Cinema Challenge (11)

Het een-na-laatste deel van mijn cinema challenge! Het zit er bijna op en ik kijk (nu al) met een tevreden gevoel terug op dit bioscoopjaar. Natuurlijk ga ik in december nog vanalles zien, het wensenlijstje is best lang...

Stijn heeft trouwens al meer dan 100 films gezien in het kader van zijn Movie Challenge (knap hoor!), misschien dat ik voor volgend jaar ook zo'n lijstje ga maken. Er komen gewoon té veel films uit per jaar en dan zijn er ook nog eens allerlei fijne oude klassiekers die ik nog wil zien...

Maargoed, ik dwaal af. Dit zijn de films die ik in november heb gezien:

1) The Lady in the Van (drama/ komedie)



Ik ben fan van Maggie Smith. The Dowager Countess (Downton Abbey), Professor McGonagall (Harry Potter), Mother Superior (Sister Act 1 & 2) en Muriel Donnelly (The Best Exotic Marigold Hotel, 1&2)... elke rol, hoe klein dan ook, speelt ze fan-tas-tisch.

Deze vrouw is al bijna 81(!) en ze kiest -heel begrijpelijk- haar rollen nauwkeurig uit. Ik wierp 1 blik op de poster van The Lady in the Van en ik wist het meteen: die MOET ik zien. En boy oh boy, ze is werkelijk fenomenaal! Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat het een Oscar-waardige rol is...

Dame Maggie speelt Miss Shepherd, een voormalige non met een heel groot geheim (en ze is ook een beetje aan het dementeren en heeft allerlei waanideeën). Ze is al jaren onderweg in een gammel busje, en op een gegeven moment belandt ze bij de eenzame schrijver Alan Bennett (Alex Jennings) op de oprijlaan - om vervolgens 15 jaar lang te blijven. Het (overigens waargebeurde) verhaal wordt verteld vanuit zijn perspectief, met her en der wat artistieke toevoegingen (zoals schrijvers dat kunnen). Het is een prachtige, ontroerende film met de nodige grappige momenten - heerlijk droogkomische delivery zoals alleen Maggie Smith dat kan.

Rufus: Sorry, you can't park here.
Miss Shepherd: No, I've had guidance. This is where it should go.
Rufus: Guidance? Who from?
Miss Shepherd: The Virgin Mary. I spoke to her yesterday. She was outside the post office.

Ik kan nog wel even doorgaan over deze film, maar ik wil niet te veel verklappen. Ga 'm vooral zien als je de kans krijgt!

2) The Good Dinosaur (animatie)



Als kind was ik dol op dino's - ik keek Platvoet en zijn Vriendjes en wilde per sé naar Jurassic Park (wat ik toen supereng vond, de nieuwe film eerder dit jaar was vooral leuk). De trailer van The Good Dinosaur wekte dan ook mijn interesse en de premisse (wat als de dino's niet uitgestorven waren?) beloofde alvast veel goeds. Met Pixar kun je van 1 ding altijd wel uitgaan, en dat is dat het visueel tot in de puntjes verzorgd is. En dat was bij the Good Dinosaur zeker het geval: sommige landschappen zagen er zó levensecht uit dat het bijna op een natuurfilm leek. De dino's zelf (met 'schijtluis' Arlo voorop) zagen er dan weer wat minder uit (vond ik althans, maar misschien vergelijk ik het teveel met Platvoet) maar dat stoorde na een tijdje niet meer zo. Het verhaal is trouwens niet zo heel bijzonder (voorspelbaar zelfs, met een paar tenenkrommende 'levenslessen') maar de animaties maken veel, zo niet alles, goed. De 'bijrol' van de cowboy T-rex familie vond ik dan wel weer erg geinig, maar ik miste de dubbele laag die eerdere Pixar films zo leuk maakten voor alle 'oude kinderen' zoals ik.

3) The Dressmaker (drama/ komedie)



Van de Dressmaker wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Succesvolle modeontwerpster keert terug naar haar geboortedorp in Australië om de bewoners van een nieuwe garderobe te voorzien - maar dan? Het begint in ieder geval intrigerend: Tilly (Kate Winslet) is getekend door haar verleden (heeft ze iemand vermoord?), haar moeder herkent haar bijna niet en het hele dorp (met uitzondering van Hugo Weaving's karakter, de flamboyante politieagent) kijkt haar met de nek aan. Naarmate dingen duidelijker worden neemt ook het drama toe. Is Tilly vervloekt? Of is het het dorp? Net als je denkt dat het een en al drama blijft, gebeuren er een paar knotsgekke dingen (ik zal niks verklappen) en ik heb echt heeeeel hard moeten lachen (gelukkig zaten we maar met zn tweetjes in de zaal). En op het moment dat ik bijna in mijn lachstuip bleef hangen gebeurde er weer iets heel zieligs - nogal een rollercoaster dus. Maar wel een ontzettend leuke rit! Applausje ook voor de geweldige jaren-50 outfits, er zaten een paar jurken tussen die ik best zou willen hebben...

Kate Winslet is geweldig als femme fatale die duidelijk haar geboortedorp ontgroeid is en op zoek is naar wraak, Judy Davis heeft een geweldige rol als half dementerende moeder ('He's going to kiss you! Run away!) en Hugo Weaving is echt super grappig. Een dikke aanrader!