2018 was een jaar waarin ik naar mijn gevoel minder met nieuwe muziek bezig was - zo fanatiek als pak weg 10 jaar geleden zal ik vast niet meer worden, ik heb er ook geen tijd voor. Toch heb ik een aantal fijne ontdekkingen gehad, waaronder Nathaniel Rateliff & the Night Sweats. Over twee maanden staan ze in Doornroosje en ik ben erg benieuwd! Mijn nummer één is een artiest die ik ook meerdere keren live heb mogen zien dit jaar, dat heeft geholpen wat betreft de eindstand. Ook nummers twee, vier, vijf, zeven en tien heb ik live gezien - een goede score dus! Zes en acht ga ik in het nieuwe jaar zien. :)
1. Damien Jurado - The Horizon Just Laughed
Tja, Damien Jurado is al een aantal jaar vaste prik in Huize Anni. Live at Landlocked, Maraqopa en Caught in the Trees weten hun weg naar mijn platenspeler goed te vinden en dit was eigenlijk meteen ook het geval met The Horizon Just Laughed. Het album staat vol met lieve, mooie en ontroerende (tokkel) liedjes, met uiteraard de kenmerkende stem van Damien. Met de eerste kennismaking (Over Rainbows and Rainier) was ik al verkocht, al zijn nummers als Allocate en Percy Faith ook werkelijk prachtig. Mijn kat Nessa vindt het ook mooi, zoals onderstaand filmpje laat zien.
2. Alela Diane - Cusp
2018 was ook het jaar van mijn hernieuwde kennismaking met Alela Diane. Ik vond haar muziek altijd wel leuk, maar niet meer dan dat. Albums konden me vaak niet volledig boeien waardoor ik vooral losse nummer luisterde, zoals My Tired Feet. Met Cusp is het anders: het raakt me van begin tot eind en ik kan er maar geen genoeg van krijgen! Het optreden in Doornroosje eerder dit jaar hielp ook mee, want dat was werkelijk fenomenaal. Ik was daar samen met mijn 72 jarige tante Fieke en zij werd instant fan. Nou, dan doe je iets goed!
3. Nathaniel Rateliff & The Night Sweats - Tearing at the Seams
Mijn oud-collega Jenny (uit de States) had me ooit al eens Nathaniel Rateliff getipt, maar ik had er tot dit jaar niet veel mee gedaan. Totdat de single You Worry Me in een Spotify mix voorbijkwam - ik was meteen geintrigeerd! Het album Tearing at the Seems heeft in elk jaargetijde opgestaan en ik kan er maar geen genoeg van krijgen - zo catchy! Ik krijg spontaan zin om door de kamer te dansen en ik heb nu al zin om deze moves mee te nemen naar Doornroosje op 2 februari.
4. Horse Feathers - Appreciation
De Amerikaanse band Horse Feathers maakt muziek vol tingeltangels en mooie harmonieen, helaas zitten er best wat jaartjes tussen de releases. Ik draai Cynic's New Year (uit 2014) nog regelmatig en kon deze dit jaar afwisselen met Appreciation. Verwacht geen wereldschokkende veranderingen bij Horse Feathers: wederom een heerlijk vol geluid, fijne zang en een dito gevoel. Ik vond het heel leuk om de band te zien dit jaar (al wat het erg kort) en even met ze te spreken. Hopelijk mag ik snel op herhaling en hoef ik niet nog eens vier jaar te wachten...
5. My Brightest Diamond - A Million and One
Als ik érgens veel naar uit heb gekeken is het wel de nieuwe plaat van My Brightest Diamond! Ik ben lichtelijk geobsedeerd door de stem van Shara Nova: zij is klassiek geschoold maar mixt dit met jazz en pop. Enorme #voicegoals, dus! Op a Million and One gaat ze de dance-hoek in, met als overkoepelend thema zelf-acceptatie en body positivity. 'Dance like there's no one else in the room', zeg maar. Hier kan ik wel wat mee, vandaar dat dit plaatje op plek 5 is beland. It's me on the dancefloor! Whoooop!
6. Roo Panes - Quiet Man
7. Marlon Williams - Make Way for Love
8. Ghost - Prequelle
9. Gregory Alan Isakov - Evening Machines
10. Phosphorescent - C'est la Vie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten