelopen, met 'slechts' 2 plaatjes als score - allebei in de uitverkoop. Voordat ik verder ging richting de volgende platenzaak (jaja) dronk ik nog een LemonAid (mijn favo Haldern drankje) in het hippe Rough Trade cafeetje. Uiteindelijk heb ik deze trip 5 LP's en 2 singletjes gekocht, het valt me eigenlijk nog reuze mee...

Het was een heerlijk middagje struinen, langs de vintage en platenwinkels van Brick Lane. Ook het avondprogramma had een muziek thema: een bezoekje aan één van de vele Londense theaters voor een musical. In de ochtend had ik voor een zacht prijsje een ticket gekocht voor Beautiful, de musical over het leven en de muziek van Carole King. Ik zat he-le-maal bovenin, maar kon het prima zien en horen - en daar draait het om. Het was een heerlijke feel-good musical, en ik hou erg van de tijdloze liedjes van deze Amerikaanse songwriter. Ik weet nu ook wat meer over haar leven. Niet wereldschokkend, maar ze hadden er genoeg komische noten (jaja, pun intended) in gestopt om het boeiend te houden.

Op dinsdag was het dan eindelijk tijd voor de reden waarom ik naar Londen moest: het verlengen van mijn Nederlandse paspoort. Het kan niet in Nederland omdat ik daar niet meer woon, en in Belfast hebben ze de juiste apparatuur niet. Ach, het was een mooie reden voor een lang weekend weg! Binnen 10 minuten was het allemaal geregeld en kon ik lekker door Hyde Park en Kensington Gardens gaan struinen. De ochtend begon stralend, maar na een tijdje kwamen de regenwolken weer om de hoek kijken (zucht) en besloot ik Oxford Street onveilig te maken. Of, eigenlijk: de Disney Store, haha!

De reis terug verliep voorspoedig, wat ben ik toch blij dat ik overal kan slapen als ik dat wil. Het was een knotsgek, maar super leuk lang weekendje weg! Ik vind het heerlijk om af en toe in mijn eentje (en met mijn eendje) op pad te gaan, je beleeft een reis toch heel anders zo. Ik heb deze maand nog twee korte tripjes naar Nederland op de planning staan (vanwege bruiloft en concert) en daarna moet ik wachten tot de kerst. Heb ik genoeg tijd om te sparen voor de volgende reis!

Wervelwind Weekend #1: Dublin

Soms heb je van die trips waarvan je denkt: waar begin ik in godsnaam aan? Dat was mijn eerste gedachte toen ik afgelopen zaterdagochtend in de bus naar Dublin stapte. Zaterdag Dublin, zondag door naar Londen, dinsdagavond terug naar Belfast en op woensdag gewoon weer aan het werk. Je moet een beetje gek zijn om dat te doen, gelukkig ben ik dat, haha. ;)

De reden voor het Dublin deel van mijn trip was simpel: SUFJAN STEVENS. Ik ben groot fan van deze Amerikaanse singer-songwriter, dus toen ik zag dat hij naar Dublin kwam voor 2 concerten twijfelde ik geen moment. Ik koos voor een kaartje op rij B, maar toen ik bij de zaal aankwam bleek dit gewoon een plek op de 1e rij te zijn - zo'n beetje in het midden. Een perfecte plek! Later meer over dit magistrale concert, laat ik het eerst maar eens hebben over mijn dagprogramma.

Ik kom graag in Dublin. De oude straatjes, vriendelijke mensen, geschiedenis en muziek spreken me erg aan en ik zou er prima kunnen wonen (ware het niet dat het stukken duurder is dan Belfast). In het jaar dat ik voor Tourism Ireland werk heb ik veel ideeën opgedaan voor Dublin-dagtrips, en ik besloot wat plekken van mijn wishlist af te vinken.

De eerste stop was Marsh's Library: de oudste openbare bibliotheek van Ierland, gebouwd in 1701. Het ligt pal achter St. Patrick's Cathedral, maar veel mensen lopen er finaal voorbij. Als je binnenkomt, word je meteen verwelkomd door de geur van oude boeken - HEERLIJK! De oude boekenkasten, de gravures, het plafond - ik vond het allemaal even prachtig. De tweede galerij bevat een aantal 'reading cages' en het verhaal erachter vond ik erg interessant. Toen de bibliotheek net open was werden er veel kleinere boeken gejat (dat was toentertijd zo'n beetje evenveel waard als goud), in totaal zo'n 1000 titels. Om dit tegen te gaan werden de mensen met hun boek in één van de kooien opgesloten, als ze klaar waren met studeren/ lezen konden ze een belletje rinkelen.

Op naar het noorden van het centrum. Verborgen tussen de kantoorgebouwen, niet ver van Jameson Distillery, ligt St. Michan's Church. Van de buitenkant ziet het er totaal niet spannend uit: een grauwe kerk aan een drukke straat. Dit is echter een plek met veel geschiedenis: op deze plek staat al sinds de 11e eeuw een kerk, de oudste boven de Liffey Rivier. Onder de kerk wordt het pas echt interessant: in de crypten zijn ooit per toeval gemummificeerde lijken gevonden, de oudste is 800 jaar oud. Er liggen 2 geestelijken (want vroeger waren dat de enige personen die in de kerk werden begraven, voordat geld een rol ging spelen), de andere is twijfelachtig vanwege zijn afgehakte hand - dat was een teken dat je een crimineel verleden had. Misschien had hij zich bekeerd? Of had hij een ongeluk gehad?

De oudste mummie is al helemaal een raadsel. Men vermoed dat het een kruisvaarder was, maar hoe kwam hij dan ooit in deze kerk terecht? Zijn vinger is gebroken, omdat men dacht dat het geluk bracht als je deze aanraakt. Dat mochten we natuurlijk ook even proberen - ik ben benieuwd! Het was trouwens een bijzonder lange man (meer dan 2 meter, echt een reus), ze hebben zijn voeten afgehakt omdat hij anders niet in de kist paste. Ik vond de mummies, kisten en doodshoofden bijzonder intrigerend - en de verhalen eigenlijk nóg interessanter.

Na een wandeling door het centrum, met vooral stops in boekenwinkels en marktjes, was het tijd om naar de zaal te gaan voor deel 2 van de dag. Ik was uiteraard veel te vroeg (as usual), maar dit gaf me wel genoeg tijd om mijn slag te slaan bij de merchandise tafel. Ik hou van de wisselkoers op dit moment, en heb met liefde een stukje loon afgestaan aan meneer Stevens.

Het voorprogramma Madisen Ward and the Mama Bear was super leuk, ik luister al een paar maanden naar hun album en het maakt me erg blij. Een korte introductie: Madisen Ward speelt samen met zijn 63-jarige moeder Ruth (aka Mama Bear) een mix van soul, folk en blues. Aanstekelijke liedjes met leuke teksten, plus geweldige stemmen. Ik ben vooral fan van Mama Bear, ik hoop echt dat ik er zo relaxed bij zit als ik zo oud ben.

Na een korte pauze was het dan ein-de-lijk tijd voor de man himself, Sufjan. Gedurende de reguliere set speelde hij zijn nieuwe album in z'n geheel, plus wat oudjes zoals Vesuvius (inclusief dorky dansjes, je kon me opvegen!). Ik had van tevoren gedacht dat het vrij akoestisch en laid-back zou worden, aangezien het album zo is - maar hij peperde de boel wat op mbv arrangementen. Dat pakte voor het grootste deel erg goed uit!

De toegift was er één uit een droom: 7 pareltjes, van de verschillende oude albums. Er zaten zelfs nummers van de All Delighted People EP voorbij, mijn favoriet! Elke keer als ik dacht 'Ja, dit is toch echt de beste' kwam er weer een ander schitterend klein liedje tevoorschijn. Bij For the Widows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti kreeg ik een brok in mijn keel, John Wayne Gacy Jr zorgde voor een kleine traan, de uitvoering van Chicago maakte me intens gelukkig... en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het was een magische avond! Normaal gesproken maak je zoiets één keer in je leven mee, maar ik heb het geluk dat ik eind deze maand weer ga... :)

Tot die tijd geniet ik lekker na met mijn filmpjes!

Cinema Challenge (7)

Zo, met een beetje vertraging nu alsnog het overzicht van mijn bioscoop-escapades in juli. Ik heb heerlijk genoten van een paar weekjes vakantie en de teller voor augustus staat dan ook (nog) op 0. Helemaal niet erg!

Dit zag ik vorige maand:

1) Minions (animatie)

Ahh, de Minions. Wie kent ze niet! Ik vind het de leukste nieuwe cartoonkarakters van de afgelopen jaren, met hun gekke brabbeltaaltje en voorliefde voor bananen. Na beide Despicable Me delen is het nu tijd voor een eigen film. Dat is natuurlijk altijd afwachten, zo'n spin-off, maar ik vond het erg geslaagd.

Wat heb ik namelijk óntzettend hard gelachen! Soms was het verschrikkelijk simpel, maar je moet er wel op komen. En de referenties naar (pop) cultuur en jaren 60 iconen vond ik werkelijk hilarisch, het is dus niet alleen voor kinderen bedoeld. Mijn favo minion is Bob, met z'n teddybeertje en pet-rat Pucci. Wat een scheetje! ;)



2) Terminator Genisys (actie)

Ja, dit is natuurlijk heel andere koek. Ik heb ooit wel deel 1 gezien geloof ik, maar dat is niet echt blijven hangen. Maar ach, deze cinema challenge is ook bedoeld om nieuwe genres te verkennen en voor weinig geld wil ik best het een en ander uittesten. Ik kan niet zeggen dat dit een goede film is, maar ik heb me best vermaakt. Ik had niet verwacht dat good old Arnie het hoogtepunt van de film zou zijn, haha! Het is lekker cheesy met goede humor, maar ook met bordkartonnen acteerwerk en een flinterdun verhaal volop plotholes. Het verhaal slaat nergens op, maar de lompe actie maakt veel goed...



3) Ant-Man (actie)

Ant-Man is een Marvel held die ik eigenlijk totaal niet ken. De trailer kwam veelvuldig voorbij de afgelopen maanden maar toen ik de zaal in stapte wist ik eigenlijk nog steeds niet echt wat ik kon verwachten. Het verhaal komt wat traag op gang (ruimte voor karakterontwikkeling, ook wel een keer fijn), er is ruimte voor humor (yay!) en lompe actie (nog meer yay!). Ik vind het een leuke toevoeging aan het hele Marvel gebeuren en ik ben benieuwd waar (en wanneer) we Paul Rudd weer gaan zien.

Leuk detail: dezelfde dag herkeek ik Clueless (ivm 20 jarige verjaardag) en daar speelt Paul Rudd ook in. Wat een broekie was ie toen, aahwww!



4) Love & Mercy (biopic)

Voor de verandering ging ik een keer naar het filmhuis, iets wat ik op zich vaker zou willen doen - ware het niet dat de beenruimte soms érg beperkt is. Gelukkig werd Love & Mercy in een nieuwere zaal getoond en kon ik met gestrekte benen genieten van dit bijzondere verhaal. Ik ken Brian Wilson wel, dat wil zeggen dat ik weet dat hij de zanger van de Beach Boys was. Dat dit verhaal écht gebeurd is zorgde met vlagen voor kippenvel en ongeloof: wat heeft die man veel meegemaakt zeg!

Love & Mercy is een prachtig en meeslepend portret van een geniaal musicus die worstelt met de demonen in zijn hoofd. Je ziet Brian tijdens twee levensfasen: als hij succes heeft met de Beach Boys wordt de rol vertolkt door Paul Dano en de oudere, geisoleerde Brian wordt gespeeld door John Cusack. Laten dat nou net 2 van mijn favoriete acteurs zijn, ze zetten beiden een topprestatie neer. Ook een bijzondere vermelding voor Paul Giamatti, die de enorm creepy Dr. Landy speelt.

Ik vond het een erg interessante film, het is een aanrader voor iedereen die de muziek van de Beach Boys (een beetje) kent!

Adventures on Rathlin Island

I have explored the Causeway Coastal Route many times, but I never took the time to visit Rathlin Island as well – until now. It’s only 20 minutes by ferry from Ballycastle, but it feels like you’ve entered a different world. The moment I set foot on the island, an immense feeling of tranquillity hit me. I understand why people come here, and don’t want to leave. The (small) community is close-knit, friendly and helpful. I experienced that within the hour: the weather was fickle as usual, and while I was on my way to the western point of the island (puffins!) it started to pour. A wee bit of rain has never stopped me from doing anything, but I couldn’t say no when a woman from the RSPB (Royal Society for the Protection of Birds) offered me a lift. The same woman also showed me the only upside-down lighthouse in Ireland, which will be open to the public in August (well, that’s the plan). I think it’s going to be very interesting, with an insight in how life must have been for the lighthouse keeper. It was a manned lighthouse until the 80’s.

Back to one of the main reasons I came to Rathlin: puffins! They’re breeding now, at the bottom of a massive cliff. This is the safest place for them, as the island is full of predators such as rats and ferrets. And they’re not the only ones who found refuge on this side of the island: over 80.000(!!!) seabirds made their nests on or under the cliff and the nearby sea stacks. It’s the loudest place on the entire island, very impressive! The RSPB offered me a telescope and binoculars so I could spot the puffins, kittiwakes, guillemots, razorbills and fulmars. A lovely mix of birds, but my favourite is still the puffin – so cute!

spot the puffin - click to enlarge

The hike back to the harbour area was amazing, with (of course) many sheep. This breed of sheep was chosen because of its hardiness, as the Rathlin winters are very harsh. Rathlin is mainly covered with heather, grass and bushes – and some lakes as well. In some places, it looks like the lake and ocean are at the same level (which, of course, they’re not). After a lovely meal and a bit of relaxation, I went back to the pub for a night of entertainment. The islanders sure know how to have a good time! ;)

I’m not very good at lying in, especially when I’m on a trip - no rest for the wicked. ;) My Sunday morning walk is probably the highlight of this trip: I walked for 2.5 hours without seeing anyone! I did some off-road rambling, climbed a few fences and walked on cliff edges. Some of these things might not have been very safe to do on my own, but I LOVED it. I think the South Lighthouse is my favourite part of the island, I spotted a lot of seals in the ocean and on the rocks. I was sitting ca. 15 metres away from them and they just didn’t care. A perfect place for some meditation – but to be honest, the entire island is.

I can highly recommend a trip to Rathlin, one day is perfect if you’re not a crazy hiker like me. You could take the ‘Puffin Bus’, learn about the island’s history (Scottish King Robert the Bruce took refuge here) and of course enjoy the puffins, seals and other animals.

I absolutely loved this weekend getaway: I feel soooo zen!

(and a bit sore, I hiked -and climbed- more than 15 miles in one weekend)

Liedje van de week

Een tijdje geleden blogde ik over mijn hoelahoep-soundtrack, voornamelijk LCD Soundsystem en Brian Jonestown Massacre spul. De laatste tijd is daar een artiest bijgekomen, en één nummer in het bijzonder: Shake it Off van Taylor Swift! Dit is niet mijn gebruikelijke soort muziek maar ik vind Taylors muziek op z'n tijd erg lekker, en Shake it off is dus een perfect hoelahoepnummmer.



Ik word er ontzettend vrolijk van, er zit een goed (snel!) tempo in en de tekst past ook prima bij mijn manier van dansen, haha:

I'm dancing on my own
I make the moves up as I go

Aan het eind van een drukke dag is er niets zo lekker als even lekker shaken! Ik ben al een soort van choreografie aan het bedenken, wordt (wellicht) vervolgd...

Eén jaar in Belfast: en nu?

4 juli 2014 ging ik het avontuur tegemoet: op naar Belfast, zonder te weten waar ik zou gaan wonen/ werken. Een sprong in het diepe, iets wat ik tegelijkertijd doodeng, super spannend en kei gaaf vond. Een jaar later kan ik zeggen dat het een goede zet is geweest: ik zit beter in mijn vel en heb veel geleerd over mezelf en anderen.

Maar dan nu de vraag: wat nu? Blijf ik in Belfast, of ga ik terug naar het oude vertrouwde Nederland?

Hoewel ik soms mijn twijfels en 'mis-momenten' heb, heb ik besloten nog een jaartje in Belfast te blijven. Ik heb het gevoel dat ik hier nog niet 'klaar' ben, dat er nog wat te halen valt voor mij - zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Dat laatste heeft vooral betrekking op mijn 'bijbaantje' bij Queen's University. Ik zou het heel leuk vinden als ik komend studiejaar de kans krijg mijn lesmaterialen te verbeteren en opnieuw uit te voeren. Dit is financieel ook erg aantrekkelijk trouwens, een leuke bijkomstigheid. Met een beetje geluk ga ik meer uren lesgeven, een mooie gelegenheid om mijn cv uit te breiden en mijn spaarrekening te spekken. Ik ben het afgelopen jaar tot de conclusie gekomen dat ik lesgeven nog steeds ontzettend leuk vind, als ik weer terug ga naar Nederland ga ik het liefste op een mbo school aan de slag. Werken met (jong) volwassenen ligt mij een stuk meer dan politieagentje spelen voor een chaotische klas vol pubers...

Mijn werk bij Tourism Ireland gaat ook nog steeds prima, al is het soms wel erg repetitief en saai. Op dit moment is het vrij rustig, aangezien iedereen zijn reis al gepland heeft of al op vakantie is. Ik ben blij dat ik de Offers er nog naast doe (wat overigens ook rustig is) en ik denk dat het over een tijdje wel weer aantrekt. Ieder werk heeft zo zijn voor- en nadelen, je ontkomt er niet aan. En ik heb mijn 'zomervakantie' zo gepland dat ik nooit lang hoef te wachten tot de volgende trip. Om jullie een idee te geven: ik kwam 24 juni terug van mijn weekje festivallen in Nederland en 25 juni kom ik weer terug voor een weekje roadtrip en een weekje relaxen. Eind augustus maak ik een mini-trip Dublin - Londen (voor een concert van Sufjan Stevens en paspoort verlenging, dat kan namelijk niet in Belfast). Begin september kom ik een lang weekend naar Nederland voor de bruiloft van Karin (yay!) en een paar weken later hop ik een paar daagjes door Amsterdam voor een mini reunie met wat concertbuddies en (wederom) een Sufjan Stevens concert. Ja, ik ben fan. :P

Zoals het er nu uitziet kom ik in de zomer van 2016 weer terug naar Nederland, maar er kan in de tussentijd veel gebeuren. Dat heb ik afgelopen jaar wel gemerkt!

Cinema Challenge (6)

Zeg... kan de tijd niet wat langzamer gaan? Heb ik meer tijd om films te kijken! ;)
Ik was een hele week vakantie aan het vieren in Nederland maar het is me toch gelukt 4 films in de bioscoop te zien - zoals gebruikelijk verschillende genres. ;)

Na een half jaar Cinema Challenge staat de teller op 22, ik ben er erg tevreden mee!

Tip: Stijn en Michelle doen een Movie Challenge, handig als je geen tijd/zin/geld hebt om naar de bios te gaan maar wel een filmpje wil zien. Goeie inspiratie!

1. Man Up (komedie)



Ik ben fan van Simon Pegg. Hij heeft zo'n heerlijk droog hoofd (als je begrijpt wat ik bedoel) en gecombineerd met goeie teksten en delivery zorgt hij voor een brede grijns op mijn gezicht. In Man Up waagt hij zich aan het romcom-genre, maar het is er wel één met een twist. Het verhaal speelt zich af in Londen, waar een cynisch meisje (Lake Bell, een Amerikaanse actrice die dat goed weet te verbloemen) per ongeluk op een blind date gaat met een hopeloze romanticus (Simon Pegg dus). Met hilarische gevolgen. ;) Wat ik zo leuk vond aan deze film is dat het over 2 mid/ eind dertigers gaat, met vlagen ontzettend eerlijk/ realistisch is en dat voor de verandering de karakters gewisseld zijn. Ik zal verder niet te veel verklappen, ga 'm vooral zelf zien!

2. Spy (komedie/ actie)



De tweede spionnenfilm dit jaar: na Kingsman is het nu aan Melissa McCarthy en co. om de boel op stelten te zetten. Een komedie waarbij de grappen in hoog tempo op je afgevuurd worden - met wisselend succes. Na een tijdje was ik wel een beetje klaar met de vuilbekkerij van mevrouw McCarthy, voor mijn gevoel had het niet echt een functie meer. Maar gelukkig waren er nog andere karakters die mij heeeel hard lieten lachen, Jason Statham voorop. Ik had geen idee dat hij zo grappig uit de hoek kan komen, zijn karakter is compleet over the top. Miranda Hart is ook leuk, met d'r dorky uitstraling - tall girls unite!

Uiteindelijk heb ik zo'n beetje de hele film gelachen - betere therapie bestaat er niet ;)

3. Jurassic World (actie én dino's!)



In 1993 kwam Jurassic Park uit, waar ik als 7-jarige heeel graag naartoe wilde. Mijn broers (en ik ook wel een beetje) waren dino-gek dus gingen we samen met moeders naar de bios. Ik vond het vooral érg spannend, elke keer als de muziek aanzwelde dook ik in mijn moeder's schoot. 's Avonds droomde ik dat Tyrannosaurus Rex door het huis banjerde en dat ik vooral mijn tenen onder het dekbed moest houden. Een paar jaar later zag ik de film opnieuw en vond ik 'm vooral erg grappig (man op wc, anyone?).

22 jaar later (omg, ik word oud!) is er een nieuw deel, vol nieuwe effecten en dinosaurussen. Weer naar de bioscoop dus! Ik vond het een vermakelijke film, ook al zaten er een paar onwaarschijnlijke dingen in (zal hier geen spoilers plaatsen). Chris Pratt is een toffe acteur, Raptors zijn gaaf en die grote dino-walvis (?) vond ik ook cool. Jurassic World heeft me trouwens een belangrijke les geleerd: als ik ooit sneller wil rennen dan een T-Rex, moet ik zorgen dat ik hakschoenen aan heb! :P

4. Mr Holmes (kostuumdrama)



Na het lompe geweld van Spy en Jurassic World was het tijd voor een rustige film. Ik had geen enkele trailer gezien van Mr. Holmes voordat ik de bioscoopzaal in stapte: de poster (Ian McKellen in pak + bijpassende hoge hoed) was voor mij reden genoeg deze film te checken. Bij de opening credits wist ik al dat het goed zit: de BBC levert (vrijwel) nooit half werk en zorgt er voor dat het a) historisch correct is, b) prachtig verzorgde kostuums bevat en c) er mooie landschappen in beeld komen. Ik hou wel van trage films met veel overpeinzingen en karakterontwikkelingen. Sir Ian is werkelijk in bloedvorm, zowel als oude als minder oude versie van Sherlock Holmes. Maar ik wil ook even stil staan bij de acteerprestaties van Milo Parker, die de jonge Roger speelt. Hij deed me denken aan Thomas Brodie-Sangster, die het schattige jochie in Love Actually speelt. Het zoveelste Britse talentje, als je het mij vraagt!